"Hylô," ebe Dafydd. "Ydach chi'ch dau wedi bod yn ffraeo ne' rwbath?"
"Rydw' i wedi bod yn ffraeo," atebodd Owen Gruffydd, "ond nid efo dy fam. 'Welist ti o ar y ffordd 'na?"
"Pwy?"
"Mi ddeudis i be' ydi be' wrtho fo. O, do. Dŵad i fa- 'ma efo'i golar ffwr a'i bren-mesur a'i hen Saesnag mawr."
"Am bwy yn y byd ydach chi'n siarad?"
"Mi ddangosis i'r drws iddo fo yn fuan iawn. 'Mistar noti n,' meddwn i. 'Only me here on my own head.""
"Dyn dros stad Meyricke, Dafydd," eglurodd y fam. "Mae o'n mynd o gwmpas y pentra' i weld y tai."
""Roedd o isio mynd drwy'r tŷ yma," meddai Owen Gruffydd, "ac mi fynnodd ddŵad i mewn i'r gegin. Ond mi gydiais i yn fy ffon. There's the door for you to go through him,' meddwn i wrtho fo. 'Roedd yn blesar'i weld o'n 'i heglu hi am 'i fywyd."
Ochneidiodd y fam, gan edrych yn bryderus ar Ddafydd. "Y lês yn dwad i ben ddiwadd Mawrth," meddai hi. "Ron i'n clywad yn y siop fod 'na bedwar o ddynion fel hwn'na hyd y pentra'."
"Hy!" ffrwydrodd Owen Gruffydd. "Yn dŵad i weld bod y tai'n deilwng i'r Meyricke 'na gymryd meddiant ohonyn' nhw."
"Ond dowch at y bwrdd, hogia'," meddai'r fam. "Mae o'n siŵr o alw eto, a mi liciwn'i glirio'r llestri cyn iddo fo ddŵad."
"Roeddach chi ar fai yn ymddwyn fel'na ato fo, Taid," ebe Dafydd. "Dydi'r dyn ddim ond yn gwneud 'i ddyletswydd."
"Waeth gin' i be' mae o'n wneud. 'Does ganddyn' nhw ddim hawl i yrru rhyw glamp o Sais fel'na i dai pobol. Nid pawb fedar 'i atab o yn Saesnag yr un fath â fi. Meddylia, mewn difri, am rywun fel Margiad Jones, mam yr Huw Jones bach 'na y mae Owen yn gweithio efo fo."
""Dydw' i ddim yn meddwl fod rhaid inni bryderu, 'Mam,"
