"Y?"
"Drwg ar y kidneys."
"Yr un fath â'r hen Garlo, Owen."
"A rhaid iti gael cnesrwydd y gwely, creda di fi ne' beidio. Dillad gwlanan amdanat, gorwadd rhwng blancedi, potal-ddŵr- poeth. Cnesrwydd, cnesrwydd. Ond 'faint gwell ydw' i o siarad efo penci fel fo, yntê, Owen? Tyd di ne' dy frawd draw pan fydd o isio chwanag o'r ffisig."
"O'r gora', Doctor."
"A . . . lle mae dy fam?"
"Dyma fi, Doctor." A brysiodd Emily Ellis o'r gegin fach ac aeth gyda'r meddyg i'r drws.
"Mi wnes i'n iawn efo'r hen Garlo, felly," meddai Owen Gruffydd wedi iddynt fynd. "Mi gedwis i'r hen gyfaill yn gynnas nos a dydd—digon o hen ddillad o'i gwmpas o a thanllwyth yn y gråt. Do, mi wnes fy ngora' iddo fo, yr ydw' i'n meddwl . . . Be' ddeudodd o, Emily?"
"Rhoi tafod imi am adael i chi godi," meddai hithau wrth ddyfod yn ôl i'r gegin.
"Ia, dŵad â phobol erill i drwbwl yr ydach chi," ebe Dafydd, a gyfarfuasai'r meddyg wrth y drws. "Wyddwn i ddim y medrai'r Doctor Bach fod mor gas. 'Rwan, yn ôl i'r gwely 'na, Owen Gruffydd."
"O'r gora', Dafydd . . . o'r gora', machgan i."
Swniai'i lais yn wan iawn, a phan safodd, yr oedd yn bur ansad ar ei draed. ""Roni i fod ym Mryn Llwyd y Sul nesa'. Mi gei di fynd yn fy lle i, Owen. Pryd y methais i gadw cyhoeddiad o'r blaen, 'wn i ddim, wir."
Yn y gwely, daeth lludded mawr trosto a chydag ef iselder ysbryd.
"Wnei di ddim gadael imi fynd i'r Wyrcws, na wnei Dafydd?"
"Rargian fawr, 'rydach chi'n mynd yn rêl stwnsiwr yn eich hen ddyddia"."
