Yr afon a lifodd rhwng nefoedd a llawr
| ← | Yr afon a lifodd rhwng nefoedd a llawr gan William Williams, Pantycelyn |
O! Gariad, O! gariad anfeidrol ei faint |
239[1] Calfaria a'i Fendithion.
11. 11. 11. 11.
1 YR afon a lifodd rhwng nefoedd a llawr
Yw gwraidd fy ngorfoledd a'm cysur yn awr;
Calfaria roes haeddiant, Calfaria roes hedd,
Calfaria sy'n cadw agoriad y bedd.
2 Mae angau ei hunan, ei ofnau a'i loes,
Mewn cadwyn gadarnaf yn rhwym wrth dy groes;
Allweddau hen uffern ddychrynllyd i gyd
Sy'n hongian wrth ystlys Iachawdwr y byd.
3 Nid oedd a ostegai bob terfysg a loes,
Cydwybod a'i dychryn, ond angau dy groes;
Can' miloedd oedd ynof o ofnau'n gytûn
Nes clywed bod Crewr y ddaear yn ddyn.
4 Wel, bellach, boed imi roi fárwel i'r byd,
Ffarwél i'w drysorau a'i bleser ynghyd;
Un gorchwyl sydd gennyf fyth mwyach i gyd,
Sef caru a chanu i Iachawdwr y byd.
William Williams, Pantycelyn
Ffynhonnell[golygu]
- ↑ Emyn rhif 239, Llyfr Emynau y Methodistiaid Calfinaidd a Wesleaidd 1930