PENNOD XLII
Wedi Mynd.
DARLLENODD Enoc y nodyn, oedd fel y canlyn, yn awchus:
TY'N YR ARDD.ANNWYL MR. Huws,—Yr ydych wedi bod yn ddiarth iawn. Hyd yr wyf yn cofio, ni ddywedais ddim, pan fuom yn siarad ddiwethaf, i fod yn rheswm digonol am y dieithrwch hwn, ac os dywedais, mae'n ddrwg gennyf. Mae son mewn rhyw Lyfr am ymweled âg anwiredd y tadau ar y plant, ond nid wyf yn cofio bod sôn yn y Llyfr am ymweled ag anwiredd y ferch ar y rhieni. Hwyrach fod hefyd, ond nad wyf i ddim yn cofio. Pa fodd bynnag, chwi wyddoch eich bod yn werthfawr gan fy nhad, ac yn annwyl gan fy mam, a phrin y mae'n gyfiawn ynoch, nac yn deilwng ohonoch chwi eu cosbi am anwiredd eu merch. Mae fy nhad yn isel a blinderog ei ysbryd, a gwn ei fod yn credu mai fi sydd wedi'ch tramgwyddo. Druan ohonof; Yr wyf yn ceisio gwneud fy nyletswydd, yn ôl y goleuni sydd ynof, ac, er y cwbl, yn tramgwyddo pawb o'm cwmpas. Mae fy mam, mae'n ddrwg gennyf ddweud, yn gwaelu bob dydd. Yr wyf wedi gwneud fy ngorau iddi, Duw a ŵyr! ac y mae fy nghalon bron â thorri. Mae hi'n methu gwybod pam nad ydych yn dyfod i edrych amdani. Ddowch chi? Fydd hi ddim yma'n hir. Bu Mr. Simon yma droeon, ond nid ydyw hi fel bydae'n hidio rhyw lawer amdano. Ddowch chi i edrych amdani? Os bydd fy ngweled i yn rhyw rwystr i chwi ddyfod, mi addawaf wrthoch yr âf i'r seler tra byddwch yma.
Yr eiddoch yn gywir,S. TREFOR.
"Dwedwch wrth Miss Trefor y dof acw toc," ebe Enoc wrth Kit.
"Mae arni isio'ch gweld chi'n arw, Mr. Huws," ebe Kit.
"Pwy?" gofynnai Enoc.
"Miss Trefor," ebe Kit, a wyddai sut i foddio Enoc.
"Sut y gwyddoch chi hynny, Kit?" gofynnai Enoc.
"Am 'y mod i'n gwbod," ebe Kit, "achos 'dydi hi ddim yr un olwg er pan ydech chi ddim yn dwad acw—mae hi fel bydae hi mewn breuddwyd. Ddaru chi ffraeo, Mr. Huws?"
