"Wil?"
"Ia?"
"Mae'n ddrwg gin' i na faswn i wedi dwad i'th weld di yr wsnosa' dwytha' 'ma. Mi alwais i ddwywaith, ond 'doedd neb yn y tŷ. Ac fel y gwyddost ti, mi fûm i'n o brysur rhwng popath."
"Do, mi wn, Now bach. Paid â meddwl chwanag am y peth. Mae'n . . . mae'n ddrwg gin' inna' na faswn i wedi gwrando'n well arnat ti heno. Pregath dda, Now, dda iawn, er nad on i'n ddigon o sgolar i ddallt lot ohoni hi. Nid arnat ti na'r bregath yr oedd y bai 'mod i'r edrach mor sarrug, cofia di hynny."
"Ar be' 'ta', Wil?"
"Y diwrnod yr aethon' nhw à 'Mam i ffwrdd, mi alwodd 'R hen Eb yma. "Ydi peth fel hyn yn gwneud sens i chi, Mr. Morris?' medda' fi wrtho fo. 'Ei ewyllys Ef a wneler, William,' medda fo fel Person mewn gwasanaeth claddu, 'Ei ewyllys Ef a wneler.' Mi wylltiais i'n gacwn-mi wyddost nad ydw' i ddim yn ffond iawn o Eb. Wel, 'dydw' i ddim yn meddwl. llawar ohono Fo na'i ewyllys,' medda' fi. Mi gododd 'i ddwylo mewn dychryn ac mi ddechreuodd bregethu wrtha' i, ond mi gydiais yn fy nghap a mynd allan . . . Mi drois i mewn i'r Crown efo rhai o'r hogia' y noson honno."
"Piti, 'r hen Wil, piti garw.".
"Pam?"
""Wnaiff hynny ddim lles i dy fam, na wnaiff?"
"N . . . na wnaiff, ond . . ."
"A 'thasa' hi'n clywad dy fod di'r fath lwfrddyn, mi boena'n ofnadwy, on' wnâi?"
Yn lle ateb, taflodd Wil ei sigaret i'r tân a throes yn ffyrnig ar Owen. ""Wyt ti'n gweld sens yn y peth 'ta'?"
Achubwyd Owen rhag gorfod ateb ar unwaith gan glic y gât tu allan a sŵn rhywun yn dod i mewn i'r tŷ.
"Fanwy," ebe Wil.
