stesion ac wedi rhoi reid i Wil ar ben y sach, os gwelwch chi'n dda. Mi ro' i Ned Stabal iddo fo pan ga' i afael ynddo fo!"
"Cofia di ddweud 'i hanas o wrth Jim."
"Hy, 'wnaiff ÿ cradur hwnnw ddim ond chwerthin am ben y peth. Dim ond cymryd arno 'i fod o am hannar lladd Ned—a rhoi winc fawr ar Wil. 'Wn i ddim pam y priodis i ffŵl 'run fath â fo. Na wn i, wir."
"'Fuo' 'na lawar o bobol yma?"
"Do, amryw, 'mam. Mi werthis i'r cloc bach oedd yn y llofft i Mrs. Davies, Tŷ Ucha', carped y grisia' i Susan Griffiths, lamp i Lewis Tŷ Coch, y ei tsieni hwnnw oedd yn y parlwr i hogan Dic Steil, gwely'r llofft fach i Leusa Morgan, a . . ."
"I bwy?"
"I Leusa Morgan."
"A finna' wedi dweud wrthat ti am beidio â gwerthu dim iddi hi. 'Thalodd hi ddim amdano fo, 'rydw' i'n siŵr."
"Mi ddaw hi â'r pres yma y peth cynta' bora 'fory, medda' hi. Now wedi dal deg 'sgodyn cymaint â hyn, ac wedi mynd i lawr i'r dre i'w gwerthu nhw."
"'Faint o bysgod ddeudist ti?"
"Deg."
"Hy! Rhai cymaint â be'?"
"Cymaint â hyn."
A rhoes Ella ei bys ym mhlyg ei phenelin a dal ei braich allan. Gwgodd ei mam arni.
"Wel, " meddai Meri Ifans, "mae'r gwely yn y llofft fach, ac yno y bydd o nes daw Leusa Morgan yma â'r pres yn 'i llaw. Cymaint â hyn, wir! "
Wedi i Ella frysio adref, aeth ei mam ati i rifo'r canfasau a'r llieiniau a ddug o'r llofft. Gwelwn hi'n cydio mewn un lliain gwyn ac yn ei agor allan a'i ddal i fyny.
"Mi ddylech chi gael arian da am hwn, John Davies. Lliain damasg digon o ryfeddod. Un mawr hefyd."
Lliain mawr gwyn ydoedd, a'i wynder yn ariannaidd wrth iddi ei ddal yn y golau. Rhedai patrwm o ddail a blodau drwyddo.
"Heb 'i iwsio o gwbwl, am wn i, " meddai Meri Ifans. "Diar, ond ydi o'n grand? Lle cafodd eich mam o, tybed?"
