Saethodd Herbert at y cylch dro ar ôl tro, yna edrychodd gydag ystum gŵr cyfarwydd ar hyd y gwn, a tha flodd ef i lawr mewn dirmyg pwy a fedrai anelu'n gywir â'r fath declyn? Croesodd y ddau wedyn at fwth y fenyw dweud—ffortiwn, a sylwodd Owen. fod amryw o wŷr ifainc yn llygadu Enid yn edmygol ac yna'n troi i edrych ar ei hôl. Adwaenai'r chwarelwyr yn eu plith, ac yr oedd pob un ohonynt, meddyliodd yn sur, yn werth dwsin o'r clercyn mursennaidd o'r dref.
Nid oedd golwg o Huw a Wil ar y cae, a phenderfynodd Owen gerdded unwaith drwy'r stryd ac yna, oni welai hwynt, gychwyn tuag adref. Fel y nesâi at yr adwy i'r cae, gwelai glamp o filwr meddw yn holl ysblander ei gôt ysgarlad yn rhuthro i mewn drwyddi a geneth ifanc yn dianc mewn ofn o'i flaen. Adnabu hi—Mary, chwaer Huw, a churodd ei galon. yn wyllt o'i fewn.
"Tu ôl i'r garafan 'na, Mary!" sibrydodd yn uchel fel y rhedai hi heibio iddo.
Ufuddhaodd hithau, gan droi i'r dde tua'r garafan a safai wrth wal y cae.
Yna, pan ddaeth ei gyfle, rhoes Owen ei droed allan yn esgeulus, baglodd y milwr trosti, gan honcian mewn tri cham aruthrol cyn mynd ar ei hyd i'r cae. Ni wyddai Owen. beth i'w wneud, pa un ai sefyll ei dir ai dianc, ond wrth weld y milwr yn methu â chodi, dychrynodd a brysiodd ato i'w gynorthwyo.
"Diolch, chum, diolch. Corporal Lewis at your service.
Lle mae'r diawl?" "Pwy?"
"Ddaru 'maglu i, lle mae o?" A rhuthrodd Corporal Lewis yn ffyrnig o'i gwmpas.
"Ydach chi'n iawn?" gofynnodd Owen, gan dynnu peth o'r llwch a'r gwellt oddi ar ei gôt.
