Tudalen:Saith o Farwnadau.pdf/44

Gyda'u swn yn plygu 'u penau
'R deri cedyrn megys gynt.

F' enaid, taw, fe dry pob chwer'der
Yn felusder ar ryw ddydd;
Na thristâ, ond gorfoledda,
Wel'd carcharor caeth yn rhydd;
Enaid gafodd wres ac oerni,
A lewygodd ar ei daith,
Wedi lanio dros yr afon,
Mewn i dir y gwynfyd maith.

Nid yn ngerddi cryno'r Parke,
Dan och'neidio yma a thraw,
Mae'r offeiriad heddyw'n rhodio,
Ond yn ngardd Paradwys draw;
Nid y lemon, nid yr orange,
Pomgranad, na'r nectarine,
Ond pur ffrwythau pren y bywyd,
Mae'n ei ddodi wrth ei fin.

Nid y gwinwydd sy'n rhoi ffrwythau
I ddiodi cwmni'r nef,
Ond afonydd gloyw'r bywyd
Heddyw sy'n ei gwpan ef;
Mae yno amrywioldeb eang
O bob ffrwythau, heb ddim trai,
A phob dim sydd yn eu gwleddoedd
Sydd fyth fythoedd i barhau.

P'am galara'r Capel Newydd
Fod eu bugail yn y nef?
P'am bydd tristwch yn teyrnasu
Am ei fawr lawenydd ef?
Un sy'n llai i'r ddraig i'w demtio,
O'r rhifedi oedd o'r bla'n;
Fe aeth un i'r lan o'r dyfroedd
Dyfnion, yn ddiangol lân.

P'am gofidia Wystog addfwyn,
A'r holl Saeson gyda hwy?
Iesu ei hunan yw y meddyg,
Fe wna'r plaster faint y clwy';