Wrth wel'd y nefol Dduwdod
O'i ras ar ddaear isod
Gwedi d'od i gadw dyn.
Er dyfod trwy dwyll diafol
Y cwymp gelynol glwy',
Fe ddaeth drwy gynghor Duw gogoned
I ddyn ymwared mwy;
Mae sail yr ail gyfammod
Nid ar ufydd—dod dyn,
Ond ar oleuddawn yr Ail Adda,
Jehofa mawr ei hun:
Trwy'r Adda Cynta' i'n caed,
A'n llygru ni ynddo a wnaed,
Daeth Adda'r Ail i roddi,
O'i fynwes lawn haelioni,
I'n golchi ddwfr a gwaed;
Doeth Frenin ddaeth ar frys
I lawr o'i nefol Lys,
I dalu biliau dyled
Hi Adda, tan hir ludded,
A chaled ing a chwŷs.
O'i gariad anorchfygol
At wael ddaearol ddyn,
Cymerodd bwysau'n hanwireddau
A'n hangau arno ei hun;
Ein pechod ninau eto
Yn ei ail groeshoelio sydd,
Nes ymadael, a'i symudo
Mewn tro maddeuant rhydd;
Cael clwyf, ac yspryd cla',
I'r llwch a'n gwir wellà
Tan gystudd enaid unig,
I'r galon friw ddrylliedig
Mae Duw yn Feddyg da;
O'i gariad hael ei hun
I'r newynog lwythog lun,
Gwnaeth wledd o basgedigion,
Ac eli o waed ei galon
I glwyfau dyfnion dyn.
Tudalen:Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig.djvu/31
Gwedd
Prawfddarllenwyd y dudalen hon