Wedi tywallt pob melldith ar Gaer, ond yn unig ar ei heglwysi, dywed Lewis, wrth adael ei muriau heb ei wraig weddw na'i eiddo, ac wrth ffoi tua thwr ei ddialydd,—
Aniweirion blant, anwiredd—a wnant.
Yn wyr ac yn wragedd:
Am a wnaethan a'm hannedd,
Cânt hwythau glwyfau gan gledd."
Wrth i ni chwerthin ar ddiwedd yr adroddiad am ben helyntion Lewis Glyn Cothi a'i sachau a'i wraig weddw, clywem lais hen wr yn chwerthin yn uchel gyda ni. Edrychasom, ac wele ar ganol llawr yr ystafell hen wr bychan syth, a ffon yn ei law, a het wellt gantal cyrliog fawr am ei ben. Tybiem am eiliad mai un o batriarchiaid y Tylwyth Teg oedd. Wedi edrych dro arnom, gan fwynhau ein syndod, dechreuodd siarad â ni, mewn llais gwichlyd a thrwy ei drwyn yn fwy na heb, "Rych chi'n Gymry glân i gyd, mi welaf. 'Ryn ninne'n Gymry selog yn yr America, ac yn siarad Cymraeg bob tro gallon ni."
"O. Americanwr ydych chwi?"
"Ie, Cymro o'r America."
"Fuoch chwi yng Nghymru o'r blaen?"
"Do, drigain mlynedd yn ol, a a rwy'n meddwl bod yno eto ym mis Awst yn yr Eisteddfod. Ac wedi hynny, rwy am groesi'r Werydd. i'r America'n ol."
"Yr ydych chwi wedi gweled llawer tro ar fyd, a llawer blwyddyn hefyd?"
"Odw, mi weles lawer o bethau, mi weles bedwar ugain mlynedd a dwy. A 'does dim yn
