Yn awr mae ar ei orsedd,
Yn cynnyg rhad drugaredd,
Maddeuant a thangnefedd, er ein mwyn, er ein mwyn,
I'r adyn mwyaf ffiaidd, er ein mwyn.
Cyfiawnder a foddlonwyd, waith ei Iawn, waith ei Iawn,
A'r ddeddf a anrhydeddwyd, waith ei Iawn;
Mae uffern fawr yn crynu,
A'r durtur bêr yn canu,
A Duw a dyn yn gwenu, waith ei Iawn, waith ei Iawn,
Mewn hedd y'mherson Iesu, waith ei Iawn.
Am hyn, bechadur, brysia, fel yr wyt, fel yr wyt,
I 'mofyn am y Noddfa, fel yr wyt;
I ti'r agorwyd ffynon
A ylch dy glwyfau duon
Fel eira gwyn yn Salmon; fel yr wyt, fel yr wyt,
Gan hyny tyr'd yn brydlon, fel yr wyt.
CAROL 18.
Mesur—ELUSENI MEISTRES.
CYDGANWN i'r Gogoned,
Ar doriad dydd, heb ffael trwy ffydd,
Ac oni wnawn yn ffyddlon,
Mae'n foddion llwyr ddifudd;
Ymro'wn i foli'r Arglwydd,
Dduw bylwydd hael fel dylai gael,
Mewn ysbryd a gwirionedd,
Heb ffoledd yn ddiffael;
Ni ddylem felly addoli
Ei fawrhydi ef o hyd,
Trwy gariad gwiw, holl ddynol ryw,
Tra byddom byw'n y byd;
Ow! rhoddwn ein calonau,
A'n holl serchiadau goreu i Grist,
A brynai'r byd mewn union bryd,
Trwy adfyd trymfyd trist.
