an o derfyn dinas ei noddfa, a llsidd o ddialydd y gwaed y llofrudd; na redder hawl gwaed yn ei crbyn:
º28 Canys o fewn dinas ei noddfa y dyly drigo, hyd farwolaeth yr arch¬offeiriad: ac wedi marwolaeth yr arch¬offeiriad, dychweled y llofrudd i dir e! etifeddiaeth. . „
º29 A hyn fydd i chwi yn ddeddt farnedig trwy eich cenedlaethau,. yn eich] holl drigfannau.,.: ;
º30 Pwy bynnag a laddo ddyn,: wrth a ddywedo tystion y lleddir y llofrudd: ao un tyst ni chaiff dystiolaethu yn erbya dyn, i beri iddo farw. "
º31 Hefyd, na chymerwch iawn am einioes y llofrudd, yr hwn sydd euog i farw; ond lladder ef yn farw.
º32 Ac na chymerwch iawn gan yr hwn a ffodd i ddinas ei noddfa, er cael dychwelyd i drigo yn y tir, hyd farwolaeth ‘yr offeiriad;
º33 Fel na halogoch y tir yr ydych ynddo; canys y gwaed hwn a haloga’r tir: a’r tir ni lanheir oddi wrth y gwaed a dywallter arno, ond a gwaed yr hwn a’i tywalltodd.
º34 Am hynny nac aflanha y tir y trigoch ynddo, yr hwn yr ydwyf fi yn preswylio yn ei ganol: canys myfi yr ARGLWYDD ydwyf yn preswylio yng nghanol meibion Israel. ;
PENNOD 36 º1 Pennau-cenedl tylwyth meibion Gilead, mab Machir, mab Manasse, o dylwyth meibion Joseff, a ddaethant hefyd, ac a lefarasant gerbron Moses, a cherbron y penaduriaid, sef pennau-cenedl meibion Israel;
º2 Ac a ddywedasant, Yr ARGLWYDD a orchmynnodd i’m harglwydd roddi’r tir yn etifeddiaeth i feibion Israel wrth goelbren: a’m harglwydd a orchmynnwyd gan yr ARGLWYDD, i roddi eti¬feddiaeth Salffaad ein brawd i’w ferched.
º3 Os hwy a fyddant wragedd i rai o feibion llwythau eraill meibion Israel; yna y tynnir ymaith eu hetifeddiaeth hwynt oddi wrth etifeddiaeth ein tadau ni, ac a’i chwanegir at etifeddiaeth y llwyth y byddant hwy ciddynt: a phrinheir ar randir ein hetifeddiaeth ni.
º4 A phan fyddo y jiwbili i feibion Israel, yna y chwanegir cu hetifeddiaeth hwynt at etifeddiaeth llwyth y rhai y byddant hwy eiddynt: a thorrir eu heti¬feddiaeth hwynt oddi wrth etifeddiaeth llwyth ein tadau ni.
º5 A gorchmynnodd Moses i feibion Israel, yn ôl gair yr ARGLWYDD, gan ddywedyd, Mae llwyth meibion Joseff yn dywedyd yn uniawn.
º6 Dyma y gair a orchmynnodd yr ARGLWYDD am ferched Salffaad, gan ddywedyd, Byddant wragedd i’r rhai y byddo da yn eu golwg eu hun; ond i rai o dylwyth llwyth eu tad eu hun y byddant yn wragedd.
º7 Felly ni threigia etifeddiaeth meibion Israel o lwyth i lwyth: canys glynu a wna pob un o feibion Israel yn etifedd¬iaeth llwyth ei dadau ei hun.
º8 A phob merch yn etifeddu etifedd¬iaeth o lwythau meibion Israel, a fydd wraig i un o dylwyth llwyth ei thad ei hun; fel yr etifeddo meibion Iseael bob un etifeddiaeth ei dadau ei hun.
º9 Ac na threigled etifeddiaeth O .lwyth i lwyth arall; canys llwythau meibion :’Igrael a lynant bob un yn ei etifeddiaeth ei hun.,
º10 Megis y gorchmynnodd yr ARGLWYDD wrth Moses, felly y gwnaeth merched Salffaad.,,
º11 Canys Mala, Tirsa, a Hogia, a Milca, a Noa, merched Salffaad, fuant yn wragedd i feibion eu hewythredd.
º12 I wŷr o dylwyth Manasse fab Joseff y buant yn wragedd; a thrigodd eu hetifeddiaeth hwynt wrth lwyth tylwyth eu tad.
º13 Dyma’r gorchmynion a’r barn¬edigaethau a orchmynnodd yr ARGLWYDD i feibion Israel, trwy law Moses, yn rhosydd Moab, wrth yr Iorddonen, yn agos i Jericho.
