"Na wna', debyg iawn. Lle cest ti hi? Gan Ffowc y Saer?" "Ia, ac mae o am fy nysgu i i'w chanu hi'n iawn, medda' fo."
"Ac mi wneiff yr hen Ffowc hefyd, wsti, os ydi o wedi gaddo."
"Mi faswn i'n 'i chanu hi i chi 'rŵan 'tasach chi. . . 'tasach chi . . .”
"'Taswn i'n be', 'ngwas i?"
"'Tasach chi'n gofyn imi."
"O! Wel, cana hi 'ta', Myrddin, imi gael dy glywad di."
"Chi sy'n gofyn, cofiwch—er mai dydd Sul ydi hi."
"Ia, fi sy'n gofyn, 'r hen ddyn, a fi fydd yn cael row."
"Mi gana' i emyn, yntê? 'Fydd 'na ddim allan o le yn hynny, na fydd?"
Ond er bod wyth o dyllau ar y bib a nodyn gwahanol i bob un, undonog iawn oedd yr emyn, a phrin yr adwaenid hi gan ei chyfansoddwr petai'n digwydd ei chlywed.
"Yr Hen Ganfed, yntê ??" meddai Dafydd.
Edrychodd Myrddin yn ddirmygus arno. "Naci," meddai'n gwta. "Y Delyn Aur."
"O, chdi sy'n gwbod, 'r hen ddyn."
Gwrandawsant mewn edmygedd dwys am dipyn, ac yna cofiodd Dafydd fod ganddo gopi o'r papur lleol, "Y Llusern," i'w roi i'w dad. "Diawch, mi fu bron imi ag anghofio, "Nhad," meddai, gan ei dynnu o'i boced. "Rydach chi wedi mynd yn ddyn reit enwog. Mae'ch enw chi yn y papur."
"Y tro cynta' 'rioed, am wn i, fachgan," meddai Robert Ellis, gan gymryd y papur o'i law.
"Dyna fo, o dan Llan Feurig . . . 'Damwain yn Chwarel y Fron'." Gwelai'r tad y geiriau LLAN FEURIG er eu bod yn búr aneglur, ond craffai'n ofer ar y fan argraff o dan yr enw. Dychwelodd yr ofn i'w galon a chynhyrfodd drwyddo. meddai'n gas wrth Myrddin.
"Rho'r gora' i'r sŵn 'na, wnei di, hogyn!" "Wyddost ti ddim fod dy dad yn sâl?"
