Tudalen:Saith o Farwnadau.pdf/41

Y mae'r bobl oll yn wylo,
Ac fe ddaliodd ysbryd gwan
Feibion Lefi, fel nas gallent
Ddim llefaru yn y fan.

O na chwympai dawn Elias,
Yn gawodydd pur i lawr,
Ar ryw Eliseus gonestaf,
Sydd rhwng cyrn yr arad' fawr;
Fel na chaffo crwydriaid Israel
Golli hyfryd lwybrau gras,
Ond pob gwr o lwynau Jacob
Idd ei ledio mewn a ma's.

Tyr'd fy awen, hêd i fynu,
I'r palasau o ddwyfol waith,
Ac i'r ddinas lle mae cariad
Yn palmantu'r heolydd maith;
Gofyn i'r angelion penaf,
Sut oedd Salem fawr ei bri
Pan ddaeth mwyn g'wilyddgar DDAVIES
Gynta' i mewn i'w muriau hi.

Uzziel dysglaer a'm hatebodd,
'Roedd ei enw yma i lawr
Cyn rhoi sylfaen i'r mynyddoedd,
O fewn rhol yr arfaeth fawr;
Dau ryw seraph oedd ei wylwyr,
Clyw a Sirius, loyw sain,
A'i hanesion o'r dechreuad
Gaem ni glywed gan y rhai'n.

D'wedent i ni fel y teithiodd,
Pan oedd yn ei iechyd gynt,
Mynwy, Dinbych, a Chaernarfon,
Môn, Meirionydd, a Sir Fflint;
Fel cyhoeddodd yr efengyl,
Gydag ysbryd bywiog, rhydd,
O Lanandr'as i Dyddewi,
O Gaergybi i Gaerdydd.

D'wedent ini fel y chwysodd,
Fry yn Llundain boblog lawn,