"Y Coleg wedi torri?"
"Ddim eto. Mi fethis i fynd ymlaen efo f'ecsams, ac mi baciodd y Doctor fi adra'. Niwsans, yntê?"
"Be' oedd yn bod? Wedi gorweithio?"
"Ia, medda'r Doctor. Y nerves." A chwarddodd, gan geisio ymddangos yn ddiofal. Ond sylwodd Owen fod ei hwyneb yn llwyd iawn a'i symudiadau'n anniddig.
"Rhaid i chi gymryd gofal. Mae'r iechyd mor bwysig å dim, wchi." Bu bron iddo ag ychwanegu, "Ne' dyna ydw' i'n ddeud, beth bynnag."
Chwarddodd hi eto. "Lle mae'ch locsyn chi?" gofynnodd.
"Locsyn?"
"Ia. "Rydach chi'n swnio yr un fath yn union â Daddy...
Dwad i wneud tipyn o Greek ydach chi heno?"
"Naci, dim ond i ddangos llythyr ges i oddi wrth Ysgrifennydd. y Cyfarfod Misol yn deud imi lwyddo yn arholiad yr Ymgeiswyr." Tynnodd ef o'i boced.
"O, da iawn, Owen. 'Ga' i 'i weld o?"
"Cewch, 'nen' Tad."
Gwyliodd hi yn ei ddarllen. Nid oedd hi chwarter mor ddel a'r ferch y syrthiasai Wil Cochyn ac yntau a bechgyn eraill mewn cariad â hi ers talm. Aethai'n denau, yn llym yr olwg, gwisgai sbectol, a chlymai'i gwallt syth yn belen ddiramant tu ôl i'w phen. A siaradai'n bendant, gan dorri'r geiriau'n gwta, fel ysgolfeistres yng ngŵydd plant. Na, ni ddrylliai Rhiannon lawer o galonnau bellach.
"Ia, wir, da iawn, Owen. A be' fydd yr ecsam nesa'?"
"Yr arholiad i fynd i'r Coleg, ymhen dwy flynadd ne' dair." "At hwnnw yr ydach chi'n dysgu'r Greek a'r Latin?"
"Ia. A rhaid imi weithio ar Saesneg a Chymraeg a Maths a..."
"Maths? Dim Science?"
"Na, 'dydi Science ddim yn un o'r testuna', diolch am hynny."
"Diolch am hynny? Pam?"
