"Y llall, wrth y bwrdd nesa' ato fo... Na, peidiwch â throi'ch pen... Hogyn gwallt gola', swanc ofnadwy. Yn wincio arna' i, os gwelwch chi'n dda, a hogan arall efo fo!"
Mynnodd Owen gael un edrychiad cyflym tua phen arall yr ystafell, a phan aeth ymlaen â'i fwyd, gwelai Mary fod rhywbeth rhyfedd wedi digwydd iddo. Yr oedd ei wyneb yn welw a'i lygaid yn galed a chrynai'r llaw a ddaliai'r cwpan.
"Be' sy, Owen?"
"Mae arna' i isio gair efo'r bôi yna."
"Pwy ydi o?"
""Welsoch chi mo gariad Enid, naddo, Mary?"
"Naddo."
"Dim ond unwaith y gwelis inna' fo. Y noson honno yn ffair Bryn Llwyd."
"A dyna fo?"
"Ia."
"Mae o'n codi i fynd, Owen."
Cododd Owen yntau a brysiodd tuag ato.
"Esgusodwch fi."
"I beg your pardon."
"Mi siaradwn ni Gymraeg." A chymerodd afael yn ei fraich i'w arwain dipyn o'r neilltu.
"Look here, my good fellow..."
"Brawd Enid ydw' i. Ym mh'le mae hi?"
"Be' wni?"
"Mi aethoch i Lundain efo hi, ond do?"
"Wel?"
"I fyw'n fras ar yr arian oedd gynni, mae'n debyg. Lle mae hi?"
"Unwaith eto, be' wn i?"
Caeodd bysedd Owen yn dynn am ei fraich a gwelai ef yn gwingo.
"Yn Llundain?"
"S gin' i ddim syniad."
