"Diar, mae hi'n boeth," meddai, "ac 'rydw i bron â syrthio o isio 'panad."
Ni ddaeth Eleri i mewn i de, a dyfalent oll i b'le yr aethai.
At un o'i ffrindiau, efallai. Troes y dyfalu yn bryder erbyn amser swper. Deg. Un ar ddeg. Hanner nos.
"Mi â i i lawr i dŷ'r Jack Bowen 'na," meddai Crad, a aethai i'r drws ugeiniau o weithiau.
"Na, mi reda' i yno," meddai William Jones. "Fydda' iddim dau funud." A brysiodd ymaith.
Curodd yn hir wrth ddrws Huw Bowen cyn gweld golau'n llamu o'r diwedd i dywyllwch y llofft. Clywai rywun yn dod i lawr y grisiau.
"Pwy sy 'na?" Safai Huw Bowen yn ei grys nos tu ôl i'r drws a ddaliai'n gil-agored.
"Fi. William Jones. Eleri, hogan Crad, heb ddŵad adra.
Hefo Jack, eich hogyn chi, yr oedd hi neithiwr, ac mi gafodd hi dafod ofnadwy gan 'i thad. A heno
"Da Jack ni?" Mrs. Bowen a siaradai, gan wthio'i phen tros ysgwydd ei gŵr. "Ond ma' fa bron â bod yn engaged i ferch 'i fishtir yng Nghardydd. Merch sy'n y College yn Oxford. 'Rych chi'n gwneud mistake."
Diolchai William Jones na ddaethai â Chrad gydag ef. Ymddiheurodd am aflonyddu arnynt mor hwyr, ac yna clud- odd ei goesau byrion ef adref ar garlam bron. Yr oedd golwg brawychus ar wynebau Meri a Chrad a Wili John.
"Be' sy 'di digwydd?" gofynnodd y dyn bach â'i wynt yn ei ddwrn.
"Mae hi wedi mynd â'i dillad hefo hi," meddai Meri. "A'r bag lledar oedd gan Crad."
Eisteddai Crad yn y gadair-freichiau a'i wyneb fel y galchen. "Taswn i ddim ond yn gwbod i b'le'r aeth hi," meddai, gan guro'i ddwrn yn ffyrnig ar fraich y gadair, "mi faswn i'n llogi car i fynd ar 'i hôi hi. Be wnawn ni, William? Be' wnawn ni?"
"Mi wn i un peth y mae'n rhaid inni 'i wneud."
"Be?"
"Dy yrru di i'th wely. Mae hi'n tynnu at un o'r gloch y bora, ac mi wyddost be ddeudodd y doctor."
"Ond daria unwaith ..
"Fedrwn ni wneud dim heno. Mae hi'n rhy hwyr. Mi a' i i lawr i weld Sam Pierce, y plisman, ben bora.'
