beryglus i ynysoedd a gwledydd pell i chwilio am y Cnu Aur.
Ar ben mynydd Pelion, mynydd creigiog a'r eira'n wyn ar ei lethrau bron trwy'r flwyddyn, yr oedd ogof fawr, ac ynddi trigai hen ŵr doeth. Deallai hwn holl brofiadau dynion, a chanai ei gynghorion doeth gan redeg ei fysedd hyd dannau telyn o aur. Yr oedd mor enwog fel y gyrrai brenhinoedd Groeg eu bechgyn ato i'w magu o dan ei ddisgyblaeth. Dysgent ganu'r delyn, dawnsio, rhedeg fel yr hydd, ymladd yn wrol, hela anifeiliaid gwylltion a chwerthin yn wyneb pob perygl. Dysgent hefyd ofni'r duwiau, parchu'r hen a'r gwan, a bod yn garedig wrth ei gilydd ym mhob anhawster. Nid oedd meibion mor wrol a doeth â'r bechgyn a oedd yng ngofal hen ŵr yr ogof.
Yma y magwyd Iason er yn blentyn, ac am flynyddoedd ni wyddai pam na sut y daeth yno; ni wyddai hyd yn oed pwy oedd. Ond un dydd, wedi iddo dyfu i fyny'n llanc cryf a hardd, safai ar graig uchel a'r cymylau'n hofran o amgylch ei ben. Syllai'n freuddwydiol i'r pellter, a daeth hen ŵr yr ogof ato gan roi ei law ar ei ysgwydd.
"Iason, beth a weli di yn y pellter draw?" gofynnodd.
"Gwelaf gaeau ffrwythlon, gwastadeddau'r ŷd yn melynu yn yr haul, a dinasoedd poblog ger glannau'r môr."
"Daeth yr awr imi ddweud ychydig o'th hanes wrthyt ti. A wyddost ti sut y daethost yma?"
