Tudalen:Telyn Dyfi.djvu/48

Yn ymyl Croes fy Arglwydd mawr,
Caf daflu i lawr fy meichiau,
A dyrchu cân i'w Enw cu
Mewn llu o gyfyngderau.

Gan ddwyn y Groes ym mlaen yr awn
I'r wlad sy'n llawn hyfrydwch;
Cawn yno daflu'r Groes i ffwrdd,
A siriol gwrdd mewn heddwch.

Cytteimlo mae ein Ceidwad cu
A'r rhai sy dani'n griddfan;
E gariodd Ef ei Groes cyn hyn
I ben y Bryn ei Hunan.

Ac yno ei Fywyd pur a roes
Ar ben y Groes yn bridwerth;
O'i wirfodd marw wnaeth ei Hun
Dros waelaf ddyn yn aberth.

Os croesau fyrdd a rhwystrau sy
Yn awr i deulu Sion,
Pan dderfydd dyddiau'r freuol oes
Fe dry y Groes yn goron.

Pa ham y grwgnach bach na mawr
Am ennyd awr o dani?
Mae holl gystuddiau'n heinioes fer
Yn hollol er daioni.

Mae nerth wrth raid i'r teulu mwyn
Sydd yn ei dwyn yn ufudd;
Ac oddi mewn y nefol gaer
Cânt wenwisg glaer a phalmwydd.

Ar ben y daith, yng ngwlad yr hedd,
Ceir siriol wledd wrth gofio
Helyntion garw'r dyrys dir,
A'r croesau'n hir gaed ynddo.