Tudalen:Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig.djvu/14

Holl feiau'r byd crwn arno'n bwn mawr heb oed,
Ag angau mileinwaith ar unwaith a roed;
Ac er holl effeithiau, ddilwydd ddialeddau,
Ni ddaliai'r pwys E'n y gŵys, neud tradwys, ond tridiau,
Fe gafodd dynoliaeth ryddhad yn hardd odiaeth,
Heb unrhyw wahaniaeth ragoriaeth ar gam,
Ond pawb yn gydraddol, hynodol ddi nam;
Pe rhoesai'r Oen grasol yr aberth diarebol
I guddio bai unrhyw rai, e fuasai'n anfoesol;
Ond gwir yw'r ymadrodd nid felly y gweithredodd—
Pob un a arddelwodd yr un fodd i fyw,
Fel byddont wybodus, ddiesgus am Dduw.

Tra pery drwg fuchedd dan ffaeledd yn ffol,
Annuwiol heb newid yn rhodio ffordd rhyddid,
Hyll yrfa yr holl arfer sydd flinder aflendid;
Pa beth a feddyliwn os d'wedwn nad oes
Na moes na chy{{c|Mesur, na nerth gan bechadur,
I ymbil at orsedd iachuswedd a chysur,
Mae hyn yn beth chwith yn ein plith ni a'n plant,
Ac hefyd yn gabledd am sylwedd Duw'r sant;
Os oes nerth i bechu, a sefyll i fynu,
Mae nerth yn awr i lithro i lawr i fawr edifaru:
Gan hyny mae dynion, chwi welwch, yn rhyddion
I sefyll neu syrthio'n ffordd gyfiawn neu'r gau;
O'u blaenau gosodwyd, fe ddod wyd y ddau;
Pe amgen yr ammod—pa le gai'r ufudd-dod?
Os Duw ei hun a gipia ddyn heb achwyn o bechod,
Ac os yw Duw'n cospi y dyn am ddrygioni,
Ac yntau erioed wedi ei adu'n ddifoes,
Mae hyn i gyfiawnder, a'i gryfder, yn groes.

Os oes rhai gobeithiol, drwy reol gwir ras,
O'r ddinas fawr enwog—tŷ Iesu'n Tywysog,
Mae pawb yr un moddau yn fronau'n gyfranog;
Nid galw ar rai a wna'n Harglwydd ni,
Ond gwaeddi yn gyhoeddus—yr oll, yw'r ewyllys,
Trowch yma bawb llwythog, blinderog, a dyrus;—
A chan fod ei lef, euraidd ef, ar bob dyn,
Yr y'm yn obeithiol wybyddol boh un;