Beibl (1620)/2 Corinthiaid
| ← 1 Corinthiaid | Beibl (1620) 2 Corinthiaid 2 Corinthiaid wedi'i gyfieithu gan William Morgan |
Galatiaid → |
AIL EPISTOL PAUL YR APOSTOL AT Y
CORINTHIAID
PENNOD 1
1 PAUL, apostol Iesu Grist trwy ewyllys Duw, a’r brawd Timotheus, at eglwys Dduw yr hon sydd yng Nghorinth, gyda’r holl seintiau y rhai sydd yn holl Achaia:
2 Gras fyddo i chwi, a thangnefedd, oddi wrth Dduw ein Tad, a’r Arglwydd Iesu Grist.
3 Bendigedig fyddo Duw, a Thad eiq Harglwydd ni Iesu Grist, Tad y tru gareddau, a Duw pob diddanwch;
4 Yr hwn sydd yn ein diddanu ni yn ein holl orthrymder, fel y gallom ninnau ddiddanu’r rhai sydd mewn dim gorthrymder, trwy’r diddanwch a’r hwn y’n diddenir ni ein hunain gan Dduw.
5 Oblegid fel y mae dioddefiadau Crist yn amlhau ynom ni; felly trwy Grist y mae ein diddanwch ni hefyd yn aailhau.
6 A pha un bynnag ai ein gorthrymu yr ydys, er diddanwch a iachawdwriaeth i chwi y mae, yr hon a weithir trwy ymaros dan yr un dioddefiadau, y rhai yr ydym ninnau yn eu dioddef; ai ein diddanu yr ydys, er diddanwch a iachawdwriaeth i chwi y mae hynny.
7 Ac y mae ein gobaith yn sicr amdanoch; gan i ni wybod, mai megis yr ydych yn gyfranogion o’r dioddefiadau, felly y byddwch hefyd o’r diddanwch.
8 Canys ni fynnem i chwi fod heb wybod, frodyr, am ein cystudd a ddaeth i ni yn Asia, bwyso arnom yn ddirfawr uwchbcn ein gallu, hyd onid oeddem yn amau cael byw hefyd.
9 Eithr ni a gawsom ynom ein hunain farn angau, fel na byddai i ni ymddiried ynom ein hunain, ond yn Nuw, yr hwn sydd yn cyfodi’r meirw;
10 Yr hwn a’n gwaredodd ni oddi wrth gyfryw ddirfawr angau, ac sydd yn ein gwaredu; yn r hwn yr ydym yn gobeithio y gwared ni hefyd rhag llaw: i
11 A chwithau hefyd yn cydweithin drosom mewn gweddi, fel, am y rhoddiad a rodded i ni oherwydd llawer, y rhodder diolch gan lawer drosom.
12 Canys ein gorfoledd ni yw hyn, set’ tystiolaeth ein cydwybod, mai mewn symlrwydd, a phurdeb duwiol, nid mewn doethineb cnawdol, ond trwy ras Duw, yr ymddygasom yn y byd, ond yn hytrach tuag atoch chwi.
13 Canys nid ydym yn ysgrifennu amgen bethau atoch nag yr ydych yn eu darilen, neu yn eu cydnabod, ac yr wyf yn gobeithio a gydnabyddwch hyd y diwedd hefyd;
14 Megis y cydnabuoch ni o ran, mai nyni yw eich gorfoledd chwi, fel chwithau yr eiddom ninnau hefyd yn nydd yr Arglwydd Iesu.
15 Ac yn yr hyder hwn yr oeddwn yn ewyllysio dyfod atoch o’r blaen, fel y caff-tch ail ras;
16 A myned heb eich llaw chwi i Facedonia, a dyfod drachefn o Facedonia atoch, a chael fy hebrwng gennych i jwdea.
17 Gan hynny, pan oeddwn yn bwriadu hyn, a arferais i ysgafnder? neu y pethau yr wyf yn eu bwriadu, ai yn ôl y cnawd yr wyf yn eu bwriadu, fel y bydd¬ai gyda mi, ie, ie, a nage, nage?
18 Eithr ffyddlon yw Duw, a’n hymadrodd ni wrthych chwi ni bu ie, a nage.
19 Canys Mab Duw, Iesu Grist, yr hwn a bregethwyd yn eich plith gennym ni, sef gennyf fi, a Silfanus, a Thimo-theus, nid ydoedd ie, a nage, eithr ynddo ef ie ydoedd.
20 Oblegid holl addewidion Duw ynddo ef ydynt ie, ac ynddo ef amen, er gogoniant i Dduw trwom ni.
21 A’r hwn sydd yn ein cadarnhau ni gyda chwi yng Nghrist, ac a’n heneiniodd ni, yw Duw:
22 Yr hwn hefyd a’n seliodd, ac a roes ernes yr Ysbryd yn ein calonnatt.
23 Ac yr wyf fi yn galw Duw yn dyst ar fy enaid, mai er eich arbed ‘chwi na ddeuthum cto i Gorinth.
24 Nid am ein bod yn arglwyddiaetha ar eich ffydd chwi, ond yr ydym yn gydweithwyr i’ch llawenydd: oblegid trwy ffydd yr ydych yn sefyll.
PENNOD 2
1 EITHR mi a fernais hyn ynof fy hunan, na ddelwn drachefn mewn tristwch: atoch.
2 Oblegid os myfi a’ch tristaf chwi, pwy yw’r hwn a’m llawenha i, ond yr hwn a dristawyd gennyf fi?
3 Ac mi a ysgrifennais hyn yma atoch, fel, pan ddelwn, na chawn dristwch oddi wrth y rhai y dylwn lawenhau; gan hyderu amdanoch oll, fod fy llawenydd i yn llawenydd i chwi oll.
4 Canys o orthrymder mawr, a chyfyngder calon, yr ysgrifennais atoch dagrau lawer, nid fel y’ch tristeid chwi, eithr fel y gwybyddech y cariad sydd gennyf yn helaethach tuag atoch chwi.
5 Ac os gwnaeth neb dristau, ni wnaeth efe i mi dristau, ond o ran; rhag i mi bwyso arnoch chwi oll.
6 Digon i’r cyfryw ddyn y cerydd yma, a ddaeth oddi wrth laweroedd.
7 Yn gymaint ag y dylech, yn y gwrthwyneb, yn hytrach faddau iddo, a’i ddiddanu; rhag llyncu’r cyfryw gan ormod tristwch.
8 Am hynny yr ydwyf yn atolwg i chwi gadarnhau eich cariad tuag ato ef.
9 Canys er mwyn hyn hefyd yr ysg¬rifennais, fel y gwybyddwn brawf ohonoch, a ydych ufudd ym mhob peth.
10 I’r hwn yr ydych yn maddau dim iddo, yr wyf finnau: canys os maddeuais ddim, i’r hwn y maddeuais, er eich mwyn chwi y maddeuais, yng ngolwg Crist;
11 Fel na’n siomer gan Satan: canys nid ydym heb wybod ei ddichellion ef.
12 Eithr gwedi i mi ddyfod i. Dioas,i bregethu efengyl Crist, ac wedi agoryd i mi ddrws gan yr Arglwydd, -
13 Ni chefais lonydd yn fy ysbryd» an na chefais Titus fy mrawd: eithr gan ganu’n iach iddynt, mi a euthum ymaith i Facedonia.
14 Ond i Dduw y byddo’r diotch, yr hwn yn wastad sydd yn peri i ni oruchafiaeth yng Nghrist, ac sydd yn eglurhau; arogledd ei wybodaeth trwom ni yro mhob lle.
15 Canys perarogl Crist ydym ni i Dduw, yn y rhai cadwedig, ac yn y rhai colledig:
16 I’r naill yr ydym yn arogl marwolaeth i farwolaeth; ac i’r lleill, yn arogt bywyd i fywyd: a phwy sydd ddigonol i’r pethau hyn?
17 Canys nid ydym ni, megis llawer, yn gwneuthur masnach o air Duw: eithr megis o burdeb, eithr megis o Dduw, yng ngwydd Duw yr ydym yn llefaru yng Nghrist.
PENNOD 3
1 Adechrau yr ydym drachefn ein canmol ein hunain? ai rhaid i ni, megis i rai, wrth lythyrau canmotiaeth atoch chwi, neu rai canmoliaeth oddi wrthych chwi?
2 Ein llythyr ni ydych chwi yn ysg-rifenedig yn ein calonnau, yr hwn a ddeellir ac a ddarllenir gan bob dyn:
3 Gan fod yn eglur mai llythyr Crist ydych, wedi ei weini gennym ni, wedi ei ysgrifennu nid ag inc, ond ag Ysbryd y Duw byw; nid mewn llechau cerrig, eithr mewn llechau cnawdol y galon.
4 A chyfryw hyder sydd gennym trwy Grist ar Dduw:
5 Nid oherwydd ein bod yn ddigonol ohonom ein hunain i feddwl dim megis ohonom ein hunain; eithr ein digonedd ni sydd o Dduw;
6 Yr hwn hefyd a’n gwnaeth ni yn weinidogion cymwys y testament newydd; nid i’r llythyren, ond i’r ysbryd: canys y mae’r llythyren yn lladd, ond yr ys¬bryd sydd yn bywhau.
7 Ac os bu gweinidogaeth angau, mewn llythrennau wedi eu hargraffu ar gerrig, mewn gogoniant, fel na allai plant yr Israel edrych yn graff ar wyneb Moses, gan ogoniant ei wynepryd, yr hwn ogoniant a ddilewyd;
8 Pa fodd yn hytrach na bydd gwein¬idogaeth yr Ysbryd mewn gogoniant?
9 Canys os bu gweinidogaeth damnedigaeth yn ogoniant, mwy o lawer y mae gweinidogaeth cyfiawnder yn rhagori mewn gogoniant.
10 Canys hefyd ni ogoneddwyd’yr hyn a ogoneddwyd yn y rhan hon, oherwydd y gogoniant tra rhagorol.
11 Oblegid os bu yr hyn a ddileid yn ogoneddus, mwy o lawer y bydd yr hyn sydd yn aros yn ogoneddus
12 Am hynny gan fod gennym gyfryw obaith, yr ydym yn arfer hyfder mawr:
13 Ac nid megis y gosododd Moses orchudd ar ei wyneb, fel nad edrychai plant Israel vn graff ar ddiwedd yr hyn a ddileid.
14 Eithr dallwyd eu meddyliau hwynt: canys hyd y dydd heddiw y mae’r un gorchudd, wrth ddarllen yn yr hen dest-ament, yn aros heb ei ddatguddio; yr hw-n yng Nghrist a ddileir. : : ‘
15 Eithr hyd y dydd heddiw, pan ddarllenir Moses, y mae’r gorchudd ar eu ealon hwynt. ;
16 Ond pan ymchwelo at yr Arglwyddy tynnir ymaith y gorchudd.: ;
17 Eithr yr Arglwydd yw’r Ysbryd: a lle mae Ysbryd yr Arglwydd, yao y mae rhyddid.
18 Eithr nyni oll ag wyneb agored, yn edrych ar ogoniant yr Arglwydd megis mewn drych, a newidir i’r unrhyw ddelw, o ogoniant i ogoniant, megis gan Ysbryd yr Arglwydd.
PENNOD 4
1 AM hynny gan fod i ni y weinidogaeth hon, megis y cawsom drugaredd, nid ydym yn pallu;
2 Eithr ni a ymwrthodasoffl a chuddiiedig bethau cywilydd, heb rodio mewn cyftwystra, na thrin gair Duw yn dwyllodrus, eithr trwy eglurhad y gwirionedd yr ydym yn ein canmol ein hun wrth bob cydwybod dynion yng ngolwg Duw. .’.;
3 Ac os cuddiedig yw ein hefengyl ni, yn y rhai colledig y mae yn guddiedig:
4 Yn y rhai y dallodd duw’r byd hwn feddyliau y rhai di-gred, fel na thywynnai iddynt lewyrch efengyl gogoniant Crist, yr hwn yw delw Duw.
5 Canys nid ydym yn ein pregethu ein hunain, ond Crist Iesu yr Arglwydd; a ninnau yn weision i chwi er mwyn Iesu.
6 Canys Duw, yr hwn a orchmynnodd i’r goleuni lewyrchu o dywyllwch, yw yr hwn a lewyrchodd yn ein calonnau, i roddi goleuni gwybodaeth gogoniant Duw, yn wyneb Iesu Grist.
7 Eithr y mae gennym y trysor hwn mewn llestri pridd, fel y byddai godid-owgrwydd y gallu o Dduw, ac nid ohonom ni.
8 Ym mhob peth yr ym yn gystuddiol, ond nid mewn ing; yr ydym mewn cyfyng gyngor, ond nid yn ddiobaith;
9 Yn cael ein herlid, ond heb ein llwyr adael; yn cael ein bwrw i lawr, eithr heb ein difetha;
10 Gan gylcharwain yn y corff bob amser farweiddiad yr Arglwydd Iesu, fel yr eglurer hefyd fywyd Iesu yn ein corff ni.
11 Canys yr ydys yn ein rhoddi ni, y rhai ydym yn fyw, yn wastad i farwolaeth er mwyn Iesu, fel yr eglurer hefyd fywyd Iesu yn ein marwol gnawd ni.
12 Felly y mae angau yn gweithio ynom ni, ac einioes ynoch chwithau. ISA chan fod gennym yr un ysbryd ffydd, yn ôl yr hyn a ysgrifennwyd, Credais, am hynny y lleferais; yr ydym ninnau hefyd yn credu, ac am hynny yn llefaru;
14 Gan wybod y bydd i’r hwn a gyfododd yr Arglwydd Iesu, ein cyfodi ninnau hefyd trwy Iesu, a’n gosod gerbron gyda chwi.
15 Canys pob peth sydd er eich mwyn chwi, fel y byddo i ras wedi amlhau, trwy ddiolchgarwch llaweroedd, ymhelaethu i ogoniant Duw.
16 Oherwydd paham nid ydym yn pallu; eithr er llygru ein dyn oddi allan, er hynny y dyn oddi mewn a adnewyddir o ddydd i ddydd.
17 Canys ein byr ysgafn gystudd ni sydd yn odidog ragorol yn gweithredu tragwyddol bwys gogoniant i ni;
18 Tra na byddom yn edrych ar y pethau a welir, ond ar y pethau ni welir: canys y pethau a welir sydd dros amser, ond y pethau ni welir sydd dragwyddol.
PENNOD 5
1 Canys ni a wyddom, os ein daear ôl »—’ dŷ o’r babell hon a ddatodir, fod i ni adeilad gan Dduw, sef tŷ nid o waith llaw, tragwyddol yn y nefoedd.
2 Canys am hynny yr ydym yn ocheneidio, gan ddeisyfu cael ein harwisgo a’n tŷ sydd o’r nef:
3 Os hefyd wedi ein gwisgo, nidiya noethion y’n ceir.
4 Canys ninnau hefyd y rhai ym yn y babell hon ydym yn ocheneidio, yn llwythog: yn yr hyn nid ym yn chwennych ein diosg, ond ein harwisgo, fel y llyncer yr hyn sydd farwol gan fywyd.
5 A’r hwn a’n gweithiodd ni i hyn yma yw Duw, yr hwn hefyd a roddodd i ni ernes yr Ysbryd.
6 Am hynny yr ydym yn hyderus bob amser, ac yn gwybod, tra ydym yn gartrefol yn y corff, ein bod oddi cartref oddi wrth yr Arglwydd:
7 Canys wrth ffydd yr ydym yn rhodio, ac nid wrth olwg.
8 Ond yr ydym yn hy, ac yn gweled yn dda yn hytrach fod oddi cartref o’r corff, a chartrcfu gyda’r Arglwydd.
9 Am hynny hefyd yr ydym yn ymorchestu, pa un bynnag ai garlref y byddom, ai oddi cartref, ein hod yn gymeradwy ganddo ef.
10 Canys rhaid i ni oll ymddangos gerbron brawdle Crist; fel y derby nio pob un y pethau a wnaethpwyd yn y corff, yn ôl yr hyn a wnaeth, pa un bynnag ai da ai drwg.
11 A ni gan hynny yn gwybod ofn yr Arglwydd, yr ydym yn perswadio dynion: eithr i Dduw y’n gwnaed yn hysbys; ac yr ydwyf yn gobeifhio ddarfod ein gwneuthur yn hysbys yn eich cydwybodau chwithau hefyd.
12 Canys nid ydym yn ein canmol ein hunain drachefn wrthych, ond yn rhoddi i chwi achlysur gorfoledd o’n plegid nii fel y caffoch beth i ateb yn erbyn y rhai sydd yn gorfoleddu yn y golwg, ac nid yn y galon.
13 Canys pa un bynnag ai amhwyllo yr ydym, i Dduw yr ydym; ai yn ein pwyll yr ydym, i chwi yr ydym.
14 Canys y mae cariad Crist yn ein cymell ni, gan farnu ohonom hyn; os bu un farw dros bawb, yna meirw oedd pawb;
15 Ac efe a fu farw dros bawb, fel na byddai i’r rhai byw fyw mwyach iddynt eu hunain, ond i’r hwn a fu farw drostynt, ac a gyfodwyd.
16 Am hynny nyni o hyn allan nid adwaenom neb yn ôl y cnawd: ac os buom hefyd yn adnabod Crist yn ôl y; cnawd, eto yn awr nid ydym yn ei adnabod ef mwyach.
17 Gan hynny od oes neb yng Nghrist, y mae efe yn greadur newydd: yr henbethau a aethant heibio; wele, gwnaethpwyd pob peth yn newydd.
18 A phob peth sydd o Dduw, yr hwn a’n cymododd ni ag ef ei hun trwy Iesu Grist, ac a roddodd i ni weinidogaeth 5; cymod;
19 Sef, bod Duw yng Nghrist yn cymodi’r byd ag ef ei hun, heb gyfrif iddynt eu pechodau; ac wedi gosod ynom ni air y cymod.
20 Am hynny yr ydym ni yn genhadau dros Grist, megis pe byddai Duw yn deisyf arnoch trwom ni: yr ydym yn erfyn dros Grist, Cymodcr chwi a Duw.
21 Canys yr hwn nid adnabu bechod, a wn.icth efi; yn bechod drosom ni; fel y’n gwnclid ni yn gyfiawnder Duw ynddo ef.
PENNOD 6
1 A NINNAU, gan gydweithio, ydym yn atolwg i chwi, na dderbynioch ras Duw yn ofer:
2 (Canys y mae efe yn dywedyd, i!33 Mewn amser cymeradwy y’th wrandewais, ac yn nydd iachawdwriaeth y’th gynorthwyais: wele, yn awr yr amser cymeradwy; wele, yn awr ddydd yr iachawdwriaeth.)
3 Heb roddi dim achos tramgwydd mewn dim, fel na feier ar y weinidogaeth:;4 Eithr gan ein dangos ein hunain ym inhob peth fel gweinidogion Duw, mewn amynedd mawr, mewn cystuddiau, mewn anghenion, mewn cyfyngderau,
5 Mewn gwialenodiau, mewn carcharau, mewn terfysgau, mewn poenau, mewn gwyliadwriaethau, mewn ymprydiau,;
6 Mewn purdeb, mewn gwybodaeth, mewn hirymaros, mewn tiriondeb, yn yr Ysbryd Glân, mewn cariad diragrith,
7 Yng ngair y gwirionedd, yn nerth Duw, trwy arfau cyfiawnder ar ddeau ac ar aswy,
8 Trwy barch ac amarch, trwy anghlod a chlod: megis twyllwyr, ac er hynny yn eirwir;
9 Megis anadnabyddus, ac er hynny yn adnabyddus; megis yn rneirw, ac wele, byw ydym; megis wedi ein ceryddu, a heb ein lladd;
10 Megis wedi ein tristau, ond yn wastad yn llawen; megis yn diodion, ond yn cyfoethogi llawer; megis heb ddim gennym, ond eto yn meddiannu pob peth.
11 Ein genau ni a agorwyd wrthych chwi, O Gorinthiaid, ein calon ni a ehangwyd.
12 Ni chyfyngwyd amoch ynom ni, eithr cyfyngwyd arnoch yn eich yffl-ysgaroedd eich hunain. \
13 Ond am yr un tal, (yr ydwyf yn dywedyd megis wrth fy mhlant,) ehanger\ chwithau hefyd.
14 Na ieuer chwi yn anghymharus gyda’r rhai di-gred; canys pa gyfeillach sydd rhwng cyfiawnder acanghyfiawnder? a pha gymundeb rhwng goleuni a thy-wyllwch?
15 A pha gysondeb sydd rhwng Crist a;- Belial? neu pa ran sydd i gredadun gydag anghredadun?
16 A pha gydfod sydd rhwng teflil Duw ac eilunod? canys teml y Duw byw ydych chwi; fel y dywedodd Duw, Mi a breswyliaf ynddynt, ac a rodiaf yn eu mysg, ac a fyddaf yn Dduw iddynt hwy, a hwy a fyddant yn bobl i mi.
17 Oherwydd paham deuwch allan o’u canol hwy, ac ymddidolwch, medd yr Arglwydd, ac na chynyrddwch a dim aflan; ac mi a’ch derbyniaf chwi, l8 Ac a fyddaf yn Dad i chwi, a chwithau a fyddwch yn feibion ac yn ferched i mi, medd yr Arglwydd Hollalluog.
PENNOD 7
1 AM hynny gan fod gennym yr addew-xx idion hyn, anwylyd, ymlanhawn oddi wrth bob halogrwydd cnawd ac ysbryd, gan berffeithio sancteiddrwydd yn ofn Duw.
2 Derbyniwch ni. Ni wnaethom gam i neb; ni lygrasom neb; nid ysbeiliasom neb.
3 Nid i’ch condemnio yr wyf yn dy¬wedyd: canys mi a ddywedais o’r blaen eich bod chwi yn ein calonnau ni, i farw ac i fyw gyda chwi.
4 Y mae hyfder fy ymadrodd yn fawr wrthych. Y mae gennyf orfoledd mawr o’ch plegid chwi: yr wyf yn llawn o ddiddanwch, yn dra chyflawn o lawenydd yn ein holl orthrymder.
5 Canys wedi ein dyfod ni i Facedonia, ni chafodd ein cnawd ni ddim llonydd; eithr ym mhob peth cystuddiedig fuom: oddi allan yr oedd ymladdau, oddi fewn ofnau.
6 Eithr Duw, yr hwn sydd yn diddanu y rhai cystuddiedig, a’n diddanodd ni wrth ddyfodiad Titus.
7 Ac nid yn unig wrth ei ddyfodiad ef, ond hefyd wrth y diddanwch a’r hwn y diddanwyd ef ynoch chwi, pan fynegodd efe i ni eich awyddfryd chwi, eich galar chwi, eich sêl tuag ataf fi; fel y llawenheais i yn fwy.
8 Canys er i mi eich tristau chwi mewn llythyr, nid yw editar gennyf, er bod yn edifar gennyf; canys yr wyf yn gweled dristau o’r llythyr hwnnw chwi, er nad oedd ond dros amser..
9 Yn awr yr ydwyf yn llawen, nid am eich tristau chwi, ond am eich tristau i edifeirwch: canys tristau a wnaethocb yn dduwiol, fel na chaech golled mewn dim oddi wrthym ni.
10 Canys duwiol dristwch sydd yn gweithio edifeirwch er iachawdwriaeth ni bydd edifeirwch ohoni: eithr tristwch y byd sydd yn gweithio angau.
11 Canys wele hyn yma, eich tristau chwi yn dduwiol, pa astudrwydd ei faint a weithiodd ynoch, ie, pa amddiffyn, ie, pa soriant, ie, pa ofn, ie, pa awyddfryd, ie, pa sêl, ie, pa ddial! Ym mhob peth y dangosasoch eich bod yn bur yn y peth hwn.
12 Oherwydd paham, er ysgrifennu ohonof atoch, nid ysgrifennais o’i blegid ef a wnaethai’r cam, nac oblegid yr hwn a gawsai gam, ond er mwyn bod yn eglur i chwi ein gofal drosoch gerbron Duw.
13 Am hynny nyni a ddiddanwyd yn eich diddanwch chwi: a mwy o lawer y buom lawen am lawenydd Titus, oblegid esmwythau ar ei ysbryd ef gennych chwi oll.
14 Oblegid os bostiais ddim wrtho ef amdanoch, ni’m cywilyddiwyd: eithr megis y dywedasom wrthych bob dim mewn gwirionedd, felly hefyd gwirionedd oedd ein host ni, yr hwn a fu wrth Titus.
15 Ac y mae ei ymysgaroedd ef yn helaethach tuag atoch, wrth gofio ohono eich ufudd-dod chwi oll, pa fodd trwy ofn a dychryn y derbyniasoch ef.
16 Am hynny llawen wyf, am fod i mi hyder arnoch ym mhob dim.
PENNOD 8
1 Yr ydym ni hefyd yn hysbysu i chwi, frodyr, y gras Duw a roddwyd yn eglwysi Macedonia;
2 Ddarfod, mewn mawr brofiad cystudd, i helaethrwydd eu llawenydd hwy a’u dwfn diodi, ymhelaethu i gyfoeth eu haelioni hwy.
3 Oblegid yn ôl eu gallu, yr wyf fi yn dyst, ac uwchlaw eu gallu, yr oeddynt yn ewyllysgar ohonynt w hunain;
4 Gan ddeisyfu arnom trwy lawer o ymbil, ar dderbyn ohonom ni y rhodd, a chymdeithas gweinidogaeth y saint.
5 A hyn a wnaethant, nid fel yr oeddem ni yn gobeithio, ond hwy a’u rhoddasant eu hunain yn gyntaf i’r Arglwydd, ac i ninnau trwy ewyllys Duw:
6 Fel y dymunasom ni ar Titus, megis y dechreuasai efe o’r blaen, felly hefyd orffen ohono yn eich plith chwi y gras hwn hefyd.
7 Eithr fel yr ydych ym mhob peth yh helaeth, mewn ffydd, a gair, a gwybodaeth, a phob astudrwydd, ac yn eich cariad tuag atom ni; edrychwch ar fod ohonoch yn y gras hwn hefyd yn ehelaeth.
8 Nid trwy orchymyn yr ydwyf yn dywedyd, ond oblegid diwydrwydd rhai eraill, a chan brofi gwirionedd eich cariad chwi.
9 Canys chwi a adwaenoch ras em Harglwydd Iesu Grist, iddo ef, ac yntau’m gyfoethog, fyned er eich mwyn chwi yn dlawd, fel y cyfoethogid chwi trwy ei diodi ef.
10 Ac yr ydwyf yn rhoddi cyngor yn hyn: canys hyn sydd dda i chwi, y rhai a’ ragddechreuasoch, nid yn unig wneuthur, ond hefyd ewyllysio er y llynedd.
11 Ac yn awr gorffennwch wneuthur hefyd; fel megis ag yr oedd y parodrwydd i ewyllysio, felly y byddo i gwblhau hefyd o’r hyn sydd gennych.
12 Canys os bydd parodrwydd meddwl o’r blaen, yn ôl yr hyn sydd gan un, y mae yn gymeradwy, nid yn ôl yr hyn nid oes ganddo.
13 Ac nid fel y byddai esmwythdra i eraill, a chystudd i chwithau;
14 Eithr o gymhwystra: y pryd hwn bydded eich helaethrwydd chwi yn diwallu cu diffyg hwy, fel y byddo eu hdaethrwydd hwythau yn diwallu eich diffyg chwithau; fel y byddo cymhwystra:
15 Megis y mae yn ysgrifenedig, Yr hwn a gasglodd lawer, nid oedd ganddo weddill; ac a gasglodd ychydig, nid oedd arno eisiau.
16 Eithr i Dduw y byddo’r diolch, yr hwn a roddodd yr un diwydrwydd trosoch yng nghalon Titus.
17 Oblegid yn wir efe a dderbyniodd y dymuniad; a chan fod yn fwy diwyd, a aeth atoch o’i wirfodd ei hun.
18 Ni a anfonasom hefyd gydag ef y brawd, yr hwn y mae ei glod yn yr efengyl trwy’r holl eglwysi;
19 Ac nid hynny yn unig, eithr hefyd a:ddewiswyd gan yr eglwysi i gydymdaith & ni a’r gras hwn, yr hwn a wasanaethir gennym er gogoniant i’r Arglwydd ei hun, ac i amlygu parodrwydd eich meddwl chwi:
20 Gan ochelyd hyn, rhag i neb feio iarnom yn yr helaethrwydd yma, yr hwn a wasanaethir gennym:
21 Y rhai ydym yn rhagddarpar pethau nest, nid yn unig yng ngolwg yr Arglwydd, ond hefyd yng ngolwg dynion.
23 Ac ni a anfonasom gyda hwynt ein brawd, yr hwn a brofasom mewn llawer o bethau, lawer gwaith, ei fod ef yn ddyfal, ac yn awr yn ddyfalach o lawer, am y iBiawr yrnddiried y sydd gennyf ynoch.
23 Os gofynnir am Titus, fy nghyd-ymaith yw, a chydweithydd tuag atoch .chwi, neu am ein brodyr, cenhadau’r .eglwysi ydynt, a gogoniant Crist.
24 Am hynny dangoswch iddynt hwy hysbysrwydd o’ch cariad, ac o’n host tdnnau amdanoch chwi, yng ngolwg yr eglwysi.
PENNOD 9
1 CANYS tuag at am y weinidogaeth i’r saint, afraid yw i mi ysgrifennu atoch:
2Oherwydd mi a adwaen barodrwydd eich meddwl chwi, yr hwn yr ydwyf yn ei fostio wrth y Macedoniaid amdanoch chwi, fod Achaia wedi ymbaratoi er y llynedd; a’r sêl a ddaeth oddi wrthych chwi a anogodd lawer iawn.
3 A mi a ddanfonais y brodyr, fel na byddo ein bost ni amdanoch chwi yn ofer yn y rhan hon; fel, megis y dywedais, y byddoch wedi ymbaratoi:
4 Rhag, os y Macedoniaid a ddeuant gyda mi, a’ch cael chwi yn ninharod, bod i ni, (ni ddywedaf, chwi,) gael cywilydd yn y fost hydetus.yma.
5 Mi a dybiais gan hynny yn angen-rheidiol atolygu i’r brodyr, ar iddynt ‘ddyfod o’r blaen atoch, a rhagddarparu eich bendith chwi yr hon a fynegwyd; fel y byddo parod megis bendith, ac nid "megis o gybydd-dra.
6 A hyn yr wyf yn ei ddywedyd, Yr hwn sydd yn hau yn brin, a fed hefyd yn brin; a’r hwn sydd yn hau yn helaeth, a fed hefyd yn helaeth.
7 Pob un megis y mae yn rhagarfaethu yn ei galon, felly rhodded; nid yn athrist, neu trwy gymell: canys rhoddwr llawen y mae Duw yn ei garu.
8 Ac y mae Duw yn abl i beri i bob gras fod yn helaeth tuag atoch chwi; fel y byddoch chwi ym mhob peth, bob amser, a chennych bob digonoldeb yn helaeth i bob gweithred dda:
9 (Megis yr ysgrifennwyd, Efe a wasgarodd; rhoddodd i’r tlodion: ei gyfiawnder ef sydd yn aros yn dra-gywydd.
10 A’r hwn sydd yn rhoddi had i’r heuwr, rhodded hefyd fara yn ymborth, ac amlhaed eich had, a chwaneged ffrwyth eich cyfiawnder;)
11 Wedi eich cyfoethogi ym mhob peth i bob haelioni, yr hwn sydd yn gweithio trwom ni ddiolch i Dduw.
12 Canys y mae gweinidogaeth y swydd toon, nid yn unig yn cyflawni diffygion y Saint, ond hefyd yn ymhelaethu trwy ami roddi diolch i Dduw;
13 Gan eu bod, trwy brofiad y wein¬idogaeth hon, yn gogoneddu Duw oherwydd darostyngiad eich cyffes chwi i efengyl Crist, ac oherwydd haelioni eich cyfraniad iddynt hwy, ac i bawb;
14 A thrwy eu gweddi hwythau dros-O’eh chwi, y rhai ydynt yn hiraethu amdanoch chwi, am y rhagorol ras Duw yr hwn sydd ynoch.
15 Ac i Dduw y byddo’r diolch am ei ddawn anhraethol.
PENNOD 10
1 A MYFI Paul wyf fy hun yn atolwg i chwi, er addfwynder a hynawsedd Crist, yr hwn yn brescnnol wyf wael yn eich plith, ond yn absennol ydwyf yn by arnoch.
2 Ac yr ydwyf yn dymuno na byddwyf yn bresennol yn hy a’r hyder yr wyf yn meddwl bod tuag at rai, y sydd yn ein cyfrif ni megis rhai yn rhodio yn ôl y cnawd.
3 Canys er ein bod ni yn rhodio yn y cnawd, nid ydym yn milwrio yn ôl y cnawd:
4 (Canys arfau ein milwriaeth ni hid ydynt gnawdol, ond nerthol trwy Ddirtv i fwrw cestyll i’r llawr;)
5 Gan fwrw dychmygion i lawr, a phob uchder a’r sydd yn ymgodi yn erbyn gwybodaeth Duw, a chan gaethiwo pob meddwl i ufudd-dod Crist;
6 Ac yn barod gennym ddial ar bob anufudd-dod, pan gyflawner eich ufudd-dod chwi.
7 Ai edrych yr ydych chwi ar bethau yn ôl y golwg? Os yrnddiried neb ynddo ei hun, ei fod ef yn eiddo Crist, meddylied hyn drachefn ohono ei hun, megis ag y mae efe yn eiddo Crist, felly ein bod ninnau hefyd yn eiddo Crist.
8 Oblegid pe bostiwn beth ychwaneg hefyd am ein hawdurdod, yr hon a roddodd yr Arglwydd i ni er adeilad, ac nid er eich dinistr chwi, ni’m cywilyddid:
9 Fel na thybier fy mod megis yn eich dychrynu chwi trwy lythyrau.
10 Oblegid y llythyrau yn wir (meddant) sydd drymion a chryfion; eitht presenoldeb y corff sydd wan, a’r ymadrodd yn ddirmygus. "
11 Y cyfryw un meddylied hyn, mai y fath ydym ni ar air trwy lythyrau yn absennol, yr un fath hefyd a fyddwn ar weithred yn bresennol.
12 Canys nid ym ni yn beiddio ein cystadlu, neu ein cyffelybu ein hunain i rai sydd yn eu canmol eu hunain: eithr hwynt-hwy, gan eu mesur eu hunain wrthynt cu hunain, a’u cyffelybu eu hunain iddynt eu hunain, nid ydynt yn deall. -
13 Eithr ni fostiwn ni hyd at bethau allan o’n mesur, ond yn ôl mesur y rheol a rannodd Duw i ni, mesur i gyrhaeddy4 hyd atoch chwi hefyd.
14 Canys nid ydym, megis rhai neb gyrhaeddyd hyd atoch chwi, yn ymestya allan tu hwnt i’n mesur; canys h»yd atoch chwi hefyd y daethom ag efengyl Crist:
15 Nid gan fostio hyd at bethau allan. o’n mesur, yn llafur rhai eraill; eithr gan obeithio, pan gynyddo eich ffydd chwi, gael ynoch chwi ein mawrygu yn ôl ein rheol yn ehelaeth,
16 I bregethu’r efengyl tu hwnt i chwi; ac nid i fostio yn rheol un arall am bethau parod eisoes.
17 Eithr yr hwn sydd yn ymffrostio, ymffrostied yn yr Arglwydd.
18 Canys nid yr hwn sydd yn ei ganmol ei hun, sydd gymeradwy; ond yr hwn y mae’r Arglwydd yn ei ganmol.
PENNOD 11
1 NA ehyd-ddygech a myfi ychydig yn fy ffolineb; eithr hefyd cyd-ddygwch a myfi.
2 Canys eiddigus wyf trosoch ag eidd" igedd duwiol: canys mi a’ch dyweddiais chwi i un gŵr, i’ch rhoddi chwi megis morwyn bur i Grist.
3 Ond y mae amaf ofn, rhag mewn modd yn y byd, megis y twyllodd y sarff Efa trwy ei chyfrwystra, felly bod eich meddyliau chwi wedi eu llygru oddi wrth y symlrwydd sydd yng Nghrist.
4 Canys yn wir os ydyw’r hwn sydd yn dyfod yn pregethu Iesu arall yr hwn ni phregethasom ni, neu os ydych yn derbyn ysbryd arall yr hwn nis derbyniasoch, neu efengyl arall yr hon ni dderbyniasoch, teg y cyd-ddygech ag ef.
5 Canys yr ydwyf yn meddwl na bum i ddim yn ôl i’r apostolion pennaf.
6 Ac os ydwyf hefyd yn anghyfarwydd ar ymadrodd, eto nid wyf felly mewn gwybodaeth; eithr yn eich plith chwi nyni a eglurhawyd yn hollol ym mhob dim.
7 A wneuthum i fai wrth fy ngostwng fy hun, fel y dyrchefid chwi, oblegid pregethu ohonof i chwi efengyl Duw yn rhad?
8 Eglwysi eraill a ysbeiliais, gan gymryd cyflog ganddynt hwy, i’ch gwasanaethu
9 A phan oeddwn yn bresennol gyda chwi, ac arnaf eisiau, ni ormesais ar neb: canys fy eisiau i a gyflawnodd y brodyr a ddaethant o Facedonia: ac ym mhob dim y’m cedwais fy hun heb bwyso arnoch, ac aii a ymgadwaf.
10 Fel y mae gwirionedd Crist ynof, nid argaeir yr ymffrost hwn yn fy erbyn yng ngwiedydd Achaia.
11 Paham? ai am nad wyf yn eich cam chwi? Duw a’i gw yr.
12 Eithr yr hyn yr wyf yn ei wneuthur, a wnaf hefyd; fel y torrwyf ymaith achlysur oddi wrth y rhai sydd yn ewyll-ysio cael achlysur; fel yn yr hyn y maent yn ymffrostio, y ceir hwynt megis ninnau hefyd.
13 Canys y cyfryw gau apostolion sydd weithwyr twyllodrus, wedi ymrithio yn apostolion i Grist.
14 Ac nid rhyfedd: canys y mae Satan yntau yn ymrithio yn angel goleuni.
15 Gan hynny nid mawr yw, er ym¬rithio ei weinidogion ef fel gweinidogion cyfiawnder; y rhai y bydd eu diwedd yn ôl eu gweithredoedd.
16 Trachefn meddaf, Na thybied neb fy mod i yn ffol: os amgen, eto derbyn-iwch fi fel ffol, fel y gallwyf finnau hefyd ymffrostio ychydig.
17 Yr hyn yr wyf yn ei ddywedyd, nid ydwyf yn ei ddywedyd yn ôl yr Arglwydd, eithr megis mewn ffolineb, yn hyn o fost hyderus.
18 Gan fod llawer yn ymffrostio yn ôl y cnawd, minnau a ymffrostiaf hefyd.
19 Canys yr ydych yn goddef fryliaid yn llawen, gan fod rich hunain yn syn-hwyrol.
20 Canys yr ydych yn goddef, os bydd un i’ch caethiwo, os bydd un i’ch llwyr fwyta, os bydd un yn cymryd gennych, OS bydd un yn ymddyrchafu, os bydd un yn eich taro chwi ar eich wyneb.
21 Am amarch yr ydwyf yn dywedyd, megis pe buasem ni weiniaid: eithr ym mha beth bynnag y mae neb yn hyf, (mewn ffolineb yr wyf yn dywedyd,) by wyf finnau hefyd.
22 Ai Hebreaid ydynt hwy? felly finnau: ai Israeliaid ydynt hwy? felly finnau: ai had Abraham ydynt hwy? felly finnau.
23 Ai gweinidogion Crist ydynt hwy? {yr ydwyf yn dywedyd yn ffol,) mwy wyf fi; mewn blinderau yn helaethach, mewn gwialenodiau dros fesur, mewn carcharau yn amlach, mewn marwolaethar yn fynych.
24 Gan yr Iddewon bumwaith y detbyniais ddeugain gwialennod ond un.
25 Tair gwaith y’m curwyd a gwiail; unwaith y’m llabyddiwyd; teirgwaith y torrodd llong arnaf; noswaith a diwrnod y bum yn y dyfnfor;
26 Mewn teithiau yn fynych; ym mheryglon llifddyfroedd; ym mheryglon lladron; ym mheryglon gan fy nghenedl fy hun; ym mheryglon gan y cenhedloedd; ym mheryglon yn y ddinas; ym mheryglon yn yr anialwch; ym mheryglon ar y môr; ym mheryglon ymhlith brodyr gau:
27 Mewn llafur a lludded; mewn anhunedd yn fynych; mewn newyn a syched; mewn ymprydiau yn fynych; mewn annwyd a noethni.
28 Heblaw’r pethau sydd yn digwydd oddi allan, yr ymosod yr hwn sydd arnaf beunydd, y gofal dros yr holl eglwysi.
29 Pwy sydd wan, nad wyf finnau wan? pwy a dramgwyddir, nad wyf finnau yn llosgi?
30 Os rhaid ymffrostio, mi a ymffrostiaf am y pethau sydd yn perthyn i’m gwendid.
31 Duw a Thad ein Harglwydd ni Iesu Grist, yr hwn sydd fendigedig yn oes oesoedd, a w^yr nad wyf yn dywedyd celwydd.
32 Yn Namascus, y llywydd dan Aretus y brenin a wyliodd ddinas y Damasciaid, gan ewyllysio fy nal i:
33 A thrwy ffenestt mewn basged y’m gollyngwyd ar hyd y mur, ac y dihengais o’i ddwylo ef. chwi.
PENNOD 12
1 YMFFROSTIO yn ddiau nid yw fuddiol i mi: canys myfi a ddeuaf at weledigaethau a datguddiedigaethau’r Arglwydd.
2 Mi a adwaenwn ddyn yng Nghrist er ys rhagor i bedair blynedd ar ddeg, (pa un ai yn y corff, ni wn; ai allan o’r corff, ni wn i: Duw a wyr;) y cyfryw un a gipiwyd i fyny hyd y drydedd nef,
3 Ac mi a adwaenwn y cyfryw ddyn, (pa un ai yn y corff, ai allan o’r corff ni wn i: Duw a wyr;)
4 Ei gipio ef i fyny i baradwys, ac iddo glywed geiriau anhraethadwy, y rhai nid yw gyfreithlon i ddyn eu hadrodd.
5 Am y cyfryw un yr ymffrostiaf; eithr amdanaf fy hun nid ymffrostiaf, oddieithr yn fy ngwendid.
6 Canys os ewyllysiaf ymffrostio, ni byddafffol; canys mi a ddywedafy gwir: eithr yr wyfyn arbed, rhag i neb wneuthur cyfrif ohonof fi uwchlaw y mae yn gweled fy mod, neu yn ei glywed gennyf.
7 Ac fel na’m tra-dyrchafer gan odidowg-rwydd y datguddiedigaethau, rhoddwyd i mi swmbwl yn y cnawd, cennad Satan, i’m ccrnodio, fel na’m tra-dyrchefid.
8 Am y peth hwn mi a atolygais i’r Ar¬glwydd dcirgwaith, ar fod iddo ymadael a mi.
9 Ac etc a ddywedodd wrthyf, Digon i ti fy ngras i: canys fy nerth i a berffeithir mewn gwendid. Yn llawen iawn gan hynny yr ymffrostiaf fi yn hytrach yn tŷ ngwendid, fel y preswylio nerth Criht ynof fi.
10 Am hynny yr wyf yn fodlon mewn gwendid, mewn amarch, mewn anghenion, mewn erlidiau, mewn cyfyngderau, er mwyn Crist: canys pan wyf wan, yna yr wyf gadarn.
11 Mi a euthum yn ffol wrth ymffrostio; chwychwi a’m gyrasoch: canys myfi a ddylaswn gael fy nghanmol gennych chwi: canys ni bum i ddim yn ôl i’r apostolion pennaf, er nad ydwyf fi ddim.
12 Arwyddion apostol yn wir a weithredwyd yn eich plith chwi, triewn pob amynedd, mewn arwyddion, a rhyfeddodau, a gweithredoedd nerthol.
13 Canys beth yw’r hyn y buoch chwi yn ôl amdano, mwy na’r eglwysi eraiB, oddieithr am na bum i fy hun ormesol arnoch? maddeuwch i mi hyn o gam.
14 Wele, y drydedd waith yr wyf fi yn barod i ddyfod atoch; ac ni byddaf ormesol arnoch: canys nid ydwyf yn ceisio yr eiddoch chwi, ond chwychwi: canys ni ddylai’r plant gasglu trysor i’r rhieni, ond y rhieni i’r plant.
15 A myfi yn ewyllysgar iawn a dreuliaf, ac a ymdreuliaf, dros eich eneidiau chwi, er fy mod yn eich cam yn helaethach, ac yn cael fy ngharu yn brinnach.
16 Eithr bid, ni phwysais i amoch: ond, gan fod yn gyfrwys, mi a’ch deliais chwi trwy ddichell.
17 A wneuthum i elw ohonoch chwi trwy neb o’r rhai a ddanfonais atoch?
18 Mi a ddeisyfais ar Titus, a chydag ef mi a anfonais frawd. A elwodd Titus ddim arnoch? onid yn yr un ysbryd y rhodiasom? onid yn yr un llwybrau?
19 Drachefn, a ydych chwi yn tybied mai ymesgusodi yr ydym wrthych? gerbron Duw yng Nghrist yr ydym yn llefaru; a phob peth, anwylyd, er adeiladaeth i chwi.
20 Canys ofni yr wyf, rhag, pan ddel-wyf, na’ch caffwyf yn gyfryw rai ag a fynnwn, a’m cael innau i chwithau yn gyfryw ag nis mynnech: rhag bod cyn-hennau, cenfigennau, llidiau, ymrysonau, goganau, hustyngau, ymchwyddiadau, anghydfyddiaethau:
21 Rhag pan ddelwyf drachefn, fod i’m Duw fy narostwng yn eich plith, ac i mi ddwyn galar dros lawer, y rhai a bechasant eisoes, ac nid edifarhasant am yr aflendid, a’r godineb., a’r anlladrwydd a wnaethant.
PENNOD 13
1 Y DRYDEDD waith hon yr ydwyf yn dyfod atoch. Yng ngenau dau neu dri o dystion y bydd safadwy pob gair.
2 Rhagddywedais i chwi, ac yr ydwyf yn rhagddywedyd fel pe bawn yn bresennol yr ail waith, ac yn absennol yr awron yr ydwyf yn ysgrifennu at y rhai a bechasant eisoes, ac at y lleill i gyd, os deuaf drachefn, nad arbedaf:;
3 Gan eich bod yn ceisio profiad o Grist, yr hwn sydd yn llefaru ynof, yr hwn tuag atoch chwi nid yw wan, eithr sydd nerthol ynoch chwi.
4 Canys er ei groeshoelio ef o ran gwendid, eto byw ydyw trwy nerth Duw: canys ninnau hefyd ydym weiniaid ynddo , ef, eithr byw fyddwn gydag ef trwy nerth Duw tuag atoch chwi.
5 Profwch chwychwi eich hunain, a ydych yn y ffydd; holwch eich hunain. Onid ydych yn eich adnabod eich hunain, sef bod Iesu Grist ynoch, oddieithr i chwi fod yn anghymeradwy?
6 Ond yr wyf yn gobeithio y gwybyddwch nad ydym ni yn anghymeradwy.
7 Ac yr wyf yn gweddïo ar Dduw na wneloch chwi ddim drwg; nid fel yr yrnddangosom ni yn gymeradwy, ond fel y gwneloch chwi yr hyn sydd dda, er bod ohonom ni megis rhai anghymeradwy.
8 Canys ni allwn ni ddim yn erbyn y gwirionedd, ond dros y gwirionedd.
9 Canys llawen ydym pan fyddom ni yn weiniaid, a chwithau yn gryfion: a hyn hefyd yr ydym yn ei ddymuno, sef eich perffeithrwydd chwi.
10 Am hynny rnyfi yn absennol ydwyf yn ysgrifennu’r pethau hyn, fel pan fyddwyf bresennol nad arferwyf doster, yn ôl yr awdurdod a roddes yr Arglwydd i mi er adeilad, ac nid er dinistr.
11 Bellach, frodyr, byddwch wych. Byddwch berffaith, diddaner chwi, syn-iwch yr un peth, byddwch heddychol; a Duw’r cariad a’r heddwch a fydd gyda chwi.
12 Anerchwch eich gilydd & chusan sanctaidd. Y mae’r holl saint yn eich; annerch chwi.
13 Gras ein Harglwydd Iesu Grist, a chariad Duw, a chymdeithas yr Ysbryd Glân, a fyddo gyda chwi oll. Amen.
Yr ail at y Corinthiaid a ysgrifennwyd o Philipi ym Macedonia, gyda Thitus a Luc.