er mai Sais oedd o, yr oedd o'n rêl gŵr bonheddig. Oedd, 'nen? Tad. Ysgydwodd law hefyd â gŵr y botymau euraid wrth y porth.
"Dos i nôl dy betha', Eleri. Mi fydda' i wrth y stesion yn aros amdanat ti."
Bu raid iddo sefyllian yn hir yng nghyntedd yr orsaf, a dechreuodd anesmwytho. Aeth chwarter awr heibio. Daria, dylasai fynd hefo hi rhag ofn iddi newid ei meddwl. Na, ni chodai docyn iddi nes ei gweld yn dod. 'Rargian, byddai Crad yn hanner ei ladd am iddo'i gollwng o'i afael mor rhwydd. Ugain munud. Pum munud ar hugain. Ond ymddangosodd y cap coch yn y pellter yn fuan wedyn.
Cawsant gerbyd iddynt eu hunain, a phan gychwynnodd y trên, torrodd Eleri i feichio wylo.
"O, ma'n flin 'da fi, Wncwi! O, ma'n flin 'da fi!"
"Ydi, mi wn i, Eleri fach."
"On i ddim yn meddwl dim drwg, Wncwl."
"Drwg!" A chwarddodd William Jones.
Âi'r trên heibio i res o gefnau tai, a chymerodd y chwarelwr ddiddordeb eiddgar ym mhob pwced-ludw a pholyn lein. Petai hi'n ferch fach ryw deirblwydd oed, gallai grychu ei drwyn ac ysgwyd ei dafod a thynnu pob math o ystumiau i'w diddori, ond yr oedd Eleri yn ddwy ar bymtheg. Rhyfedd mor sionc oedd cath, yntê! Rhedasai i fyny'r polyn 'na a thros y wal cyn i'r hen gi bach acw sylweddoli ei bod hi yno bron. Ia, wir ... Beth oedd y teclyn ar ben y ferch acw? O, gofalu am ford teleffôn yr oedd hi. Gwaith go ddienaid, yntê? .. Ia, wir ... 'Doedd y ddwy acw yn y ffenestr oddi tani ddim yn gweithio'n galed iawn. Na, 'roedd rhywun yn talu i un am glebran ac i'r llall am roi paent ar ei hwyneb... Ia, wir... 'Roedd hi'n bryd i Eleri ddod tros y crio'na.
"Y Richard Emlyn 'na."
Cododd ei phen ar unwaith.
"Hen hogyn gwirion."
"Pam, Wncwl?" Tawelodd y beichio wylo, ac yr oedd hi'n amlwg iddo daro ar bwnc diddorol.
"Yn dwad bob cam i Gaerdydd 'ma ar gefn 'i feic bob dydd. Diar, mi ddeudis i'r drefn wrtho fo un diwrnod. Ond dyna fo, mae o mor styfnig â Shinc, 'i Dad, bob mymryn."
"Pam 'odd a'n dod, Wncwl?"
