18 Y CYCHWYN
“Na, efo 'Nhad yr ydw” i'n mynd. Mae o'n saethu hiddiw.”
“Efo chi mae o am ddŵad, 'Nhad,” meddai Dafydd pan ddaethant i'r fforch, lle'r oedai'r lleill i arosamdanynt. “Nhad yn saethu” ydi popath hiddiw."'
Dringodd Dafydd a thad Cecil y llwybr ar y chwith, a dilyn- odd y lleill y lôn dan y coed, ac Owen yn cerdded wrth ochr ei dad yn awr. Yn y coed yr oedd rhes o gytiau, a dynion yn rhuthro allan o rai ohonynt tua'r gwaith.
“Y Barics, yntê ?”” ebe Owen.
“Ia,” atebodd ei dad. “Dynion o bell sy'n byw yn rhain, wsti. Ond 'chydig sy ynddyn” nhw ar fora Llun fel hyn gan fod y rhai sy wedi bod gartra' i fwrw'r Sul yn cael dechra” gweithio awr yn hwyrach. Fydd 'na neb yma dros y Sadwrn a'r Sul ncsa”, a hitha'n Gyfri Mawr ddydd Gwecnar.”
“Yn y Barics yma y mae'ch partnar chi, yntê ?”
«3 Y BA
Rhoes Robert Ellis ddau fys yn ei geg a chwibanoedd dros y lle. Daeth dyn yn llewys ei grys i ddrws un o'r cytiau, chwif- iodd ei law arnynt, yna diflannodd yn ci ôl i'r cwt am ennyd, ac ymddangosodd drachefn a'i gôt yn un llaw a'r llaw arall yn cau botymau'i wasgod. _ Yr ocdd brechdan fawr rhwng ei ddannedd.
“Un sâl gynddeiriog ydi George yn y bora,” ebe Robert Ellis. “Ond 'does dim modd i'w gacl o i'w wely, medda'r hogia”.”
“O? Be'mae o'n wneud, Robat ?”
““Darllan tan ohydion, Lias Tomos.”
“9 Ydi o'n darllan 'i Feibil weithia”, dywad ?”
“Na, go 'chydig, mae arna” i ofn... Mae o'n Sais go dda, fel y gwyddoch chi, ac yn cael plesar mewn stracon a nofelau Saesnag o bob math. Un garw ydi George.”
“Ia, hogyn clyfar, yntê? Rocdd 'i dad o, John Hoblcy, felly o'i faen o. Ond piti 'i fod o'n un mor wyllt. Ia, wir,
piti garw, a 'fynta' mor alluog.”
