offeiriad, a’r gwas cyflog, ni chaiff fwytta y peth cyssegredig.
11 Ond pan bryno yr offeiriad ddyn am ei arian, hwnnw a gaiff fwytta o hono, a’r hwn a aner yn ei dŷ ef: y rhai hyn a gânt fwytta o’i fara ef.
12 A merch yr offeiriad, pan; fyddo hi eiddo gwr dieithr, ni chaiff hi fwytta o offrwm y pethau cyssegredig.
13 Ond merch yr offeiriad, os gweddw fydd hi, neu wedi ysgar, a heb blant iddi, ac wedi dychwelyd i dŷ ei thad, a gaiff fwytta o fara ei thad, megis yn ei hieuengctid; ac ni chaiff neb dïeithr fwytta o hono.
14 ¶ A phan fwyttao un beth cyssegredig mewn anwybod; yna chwaneged ei bummed ran atto, a rhodded gyd â’r peth cyssegredig i’r offeiriad.
15 Ac na halogant gyssegredig bethau meibion Israel, y rhai a offrymmant i’r Arglwydd.
16 Ac na wnant iddynt ddwyn cosp camwedd, pan fwyttaont eu cyssegredig bethau hwynt: o herwydd myfi yw yr Arglwydd eu sancteiddydd.
17 ¶ A llefarodd yr Arglwydd wrth Moses, gan ddywedyd,
18 Llefara wrth Aaron, ac wrth ei feibion, ac wrth holl feibion Israel, a dywed wrthynt, Pwy bynnag o dŷ Israel, a ac o ddïeithr yn Israel, a offrymmo ei offwrn yn ol ei holl addunedau, ac yn ol ei holl roddion gwirfodd, y rhai a offrymmant i’r Arglwydd yn boeth-offrwm;
19 Offrymmwch wrth eich ewyllys eich hun, un gwrryw perffeith-gwbl, o’r eidionau, o’r defaid, neu o’r geifr.
20 Nac offrymmwch ddim y byddo anaf arno; o herwydd ni bydd efe gymmeradwy drosoch.
21 A phan offrymmo gwr aberth hedd i’r Arglwydd, gan neillduo ei adduned, neu rodd ewyllysgar o’r eidionau, neu o’r praidd, bydded berffeith-gwbl, fel y byddo gymmeradwy: na fydded un anaf arno.
22 Y dall, neu’r ysig, neu’r anafus, neu’r dafadenog, neu y crachlyd, neu y clafrllyd, nac offrymmwch hwy i’r Arglwydd, ac na roddwch aberth tanllyd o honynt ar allor yr Arglwydd.
23 A’r eidion, neu yr oen a fyddo gormod neu ry fychain ei aelodau, gellwch ei offrymmu yn offrwrn gwirfodd; ond dros adduned ni bydd cymmeradwy.
24 Nac offrymmwch i’r Arglwydd ddim wedi llethu, neu ysigo, neu ddryllio, neu dorri; ac na wnewch yn eich tir y fath beth.
25 Ac nac offrymmwch o law un dïeithr fwyd eich Duw o’r holl bethau hyn; canys y mae eu llygredigaeth ynddynt; anaf sydd arnynt: ni byddant gymmeradwy drosoch.
26 ¶ A llefarodd yr Arglwydd wrth Moses, gan ddywedyd,
27 Pan aner eidion, neu ddafad, neu afr, bydded saith niwrnod dan ei fam; o’r wythfed dydd ac o hynny allan y bydd cymmeradwy yn offrwm o aberth tanllyd i’r Arglwydd.
28 Ac am fuwch neu ddafad, na leddwch hi a’i llwdn yn yr un dydd.
29 A phan aberthoch aberth dïolch i’r Arglwydd, offrymmwch wrth eich ewyllys eich hunain.
30 Y dydd hwnnw y bwyttêir ef; na weddillwch o hono hyd y bore: myfi yw yr Arglwydd.
31 Cedwch chwithau fy ngorchymynion, a gwnewch hwynt: myfi yw yr Arglwydd.
32 Ac na halogwch fy enw sanctaidd, ond sancteiddier fi ym mysg meibion Israel: myfi yw yr Arglwydd eich sancteiddydd,
33 Yr hwn a’ch dygais chwi allan o dir yr Aipht, i fod yn Dduw i chwi: myfi yw yr Arglwydd.
Pennod XXIII.
1 Gwyliau yr Arglwydd. 3 Y Sabbath. 4 Y Pasc. 9 Yr ysgub flaen-ffrwyth. 15 Gwyl y Sulgwyn. 22 Rhaid yw gadael peth i’r tlodio i’w loffa. 23 Gwyl yr udgyrn. 26 Y dydd cymmod. 33 Gwyl y pebyll.
Llefarodd yr Arglwydd hefyd wrth Moses, gan ddywedyd,
2 Llefara wrth feibion Israel, a dywed wrthynt, Gwyliau yr Arglwydd, y rhai a gyhoeddwch yn gymmanfeydd sanctaidd, ydyw fy ngwyliau hyn.
3 Chwe diwrnod y gwneir gwaith; a’r seithfed dydd y bydd Sabbath gorphwystra, sef cymmanfa sanctaidd; dim gwaith nis gwnewch: Sabbath yw efe i’r Arglwydd yn eich holl drigfannau.
4 ¶ Dyma wyliau yr Arglwydd, y cymmanfeydd sanctaidd, y rhai a gyhoeddwch yn eu tymmor.
5 O fewn y mis cyntaf, ar y ped-
