"Gwarth fyddai taflu cleddyf fel hwn i'r dŵr," meddai wrtho'i hun, ac wedi ei guddio eto, brysiodd yn ôl at Arthur.
"Beth a welaist ti, Bedwyr?" gofynnodd yntau.
"Ni welais i ddim ond y tonnau'n curo ar y lan," atebodd Bedwyr.
"Fradwr! Am y tro olaf, dos a thafl y cleddyf i'r llyn. Os methi y tro hwn, er fy ngwanned, mi a godaf ac a'th laddaf di â'm llaw fy hun. Dos!"
Y trydydd tro, ... ond gwrandewch ar yr Athro T. Gwynn Jones yn adrodd yr hanes yn ei awdl, "Ymadawiad Arthur."
'Roedd ei gawraidd gyhyrrau
A'u hegni hwynt yn gwanhau;
Ond ar unnaid er hynny
Chwifiodd ei fraich ufudd fry,
A'r arf drosto drithro a drodd
Heb aros, ac fe'i bwriodd
Onid oedd fel darn o dân
Yn y nwyfre yn hofran;
Fel modrwy, trwy'r gwagle trodd
Ennyd, a syth ddisgynnodd,
Fel mellten glaer ysblennydd,
A welwo deg wawl y dydd.
O'r dŵr cododd braich wedi ei gwisgo mewn samit claerwyn, a chydiodd y llaw yn ddeheuig yn y cleddyf. Chwifiwyd ef deirgwaith uwch y tonnau, ac yna tynnwyd ef dan y dŵr.
