Afi—Och, pa beth yw hwn. |
"Be' ydi'r fedal 'leni, Taid? Arian?"
"Ia."
"'Tasa' hi'n aur, 'faswn i ddim yn adrodd rhyw rwdl fel 'Ymson y Llofrudd' i drio'i hennill hi."
Am yr ail waith disgwyliai Owen ystorm. Ond ni ddaeth.
"'Rwyt ti wedi newid dy dôn dipyn, ond wyt? Pryd oedd hi—ia, ar ôl y 'steddfod yn Nebo ddechra'r flwyddyn, yntê?— clywis i di'n canmol y Meurigfab 'na? 'Ydi'r dyn wedi gwneud rhwbath iti?"
"Dim o gwbwl. Prin yr ydw' i'n 'i 'nabod o, Taid. Sôn am y darn 'Ymson y Llofrudd' yr on i."
"A be' ydi dy farn di amdano fo?"
"Wel, os ydach chi isio gwbod—y rwdl mwya' dan haul.
Mi fedra' Huw Jones sgwennu cystal adroddiad â hwn'na.
'O! Ha! Och! Gwaed? Ie, gwaed! Gwaed Ol? Y nefoedd fawr 'rwy'n cofio'r cyfan!" Actiai Owen yr ebychiadau gan gerdded o gwmpas y gegin. Ond nid edrychai ar ei daid gwyddai na fuasai mor hy arno erioed o'r blaen, ac ofnai'r canlyniad. Clywodd ef yn anadlu'n isel a chyflym, a pharatoes i glywed y rhyferthwy o lais yn ei alw'n bob enw.
"Wel, wir, fachgan!" A throes yr anadlu yn hwrdd enfawr o chwerthin.
"'Ron i'n disgwyl i chi hannar fy lladd i, Taid."
"Am ddeud yn union fel yr on i'n dadla' ar y Pwyllgor—ond dy fod di'n 'i fynegi o'n well nag y gwnes i? Gresyn na fasa' Ffowc y Saer yma i'th glywad di. 'Roedd o'n benderfynol o gael y darn yn y testuna'. I dynnu pobol, medda' fo. Ond mae'r Meurigfab 'na yn gefndar i'w wraig o, ond ydi?"
