Tudalen:Saith o Farwnadau.pdf/40

Ac mae natur hithau'n methu
Clirio lle i'r anal gwan.

Fe ddiangodd bywyd eisioes,
Bant o'i draed a'i freichiau'n nghyd,
Ac o fewn cilfachau'r galon
Mae yn llechu 'n awr i gyd;
Mae yn curo ar y castell
Ag ergydion diwyd llawn,
Ac fe faeddodd ein pen-bugail
Ar ddydd Sadwrn y prydnawn.

Y mae'r olwg ar yr angladd
Wedi'm dodi'n drist fy ngwedd,
Haner Sir i'm tyb sy'n eisiau,
Pan mae DAVIES yn ei fedd;
Ni alla'i ddim dyoddef edrych
Arno'n myned dan y don,
Heb fod hiraeth cryf a chariad
Yn terfysgu dan fy mron.

Gwelwch gwmp'ni ar ol cwmp'ni,
Yn ugeiniau ar bob llaw,
Oll yn wylo dagrau heilltion,
Yn ei gwrddyd yma thraw;
Yr hearse yn cerdded yn y canol,
Dyna'r arwydd pena' erio'd,
Ag a welodd gwledydd Penfro,
Fod rhyw ddrygau mawr i ddod.

Pwy sydd yn y coffin pygddu,
Trwm yn nghanol y fath lu?
Medd trafaelwyr ar y gefnffordd,
Rhei'ny'n synu hefyd sy;
HOWEL DAVIES ffyddlon gywir,
Bugail pedair eglwys fawr,
Sydd yn myn'd i fonwent Prengast,
Heno i orwedd yno i lawr.

Dacw'r coffin rhwng y brodyr,
Yn ei gario idd ei gell,
Ac mae 'i swn yn ngwaelod daear
Megis swn taranau pell;