Gwr mawr yw "Gruffydd Risiart" a chanddo reswm cry',
A'i wraig sydd bur gariadlon a thirion yn ei thŷ—
Hi geidw iawn lywodraeth yn odiaeth a dinam,
Yn dystion ceir morwynion a gweision y Ddolgam.
Mae Gruffydd yn ddiwygiwr a theg gynlluniwr llon,
Y treiswyr mawr eu trachwant frawychant ger ei fron:
Pob hen ddefodau gwarthus fe'u dengys nos a dydd,
A phob anghyfiawnderau yn nod i'w saethau sydd.
Ewch rhagoch, Gruffydd Rhisiart, fel rhyswr mawr ei fri.
Cewch filoedd o'r gwerinos i bleidio'ch achos chwi;
Boed llwyddiant ar eich llafur yn eglur is y nen,
Ymladdwch a gorchfygwch, ac na arswydwch sen.
Yn awr ni drown yn wrol, wrth reol dda a threfn,
At Samuel fwyneiddlon, sy'a galon ac yn gefn:
Mae ef yn wir offeiriad o bur agweddiad gwiw,
Da bylwydd wr dihalog, a doeth weinidog Duw.
Ei eiriau sy'n ddihareb mewn purdeb ac mewn pwyll,
A'i ymddygiadau cyson sydd dirion a didwyll;
Mae'n fardd a ffraeth dlarlithydd, a rhifydd mewn mawrhad
Pregethwr a duweinydd, a gwir ladmerydd mad.
Mae llawer iawn yn credu, ac yn mynegu 'n awr,
Y gwnai ef aelod campus yn Senedd Prydain Fawr;
Ceir ynddo gymhwysderau, mae hyny'n olau i ni,
Uwch law rhyw Doriad taeog, afrywiog, a difri.
|
Ond beth bynag am hyny, gellir dywedyd yn ddibetrus ei fod yn llenwi y cylchoedd y mae yn troi ynddynt yn bresen ol yn anrhydeddus. Ac hefyd am ei breswylfod dywedaf—
Mae yma deulu dedwydd a llonydd yn eu lle,
Nid hawdd cael man dyddanach, anwylach dan y ne',
Er hyny ar fy nhrafael ymadael raid i mi
Ddydd Llun y boreu bellach, a chanu'n iach i chwi.
Yna wedi i ni swpera, a gwneuthur pob peth yn weddaidd
