"Beirdd mawr bob un, yn llunio tragediau heb eu tebyg Neu Herodotus?"
"Naddo."
"Neu Thucydides?"
"Naddo."
"Neu Xenophon?"
"Naddo."
"Haneswyr gwych, a'u hiaith farw yn fywyd bob gair. Plato ac Aristotle, yr athronwyr ?"
"Dim ond 'u henwa' nhw, mae arna' i ofn."
"Ond mi wyddoch am hwn ac am ei waith ef, meddyliwr llawn cymaint os nad mwy na Phlato." Tynnodd lyfr tenau o'r silff a'i agor. Yna darllenodd, a'r cyffro eto'n gryndod yn ei lais.
"Paul?"
"Ia, Paul. Ei ddau lythyr at y Corinthiaid." Darllenodd ymlaen, ac yna arhosodd yn sydyn. "Hwdiwch." Estynnodd Destament i Owen. "Trowch i'r Epistol Cyntaf at y Corin thiaid, y bedwaredd bennod a'r nawfed adnod." Ac wedi iddo'i chael, "Gwrandewch arna' i'n darllen rhan olaf yr adnod yna eto." Darllenodd yn yr iaith Roeg yn araf, gan bwysleisio pob gair. "A 'rŵan, darllenwch chi'r cymal yn Gymraeg." 'Oblegid nyni a wnaethpwyd yn ddrych i'r byd ac i'r...'" 'Drych!' 'Drych!' Ond nid dyna ysgrifennodd Paul, nid dyna oedd ym meddwl yr Apostol. Theatron yw'r gair Groeg-theatr. 'Fuoch chi ddim mewn theatr erioed, wrth gwrs."
"Naddo, dim ond yn . . ." "Dim ond yn y Syrcas yng Nghaer Heli," a oedd ar flaen ei dafod, heb sylweddoli mai mynegi ffaith ac nid gofyn cwestiwn yr oedd y gweinidog. Ond tawodd mewn pryd, a dechrau gwisgo'i gôt braidd yn ffwndrus ac euog.
"Temlau Belial, temlau Belial, a diolch nad oes un ohonynt o fewn... ym... can milltir i Lan Feurig. 'Oblegid nyni a
