Beibl (1620)/Salmau

← Job

Beibl (1620) Salmau Salmau wedi'i gyfieithu gan William Morgan

Diarhebion →

LLYFR Y PSALMAU.

PSALM 1

1:1 Gwyn ei fyd y gŵr ni rodia yng nghyngor yr annuwiolion, ac ni saif yn ffordd pechaduriaid ac nid eistedd yn eisteddfa gwatwarwyr.

1:2 Ond sydd â’i ewyllys yng nghyfraith yr ARGLWYDD; ac yn myfyrio yn ei gyfraith ef ddydd a nos.

1:3 Ac efe a fydd fel pren wedi ei blannu ar lan afonydd dyfroedd, yr hwn a rydd ei ffrwyth yn ei bryd; a’i ddalen ni wywa; a pha beth bynnag a wnêl, efe a lwydda.

1:4 Nid felly y bydd yr annuwiol; ond fel mân us yr hwn a chwâl y gwynt ymaith.

1:5 Am hynny yr annuwiolion ni safant yn y farn, na phechaduriaid yng nghynulleidfa y rhai cyfiawn.

1:6 Canys yr ARGLWYDD a edwyn ffordd y rhai cyfiawn: ond ffordd yr annuwiolion a ddifethir.

PSALM 2

2:1 Paham y terfysga y cenhedloedd, ac y myfyria y bobloedd beth ofer?

2:2 Y mae brenhinoedd y ddaear yn ymosod a’r penaethiaid yn ymgynghori ynghyd yn erbyn yr ARGLWYDD, ac yn erbyn ei Grist ef, gan ddywedyd,

2:3 Drylliwn eu rhwymau hwy, a thaflwn eu rheffynnau oddi wrthym.

2:4 Yr hwn sydd yn preswylio yn y nefoedd a chwardd: yr ARGLWYDD a’u gwatwar hwynt.

2:5 Yna llefara efe wrthynt yn ei lid, ac yn ei ddicllonrwydd y dychryna efe hwynt.

2:6 Minnau a osodais fy Mrenin ar Seion fy mynydd sanctaidd.

2:7 Mynegaf y ddeddf: dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Fy Mab ydwyt ti; myfi heddiw a’th genhedlais.

2:8 Gofyn i mi, a rhoddaf y cenhedloedd yn etifeddiaeth i ti, a therfynau y ddaear i’th feddiant

2:9 Drylli hwynt â gwialen haearn; maluri hwynt fel llestr pridd.

2:10 Gan hynny yr awr hon, frenhinoedd, byddwch synhwyrol: barnwyr y ddaear, cymerwch ddysg.

2:11 Gwasanaethwch yr ARGLWYDD mewn ofn, ac ymlawenhewch mewn dychryn.

2:12 Cusenwch y Mab, rhag iddo ddigio, a’ch difetha chwi o’r ffordd, pan gyneuo ei lid ef ond ychydig. Gwyn eu byd pawb a ymddiriedant ynddo ef

PSALM 3

3:1 Salm Dafydd, pan ffodd efe rhag Absalom ei fab. ARGLWYDD, mor aml yw fy nhrallodwyr! llawer yw y rhai sydd yn codi i’m herbyn.

3:2 Llawer yw y rhai sydd yn dywedyd am fy enaid, Nid oes iachawdwriaeth iddo yn ei DDUW. Sela.

3:3 Ond tydi, ARGLWYDD, ydwyt darian i mi; fy ngogoniant, a dyrchafydd fy mhen

3:4 A’m llef y gelwais ar yr ARGLWYDD, ac efe a’m clybu o’i fynydd sanctaidd. Sela.

3:5 Mi a orweddais, ac a gysgais, ac a ddeffroais: canys yr ARGLWYDD a’m cynhaliodd.

3:6 Nid ofnaf fyrddiwn o bobl, y rhai o amgylch a ymosodasant i’m herbyn.

3:7 Cyfod, ARGLWYDD; achub fi, fy Nuw: canys trewaist fy holl elynion ar gar yr ên; torraist ddannedd yr annuwiolion.

3:8 Iachawdwriaeth sydd eiddo yr ARGLWYDD: dy fendith sydd ar dy bobl. Sela.

PSALM 4

4:1 Pencerdd ar Neginoth, Salm Dafydd. Gwrando fi pan alwyf, O DDUW fy nghyfiawnder: mewn cyfyngder yr ehengaist arnaf; trugarha wrthyf, ac erglyw fy ngweddi.

4:2 O feibion dynion, pa hyd y trowch fy ngogoniant yn warth? yr hoffwch wegi, ac yr argeisiwch gelwydd? Sela.

4:3 Ond gwybyddwch i’r ARGLWYDD neilltuo y duwiol iddo ei hun: yr ARGLWYDD a wrendy pan alwyf arno

4:4 Ofnwch, ac na phechwch: ymddiddenwch â’ch calon ar eich gwely, a thewch. Sela.

4:5 Aberthwch ebyrth cyfiawnder; a gobeithiwch yn yr ARGLWYDD.

4:6 Llawer sydd yn dywedyd, Pwy a ddengys i ni ddaioni? ARGLWYDD, dyrcha arnom lewyrch dy wyneb.

4:7 Rhoddaist lawenydd yn fy nghalon, mwy na’r amser yr amlhaodd eu hŷd a’u gwin hwynt.

4:8 Mewn heddwch hefyd y gorweddaf, ac yr hunaf: canys ti, ARGLWYDD, yn unig a wnei i mi drigo mewn diogelwch.

PSALM 5

5:1 I’r Pencerdd ar Nehiloth, Salm Dafydd. Gwrando fy ngeiriau, ARGLWYDD; deall fy myfyrdod.

5:2 Erglyw ar lef fy ngwaedd, fy Mrenin, a’m Duw: canys arnat y gweddïaf.

5:3 Yn fore, ARGLWYDD, y clywi fy llef; yn fore y cyfeiriaf fy ngweddi atat, ac yr edrychaf i fyny.

5:4 Oherwydd nid wyt ti DDUW yn ewyllysio anwiredd: a drwg ni thrig gyda thi.

5:5 Ynfydion ni safant yn dy olwg: caseaist holl weithredwyr anwiredd.

5:6 Difethi y rhai a ddywedant gelwydd: yr ARGLWYDD a ffieiddia y gŵr gwaedlyd a’r twyllodrus.

5:7 A minnau a ddeuaf ith dŷ di yn amlder dy drugaredd; ac a addolaf tua’th deml sanctaidd yn dy ofn di.

5:8 ARGLWYDD, arwain fi yn dy gyfiawnder, o achos fy ngelynion; ac uniona dy ffordd o’m blaen.

5:9 Canys nid oes uniondeb yn eu genau; eu ceudod sydd anwireddau: bedd agored yw eu ceg; gwenieithiant â’u tafod.

5:10 Distrywia hwynt, O Dduw; syrthiant oddi wrth eu cynghorion: gyr hwynt ymaith yn amlder eu camweddau: canys gwrthryfelasant i’th erbyn.

5:11 Ond llawenhaed y rhai oll a ymddiriedant ynot ti: llafarganant yn dragywydd, am i ti orchuddio drostynt: a’r rhai a garant dy enw, gorfoleddant ynot.

5:12 Canys ti, ARGLWYDD, a fendithi y cyfiawn: â charedigrwydd megis â tharian y coroni di ef.

PSALM 6

6:1 I’r Pencerdd ar Neginoth ar Seminith, Salm Dafydd. ARGLWYDD, na cherydda fi yn dy lidiowgrwydd, ac na chosba fi yn dy lid.

6:2 Trugarha wrthyf, ARGLWYDD: canys llesg ydwyf fi: iachâ fi, O ARGLWYDD, canys fy esgyrn a gystuddiwyd.

6:3 A’m henaid a ddychrynwyd yn ddirfawr: tithau, ARGLWYDD, pa hyd?

6:4 Dychwel, ARGLWYDD, gwared fy enaid: achub fi er mwyn dy drugaredd.

6:5 Canys yn angau nid oes goffa amdanat; yn y bedd pwy a’th folianna?

6:6 Diffygiais gan fy ochain; bob nos yr ydwyf yn gwneuthur fy ngwely yn foddfa: yr ydwyf fi yn gwlychu fy ngorweddfa â’m dagrau.

6:7 Treuliodd fy llygad gan ddicter: heneiddiodd oherwydd fy holl elynion.

6:8 Ciliwch oddi wrthyf, holl weithredwyr anwiredd; canys yr ARGLWYDD a glywodd lef fy wylofain.

6:9 Clybu yr ARGLWYDD fy neisyfiad: yr ARGLWYDD a dderbyn fy ngweddi.

6:10 Gwaradwydder a thralloder yn ddirfawr fy holl elynion: dychweler a chywilyddier hwynt yn ddisymwth.

PSALM 7

7:1 Sigaion Dafydd, yr hwn a ganodd efe i’r ARGLWYDD, oblegid geiriau Cus mab Jemini. ARGLWYDD fy NUW, ynot yr ymddiriedais: achub fi rhag fy holl erlidwyr a gwared fi:

7:2 Rhag iddo larpio fy enaid fel llew, gan ei rwygo, pryd na byddo gwaredydd.

7:3 ARGLWYDD fy NUW, os gwneuthum hyn; od oes anwiredd yn fy nwylo;

7:4 O thelais ddrwg i’r neb oedd heddychol â mi, (ie, mi a waredais yr hwn sydd elyn i mi heb achos;)

7:5 Erlidied y gelyn fy enaid, a goddiwedded: sathred hefyd fy mywyd i’r llawr, a gosoded fy ngogoniant yn y llwch. Sela.

7:6 Cyfod, ARGLWYDD, yn dy ddicllonedd, ymddtrcha, oherwydd llid fy ngely: deffro hefyd drosof i’r farn a orchmynnaist.

7:7 Felly cynulleidfa y bobloedd a’th amgylchynant: er eu mwyn dychwel dithau i’r uchelder.

7:8 Yr ARGLWYDD a farn y bobloedd: barn fi, O ARGLWYDD, yn ôl fy nghyfiawnder, ac yn ôl fy mherffeithrwydd sydd ynof.

7:9 Darfydded weithian anwiredd yr annuwiolion, eithr cyfarwydda di y cyfiawn: canys y Duw cyfiawn a chwilia y calonnau a’r arennau.

7:10 Fy amddiffyn sydd o DDUW, Iachawdwr y rhai uniawn o galon.

7:11 Duw sydd Farnydd cyfiawn, a Duw sydd ddicllon beunydd wrth yr annuwiol.

7:12 Oni ddychwel yr annuwiol, efe a hoga ei gleddyf: efe a anelodd ei fwa, ac a’i paratôdd.

7:13 Paratôdd hefyd iddo arfau angheuol: efe a drefnodd ei saethau yn erbyn yr erlidwyr.

7:14 Wele, efe a ymddŵg anwiredd, ac a feichiogodd ar gamwedd, ac a esgorodd gelwydd.

7:15 Torrodd bwll, cloddiodd ef, syrthiodd i hefyd yn y clawdd a wnaeth.

7:16 Ei anwiredd a ymchwel ar ei ben ei hun, a’i draha a ddisgyn ar ei gopa ei hun.

7:17 Clodforaf yr ARGLWYDD yn ôl ei gyfiawnder; a chanmolaf enw yr ARGLWYDD goruchaf.

PSALM 8

8:1 I’r Pencerdd ar Gittith, Salm Dafydd. ARGLWYDD ein IOR ni, mor arddercog yw dy enw ar yr holl ddaear! yr hwn a osodaist dy ogoniant uwch y nefoedd.

8:2 O enau plant bychain a rhai yn sugno y peraist nerth, o achos dy elynion, i ostegu y gelyn a’r ymddialydd.

8:3 Pan edrychwyf ar y nefoedd, gwaith dy fysedd; y lloer a’r sêr, y rhai a ordenaist;

8:4 Pa beth yw dyn, i ti i’w gofio? a mab dyn i ti i ymweled ag ef?

8:5 Canys gwnaethost ef ychydig is na’r angylion, ac a’i coronaist i gogoniant ac â harddwch.

8:6 Gwnaethost iddo arglwyddiaethu ar weithredoedd dy ddwylo; gosodaist bob peth dan ei draed ef:

8:7 Defaid ac ychen oll, ac anifeiliaid y maes hefyd;

8:8 Ehediaid y nefoedd, a physgod y môr, ac y sydd yn tramwyo llwybrau y moroedd.

8:9 ARGLWYDD ein IOR, mor ardderchog yw dy enw ar yr holl ddaear!

PSALM 9

9:1 I’r Pencerdd ar Muth-labben, Salm Dafydd. Clodforaf di, O ARGLWYDD, â’m holl galon: mynegaf dy holl ryfeddodau.

9:2 Llawenychaf a gorfoleddaf ynot: canaf i’th enw di, y Goruchaf.

9:3 Pan ddychweler fy ngelynion yn eu hôl, hwy a gwympant ac a ddifethir o’th flaen di.

9:4 Canys gwnaethost fy mam a’m mater yn dda: eisteddaist ar orseddfainc, gan farnu yn gyfiawn.

9:5 Ceryddaist y cenhedloedd, distrywiaist yr annuwiol; eu henw hwynt a ddileaist byth bythol.

9:6 Ha elyn, darfu am ddinistr yn dragywydd: a diwreiddiaist y dinasoedd; darfu eu coffadwriaeth gyda hwynt.

9:7 Ond yr ARGLWYDD a bery yn dragywydd: efe a baratôdd ei orseddfainc i farn.

9:8 Ac efe a farn y byd mewn cyfiawnder: efe a farn y bobloedd mewn uniondeb.

9:9 Yr ARGLWYDD hefyd fydd noddfa i’r gorthrymedig, noddfa yn amser trallod.

9:10 A’r rhai a adwaenant dy enw, a ymddiriedant ynot: canys ni adewaist, O ARGLWYDD, y rhai a’th geisient.

9:11 Canmolwch yr ARGLWYDD, yr hwn sydd yn preswylio yn Seion: mynegwch ymysg y bobloedd ei weithredoedd ef.

9:12 Pan ymofynno efe am waed, efe, a’u cofia hwynt: nid anghofia waed y cystuddiol.

9:13 Trugarha wrthyf, ARGLWYDD; gwêl fy mlinder gan fy nghaseion, fy nyrchafydd o byrth angau:

9:14 Fel y mynegwyf dy holl foliant ym mhyrth merch Seion: llawenychaf yn dy iachawdwriaeth.

9:15 Y cenhedloedd a soddasant yn y ffos a wnaethant: yn y rhwyd a guddiasant, y daliwyd eu troed eu hun.

9:16 Adwaenir yr ARGLWYDD wrth y farn a.wna: yr annuwiol a faglwyd yng ngweithredoedd ei ddwylo ei hun. Higgaion. Sela.

9:17 Y rhai drygionus a ymchwelant i uffem, a’r holl genhedloedd a anghofiant DDUW.

9:18 Canys nid anghofir y tlawd byth: gobaith y trueiniaid ni chollir byth.

9:19 Cyfod, ARGLWYDD; na orfydded dyn: barner y cenhedloedd ger dy fron di.

9:20 Gosod, ARGLWYDD, ofn arnynt: fel y gwybyddo y cenhedloedd mai dynion ydynt. Sela.

PSALM 10

10:1 Paham, ARGLWYDD, y sefi o bell? Pam yr ymguddi yn amser cyfyngder?

10:2 Yr annuwiol mewn balchder a erlid y tlawd: dalier hwynt yn y bwriadau a ddychmygasant.

10:3 Canys yr annuwiol a ymffrostia am ewyllys ei galon; ac a fendithia y cybydd, yr hwn y mae yr ARGLWYDD yn ei ffieiddio.

10:4 Yr annuwiol, gan uchder ei ffroen, ni chais DDUW: nid yw DUW yn ei holl feddyliau ef.

10:5 Ei ffyrdd sydd flin bob amser; uchel yw dy farnedigaethau allan o’i olwg ef: chwythu y mae yn erbyn ei holl elynion.

10:6 Dywedodd yn ei galon, Ni’m symudir: oherwydd ni byddaf mewn drygfyd hyd genhedlaeth a chenhedlaeth.

10:7 Ei enau sydd yn llawn melltith, a dichell, a thwyll: dan ei dafod y mae camwedd ac anwiredd.

10:8 Y mae efe yn eistedd yng nghynllwynfa y pentrefi: mewn cilfachau y lladd efe y gwirion: ei lygaid a dremiant yn ddirgel ar y tlawd.

10:9 Efe a gynllwyna mewn dirgelwch megis llew yn ei ffau: cynllwyn y mae i ddal y tlawd: efe a ddeil y tlawd, gan ei dynnu i’w rwyd.

10:10 Efe a ymgryma, ac a ymostwng, fel y cwympo tyrfa trueiniaid gan ei gedyrn ef.

10:11 Dywedodd yn ei galon, Anghofiodd DUW: cuddiodd ei wyneb; ni wêl byth.

10:12 Cyfod, ARGLWYDD; 0O DDUW, dyrcha dy law: nac anghofia y cystuddiol.

10:13 Paham y dirmyga yr annuwiol DDUW? dywedodd yn ei galon, nid ymofynni.

10:14 Gwelaist hyn; canys ti a ganfydd anwiredd a cham, i roddi tâl a’th ddwylo dy hun: arnat ti y gedy y tlawd; ti yw cynorthwywr yr amddifad.

10:15 Tor fraich yr annuwiol a’r drygionus: cais ei ddrygioni ef hyd na chaffech ddim.

10:16 Yr ARGLWYDD sydd frenin byth ac yn dragywydd: difethwyd y cenhedloedd allan o’i dir ef.

10:17 ARGLWYDD, clywaist ddymuniad y tlodion: paratoi eu calon hwynt, gwrendy dy glust arnynt;

10:18 I farnu yr amddifad a’r gorthrymedig, fel na chwanego dyn daearol beri ofn mwyach.

PSALM 11

11:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Yn yr ARGLWYDD yr wyf yn ymddiried: pa fodd y dywedwch wrth fy enaid, Eheda i’ch mynydd fel aderyn?

11:2 Canys wele, y drygionus a anelant fwa, paratoesant eu saethau ar y llinyn i saethu yn ddirgel y rhai uniawn o galon.

11:3 Canys y seiliau a ddinistriwyd; pa beth a wna y cyfiawn?

11:4 Yr ARGLWYDD sydd yn nheml ei sancteiddrwydd; gorseddfa yr ARGLWYDD sydd yn y nefoedd: y mae ei lygaid ef yn gweled, ei amrantau yn profi meibion dynion.

11:5 Yr ARGLWYDD a brawf y cyfiawn: eithr cas gan ei enaid ef y drygionus, a’r hwn sydd hoff ganddo drawster.

11:6 Ar yr annuwiolion y glawia efe faglau, tân a brwmstan, a phoethwynt ystormus: dyma ran eu ffiol hwynt.

11:7 Canys yr ARGLWYDD cyfiawn a gâr gyfiawnder: ei wyneb a edrych ar yr uniawn.

PSALM 12

12:1 I’r Pencerdd ar Seminith, Salm Dafydd. Achub, ARGLWYDD; canys darfu y trugarog: oherwydd pallodd y ffyddloniaid o blith meibion dynion.

12:2 Oferedd a ddywedant bob un wrth ei gymydog: â gwefus wenieithgar, ac â chalon ddauddyblyg, y llefarant.

12:3 Torred yr ARGLWYDD yr holl wefusau gwenieithus, a’r tafod a ddywedo fawrhydi:

12:4 Y rhai a ddywedant, A’n tafod y gorfyddwn; ein gwefusau sydd eiddom ni: pwy sydd arglwydd arnom ni?

12:5 Oherwydd anrhaith y rhai cystuddiedig, oherwydd uchenaid y tlodion, y cyfodaf yn awr, medd yr ARGLWYDD; rhoddaf rnewn iachawdwriaeth yr hwn y magler iddo.

12:6 Geiriau yr ARGLWYDD ydynt eiriau purion; fel arian wedi ei goethi mewn ffwrn bridd, wedi ei buro seithwaith.

12:7 Ti, ARGLWYDD, a’u cedwi hwynt: cedwi hwynt rhag y genhedlaeth hon yn dragywydd.

12:8 Yr annuwiolion a rodiant o amgylch, pan ddyrchafer y gwaelaf o feibion dynion.

SALM 13

13:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Pa hyd, ARGLWYDD, y’m hanghofi? ai yn dragywydd? pa hyd y cuddi dy wyneb rhagof?

13:2 Pa hyd y cymeraf gynghorion yn fy enaid, gan fod blinder beunydd yn fy nghalon? pa hyd y dyrchefir fy ngelyn arnaf?

13:3 Edrych, a chlyw fi, O ARGLWYDD fy NUW; ac goleua fy llygaid, rhag i mi huno yn yr angau:

13:4 Rhag dywedyd o’m gelyn, Gorchfygais ef; ac i’m gwrthwynebwyr lawenychu, os gogwyddaf.

13:5 Minnau hefyd a ymddiriedais yn dy drugaredd di; fy nghalon a ymlawenycha yn dy iachawdwriaeth: canaf i’r ARGLWYDD, am iddo synio arnaf.

SALM 14

14:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Yr ynfyd a ddywedodd yn ei galon, Nid oes un DUW. Ymlygrasant; ffieiddwaith a wnaethant: nid oes a wnêl ddaioni.

14:2 Yr ARGLWYDD a edrychodd i lawr o’r nefoedd ar feibion dynion, i weled a oedd neb deallgar, yn ymgeisio â DUW.

14:3 Ciliodd pawb; cydymddifwynasant: nid oes a wnêl ddaioni, nac oes un.

14:4 Oni ŵyr holl weithredwyr anwiredd? y rhai sydd yn bwyta fy mhobl fel y bwytaent fara: ni alwasant ar yr ARGLWYDD.

14:5 Yno y dychrynasant gan ofn; canys y mae DUW yng nghenhedlaeth y cyfiawn.

14:6 Cyngor y tlawd a waradwyddasoch chwi; am fod yr ARGLWYDD yn obaith iddo.

14:7 Pwy a ddyry iachawdwriaeth i Israel o Seion! pan ddychwelo yr ARGLWYDD gaethiwed ei bobl, yr ymhyfryda Jacob, ac y llawenha Israel.

SALM 15

15:1 Salm Dafydd. ARGLWYDD, pwy a drig yn dy babell? pwy a breswylia ym mynydd dy sancteiddrwydd?

15:2 Yr hwn a rodia yn berffaith, ac a wnêl gyfiawnder, ac a ddywed wir yn ei galon:

15:3 Heb absennu â’i dafod, heb wneuthur drwg i’w gymydog, ac heb dderbyn enllib yn erbyn ei gymydog

15:4 Yr hwn y mae y drygionus yn ddirmygus yn ei olwg; ond a anrhydedda y rhai a ofnant yr ARGLWYDD: yr hwn a dwng i’w niwed ei hun, ac ni newidia.

15:5 Yr hwn ni roddes ei arian ar usuriaeth, ac ni chymer wobr yn erbyn y gwirion. A wnelo hyn, nid ysgogir yn dragywydd.

SALM 16

16:1 Michtam Dafydd. Cadw fi, O DDUW: canys ynot yr ymddiriedaf.

16:2 Fy enaid, dywedaist wrth yr ARGLWYDD, Fy Arglwydd ydwyt ti: fy na nid yw ddim i ti:

16:3 Ond i’r saint sydd ar y ddaear, a’r rhai rhagorol, yn y rhai y mae fy holl hyfrydwch.

16:4 Gofidiau a amlhânt i’r rhai a frysiant ar ôl duw dieithr: eu diod-offrwm o waed nid offrymaf fi, ac ni chymeraf eu henwau yn fy ngwefusau.

16:5 Yr ARGLWYDD yw rhan fy etifeddiaeth, i a’m ffiol: ti a gynheli fy nghoelbren.

16:6 Y llinynnau a syrthiodd i mi mewn lleoedd hyfryd: ie, y mae i mi etifeddiaeth deg.

16:7 Bendithiaf yr ARGLWYDD, yr hwn a’m cynghorodd: fy arennau hefyd a’m dysgant y nos.

16:8 Gosodais yr ARGLWYDD bob amser ger fy mron: am ei fod ar fy neheulaw, ni’m hysgogir.

16:9 Oherwydd hynny llawenychodd fy nghalon ac ymhyfrydodd fy ngogoniant: fy nghnawd hefyd a orffwys mewn gobaith:

16:10 Canys ni adewi fy enaid yn uffern; ac ni oddefi i’th Sanct weled llygredigaeth.

16:11 Dangosi i mi lwybr bywyd: digonolrwydd llawenydd sydd ger dy fron, ar dy ddeheulaw y mae digrifwch yn dragywydd.

SALM 17

17:1 Gweddi Dafydd. Clyw, ARGLWYDD, gyfiawnder; ystyria fy llefain, gwrando fy ngweddi o wefusau didwyll.

17:2 Deued fy marn oddi ger dy fron: edryched dy lygaid at uniondeb.

17:3 Profaist fy nghalon; gofwyaist fi y nos; chwiliaist fi, ac ni chei ddim: bwriedais na throseddai fy ngenau.

17:4 Tuag at am weithredoedd dynion, wrth eiriau dy wefusau yr ymgedwais rhag llwybrau yr ysbeilydd.

17:5 Cynnal fy ngherddediad yn dy lwybrau, fel na lithro fy nhraed.

17:6 Mi a elwais arnat; canys gwrandewi arnaf fi, O DDUW: gostwng dy glust ataf, ac erglyw fy ymadrodd.

17:7 Dangos dy ryfedd drugareddau. O Achubydd y rhai a ymddiriedant ynot, rhag y sawl a ymgyfodant yn erbyn dy ddeheulaw.

17:8 Cadw fi fel cannwyll llygad: cudd fi dan gysgod dy adenydd,

17:9 Rhag yr annuwiolion, y rhai a’m gorthrymant; rhag fy ngelynion marwol, y rhai a’m hamgylchant.

17:10 Caeasant gan eu braster: â’u genau y llefarant mewn balchder.

17:11 Ein cyniweirfa ni a gylchynasant hwy yr awron: gosodasant eu llygaid i dynnu i lawr i’r ddaear.

17:12 Eu dull sydd fel llew a chwenychai ysglyfaethu, ac megis llew ieuanc yn aros mewn lleoedd dirgel.

17:13 Cyfod, ARGLWYDD, achub ei flaen ef, cwympa ef: gwared fy enaid rhag yr annuwiol, yr hwn yw dy gleddyf di;

17:14 Rhag dynion, y rhai yw dy law, ARGLWYDD, rhag dynion y byd, y rhai mae eu rhan yn y bywyd yma, a’r rhai llenwaist eu boliau â’th guddiedig drysor: llawn ydynt o feibion, a gadawant eu gweddill i’w rhai bychain.

17:15 Myfi a edrychaf ar dy wyneb mewn cyfiawnder: digonir fi, pan ddihunwyf, â’th ddelw di.

SALM 18

18:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd, gwas yr ARGLWYDD yr hwn a lefarodd wrth yr ARGLWYDD eiriau y gân hon, yn y dydd y gwaredodd yr ARGLWYDD ef o law ei holl elynion, ac o law Saul: ac efe a ddywedodd, Caraf di, ARGLWYDD fy nghadernid.

18:2 Yr ARGLWYDD yw fy nghraig, a’m hamddiffynfa, a’m gwaredydd; fy NUW, fy nghadernid, yn yr hwn yr ymddiriedaf fy nharian, a chorn fy iachawdwriaeth a’m huchel dŵr.

18:3 Galwaf ar yr ARGLWYDD canmoladwy felly y’m cedwir rhag fy ngelynion.

18:4 Gofidion angau a’m cylchynasant, ac afonydd y fall a’m dychrynasant i.

18:5 Gofidiau uffern a’m cylchynasant: maglau angau a achubasant fy mlaen.

18:6 Yn fy nghyfyngder y gelwais ar yr ARGLWYDD, ac y gwaeddais ar fy NUW: efe a glybu fy llef o’i deml, a’m gwaedd ger ei fron a ddaeth i’w glustiau ef.

18:7 Yna y siglodd ac y crynodd y ddaear; a seiliau y mynyddoedd a gynhyrfodd ac a ymsiglodd, am iddo ef ddigio.

18:8 Dyrchafodd mwg o’i ffroenau, a thân a ysodd o’i enau: glo a enynasant ganddo. 18:9 Efe hefyd a ostyngodd y nefoedd, ac a ddisgynnodd: a thywyllwch oedd dan ei draed ef.

18:10 Marchogodd hefyd ar y ceriwb, ac a ehedodd: ie, efe a ehedodd ar adenydd y gwynt.

18:11 Efe a wnaeth dywyllwch yn ddirgelfa iddo; a’i babell o’i amgylch oedd dywyllwch dyfroedd, a thew gymylau yr awyr.

18:12 Gan y disgleirdeb oedd ger ei fron, a aethant heibio; cenllysg a marwor tanllyd.

18:13 Yr ARGLWYDD hefyd a daranodd yn y nefoedd, a’r Goruchaf a roddes ei lef; cenllysg a marwor tanllyd.

18:14 Ie, efe a anfonodd ei saethau, ac a’u gwasgarodd hwynt; ac a saethodd ei fellt, ac a’u gorchfygodd hwynt.

18:15 Gwaelodion y dyfroedd a welwyd, a seiliau y byd a ddinoethwyd gan dy gerydd di, O ARGLWYDD, a chan chwythad anadl dy ffroenau.

18:16 Anfonodd oddi uchod, cymerodd fi, tynnodd fi allan o ddyfroedd lawer.

18:17 Efe a’m gwaredodd oddi wrth fy ngelyn cadarn, a rhag fy nghaseion: canys yr oeddynt yn drech na mi.

18:18 Achubasant fy mlaen yn nydd fy ngofid; ond yr ARGLWYDD oedd gynhaliad i mi.

18:19 Dug fi hefyd i ehangder: gwaredodd fi; canys ymhoffodd ynof.

18:20 Yr ARGLWYDD a’m gobrwyodd yn ôl fy nghyfiawnder; yn ôl glendid fy nwylo y talodd efe i mi.

18:21 Canys cedwais ffyrdd yr ARGLWYDD, ac ni chiliais yn annuwiol oddi wrth fy NUW.

18:22 Oherwydd ei holl farnedigaethau ef oedd ger fy mron i, a’i ddeddfau ni fwriais oddi wrthyf.

18:23 Bûm hefyd yn berffaith gydag ef, ac ymgedwais rhag fy anwiredd.

18:24 A’r ARGLWYDD a’m gobrwyodd yn ôl fy nghyfiawnder, yn ôl purdeb fy nwylo o flaen ei lygaid ef.

18:25 A’r trugarog y gwnei drugaredd; â’r gŵr perffaith y gwnei berffeithrwydd.

18:26 A’r glân y gwnei lendid; ac â’r cyndyn yr ymgyndynni.

18:27 Canys ti a waredi y bobl gystuddiedig: ond ti a ostyngi olygon uchel.

18:28 Oherwydd ti a oleui fy nghannwyll: yr ARGLWYDD fy NUW a lewyrcha fy nhywyllwch.

18:29 Oblegid ynot ti yr hedais trwy fyddin; ac yn fy NUW y llemais dros fur.

18:30 DUW sydd berffaith ei ffordd: gair yr ARGLWYDD sydd wedi ei buro: tarian yw efe i bawb a ymddiriedant ynddo.

18:31 Canys pwy sydd DDUW heblaw yr ARGLWYDD? a phwy sydd graig ond ein DUW ni?

18:32 DUW sydd yn fy ngwregysu â nerth, ac yn gwneuthur fy ffordd yn berffaith.

18:33 Gosod y mae efe fy nhraed fel traed ewigod; ac ar fy uchelfannau y’m sefydla.

18:34 Efe sydd yn dysgu fy nwylo i ryfel; fel y dryllier bwa dur yn fy mreichiau.

18:35 Rhoddaist hefyd i mi darian dy iachawdwriaeth; a’th ddeheulaw a’m cynhaliodd, a’th fwynder a’m lluosogodd.

18:36 Ehengaist fy ngherddediad danaf; fel na lithrodd fy nhraed.

18:37 Erlidiais fy ngelynion, ac a’u goddiweddais: ac ni ddychwelais nes eu difa hwynt.

18:38 Archollais hwynt, fel na allent godi: syrthiasant dan fy nhraed.

18:39 Canys gwregysaist fi â nerth i ryfel: darostyngaist danaf y rhai a ymgododd i’m herbyn.

18:40 Rhoddaist hefyd i mi warrau fy ngelynion; fel y difethwn fy nghaseion.

18:41 Gwaeddasant, ond nid oedd achubydd - sef ar yr ARGLWYDD, ond nid atebodd efe hwynt.

18:42 Maluriais hwynt hefyd fel llwch o flaen y gwynt: teflais hwynt allan megis tom yr heolydd.

18:43 Gwaredaist fi rhag cynhennau y bobl; gosodaist fi yn ben cenhedloedd: pobl nid adnabûm a’m gwasanaethant.

18:44 Pan glywant amdanaf, ufuddhant i mi: meibion dieithr a gymerant arnynt ymddarostwng i mi.

18:45 Meibion dieithr a ballant, ac a ddychrynant allan o’u dirgel fannau.

18:46 Byw yw yr ARGLWYDD, a bendithier fy nghraig: a dyrchafer DUW fy iachawdwriaeth.

18:47 DUW sydd yn rhoddi i mi ymddial, ac a ddarostwng y bobloedd danaf.

18:48 Efe sydd yn fy ngwared oddi wrth fy ngelynion: ie, ti a’m dyrchefi uwchlaw y rhai a gyfodant i’m herbyn: achubaist fi rhag y gŵr traws. 18:49 Am hynny y moliannaf di, O ARGLWYDD, ymhlith y cenhedloedd, ac y canaf i’th enw.

18:50 Efe sydd yn gwneuthur mawr ymwared i’w Frenin; ac yn gwneuthur trugaredd i’w eneiniog, i Dafydd, ac i’w had ef byth.

SALM 19

19:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Nefoedd sydd yn datgan gogoniant Dduw; a’r ffurfafen sydd yn mynegi gwaith ei ddwylo ef.

19:2 Dydd i ddydd a draetha ymadrodd, a nos i nos a ddengys wybodaeth.

19:3 Nid oes iaith nac ymadrodd, lle ni chlybuwyd eu lleferydd hwynt,

19:4 Eu llinyn a aeth trwy yr holl ddaear, a’u geiriau hyd eithafoedd byd: i’r haul y gosododd efe babell ynddynt;

19:5 Yr hwn sydd fel gŵr priod yn dyfod allan o’i ystafell: ac a ymlawenha fel cawr i redeg gyrfa.

19:6 O eithaf y nefoedd y mae ei fynediad ef allan, a’i amgylchiad hyd eu heithafoedd hwynt: ac nid ymgudd dim oddi wrth ei wres ef.

19:7 Cyfraith yr ARGLWYDD sydd berffaith, yn troi yr enaid: tystiolaeth yr ARGLWYDD sydd sicr, ac yn gwneuthur y gwirion yn ddoeth.

19:8 Deddfau yr ARGLWYDD sydd uniawn, yn llawenhau y galon: gorchymyn yr ARGLWYDD sydd bur, yn goleuo y llygaid.

19:9 Ofn yr ARGLWYDD sydd lân, yn parhau yn dragwydd; barnau yr ARGLWYDD ydynt wirionedd, cyfiawn ydynt i gyd.

19:10 Mwy dymunol ŷnt nag aur, ie, nag aur coeth lawer: melysach hefyd na’r mêl, ac na diferiad diliau mêl.

19:11 Ynddynt hwy hefyd y rhybuddir was: o’u cadw y mae gwobr lawer.

19:12 Pwy a ddeall ei gamweddau? glanha fi oddi wrth fy meiau cuddiedig.

19:13 Atal hefyd dy was oddi wrth bechodau rhyfygus: na arglwyddiaethont arnaf: yna y’m perffeithir, ac y’m glanheir oddi wrth anwiredd lawer.

19:14 Bydded ymadroddion fy ngenau, myfyrdod fy nghalon, yn gymeradwy ger dy fron, O ARGLWYDD, fy nghraig a’m prynwr.

SALM 20

20:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Wrandawed yr ARGLWYDD arnat yn nydd cyfyngder: enw DUW Jacob a’th ddiffynno.

20:2 Anfoned i ti gymorth o’r cysegr, a nerthed di o Seion.

20:3 Cofied dy holl offrymau, a bydded fodlon i’th boethoffrwm. Sela.

20:4 Rhodded i ti wrth fodd dy galon, chyfiawned dy holl gyngor.

20:5 Gorfoleddwn yn dy iachawdwriaeth di, a dyrchafwn faner yn enw ein DUW; cyfiawned yr ARGLWYDD dy holl dymuniadau.

20:6 Yr awr hon y gwn y gwared yr ARGLWYDD ei eneiniog: efe a wrendy arno o nefoedd ei sancteiddrwydd, yn nerth iechyd ei ddeheulaw ef.

20:7 Ymddiried rhai mewn cerbydau, a rhai mewn meirch: ond nyni a gofiwn enw yr ARGLWYDD ein DUW.

20:8 Hwy a gwympasant, ac a syrthiasant ond nyni a gyfodasom, ac a safasom.

20:9 Achub, ARGLWYDD: gwrandawed y Brenin arnom yn y dydd y llefom.

SALM 21

21:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. ARGLWYDD, yn dy nerth y llawenycha y Brenin; ac yn dy iachawdwriaeth di mor ddirfawr yr ymhyfryda!

21:2 Deisyfiad ei galon a roddaist iddo; a dymuniad ei wefusau nis gomeddaist. Sela.

21:3 Canys achubaist ei flaen ef a bendithion daioni: gosodaist ar ei ben ef goron o aur coeth.

21:4 Gofynnodd oes gennyt, a rhoddaist iddo: ie, hir oes, byth ac yn dragywydd.

21:5 Mawr yw ei ogoniant yn dy iachawdwriaeth: gosodaist arno ogoniant a phrydferthwch.

21:6 Canys gwnaethost ef yn fendithion yn dragywyddol; llawenychaist ef â llawenydd â’th wynepryd.

21:7 Oherwydd bod y Brenhin yn ymddiried yn yr ARGLWYDD, a thrwy drugaredd y Goruchaf nid ysgogir ef.

21:8 Dy law a gaiff afael ar dy holl elynion: dy ddeheulaw a gaiff afael ar dy gareion.

21:9 Ti a’u gwnei hwynt fel ffwrn danllyd yn amser dy lid: yr ARGLWYDD yn ei ddicllonedd a’u llwnc hwynt, a’r tân a’u hysa hwynt.

21:10 Eu ffrwyth hwynt a ddinistri di oddi ar y ddaear, a’u had o blith meibion dynion.

21:11 Canys bwriadasant ddrwg i’th erbyn: meddyliasant amcan, heb allu ohonynt ei gwblhau.

21:12 Am hynny y gwnei iddynt droi eu cefnau: ar dy linynnau y paratöi di saethau yn erbyn eu hwynebau.

21:13 Ymddyrcha, ARGLWYDD, yn dy nerth; canwn, a chanmolwn dy gadernid.

SALM 22

22:1 I’r Pencerdd ar Aieleth-hasahar, Salm Dafydd. Fy NUW, fy NUW, paham y’m gwrthodaist? paham yr ydwyt mor bell oddi wrth fy iawchawdwriaeth, a geiriau fy llefain?

22:2 Fy NUW, llefain yr ydwyf y dydd, ac ni wrandewi; y nos hefyd, ac nid oes osteg i mi.

22:3 Ond tydi wyt sanctaidd, O dydi yr hwn wyt yn cyfanheddu ym moliant Israel.

22:4 Ein tadau a obeithiasant ynot: gobeithiasant, a gwaredaist hwynt.

22:5 Arnat ti y llefasant , ac achubwyd hwynt; ynot yr ymddiriedasant, ac nis gwaradwyddwyd hwynt.

22:6 A minnau, pryf ydwyf, ac nid gŵr; gwarthrudd dynion, a dirmyg y bobl.

22:7 Pawb a’r a’m gwelant a’m gwatwarant: llaesant wefl, ysgydwant ben, gan ddywedyd,

22:8 Ymddiriedodd yn yr ARGLWYDD; gwareded ef: achubed ef, gan ei fod yn dda ganddo

22:9 Canys ti a’m tynnaist o’r groth: gwnaethost i mi obeithio pan oeddwn ar fronnau fy mam.

22:10 Arnat ti y’m bwriwyd o’r bru: o groth fy mam fy NUW ydwyt.

22:11 Nac ymbellha oddi wrthyf; oherwydd cyfyngder sydd agos: canys nid oes cynorthwywr.

22:12 Teirw lawer a’m cylchynasant: gwrdd deirw Basan a’m hamgylchasant.

22:13 Agorasant arnaf eu genau, fel llew rheibus a rhuadwy.

22:14 Fel dwfr y’m tywalltwyd, a’m hesgyrn oll a ymwahanasant: fy nghalon sydd fel cwyr; hi a doddodd yng nghanol fy mherfedd.

22:15 Fy nerth a wywodd fel priddlestr; a’m tafod a lynodd wrth daflod fy ngenau; ac i lwch angau y’m dygaist.

22:16 Canys cŵn a’m cylchynasant: cynulleidfa y drygionus a’m hamgylchasant: trywanasant fy nwylo a’m traed.

22:17 Gallaf gyfrif fy holl esgyrn: y maent yn tremio ac yn edrych arnaf.

22:18 Y maent yn rhannu fy nillad yn eu mysg, ac ar fy ngwisg yn bwrw coelbren.

22:19 Ond tydi, ARGLWYDD, nac ymbellha: fy nghadernid, brysia i’m cynorthwyo.

22:20 Gwared fy enaid rhag y cleddyf, fy unig enaid o feddiant y ci.

22:21 Achub fi rhag safn y llew: canys o blith cyrn unicorniaid y’m gwrandewaist.

22:22 Mynegaf dy enw i’m brodyr: yng nghanol y gynulleidfa y’th folaf.

22:23 Y rhai sydd yn ofni yr ARGLWYDD, molwch ef: holl had Jacob, gogoneddwch ef; a holl had Israel, ofnwch ef.

22:24 Canys ni ddirmygodd, ac ni ffieiddiodd gystudd y tlawd; ac ni chuddiodd ei wyneb rhagddo: ond pan lefodd efe arno, efe a wrandawodd.

22:25 Fy mawl sydd ohonot ti yn y gynulleidfa fawr: fy addunedau a dalaf gerbron y rhai a’i hofnant ef.

22:26 Y tlodion a fwytânt, ac a ddiwellir: y rhai a geisiant yr ARGLWYDD, a’i moliannant ef: eich calon fydd byw yn dragywydd.

22:27 Holl derfynau y ddaear a gofiant, ac a droant at yr ARGLWYDD: a holl dylwythau y cenhedloedd a addolant ger dy fron di.

22:28 Canys eiddo yr ARGLWYDD yw y deyrnas: ac efe sydd yn llywodraethu ymhlith y cenhedloedd.

22:29 Yr holl rai breision ar y ddaear a fwytânt, ac a addolant: y rhai a ddisgynnant i’r llwch, a ymgrymant ger ei fron ef; ac nid oes neb a all gadw yn fyw ei enaid ei hun.

22:30 Eu had a’i gwasanaetha ef: cyfrifir ef i’r ARGLWYDD yn genhedlaeth.

22:31 Deuant, ac adroddant ei gyfiawnder ef i’r bobl a enir, mai efe a wnaeth hyn.

SALM 23

23:1 Salm Dafydd. YR ARGLWYDD yw fy Mugail; ni bydd eisiau arnaf.

23:2 Efe a wna i mi orwedd mewn porfeydd gwelltog: efe a’m tywys gerllaw y dyfroedd tawel.

23:3 Efe a ddychwel fy enaid: efe a’m harwain ar hyd llwybrau cyfiawnder er mwyn ei enw.

23:4 Ie, pe rhodiwn ar hyd glyn cysgod angau, nid ofnaf niwed: canys yr wyt ti gyda mi; dy wialen a’th ffon a’m cysurant.

23:5 Ti a arlwyi ford ger fy mron yng ngŵydd fy ngwrthwynebwyr: iraist fy mhen ag olew; fy ffiol sydd lawn.

23:6 Daioni a thrugaredd yn ddiau a’m canlynant holl ddyddiau fy mywyd: a phreswyliaf yn nhŷ yr ARGLWYDD yn dragywydd.

SALM 24

24:1 Salm Dafydd. Eiddo yr ARGLWYDD y ddaear, a’i chyfiawnder; y byd, ac a breswylia ynddo.

24:2 Canys efe a'i seiliodd ar y moroedd, ac a'i sicrhaodd ar yr afonydd.

24:3 Pwy a esgyn i fynydd yr ARGLWYDD? a phwy a saif yn ei le sanctaidd ef?

24:4 Y glân ei ddwylo, a'r pur ei galon; yr hwn ni ddyrchafodd ei feddwl at wagedd, ac ni thyngodd i dwyllo.

24:5 Efe a dderbyn fendith gan yr ARGLWYDD, a chyfiawnder gan DDUW ei iachawdwriaeth.

24:6 Dyma genhedlaeth y rhai a'i ceisiant ef, y rhai a geisiant dy wyneb di, O Jacob. Sela.

24:7 O byrth, dyrchefwch eich pennau; ac ymddyrchefwch, ddrysau tragwyddol; a Brenin y gogoniant a ddaw i mewn.

24:8 Pwy yw y Brenin gogoniant hwn? yr ARGLWYDD nerthol a chadarn, yr ARGLWYDD cadarn mewn rhyfel.

24:9 O byrth, dyrchefwch eich pennau; a ymddyrchefwch, ddrysau tragwyddol; a Brenin y gogoniant a ddaw i mewn.

24:10 Pwy yw y Brenin gogoniant hwn? ARGLWYDD y lluoedd, efe yw Brenin y gogoniant. Sela.

SALM 25

25:1 Salm Dafydd. Atat ti, O ARGLWYDD, y dyrchafaf fy enaid.

25:2 O fy NUW, ynot ti yr ymddiriedais; na'm gwaradwydder; na orfoledded fy ngelynion arnaf

25:3 Ie, na waradwydder neb sydd yn disgwyl wrthyt ti: gwaradwydder y rhai a droseddant heb achos.

25:4 Pâr i mi wybod dy ffyrdd, O ARGLWYDD: dysg i mi dy lwybrau.

25:5 Tywys fi yn dy wirionedd, a dysg fi: canys ti yw Duw fy iachawdwriaeth; wrthyt ti y disgwyliaf ar hyd y dydd

25:6 Cofia, ARGLWYDD, dy dosturiaethau a'th drugareddau: canys erioed y maent hwy.

25:7 Na chofia bechodau fy ieuenctid na'm camweddau: yn ôl dy drugaredd meddwl di amdanaf, er mwyn dy ddaioni, ARGLWYDD.

25:8 Da ac uniawn yw yr ARGLWYDD: oherwydd hynny y dysg efe bechaduriaid yn y ffordd.

25:9 Y rhai llariaidd a hyffordda efe mewn barn: a’i ffordd a ddysg efe i’r rhai gostyngedig.

25:10 Holl lwybrau yr ARGLWYDD ydynt drugaredd a gwirionedd, i’r rhai a gadwant ei gyfamod a’i dystiolaethau ef.

25:11 Er mwyn dy enw, ARGLWYDD, maddau fy anwiredd: canys mawr yw.

25:12 Pa ŵr yw efe sydd yn ofni’r ARGLWYDD? efe a’i dysg ef yn y ffordd a ddewiso.

25:13 Ei enaid ef a erys mewn daioni: a’i had a etifedda y ddaear.

25:14 Dirgelwch yr ARGLWYDD sydd gyda’r rhai a’i hofnant ef: a’i gyfamod hefyd, i’w cyfarwyddo hwynt.

25:15 Fy llygaid sydd yn wastad ar yr ARGLWYDD: canys efe a ddwg fy nhraed allan o’r rhwyd.

25:16 Tro ataf, a thrugarha wrthyf: canys unig a thlawd ydwyf.

25:17 Gofidiau fy nghalon a hel aethwyd: dwg fi allan o’m cyfyngderau.

25:18 Gwêl fy nghystudd a’m helbul, a maddau fy holl bechodau.

25:19 Edrych ar fy ngelynion; canys amlhasant; â chasineb traws hefyd y’m casasant.

25:20 Cadw fy enaid, ac achub fi: na’m gwaradwydder: canys ymddiriedais ynot.

25:21 Cadwed perffeithrwydd ac uniondeb fi: canys yr wyf yn disgwyl wrthy.

25:22 O DDUW, gwared Israel o’i holl gyfyngderau.

SALM 26

26:1 Salm Dafydd. Barn fi, ARGLWYDD; canys rhodiais yn fy mherffeithrwydd: ymddiriedais hefyd yn yr ARGLWYDD: am hynny ni lithraf.

26:2 Hola fi, ARGLWYDD, a phrawf fi: chwilia fy arennau a’m calon.

26:3 Canys dy drugaredd sydd o flaen fy llygaid: ac mi a rodiais yn dy wirionedd.

26:4 Nid eisteddais gyda dynion coegion; a chyda’r rhai trofaus nid af.

26:5 Caeais gynulleidfa y drygionus; a chyda’r annuwiolion nid eisteddai.

26:6 Golchaf fy nwylo mewn diniweidrwydd: a’th allor, O ARGLWYDD, a amgylchynaf:

26:7 I gyhoeddi â llef clodforedd, ac i fynegi dy holl ryfeddodau.

26:8 ARGLWYDD, hoffais drigfan dy dŷ, a lle preswylfa dy ogoniant.

26:9 Na chasgl fy enaid gyda phechaduriaid, na’m bywyd gyda dynion gwaedlyd:

26:10 Y rhai y mae ysgelerder yn eu dwylo, a’u deheulaw yn llawn gwobrau.

26:11 Eithr mi a rodiaf yn fy mherffeithrwydd: gwared fi, a thrugarha wrthyf.

26:12 Fy nhroed sydd yn sefyll ar yr uniawn: yn y cynulleidfaoedd y’th fendithiaf, O ARGLWYDD.

SALM 27

27:1 Salm Dafydd. Yr ARGLWYDD yw fy ngoleuni a’m hiachawdwriaeth; rhag pwy yr ofnaf? yr ARGLWYDD yw nerth fy mywyd; rhag pwy y dychrynaf?

27:2 Pan nesaodd y rhai drygionus, sef fy ngwrthwynebwyr a’m gelynion, i’m herbyn, i fwyta fy nghnawd, hwy a dramgwyddasant ac a syrthiasant.

27:3 Pe gwersyllai llu i’m herbyn, nid ofna fy nghalon: pe cyfodai cad i’m herbyn, yn hyn mi a fyddaf hyderus.

27:44 Un peth a ddeisyfais i gan yr ARGLWYDD, hynny a geisiaf; sef caffael trigo yn nhŷ yr ARGLWYDD holl ddyddiau fy mywyd, i edrych ar brydferthwch yr ARGLWYDD, ac i ymofyn yn ei deml.

27:5 Canys yn y dydd blin y’m cuddia o fewn ei babell: yn nirgelfa ei babell y’m cuddia; ar graig y’m cyfyd i.

27:6 Ac yn awr y dyrcha efe fy mhen goruwch fy ngelynion o’m hamgylch: am hynny yr aberthaf yn ei babell ef ebyrth gorfoledd; canaf, ie, canmolaf yr ARGLWYDD.

27:7 Clyw, O ARGLWYDD, fy lleferydd pan lefwyf: trugarha hefyd wrthyf, a gwrando arnaf.

27:8 Pan ddywedaist, Ceisiwch fy wyneb; fy nghalon a ddywedodd wrthyt, Dy wyneb a geisiaf, O ARGLWYDD.

27:9 Na chuddia dy wyneb oddi wrthyf; na fwrw ymaith dy was mewn soriant: fy nghymorth fuost; na ad fi, ac na wrthod fi. O DDUW fy iachawdwriaeth.

27:10 Pan yw fy nhad a’m mam yn fy ngwrthod, yr ARGLWYDD a’m derbyn.

27:11 Dysg i mi dy ffordd, ARGLWYDD, ac arwain fi ar hyd llwybrau uniondeb, oherwydd fy ngelynion.

27:12 Na ddyro fi i fyny i ewyllys fy ngelynion: canys gau dystion, a rhai a adroddant drawster, a gyfodasant i’m herbyn.

27:13 Diffygiaswn, pe na chredaswn weled daioni yr ARGLWYDD yn nhir y rhai byw.

27:14 Disgwyl wrth yr ARGLWYDD: ymwrola, ac efe a nertha dy galon: disgwyl, meddaf, wrth yr ARGLWYDD.

SALM 28 28:1 Salm Dafydd. Arnat ti, ARGLWYDD, y gwaeddaf; fy nghraig, na ddistawa wrthyf: rhag, o thewi wrthyf, i mi fod yn gyffelyb i rai yn disgyn i’r pwll.

28:2 Erglyw lef fy ymbil pan waeddwyf arnat, pan ddyrchafwyf fy nwylo tuag at dy gafell sanctaidd.

28:3 Na thyn fi gyda’r annuwiolion, a chyda gweithredwyr anwiredd; y rhai a lefarant heddwch wrth eu cymdogion, a drwg yn eu calon.

28:4 Dyro iddynt yn ôl eu gweithred, ac yn ôl drygioni eu dychmygion: dyro iddynt yn ôl gweithredoedd eu dwylo; tâl iddynt eu haeddedigaethau.

28:5 Am nad ystyriant weithredoedd yr ARGLWYDD, na gwaith ei ddwylo ef, y dinistria efe hwynt, ac nis adeilada hwynt.

28:6 Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD: canys, clybu lef fy ngweddïau.

28:7 Yr ARGLWYDD yw fy nerth, a’m tarian; ynddo ef yr ymddiriedodd fy nghalon, a myfi a gynorthwywyd: oherwydd hyn y llawenychodd fy nghalon, ac ar fy nghân y clodforaf ef.

28:8 Yr ARGLWYDD sydd nerth i’r cyfryw rai, a chadernid iachawdwriaeth ei Eneiniog yw efe.

28:9 Cadw dy bobl, a bendithia dy etifeddiaeth: portha hwynt hefyd, a dyrcha hwynt yn dragywydd.

SALM 29

29:1 Salm Dafydd. Moeswch i’r ARGLWYDD, chwi feibion cedyrn, moeswch i’r ARGLWYDD ogoniant a nerth.

29:2 Moeswch i’r ARGLWYDD ogoniant ei enw: addolwch yr ARGLWYDD ym mhrydferthwch ei sancteiddrwydd.

29:3 Llef yr ARGLWYDD sydd ar y dyfroedd: DUW y gogoniant a darana; yr ARGLWYDD sydd ar y dyfroedd mawrion.

29:4 Llef yr ARGLWYDD sydd mewn grym: llef yr ARGTWYDD sydd mewn prydferthwch.

29:55 Llef yr ARGLWYDD sydd yn dryllio y cedrwydd; ie, dryllia yr ARGLWYDD gedrwydd Libanus.

29:6 Efe a wna iddynt lamu fel llo; Libanus a Sirion fel llwdn unicorn.

29:7 Llef yr ARGLWYDD a wasgara y fflamau tân.

29:8 Llef yr ARGLWYDD a wna i’r anialwch grynu: yr ARGLWYDD a wna i anialwch Cades grynu.

29:9 Llef yr ARGLWYDD a wna i’r ewigod lydnu, ac a ddinoetha y coedydd: ac yn ei deml pawb a draetha ei ogoniant ef.

29:10 Yr ARGLWYDD sydd yn eistedd ar y llifeiriant; ie, yr ARGLWYDD eistedd yn Frenin yn dragywydd.

29:11 Yr ARGLWYDD a ddyry nerth i’w bobl: yr ARGLWYDD a fendithia ei bobl â thangnefedd.

SALM 30

30:1 Salm neu Gân o gysegriad tŷ Dafydd. Mawrygaf di, O ARGLWYDD: canys dyrchefaist fi, ac ni lawenheaist fy ngelynion o’m plegid.

30:2 ARGLWYDD fy NUW, llefais arnat, a thithau a’m hiacheaist.

30:3 ARGLWYDD, dyrchefaist fy enaid o’r bedd: cedwaist fi yn fyw, rhag disgyn ohonof i’r pwll.

30:4 Cenwch i’r ARGLWYDD, ei saint ef; a chlodforwch wrth goffadwriaeth ei sancteiddrwydd ef.

30:5 Canys ennyd fechan y bydd yn ei lid; ei fodlonrwydd y mae bywyd: dros brynhawn yr erys wylofain, ac erbyn y bore y bydd gorfoledd.

30:6 Ac mi a ddywedais yn fy llwyddiant, Ni’m syflir yn dragywydd.

30:7 O’th daioni, ARGLWYDD; y gosodaist gryfder yn fy mynydd: cuddiaist dy wyneb, a bûm helbulus.

30:8 Arnat ti, ARGLWYDD, y llefais, ac â’r ARGLWYDD yr ymbiliais.

30:9 Pa fudd sydd yn fy ngwaed, pan ddisgynnwyf i’r ffos? a glodfora y llwch di? a fynega efe dy wirionedd?

30:10 Clyw, ARGLWYDD, a thrugarha wrthyf: ARGLWYDD, bydd gynorthwywr i mi.

30:11 Troaist fy ngalar yn llawenydd i mi: diosgaist fy sachwisg, a gwregysaist fi â llawenydd;

30:12 Fel y cano fy ngogoniant i ti, ac na thawo. O ARGLWYDD fy NUW, yn dragwyddol y’th foliannaf.

SALM 31 31:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Ynot ti, ARGLWYDD, yr ymddiriedais: na’m gwaradwydder yn dragywydd: gwared fi yn dy gyfiawnder.

31:2 Gogwydda dy glust ataf; gwared fi ar frys: bydd i mi yn graig gadarn, yn dŷ amddiffyn i’m cadw.

31:3 Canys fy nghraig a’m castell ydwyt: gan hynny er mwyn dy enw tywys fi, ac arwain fi.

31:4 Tyn fi allan o’r rhwyd a guddiasant i mi: canys ti yw fy nerth.

31:5 I’th law y gorchmynnaf fy ysbryd: gwaredaist fi, O ARGLWYDD DDUW y gwirionedd.

31:6 Caseais y rhai sydd yn dal ar ofer wagedd: minnau a obeithiaf yn yr ARGLWYDD.

31:7 Ymlawenhaf ac ymhyfrydaf yn dy drugaredd: canys gwelaist fy adfyd; adnabuost fy enaid mewn cyfyngderau;

31:8 Ac ni warchaeaist fi yn llaw y gelyn; ond gosodaist fy nhraed mewn ehangder.

31:9 Trugarha wrthyf, ARGLWYDD; canys cyfyng yw arnaf: dadwinodd fy llygad gan ofid, ie, fy enaid a’m bol

31:10 Canys fy mywyd a ballodd gan ofid, a’m blynyddoedd gan ochain: fy nerth a ballodd oherwydd fy anwiredd, a’m hesgyrn a bydrasant.

31:11 Yn warthrudd yr ydwyf ymysg fy holl elynion, a hynny yn ddirfawr ymysg fy nghymdogion; ac yn ddychryn i’r rhai a’m hadwaenant: y rhai a’m gwelent allan, a gilient oddi wrthyf.

31:12 Anghofiwyd fi fel un marw allan o feddwl: yr ydwyf fel llestr methedig.

31:13 Canys clywais ogan llaweroedd; dychryn oedd o bob parth - pan gydymgyngorasant yn fy erbyn, y bwriadasant fy nieneidio.

31:14 Ond mi a obeithiais ynot ti, ARGLWYDD: dywedais, Fy NUW ydwyt.

31:15 Yn dy law di y mae fy amserau: gwared fi o law fy ngelynion, ac oddi wrth fy erlidwyr.

31:16 Llewyrcha dy wyneb ar dy was, achub fi er mwyn dy drugaredd.

31:17 ARGLWYDD, na waradwydder fi; canys gelwais arnat: gwaradwydder yr annuwiolion, torrer hwynt i’r bedd.

31:18 Gosteger y gwefusau celwyddog, y rhai a ddywedant yn galed, trwy falchder a diystyrwch, yn erbyn y cyfiawn.

31:19 Mor fawr yw dy ddaioni a roddaist i gadw i’r sawl a’th ofnant; ac a wnaethost i’r rhai a ymddiriedant ynot, gerbron meibion dynion!

31:20 Cuddi hwynt yn nirgelfa dy wyneb rhag balchder dynion: cuddi hwynt mewn pabell rhag cynnen tafodau.

31:21 Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD: canys dangosodd yn rhyfedd ei garedigrwydd i mi mewn dinas gadarn.

31:22 Canys mi a ddywedais yn fy ffrwst, Fe’m bwriwyd allan o’th olwg: er hynny ti a wrandewaist lais fy ngweddïau pan lefais arnat.

31:23 Cerwch yr ARGLWYDD, ei holl saint ef: yr ARGLWYDD a geidw y ffyddloniaid, ac a dâl yn ehelaeth i’r neb a wna falchder.

31:24 Ymwrolwch, ac efe a gryfha eich calon, chwychwi oll y rhai ydych yn gobeithio yn yr ARGLWYDD

SALM 32

32:1 Salm Dafydd, er athrawiaeth. Gwyn ei fyd y neb y maddeuwyd ei drosedd, ac y cuddiwyd ei bechod.

32:2 Gwyn ei fyd y dyn ni chyfrif yr ARGLWYDD iddo anwiredd, ac ni byddo dichell yn ei ysbryd.

32:3 Tra y tewais, heneiddiodd fy esgyrn, gan fy rhuad ar hyd y dydd.

32:4 Canys trymhaodd dy law arnaf ddydd a nos: fy irder a drowyd yn sychder haf. Sela.

32:5 Addefais fy mhechod wrthyt, a’m hanwiredd ni chuddiais: dywedais, Cyffesaf yn fy erbyn fy hun fy anwireddau i’r ARGLWYDD; a thi a faddeuaist anwiredd fy mhechod. Sela.

32:6 Am hyn y gweddïa pob duwiol arnat ti yn yr amser y’th geffir: yn ddiau yn llifeiriant dyfroedd mawrion, ni chânt nesáu ato ef.

32:7 Ti ydwyt loches i mi; cedwi fi rhag ing: amgylchyni fi â chaniadau ymwared. Sela.

32:8 Cyfarwyddaf di, a dysgaf di yn y ffordd yr elych: i’m llygad arnat y’th gynghoraf.

32:9 Na fyddwch fel march, neu ful, heb ddeall: yr hwn y mae rhaid atal ei ên â genfa, ac â ffrwyn, rhag ei ddynesáu atat.

32:10 Gofidiau lawer fydd i’r annuwiol: ond y neb a ymddiriedo yn yr ARGLWYDD, trugaredd a’i cylchyna ef.

32:11 Y rhai cyfiawn, byddwch lawen a hyfryd yn yr ARGLWYDD: a’r rhai uniawn galon oll, cenwch yn llafar.

SALM 33

33:1 Ymlawenhewch, y rhai cyfiawn, yn yr ARGLWYDD: i’r rhai uniawn gweddus yw mawl.

33:2 Molwch yr ARGLWYDD â’r delyn: cenwch iddo â’r nabl, ac â’r dectant.

33:3 Cenwch iddo ganiad newydd: cenwch yn gerddgar, yn soniarus

33:4 Canys uniawn yw gair yr ARGLWYDD; a’i holl weithredoedd a wnaed mewn a ffyddlondeb.

33:5 Efe a gâr gyfiawnder a barn, o drugaredd yr ARGLWYDD y mae y ddaear yn gyflawn.

33:6 Trwy air yr ARGLWYDD y gwnaethpwyd y nefoedd; a’u holl luoedd hwy trwy ysbryd ei enau ef.

33:7 Casglu y mae efe ddyfroedd y môr ynghyd megis pentwr: y mae yn rhoddi y dyfnderoedd mewn trysorau.

33:8 Ofned yr holl ddaear yr ARGLWYDD: holl drigolion y byd arswydant ef.

33:9 Canys efe a ddywedodd, ac felly y bu: efe a orchmynnodd, a hynny a safodd.

33:10 Yr ARGLWYDD sydd yn diddymu cyngor y cenhedloedd, y mae efe yn diddymu amcanion pobloedd.

33:11 Cyngor yr ARGLWYDD a saif yn dragywydd; meddyliau ei galon o genhedlaeth i genhedlaeth.

33:12 Gwyn ei byd y genedl y mae yr ARGLWYDD yn DDUW iddi; a’r bobl a ddetholodd efe yn etifeddiaeth iddo ei hun.

33:13 Yr ARGLWYDD sydd yn edrych i lawr o’r nefoedd: y mae yn gweled holl feibion dynion.

33:14 O breswyl ei drigfa yr edrych efe ar holl drigolion y ddaear.

33:15 Efe a gydluniodd eu calon hwynt: efe a ddeall eu holl weithredoedd.

33:16 Ni waredir brenin gan liaws llu: ni ddianc cadarn trwy ei fawr gryfder.

33:17 Peth ofer yw march i ymwared: ac nid achub efe neb trwy ei fawr gryfder.

33:18 Wele, y mae llygad yr ARGLWYDD ar y rhai a’i hofnant ef, sef ar y rhai a obeithiant yn ei drugaredd ef;

33:19 I waredu eu henaid rhag angau, ac i’w cadw yn fyw yn amser newyn.

33:20 Ein henaid sydd yn disgwyl am yr ARGLWYDD: efe yw ein porth a’n tarian.

33:21 Canys ynddo ef y llawenycha ein calon, oherwydd i ni obeithio yn ei enw sanctaidd ef.

33:22 Bydded dy drugaredd, ARGLWYDD, arnom ni, megis yr ydym yn ymddiried ynot.

SALM 34

34:2 Salm Dafydd, pan newidiodd efe ei wedd o flaen Abimelech; yr hwn a’i gyrrodd ef ymaith, ac efe a ymadawodd. Bendithiaf yr ARGLWYDD bob amser: ei foliant fydd yn fy ngenau yn wastad.

34:2 Yn yr ARGLWYDD y gorfoledda fy enaid: y rhai gostyngedig a glywant hyn, ac a lawenychant.

34:3 Mawrygwch yr ARGLWYDD gyda mi; a chyd-ddyrchafwn ei enw ef.

34:4 Ceisiais yr ARGLWYDD, ac efe a’m gwrandawodd; gwaredodd fi hefyd o’m holl ofn.

34:5 Edrychasant arno, a hwy a oleuwyd; a’u hwynebau ni chywilyddiwyd.

34:6 Y tlawd hwn a lefodd, a’r ARGLWYDD a’i clybu, ac a’i gwaredodd o’i holl drallodau.

34:7 Angel yr ARGLWYDD a gastella o amgylch y rhai a’i hofnant ef, ac a’u gwared hwynt.

34:8 Profwch, a gwelwch mor dda yw yr ARGLWYDD: gwyn ei fyd y gŵr a ymddiriedo ynddo.

34:9 Ofnwch Yr ARGLWYDD, ei saint ef: canys nid oes eisiau ar y rhai a’i hofnant ef.

34:10 Y mae eisiau a newyn ar y llewod ieuainc: ond y sawl a geisiant yr ARGLWYDD, ni bydd arnynt eisiau dim daioni.

34:11 Deuwch, blant, gwrandewch arnaf: dysgaf i chwi ofn yr ARGLWYDD.

34:12 Pwy yw y gŵr a chwennych fywyd, ac a gâr hir ddyddiau, i weled daioni?

34:13 Cadw dy dafod rhag drwg, a’th wefusau rhag traethu twyll.

34:14 Cilia oddi wrth ddrwg, a gwna dda; ymgais â thangnefedd, a dilyn hi.

34:15 Llygaid yr ARGLWYDD sydd ar y cyfiawn: a’i glustiau sydd yn agored i’w llefain hwynt.

34:16 Wyneb yr ARGLWYDD sydd yn erbyn y rhai a wna ddrwg, i dorri eu coffa oddi ar y ddaear.

34:17 Y rhai cyfiawn a lefant; a’r ARGLWYDD a glyw, ac a’u gwared o’u holl drallodau.

34:18 Agos yw yr ARGLWYDD at y rhai drylliedig o galon; ac efe a geidw y rhai briwedig o ysbryd.

34:19 Aml ddrygau a gaiff y cyfiawn: ond yr ARGLWYDD a’i gwared ef oddi wrthynt oll.

34:20 Efe a geidw ei holl esgyrn ef: ni thorrir un ohonynt.

34:21 Drygioni a ladd yr annuwiol: a’r rhai a gasânt y cyfiawn, a anrheithir.

34:22 Yr ARGLWYDD a wared eneidiau ei weision: a’r rhai oll a ymddiriedant ynddo ef, nid anrheithir hwynt.

SALM 35

35:1 Salm Dafydd. Dadlau fy nadl, ARGLWYDD, yn erbyn y rhai a ddadleuant i’m herbyn: ymladd â’r rhai a ymladdant â mi.

35:2 Ymafael yn y darian a’r astalch, a chyfod i’m cymorth.

35:3 Dwg allan y waywffon, ac argaea yn erbyn fy erlidwyr: dywed wrth fy enaid, Myfi yw dy iachawdwriaeth.

35:4 Cywilyddier a gwaradwydder y rhai a geisiant fy enaid: ymchweler yn eu hôl a gwarthaer y sawl a fwriadant fy nrygu.

35:5 Byddant fel us o flaen y gwynt: ac angel yr ARGLWYDD yn eu herlid.

35:6 Bydded eu ffordd yn dywyllwch ac yn llithrigfa: ac angel yr ARGLWYDD yn eu hymlid.

35:7 Canys heb achos y cuddiasant eu rhwyd i mi mewn pydew, yr hwn heb achos a gloddiasant i’m henaid.

35:8 Deued arno ddistryw ni wypo; a’i rwyd yr hon a guddiodd, a’i dalio: syrthied yn y distryw hwnnw.

35:9 A llawenycha fy enaid i yn yr ARGLWYDD: efe a ymhyfryda yn ei iachawdwriaeth ef.

35:10 Fy holl esgyrn a ddywedant, O ARGLWYDD, pwy sydd fel tydi, yn gwaredu y tlawd rhag yr hwn a fyddo drech nag ef: y truan hefyd a’r tlawd, rhag y neb â’i hysbeilio?

35:11 Tystion gau a gyfodasant: holasant i mi yr hyn nis gwn oddi wrtho.

35:12 Talasant i mi ddrwg dros dda, i ysbeilio fy enaid.

35:13 A ninnau, pan glafychent hwy, oeddwn â’m gwisg o sachlen: gostyngais fy enaid ag ympryd, a’m gweddi a ddychwelodd i’m mynwes fy hun.

35:14 Ymddygais fel pe buasai yn gyfaill, neu yn frawd i mi: ymostyngais mewn galarwisg, fel un yn galaru am ei fam.

35:15 Ond ymlawenhasant hwy yn fy adfyd i, ac ymgasglasant; ie, ymgasglodd efryddion yn fy erbyn, ac nis gwyddwn; rhwygasant fi, ac ni pheidient.

35:16 Ymysg y gwatwarwyr rhagrithiol mewn gwleddoedd, ysgyrnygasant eu dannedd arnaf.

35:17 Arglwydd, pa hyd yr edrychi di ar hyn? gwared fy enaid rhag eu distryw hwynt, fy unig enaid rhag y llewod.

35:18 Mi a’th glodforaf yn y gynulleidfa fawr: moliannaf di ymhhth pobl lawer.

35:19 Na lawenychant o’m herwydd y rhai sydd elynion i mi heb achos: y sawl a’m casânt yn ddiachos, nac amneidiant â llygad.

35:20 Gan nad ymddiddanant yn dangnefeddus; eithr dychmygant eiriau dichellgar yn erbyn y rhai llonydd yn y tir.

35:21 Lledasant eu safn arnaf, gan ddywedyd, Ha, Ha, gwelodd ein llygad.

35:22 Gwelaist hyn, ARGLWYDD: na thaw dithau; nac ymbella oddi wrthyf, O ARGLWYDD:

35:23 Cyfod, a deffro i’m barn, sef i’m dadl, fy NUW a’m Harglwydd.

35:24 Barn fi, ARGLWYDD fy NUW, yn ôl dy gyfiawnder; ac na lawenhânt o’m plegid.

35:25 Na ddywedant yn eu calon, O ein gwynfyd: na ddywedant, Llyncasom ef.

35:26 Cywilyddier a gwaradwydder hwy i gyd, y rhai sydd lawen am fy nrygfyd: gwisger â gwarth ac â chywilydd y rhai a ymfawrygant i’m herbyn.

35:27 Caned a llawenyched y rhai a hoffant fy nghyfiawnder: dywedant hefyd yn wastad, Mawryger yr ARGLWYDD, yr hwn a gâr lwyddiant ei was.

35:28 Fy nhafod innau a lefara am dy gyfiawnder a’th foliant ar hyd y dydd.

SALM 36

36:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd gwas yr ARGLWYDD. Y mae anwiredd yr annuwiol yn dywedyd o fewn fy nghalon, nad oes ofn DUW o flaen ei lygaid ef.

36:2 Oherwydd ymwenieithio y mae efe iddo ei hun yn ei olwg ei hunan, nes cael ei anwiredd yn atgas.

36:3 Geiriau ei enau ydynt anwiredd a thwyll: peidiodd â bod yn gall i wneuthur daioni.

36:4 Anwiredd a ddychymyg efe ar ei wely: efe a'i gesyd ei hun ar ffordd nid yw dda; nid ffiaidd ganddo ddrygioni.

36:5 Dy drugaredd, ARGLWYDD, sydd hyd y nefoedd, a'th wirionedd hyd y cymylau.

36:6 Fel mynyddoedd cedyrn y mae dy gyfiawnder; dyfnder mawr yw dy farnedigaethau: dyn ac anifail a gedwi di, ARGLWYDD.

36:7 Mor werthfawr yw dy drugaredd, O DDUW! am hynny yr ymddiried meibion dynion dan gysgod dy adenydd.

36:8 Llawn ddigonir hwynt â braster dy dŷ; ac ag afon dy hyfrydwch y diodi hwynt.

36:9 Canys gyda thi y mae ffynnon y bywyd: yn dy oleuni di y gwelwn oleuni.

36:10 Estyn dy drugaredd i'r rhai a'th adwaenant, a’th gyfiawnder i'r rhai uniawn o galon.

36:11 Na ddeued troed balchder i'm herbyn: na syfled llaw yr annuwiol fi.

36:12 Yno y syrthiodd gweithwyr anwiredd: gwthiwyd hwynt i lawr, ac ni allant gyfodi.

SALM 37

37:1 Salm Dafydd. Nac ymddigia oherwydd y rhai drygionus, ac na chenfigenna wrth y rhai a wnânt anwiredd.

37:2 Canys yn ebrwydd y torrir hwynt i’r llawr fel glaswellt, ac y gwywant gwyrddlysiau.

37:3 Gobeithia yn yr ARGLWYDD, a gwna dda; felly y trigi yn y tir, a thi a borthir yn ddiau.

37:4 Ymddigrifa hefyd yn yr ARGLWYDD ac efe a ddyry i ti ddymuniadau dy galon.

37:5 Treigla dy ffordd ar yr ARGLWYDD, ymddiried ynddo; ac efe a'i dwg i ben.

37:6 Efe a ddwg allan dy gyfiawnder fel y goleuni, a'th farn fel hanner dydd.

37:7 Distawa yn yr ARGLWYDD, a disgwyl wrtho: nac ymddigia oherwydd yr hwn a lwyddo ganddo ei ffordd, wrth y gŵr sydd yn gwneuthur ei ddrwg amcanion.

37:8 Paid â digofaint, a gad ymaith gynddaredd: nac ymddigia er dim i wneuthur drwg.

37:9 Canys torrir ymaith y drwg ddynion: ond y rhai a ddisgwyliant wrth yr ARGLWYDD, hwynt-hwy a etifeddant y tir.

37:10 Canys eto ychydigyn, ac ni welir yr annuwiol: a thi a edrychi am ei le ef, ac ni bydd dim ohono.

37:11 Eithr y rhai gostyngedig a etifeddant y ddaear; ac a ymhyfrydant gan liaws tangnefedd.

37:12 Yr annuwiol a amcana yn erbyn y cyfiawn, ac a ysgyrnyga ei ddannedd arno.

37:13 Yr ARGLWYDD a chwardd am ei ben ef: canys gwêl fod ei ddydd ar ddyfod.

37:14 Yr annuwiolion a dynasant eu cleddyf, ac a anelasant eu bwa, i fwrw i lawr y tlawd a’r anghenog, ac i ladd y rhai uniawn eu ffordd.

37:15 Eu cleddyf a â yn eu calon eu hunain, a’u bwâu a ddryllir.

37:16 Gwell yw yr ychydig sydd gan y cyfiawn na mawr olud annuwiolion lawer.

37:17 Canys breichiau yr annuwiolion a dorrir: ond yr ARGLWYDD a gynnal y rhai cyfiawn.

37:18 Yr ARGLWYDD a edwyn ddyddiau y rhai perffaith: a’u hetifeddiaeth hwy fydd yn dragywydd.

37:19 Nis gwaradwyddir hwy yn amser drygfyd: ac yn amser newyn y cânt ddigon.

37:20 Eithr collir yr annuwiolion, a gelynion yr ARGLWYDD fel braster ŵyn a ddiflannant: yn fwg y diflannant hwy.

37:21 Yr annuwiol a echwynna, ac ni thâl adref: ond y cyfiawn sydd drugarog, ac yn rhoddi.

37:22 Canys y rhai a fendigo efe, a etifeddant y tir; a’r rhai a felltithio efe, a dorrir ymaith.

37:23 Yr ARGLWYDD a fforddia gerddediad gŵr da; a da fydd ganddo ei ffordd ef.

37:24 Er iddo gwympo, ni lwyr fwrir ef i lawr: canys yr ARGLWYDD sydd yn ei gynnal ef â’i law.

37:25 Mi a fûm ieuanc, ac yr ydwyf yn hen; eto ni welais y cyfiawn wedi ei adu na’i had yn cardota bara.

37:26 Bob amser y mae efe yn drugarog, ac yn rhoddi benthyg; a’i had a fendithir.

37:27 Cilia di oddi wrth ddrwg, a gwna dda; a chyfanhedda yn dragywydd.

37:28 Canys yr ARGLWYDD a gâr farn, ac ni edy ei saint; cedwir hwynt yn dragywydd: ond had yr annuwiol a dorrir ymaith.

37:29 Y rhai cyfiawn a etifeddant y ddaear, ac a breswyliant ynddi yn dragywydd.

37:30 Genau y cyfiawn a fynega ddoethineb, a’i dafod a draetha farn.

37:31 Deddf ei DDUW sydd yn ei galon ef; a’i gamre ni lithrant.

37:32 Yr annuwiol a wylia ar y cyfiawn, ac a gais ei ladd ef.

37:33 Ni ad yr ARGLWYDD ef yn ei law ef, ac ni ad ef yn euog pan ei barner.

37:34 Gobeithia yn yr ARGLWYDD, a chadw ei ffordd ef, ac efe a’th ddyrchafa fel yr etifeddech y tir: pan ddifether yr annuwiolion, ti a’i gweli.

37:35 Gwelais yr annuwiol yn gadarn, ac yn frigog fel y llawryf gwyrdd.

37:36 Er hynny efe a aeth ymaith, ac wele, nid oedd mwy ohono: a mi a’i ceisiais, ac nid oedd i’w gael.

37:37 Ystyr y perffaith, ac edrych at yr uniawn: canys diwedd y gŵr hwnnw fydd tangnefedd.

37:38 Ond y troseddwyr a gyd-ddistrywir: diwedd yr annuwiolion a dorrir ymaith.

37:39 A iachawdwriaeth y cyfiawn sydd oddi wrth yr ARGLWYDD: efe yw eu nerth yn amser trallod.

37:40 A’r ARGLWYDD a’u cymorth hwynt, ac a’u gwared: efe a’u gwared hwynt rhag yr annuwiolion, ac a’u ceidw hwynt, am iddynt ymddiried ynddo.

SALM 38

38:1 Salm Dafydd, er coffa. ARGLWYDD, na cherydda fi yn dy lid: ac na chosba fi yn dy ddicllonedd.

38:2 Canys y mae dy saethau ynglŷn ynof, a’th law yn drom arnaf.

38:3 Nid oes iechyd yn fy nghnawd, oherwydd dy ddicllonedd; ac nid oes heddwch i’m hesgyrn, oblegid fy mhechod.

38:4 Canys fy nghamweddau a aethant dros fy mhen: megis baich trwm y maent yn rhy drwm i mi.

38:5 Fy nghleisiau a bydrasant ac a lygrasant, gan fy ynfydrwydd.

38:6 Crymwyd a darostyngwyd fi yn ddirfawr: beunydd yr ydwyf yn myned yn alarus.

38:7 Canys fy lwynau a lanwyd o ffieiddglwyf; ac nid oes iechyd yn fy nghnawd.

38:8 Gwanhawyd, a drylliwyd fi yn dra mawr: rhuais gan aflonyddwch fy nghalon.

38:9 O’th flaen di, ARGLWYDD, y mae fy holl ddymuniad; ac ni chuddiwyd fy uchenaid oddi wrthyt.

38:10 Fy nghalon sydd yn llamu; fy nerth a’m gadawodd; a llewyrch fy llygaid nid yw chwaith gennyf.

38:11 Fy ngharedigion a’m cyfeillion a safent oddi ar gyfer fy mhla; a’m cyfneseifiaid a safent o hirbell.

38:12 Y rhai hefyd a geisient fy einioes, a osodasent faglau; a’r rhai a geisient fy niwed, a draethent anwireddau, ac a ddychmygent ddichellion ar hyd y dydd.

38:13 A minnau fel byddar ni chlywn; eithr oeddwn fel mudan heb agoryd ei enau.

38:14 Felly yr oeddwn fel gŵr ni chlywai, ac heb argyhoeddion yn ei enau.

38:15 Oherwydd i mi obeithio ynot, ARGLWYDD; ti, ARGLWYDD fy NUW, a wrandewi.

38:16 Canys dywedais, Gwrando fi rhag llawenychu ohonynt i’m herbyn: pan lithrai fy nhroed, ymfawrygent i’m herbyn.

38:17 Canys parod wyf i gloffi, a’m dolur sydd ger fy mron yn wastad.

38:18 Diau y mynegaf fy anwiredd, ac y pryderaf oherwydd fy mhechod.

38:19 Ac y mae fy ngelynion yn fyw, ac yn gedyrn: amlhawyd hefyd y rhai a’m casânt ar gam.

38:20 A’r rhai a dalant ddrwg dros dda, a’m gwrthwynebant; am fy mod yn dilyn daioni.

38:21 Na ad fi, O ARGLWYDD: fy NUW, nac ymhell oddi wrthyf.

38:22 Brysia i’m cymorth, O ARGLWYDD fy iachawdwriaeth.

SALM 39

39:1 Salm Dafydd i’r Pencerdd, sef i Jedwthwn. Dywedais, Cadwaf fy ffyrdd, rhag pechu â’m tafod: cadwaf ffrwyn yn fy ngenau, tra fyddo yr annuwiol yn fy ngolwg.

39:2 Tewais yn ddistaw, ie, tewais â daioni; a’m dolur a gyffrôdd.

39:3 Gwresogodd fy nghalon o’m mewn: tra yr oeddwn yn myfyrio, enynnodd tân, a mi a leferais â’m tafod.

39:4 ARGLWYDD, pâr i mi wybod fy niwedd, a pheth yw mesur fy nyddiau; fel y gwypwyf o ba oedran y byddaf fi.

39:5 Wele, gwnaethost fy nyddiau fel dyrnfedd; a’m heinioes sydd megis diddim yn dy olwg di: diau mai cwbl wagedd yw pob dyn, pan fo ar y gorau. Sela.

39:6 Dyn yn ddiau sydd yn rhodio mewn cysgod, ac yn ymdrafferthu yn ofer: efe a dyrra olud, ac nis gŵyr pwy a’i casgl.

39:7 Ac yn awr beth a ddisgwyliaf, O ARGLWYDD? fy ngobaith sydd ynot ti.

39:8 Gwared fi o’m holl gamweddau; ac na osod fi yn waradwydd i’r ynfyd.

39:9 Euthum yn fud, ac nid agorais fy ngenau: canys ti a wnaethost hyn.

39:10 Tyn dy bla oddi wrthyf: gan ddyrnod dy law y darfûm i.

39:11 Pan gosbit ddyn â cheryddon am anwiredd, datodit fel gwyfyn ei ardderchowgrwydd ef: gwagedd yn ddiau yw pob dyn. Sela.

39:12 Gwrando fy ngweddi, ARGLWYDD, a chlyw fy llef; na thaw wrth fy wylofain: canys ymdeithydd ydwyf gyda thi, ac alltud, fel fy holl dadau.

39:13 Paid â mi, fel y cryfhawyf cyn fy myned, ac na byddwyf mwy.

SALM 40

40:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Disgwyliais yn ddyfal am yr ARGLWYDD; ac efe a ymostyngodd ataf; ac a glybu fy llefain.

40:2 Cyfododd fi hefyd o’r pydew erchyll, o’r pridd tomlyd; ac a osododd fy nhraed ar graig, gan hwylio fy ngherddediad.

40:3 A rhoddodd yn fy ngenau ganiad newydd o foliant i’n DUW ni: llawer a welant hyn, ac a ofnant, ac a ymddiriedant yn yr ARGLWYDD.

40:4 Gwyn ei fyd y gŵr a osodo yr ARGLWYDD yn ymddiried iddo; ac ni thry at feilchion, nac at y rhai a ŵyrant at gelwydd.

40:5 Lluosog y gwnaethost ti, O ARGLWYDD fy NUW, dy ryfeddodau, a’th amcanion tuag atom: ni ellir yn drefnus eu cyfrif hwynt i ti: pe mynegwn, a phe traethwn hwynt, amlach ydynt nag y gellir eu rhifo.

40:6 Aberth ac offrwm nid ewyllysiaist; agoraist fy nghlustiau: poethoffrwm a phech-aberth nis gofynnaist.

40:7 Yna y dywedais, Wele yr ydwyf yn yfod: yn rhol y llyfr yr ysgrifennwyd amdanaf.

40:8 Da gennyf wneuthur dy ewyllys, O NUW: a’th gyfraith, sydd o fewn fy ghalon.

40:9 Pregethais gyfiawnder yn y gynulleidfa fawr: wele, nid ateliais fy ngwefusau; ti, ARGLWYDD a’i gwyddost.

40:10 Ni chuddiais dy gyfiawnder o fewn fy nghalon; traethais dy ffyddlondeb, a’th iachawdwriaeth: ni chelais dy drugaredd na’th wirionedd yn y gynulleidfa luosog.

40:11 Tithau, ARGLWYDD, nac atal dy drugareddau oddi wrthyf: cadwed dy drugaredd a’th wirionedd fi byth.

40:12 Canys drygau annifeiriol a’m cylchynasant o amgylch: fy mhechodau a’m daliasant, fel na allwn edrych i fyny: amlach ydynt na gwallt fy mhen; am hynny y pallodd fy nghalon gennyf.

40:13 Rhynged bodd i ti, ARGLWYDD, fy ngwaredu: brysia, ARGLWYDD, i’m cymorth.

40:14 Cydgywilyddier a gwaradwydder y rhai a geisiant fy einioes i’w difetha; gyrrer yn eu hôl a chywilyddier y rhai a ewyllysiant i mi ddrwg.

40:15 Anrheithier hwynt yn wobr am eu gwaradwydd, y rhai a ddywedant wrthyf, Ha, ha.

40:16 Llawenyched ac ymhyfryded ynot ti y rhai oll a’th geisiant: dyweded y rhai a garant dy iachawdwriaeth bob amser, Mawryger yr ARGLWYDD.

40:17 Ond yr wyf fi yn dlawd ac yn anghenus; eto yr ARGLWYDD a feddwl amdanaf: fy nghymorth a’m gwaredydd ydwyt ti; fy NUW, na hir drig.

SALM 41

41:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Gwyn ei fyd a ystyria wrth y tlawd: yr ARGLWYDD a’i gwared ef yn amser adfyd.

41:2 Yr ARGLWYDD a’i ceidw, ac a’i bywha; gwynfydedig fydd ar y ddaear: na ddod dithau ef wrth ewyllys ei elynion.

41:3 Yr ARGLWYDD a’i nertha ef ar ei glaf wely: cyweiri ei holl wely ef yn ei glefyd.

41:4 Mi a ddywedais, ARGLWYDD, trugarha wrthyf: iachâ fy enaid; canys pechais i’th erbyn.

41:5 Fy ngelynion a lefarant ddrwg amdanaf, gan ddywedyd, Pa bryd y bydd efe farw, ac y derfydd am ei enw ef?

41:6 Ac os daw i’m hedrych, efe a ddywed gelwydd; ei galon a gasgl ati anwiredd: pan êl allan, efe a’i traetha.

41:7 Fy holl gaseion a gydhustyngant i’m herbyn: yn fy erbyn y dychmygant ddrwg i mi.

41:8 Aflwydd, meddant, a lŷn wrtho: a chan ei fod yn gorwedd, ni chyfyd mwy.

41:9 Hefyd y gŵr oedd annwyl gennyf, yr hwn yr ymddiriedais iddo, ac a fwytaodd fy mara, a ddyrchafodd ei sawdl i’m herbyn.

41:10 Eithr ti, ARGLWYDD, trugarha wrthyf; a chyfod fi, fel y talwyf iddynt.

41:11 Wrth hyn y gwn hoffi ohonot fi, am na chaiff fy ngelyn orfoleddu i’m herbyn.

41:12 Ond amdanaf fi, yn fy mherffeithrwydd y’m cynheli, ac y’m gosodi ger dy fron yn dragywydd.

41:13 Bendigedig fyddo ARGLWYDD DDUW; Israel, o dragwyddoldeb a hyd dragwyddoldeb. Amen, ac Amen.

SALM 42

42:1 I’r Pencerdd, Maschil, i feibion Cora. Fel y brefa yr hydd am yr afonydd dyfroedd, felly yr hiraetha fy enaid amdanat ti, O DDUW.

42:2 Sychedig yw fy enaid am DDUW, am y DUW byw: pa bryd y deuaf ac yr ymddangosaf gerbron DUW?

42:3 Fy nagrau oedd fwyd i mi ddydd a nos, tra dywedant wrthyf bob dydd, Pa le y mae dy DDUW?

42:4 Tywalltwn fy enaid ynof, pan gofiwn hynny: canys aethwn gyda’r gynulleidfa, cerddwn gyda hwynt i dŷ DDUW, mewn sain cân a moliant, fel tyrfa yn cadw gŵyl.

42:5 Paham, fy enaid, y’th ddarostyngir, ac yr ymderfysgi ynof? gobeithia yn NUW: oblegid moliannaf ef eto, am iachawdwriaeth ei wynepryd.

42:6 Fy NUW, fy enaid a ymddarostwng ynof: am hynny y cofiaf di, o dir yr Iorddonen, a’r Hermoniaid, o fryn Misar.

42:7 Dyfnder a eilw ar ddyfnder, wrth sŵn dy bistylloedd di: dy holl donnau a’th lifeiriaint a aethant drosof fi.

42:8 Eto yr ARGLWYDD a orchymyn ei drugaredd liw dydd, a’i gân fydd gyda mi liw nos; sef gweddi ar DDUW fy einioes.

42:9 Dywedaf wrth DDUW fy nghraig, Paham yr anghofiaist fi? paham y rhodiaf yn alarus trwy orthrymder y gelyn?

42:10 Megis â chleddyf yn fy esgyrn y mae fy ngwrthwynebwyr yn fy ngwaradwyddo, pan ddywedant wrthyf bob dydd, Pa le y mae dy DDUW?

42:11 Paham y’th ddarostyngir, fy enaid? a phaham y terfysgi ynof? ymddiried yn NUW; canys eto y moliannaf ef, sef iachawdwriaeth fy wyneb, a’m DUW.

SALM 43

43:1 Barn fi, O DDUW, a dadlau fy nadl yn erbyn y genhedlaeth anhrugarog: gwared fi rhag y dyn twyllodrus ac anghyfiawn.

43:2 Canys ti yw DUW fy nerth: paham y’m bwri ymaith? paham yr af yn alarus trwy orthrymder y gelyn?

43:3 Anfon dy oleuni a’th wirionedd: tywysant hwy fi; ac arweiniant fi i fynydd dy sancteiddrwydd, ac i’th bebyll.

43:4 Yna yr af at allor DUW, at DDUW hyfrydwch fy ngorfoledd; a mi a’th foliannaf ar y delyn, O DDUW, fy NUW.

43:5 Paham y’th ddarostyngir, fy enaid? a phaham y terfysgi ynof? gobeithia yn NUW; canys eto y moliannaf ef, iachawdwriaeth fy wyneb, a’m DUW.

SALM 44

44:1 I’r Pencerdd, i feibion Cora, Maschil. DUW, clywsom â’n clustiau, ein tadau a fynegasant i ni, y weithred a wnaethost yn eu hamser hwynt, yn y dyddiau gynt.

44:2 Ti â’th law a yrraist allan y cenhedloedd, ac a’u plennaist hwythau; ti a ddrygaist y bobloedd, ac a’u cynyddaist hwythau.

44:3 Canys nid â’u cleddyf eu hun y goresgynasant y tir, nid eu braich a barodd iachawdwriaeth iddynt; eithr dy ddeheulaw di, a’th fraich, a llewyrch dy wyneb, oherwydd i ti eu hoffi hwynt.

44:4 Ti, DDUW, yw fy mrenin: gorchymyn iachawdwriaeth i Jacob.

44:5 Ynot ti y cilgwthiwn ni ein gelynion: yn dy enw di y sathrwn y rhai a gyfodant i’n herbyn.

44:6 Oherwydd nid yn fy mwa yr ymddiriedaf; nid fy nghleddyf chwaith a’m hachub.

44:7 Eithr ti a’n hachubaist ni oddi wrth ein gwrthwynebwyr, ac a waradwyddaist ein caseion.

44:8 Yn NUW yr ymffrostiwn trwy y dydd; a ni a glodforwn dy enw yn dragywydd. Sela.

44:9 Ond ti a’n bwriaist ni ymaith, ac a’n gwaradwyddaist; ac nid wyt yn myned allan gyda’n lluoedd.

44:10 Gwnaethost i ni droi yn ôl oddi wrth y gelyn: a’n caseion a anrheithiasant eu hun.

44:11 Rhoddaist ni fel defaid i’w bwyta; gwasgeraist ni ymysg y cenhedloedd.

44:12 Gwerthaist dy bobl heb elw, ac ni chwanegaist dy olud o’u gwerth hwynt.

44:13 Gosodaist ni yn warthrudd i’n watwargerdd ac yn wawd i’r rhai o’n hamgylch.

44:14 Gosodaist ni yn ddihareb ymysg y cenhedloedd, yn rhai i ysgwyd pen arnynt ymysg y bobloedd.

44:15 Fy ngwarthrudd sydd beunydd ger fy mron, a chywilydd fy wyneb a’m todd:

44:16 Gan lais y gwarthruddwr a’r cablwr; oherwydd y gelyn a’r ymddialwr.

44:17 Hyn oll a ddaeth arnom; eto ni’th anghofiasom di, ac ni buom anffyddlon yn dy gyfamod.

44:18 Ni throdd ein calon yn ei hôl, ac nid aeth ein cerddediad allan o’th lwybr di;

44:19 Er i ti ein curo yn nhrigfa dreigiau, a rhoi drosom â chysgod angau.

44:20 Os anghofiasom enw ein DUW, neu estyn ein dwylo at dduw dieithr:

44:21 Oni chwilia DUW hyn allan? canys efe a ŵyr ddirgeloedd y galon.

44:22 Ie, er dy fwyn di y’n lleddir beunydd; cyfrifir ni fel defaid i’w lladd.

44:23 Deffro, paham y cysgi, O ARGLWYDD? cyfod, na fwrw ni ymaith yn dragywydd.

44:24 Paham y cuddi dy wyneb? ac yr anghofi ein cystudd a’n gorthrymder?

44:25 Canys gostyngwyd ein henaid i’r llwch: glynodd ein bol wrth y ddaear. 44:26 Cyfod yn gynhorthwy i ni, a gwared ni er mwyn dy drugaredd.

SALM 45

45:1 I’r Pencerdd ar Sosannim, i feibion Cora, Maschil, Cân cariadau. Traetha fy nghalon beth da: dywedyd yr ydwyf y pethau a wneuthum i’r brenin: fy nhafod sydd bin ysgrifennydd buan.

45:2 Tecach ydwyt na meibion dynion: tywalltwyd gras ar dy wefusau: oherwydd hynny y’th fendithiodd DUW yn dragywydd.

45:3 Gwregysa dy gleddyf ar dy glun, O Gadarn, a’th ogoniant a’th harddwch.

45:4 Ac yn dy harddwch marchoga yn llwyddiannus, oherwydd gwirionedd, a lledneisrwydd, a’th ddeheulaw a ddysg i ti bethau ofnadwy.

45:5 Pobl a syrthiant danat; oherwydd dy saethau llymion yn glynu yng nghalon gelynion y Brenin.

45:6 Dy orsedd di, O DDUW, sydd byth ac yn dragywydd: teyrnwialen uniondeb yw teyrnwialen dy frenhiniaeth di.

45:7 Ceraist gyfiawnder, a chaseaist ddrygioni: am hynny y’th eneiniodd DUW, sef dy DDUW di, ag olew llawenydd yn fwy na’th gyfeillion.

45:8 Arogl myrr, aloes, a chasia, sydd ar dy holl wisgoedd: allan o’r palasau ifori, â’r rhai y’th lawenhasant.

45:9 Merched brenhinoedd oedd ymhlith dy bendefigesau: safai y frenhines ar dy ddeheulaw mewn aur coeth o Offir.

45:10 Gwrando, ferch, a gwêl, a gostwng dy glust; ac anghofia dy bobl dy hun, a thŷ dy dad.

45:11 A’r Brenin a chwennych dy degwch; canys efe yw dy Iôr di; ymostwng dithau iddo ef.

45:12 Merch Tyrus hefyd fydd yno ag anrheg; a chyfoethogion y bobl a ymbiliant â’th wyneb.

45:13 Merch y Brenin sydd oll yn ogoneddus o fewn: gemwaith aur yw ei gwisg hi.

45:14 Mewn gwaith edau a nodwydd y dygir hi at y Brenin: y morynion y rhai a ddeuant, ar ei hôl, yn gyfeillesau iddi, a ddygir atat ti.

45:15 Mewn llawenydd a gorfoledd y dygir hwynt: deuant i lys y Brenin.

45:16 Dy feibion fydd yn lle dy dadau, y rhai a wnei yn dywysogion yn yr holl dir.

45:17 Paraf gofio dy enw ym mhob cenhedlaeth ac oes: am hynny y bobl a’th folianniant byth ac yn dragywydd.

SALM 46

46:1 I’r Pencerdd o feibion Cora, Cân ar Alamoth. Duw sydd noddfa a nerth i ni, cymorth hawdd ei gael mewn cyfyngder.

46:2 Am hynny nid ofnwn pe symudai y ddaear, a phe treiglid y mynyddoedd i ganol y môr.

46:3 Er rhuo a therfysgu o’i ddyfroedd, er crynu o’r mynyddoedd gan ei ymchwydd ef. Sela.

46:4 Y mae afon, a’i ffrydiau a lawenhânt ddinas DUW; cysegr preswylfeydd y Goruchaf.

46:5 DUW sydd yn ei chanol; nid ysgog hi: DUW a’i cynorthwya yn fore iawn.

46:6 Y cenhedloedd a derfysgasant, y teyrnasoedd a ysgogasant: efe a roddes ei lef, toddodd y ddaear.

46:7 Y mae ARGLWYDD y lluoedd gyda ni; y mae DUW Jacob yn amddiffynfa i ni. Sela.

46:8 Deuwch, gwelwch weithredoedd yr ARGLWYDD; pa anghyfanhedd-dra a wnaeth efe ar y ddaear.

46:9 Gwna i ryfeloedd beidio hyd eithaf y ddaear; efe a ddryllia y bwa, ac a dyr y waywffon, efe a lysg y cerbydau â thân.

46:10 Peidiwch, a gwybyddwch mai myfi sydd DDUW: dyrchefir fi ymysg y cenhedloedd, dyrchefir fi ar y ddaear.

46:11 Y mae ARGLWYDD y lluoedd gyda ni; amddiffynfa i ni yw DUW Jacob. Sela.

SALM 47

47:1 I’r Pencerdd, Salm i feibion Cora. Yr holl bobl, curwch ddwylo; llafargenwch i DDUW â llef gorfoledd.

47:2 Canys yr ARGLWYDD goruchaf sydd ofnadwy; Brenin mawr ar yr holl ddaear.

47:3 Efe a ddwg y bobl danom ni, a’r cenhedloedd dan ein traed.

47:4 Efe a ddethol ein hetifeddiaeth i ni, ardderchowgrwydd Jacob, yr hwn a hoffodd efe. Sela.

47:5 Dyrchafodd DUW â llawen floedd, yr ARGLWYDD â sain utgorn.

47:6 Cenwch fawl i DDUW, Cenwch: cenwch fawl i’n Brenin, cenwch.

47:7 Canys Brenin yr holl ddaear yw DUW: cenwch fawl yn ddeallus.

47:8 DUW sydd yn teyrnasu ar y cenhedloedd: eistedd y mae DUW ar orseddfainc ei sancteiddrwydd.

47:9 Pendefigion y bobl a ymgasglasant ynghyd, sef pobl DUW Abraham - canys tarianau y ddaear ydynt eiddo DUW, dirfawr y dyrchafwyd ef.

SALM 48

48:1 Cân a Salm i feibion Cora. Mawr yw yr ARGLWYDD, a thra moliannus, yn ninas ein DUW yn ei fynydd sanctaidd.

48:2 Tegwch bro, llawenydd yr holl ddaear, yw mynydd Seion, yn ystlysau y gogledd, dinas y Brenin mawr.

48:3 DUW yn ei phalasau a adwaenir yn amddiffynfa.

48:4 Canys, wele, y brenhinoedd a ymgynullasant, aethant heibio ynghyd.

48:5 Hwy a welsant, felly y rhyfeddasant; brawychasant, ac aethant ymaith ar ffrwst.

48:6 Dychryn a ddaeth arnynt yno, a dolur, megis gwraig yn esgor.

48:7 Â gwynt y dwyrain y drylli longau y môr.

48:8 Megis y clywsom, felly y gwelsom yn ninas ARGLWYDD y lluoedd, yn ninas ein DUW ni: DUW a’i sicrha hi yn dragywydd. Sela.

48:9 Meddyliasom, O DDUW, am dy drugaredd yng nghanol dy deml.

48:10 Megis y mae dy enw, O DDUW, felly y mae dy fawl hyd eithafoedd y tir: cyfiawn o gyfiawnder yw dy ddeheulaw.

48:11 Llawenyched mynydd Seion, ac ymhyfryded merched Jwda, oherwydd dy farnedigaethau.

48:12 Amgylchwch Seion, ac ewch o’i hamgylch hi; rhifwch ei thyrau hi.

48:13 Ystyriwch ei rhagfuriau, edrychwch ar ei phalasau; fel y mynegoch i’r oes a ddelo ar ôl.

48:14 Canys y DUW hwn yw ein DUW ni byth ac yn dragywydd: efe a’n tywys ni hyd angau.

SALM 49

49:1 I’r Pencerdd, Salm i feibion Cora. Clywch hyn, yr holl bobloedd, gwrandewch hyn, holl drigolion y byd;

49:2 Yn gystal gwreng a bonheddig, cyfoethog a thlawd ynghyd.

49:3 Fy ngenau a draetha ddoethineb; a myfyrdod fy nghalon fydd am ddeall.

49:4 Gostyngaf fy nghlust at ddihareb; fy nameg a ddatguddiaf gyda’r delyn.

49:5 Paham yr ofnaf yn amser adfyd, pan y’m hamgylchyno anwiredd fy sodlau?

49:6 Rhai a ymddiriedant yn eu golud, ac a ymffrostiant yn lluosowgrwydd eu cyfoeth.

49:7 Gan waredu ni wared neb ei frawd, ac ni all efe roddi iawn drosto i DDUW:

49:8 (Canys gwerthfawr yw pryniad eu henaid, a hynny a baid byth:)

49:9 Fel y byddo efe byw byth, ac na welo lygredigaeth.

49:10 Canys efe a wêl fod y doethion yn yr un ffunud y derfydd am ffôl ac ynfyd, gadawant eu golud i eraill.

49:11 Eu meddwl yw, y pery eu tai yn dragywydd, a’u trigfeydd hyd genhedlaeth a chenhedlaeth: enwant eu tiroedd ar eu henwau eu hunain.

49:12 Er hynny dyn mewn anrhydedd, nid erys: tebyg yw i anifeiliaid a ddifethir.

49:13 Eu ffordd yma yw eu hynfydrwydd: eto eu hiliogaeth ydynt fodlon i’w hymadrodd. Sela.

49:14 Fel defaid y gosodir hwynt yn uffern; angau a ymborth arnynt; a’r rhai a lywodraetha arnynt y bore; a’u tegwch a dderfydd yn y bedd, o’u cartref.

49:15 Eto DUW a wared fy enaid i o feddiant uffern: canys efe a’m derbyn i. Sela.

49:16 Nac ofna pan gyfoethogo un, pan ychwanego gogoniant ei dŷ ef:

49:17 Canys wrth farw ni ddwg efe ddim ymaith, ac ni ddisgyn ei ogoniant ar ei ôl ef.

49:18 Er iddo yn ei fywyd fendithio ei enaid: canmolant dithau, o byddi da wrthyt dy hun.

49:19 Efe a â at genhedlaeth ei dadau, ac ni welant oleuni byth.

49:20 Dyn mewn anrhydedd, ac heb ddeall, sydd gyffelyb i anifeiliaid a ddifethir.

SALM 50

50:1 Salm Asaff. DUW y duwiau, sef yr ARGLWYDD, a lefarodd, ac a alwodd y ddaear, o godiad haul hyd ei fachludiad.

50:2 Allan o Seion, perffeithrwydd tegwch, y llewyrchodd DUW.

50:3 Ein DUW ni a ddaw, ac ni bydd distaw: tân a ysa o’i flaen ef, a thymestl ddirfawr fydd o’i amgylch.

50:4 Geilw at y nefoedd oddi uchod, ac ar y ddaear, i farnu ei bobl.

50:5 Cesglwch fy saint ynghyd ataf fi, y rhai a wnaethant gyfamod â mi trwy aberth.

50:6 A’r nefoedd a fynegant ei gyfiawnder ef: canys DUW ei hun sydd Farnwr. Sela.

50:7 Clywch, fy mhobl, a mi a lefaraf; O Israel, a mi a dystiolaethaf i’th erbyn: DUW, sef dy DDUW di, ydwyf fi.

50:8 Nid am dy aberthau y’th geryddaf, na’th boethoffrymau, am nad oeddynt ger fy mron i yn wastad.

50:9 Ni chymeraf fustach o’th dŷ, na bychod o’th gorlannau.

50:10 Canys holl fwystfilod y coed ydynt eiddof fi, a’r anifeiliaid ar fil o fynyddoedd.

50:11 Adwaen holl adar y mynyddoedd: a gwyllt anifeiliaid y maes ydynt eiddof fi.

50:12 Os bydd newyn arnaf, ni ddywedaf i ti: canys y byd a’i gyfiawnder sydd eiddof fi.

50:13 A fwytfâf fi gig teirw? neu a yfaf fi waed bychod?

50:14 Abertha foliant i DDUW; a thâl i’r Goruchaf dy addunedau:

50:15 A galw arnaf fi yn nydd trallod: mi a’th waredaf, a thi a’m gogoneddi.

50:16 Ond wrth yr annuwiol y dywedodd DUW, Beth sydd i ti a fynegech ar fy neddfau, neu a gymerech ar fy nghyfamod yn dy enau?

50:17 Gan dy fod yn casáu addysg, ac yn taflu fy ngeiriau i’th ôl.

50:18 Pan welaist leidr, cytunaist ag ef; a’th gyfran oedd gyda’r godinebwyr.

50:19 Gollyngaist dy safn i ddrygioni, a’th dafod a gydbletha ddichell.

50:20 Eisteddaist a dywedaist yn erbyn dy frawd: rhoddaist enllib i fab dy fam.

50:21 Hyn a wnaethost, a mi a dewais: tybiaist dithau fy mod yn gwbl fel ti dy hun: ond mi a’th argyhoeddaf, ac a’u trefnaf o flaen dy lygaid.

50:22 Deellwch hyn yn awr, y rhai ydych yn anghofio DUW; rhag i mi eich rhwygo, ac na byddo gwaredydd.

50:23 Yr hwn a abertho foliant, a’m gogonedda i: a’r neb a osodo ei ffordd yn iawn, dangosaf iddo iachawdwriaeth DUW.

SALM 51

51:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd, pan ddaeth Nathan y proffwyd ato, wedi iddo fyned i mewn at Bathseba. Trugarha wrthyf, O DDUW, yn ôl dy drugarowgrwydd:, yn ôl lliaws dy dosturiaethau, dilea fy anwireddau.

51:2 Golch fi yn llwyr ddwys oddi wrth fy anwiredd, a glanha fi oddi wrth fy mhechod.

51:3 Canys yr wyf yn cydnabod fy nghamweddau: a’m pechod rydd yn wastad ger fy mron.

51:4 Yn dy erbyn di, dydi dy hunan, y pechais ac y gwneuthum y drwg hwn yn dy olwg: fel y’th gyfiawnhaer pan leferych, ac y byddit bur pan farnech.

51:5 Wele, mewn anwiredd y’m lluniwyd; ac mewn pechod y beichiogodd fy mam arnaf.

51:6 Wele, ceraist wirionedd oddi mewn: a pheri i mi wybod doethineb yn y dirgel.

51:7 Glanha fi ag isop, a mi a lanheir: golch fi, a byddaf wynnach na’r eira.

51:8 Pâr i mi glywed gorfoledd a llawenydd; fel y llawenycho yr esgyrn a ddrylliaist.

51:9 Cuddia dy wyneb oddi wrth fy mhechodau, a dilea fy holl anwireddau.

51:10 Crea galon lân ynof, O DDUW; ac adnewydda ysbryd uniawn o’m mewn.

51:11 Na fwrw fi ymaith oddi ger dy fron; ac na chymer dy ysbryd sanctaidd oddi wrthyf.

51:12 Dyro drachefn i mi orfoledd dy iachawdwriaeth; ac â’th hael ysbryd cynnal fi.

51:13 Yna y dysgaf dy ffyrdd i rai anwir; a phechaduriaid a droir atat.

51:14 Gwared fi oddi wrth waed, O DDUW, DUW fy iachawdwriaeth: a’m tafod a gân yn llafar am dy gyfiawnder.

51:15 ARGLWYDD, agor fy ngwefusau, a’m genau a fynega dy foliant.

51:16 Canys ni chwenychi aberth; pe amgen, mi a’i rhoddwn: poethoffrwm ni fynni.

51:17 Aberthau DUW ydynt ysbryd drylliedig: calon ddrylliog gystuddiedig, O DDUW, ni ddirmygi.

51:18 Gwna ddaioni yn dy ewyllysgarwch i Seion: adeilada furiau Jerusalem.

51:19 Yna y byddi fodlon i ebyrth cyfiawnder, i boethoffrwm ac aberth llosg: yna yr offrymant fustych ar dy allor.

SALM 52

52:1 I’r Pencerdd, Maschil, Salm Dafydd, pan ddaeth Doeg yr Edomiad a mynegi i Saul, a dywedyd wrtho, Daeth Dafydd i dŷ Ahimelech. Paham yr ymffrosti mewn drygioni, O gadarn? y mae trugaredd DUW yn parhau yn wastadol.

52:2 Dy dafod a ddychymyg ysgelerder; fel ellyn llym, yn gwneuthur twyll.

52:3 Hoffaist ddrygioni yn fwy na daioni; a chelwydd yn fwy na thraethu cyflawnder. Sela.

52:4 Hoffaist bob geiriau distryw, O dafod twyllodrus.

52:5 DUW a’th ddistrywia dithau yn dragywydd: efe a’th gipia di ymaith, ac a’th dynn allan o’th babell, ac a’th ddiwreiddia o dir y rhai byw. Sela.

52:6 Y cyfiawn hefyd a welant, ac a ofnant, ac a chwarddant am ei ben.

52:7 Wele y gŵr ni osododd DDUW yn gadernid iddo; eithr ymddiriedodd yn lluosowgrwydd ei olud, ac a ymnerthodd yn ei ddrygioni.

52:8 Ond myfi sydd fel olewydden werdd yn nhŷ DDUW: ymddiriedaf yn nhrugaredd DUW byth ac yn dragywydd.

52:9 Clodforaf di yn dragywydd, oherwydd i ti wneuthur hyn: a disgwyliaf wrth dy enw; canys da yw gerbron dy saint.

SALM 53

53:1 I'r Pencerdd ar y Mahalath, Maschil, Salm Dafydd. Dywedodd yr ynfyd yn ei galon, Nid oes un Duw. Ymlygrasant, a gwnaethant ffiaidd anwiredd: nid oes un yn gwneuthur daioni.

53:2 Edrychodd Duw i lawr o'r nefoedd ar feibion dynion, i edrych a oedd neb yn ddeallus, ac yn ceisio Duw.

53:3 Ciliasai pob un ohonynt yn wysg ei gefn: cydymddifwynasent; nid oes a wnêl ddaioni, nac oes un.

53:4 Oni ŵyr gweithredwyr anwiredd? y rhai sydd yn bwyta fy mhobl, fel y bwytaent fara: ni alwasant ar DDUW.

53:5 Yno yr ofnasant gan ofn, lle nid oedd ofn: canys DUW a wasgarodd esgyrn yr hwn a'th warchaeodd: gwdradwyddaist hwynt am i DDUW eu dirmygu hwy.

53:6 O na roddid iachawdwriaeth i Israel o Seion! pan ymchwelo Duw gaethiwed ei bobl, y llawenycha Jacob, ac yr ymhyfryda Israel.

SALM 54

54:1 I’r Pencerdd ar Neginoth, Maschib Salm Dafydd, pan ddaeth y Siffiaid a dywedyd wrth Saul. Onid ydyw Dafydd yn ymguddio gyda ni? Achub fi, O DDUW, yn dy enw; a barn fi yn dy gadernid.

54:2 DUW, clyw fy ngweddi; gwrando ymadrodd fy ngenau.

54:3 Canys dieithriaid a gyfodasant i’m herbyn, a’r trawsion a geisiant fy enaid: ni osodasant DDUW o’u blaen. Sela.

54:4 Wele, DUW sydd yn fy nghynorthwyo: yr Arglwydd sydd ymysg y rhai a gynhaliant fy enaid.

54:5 Efe a ddâl ddrwg i’m gelynion: tor hwynt ymaith yn dy wirionedd.

54:6 Aberthaf i ti yn ewyllysgar: clodforaf dy enw, O ARGLWYDD; canys da yw.

54:7 Canys efe a’m gwaredodd o bob trallod; a’m llygad a welodd ei ewyllys ar fy ngelynion.

SALM 55

55:1 I’r Pencerdd ar Neginoth, Maschil, Salm Dafydd Gwrando fy ngweddi, O DDUW; ac ymguddia rhag fy neisyfiad.

55:2 Gwrando arnaf, ac erglyw fi: cwynfan yr ydwyf yn fy ngweddi, a thuchan,

55:3 Gan lais y gelyn, gan orthrymder yr annuwiol: oherydd y maent yn bwrw arnaf, ac yn fy nghasáu yn llidiog.

55:4 Fy nghalon a ofidia o’m mewn: ac ofn angau a syrthiodd arnaf.

55:5 Ofn ac arswyd a ddaeth arnaf, a dychryn a’m gorchuddiodd.

55:6 A dywedais, O na bai i mi adenydd fel colomen! yna yr ehedwn ymaith, ac y gorffwyswn.

55:7 Wele, crwydrwn ymhell, ac arhoswn yn yr anialwch. Sela.

55:8 Brysiwn i ddianc, rhag y gwynt ystormus a’r dymestl.

55:9 Dinistria, O ARGLWYDD, a gwahan eu tafodau: canys gwelais drawster a chynnen yn y ddinas.

55:10 Dydd a nos yr amgylchant hi ar ei muriau: ac y mae anwiredd a blinder yn ei chanol hi.

55:11 Anwireddau sydd yn ei chanol hi; ac ni chilia twyll a dichell o’i heolydd hi.

55:12 Canys nid gelyn a’m difenwodd; yna y dioddefaswn: nid fy nghasddyn a ymfawrygodd i’m herbyn; yna mi a ymguddiasiwn rhagddo ef:

55:13 Eithr tydi, ddyn, fy nghydradd, fy fforddwr, a’m cydnabod,

55:14 Y rhai oedd felys gennym gydgyfrinachu, ac a rodiasom i dŷ DDUW ynghyd.

55:15 Rhuthred marwolaeth arnynt, a disgynnant i uffern yn fyw: canys drygioni sydd yn eu cartref, ac yn eu mysg.

55:16 Myfi a waeddaf ar DDUW; a’r ARGLWYDD a’m hachub i.

55:17 Hwyr a bore, a hanner dydd, y gweddïaf, a byddaf daer: ac efe a glyw fy lleferydd.

55:18 Efe a waredodd fy enaid mewn heddwch oddi wrth y rhyfel oedd i’m herbyn: canys yr oedd llawer gyda mi.

55:19 DUW a glyw, ac a’u darostwng hwynt, yr hwn sydd yn aros erioed: Sela: am nad oes gyfnewidiau iddynt, am hynny nid ofnant DDUW.

55:20 Efe a estynnodd ei law yn erbyn y rhai oedd heddychlon ag ef: efe a dorrodd ei gyfamod.

55:21 Llyfnach oedd ei enau nag ymenyn, a rhyfel yn ei galon: tynerach oedd ei eiriau nag olew, a hwynt yn gleddyfau noethion.

55:22 Bwrw dy faich ar yr ARGLWYDD, ac efe a’th gynnal di: ni ad i’r cyfiawn ysgogi byth.

55:23 Tithau, DDUW, a’u disgynni hwynt i bydew dinistr: gwŷr gwaedlyd a thwyllodrus ni byddant byw hanner eu dyddiau; ond myfi a obeithiaf ynot ti.

SALM 56

56:1 I’r Pencerdd ar Jonath-Elem-Rechocim, Michtam Dafydd, pan ddaliodd y Philistiaid ef yn Gath. Trugarha wrthyf, O DDUW: canys a’m llyncai: beunydd, gan ymladd, y’m gorthryma.

56:2 Beunydd y’m llyncai fy ngelynion: canys llawer sydd yn rhyfela i’m herbyn, O DDUW Goruchaf.

56:3 Y dydd yr ofnwyf, mi a ymddiriedaf ynot ti.

56:4 Yn NUW y clodforaf ei air, yn NUW y gobeithiaf; nid ofnaf beth a wnêl cnawd i mi.

56:5 Beunydd y camgymerant fy ngeiriau: eu holl feddyliau sydd i’m herbyn er drwg.

56:6 Hwy a ymgasglant, a lechant, ac a wyliant fy nghamre, pan ddisgwyliant am fy enaid.

56:7 A ddihangant hwy trwy anwiredd? disgyn y bobloedd hyn, O DDUW, yn dy lidiowgrwydd.

56:8 Ti a gyfrifaist fy symmudiadau: dod fy nagrau yn dy gostrel: onid ydynt yn dy lyfr di?

56:9 Y dydd y llefwyf arnat, yna y dychwelir fy ngelynion yn eu gwrthol: hyn a wn; am fod DUW gyda mi.

56:10 Yn NUW y moliannaf ei air: yn yr ARGLWYDD y moliannaf ei air.

56:11 Yn NUW yr ymddiriedais: nid ofnaf beth a wnêl dyn i mi.

56:12 Arnaf fi, O DDUW, y mae dy addunedau: talaf i ti foliant.

56:13 Canys gwaredaist fy enaid rhag angau: oni waredi fy nhraed rhag syrthio, fel y rhodiwyf gerbron DUW yng ngoleuni y rhai byw?

SALM 57

57:1 I'r Pencerdd, Al-taschith, Michtam. Dafydd, pan ffodd rhag Saul i'r ogof. Trugarha wrthyf, O DDUW, trugarha wrthyf: canys ynot y gobeithiodd fy enaid; ie, yng nghysgod dy adenydd y gobeithiaf, hyd onid êl yr aflwydd hwn heibio.

57:2 Galwaf ar DDUW Goruchaf; ar DDUW a gwblha â mi.

57:3 Efe a enfyn o'r nefoedd, ac a’m gwared oddi wrth warthrudd yr hwn a’m llyncai. Sela. Denfyn Duw ei drugaredd a’i wirionedd.

57:4 Fy enaid sydd ymysg llewod: gorwedd yr wyf ymysg dynion poethion, sef meibion dynion, y rhai y mae eu dannedd yn waywffyn a saethau, a'u tafod yn gleddyf llym.

57:5 Ymddyrcha, DDUW, uwch y nefoedd; a bydded dy ogoniant ar yr holl ddaear.

57:6 Darparasant rwyd i'm traed; crymwyd fy enaid; cloddiasant bydew o’m blaen; syrthiasant yn ei ganol. Sela.

57:7 Parod yw fy nghalon, O DDUW, parod yw fy nghalon: canaf a chanmolaf.

57:8 Deffro, fy ngogoniant; deffro, nabl a thelyn: deffroaf yn fore.

57:9 Clodforaf di, ARGLWYDD, ymysg bobloedd: canmolaf di ymysg y cenhedloedd.

57:10 Canys mawr yw dy drugaredd hyd y nefoedd, a'th wirionedd hyd y cymylau.

57:11 Ymddyrcha, DDUW, uwch y nefoedd; a bydded dy ogoniant ar yr ddaear.

SALM 58

58:1 I’r Pencerdd, Al-taschith, Michtam Dafydd. Ai cyfiawnder yn ddiau a draethwch chwi, O gynulleidfa? a fernwch uniondeb, O feibion dynion?

58:2 Anwiredd yn hytrach a weithredwch yn y galon: trawster eich dwylo yr ydych yn ei bwyso ar y ddaear.

58:3 O’r groth yr ymddieithriodd yr annuwiol: o’r bru y cyfeiliornasant, gan ddywedyd celwydd.

58:4 Eu gwenwyn sydd fel gwenwyn sarff: y maent fel y neidr fyddar yr hon a gae ei chlustiau;

58:5 Yr hon ni wrendy ar lais y rhinwyr, er cyfarwydded fyddo y swynwr.

58:6 Drylla, O DDUW, eu dannedd yn eu geneuau: tor, O ARGLWYDD, gilddannedd y llewod ieuainc.

58:7 Todder hwynt fel dyfroedd sydd yn rhedeg yn wastad: pan saetho eu saethau, byddant megis wedi eu torri.

58:8 Aed ymaith fel malwoden dawdd, neu erthyl gwraig; fel na welont yr haul.

58:9 Cyn i’ch crochanau glywed y mieri, efe a’u cymer hwynt ymaith megis â chorwynt, yn fyw, ac yn ei ddigofaint.

58:10 Y cyfiawn a lawenycha pan welo ddial: efe a ylch ei draed yng ngwaed yr annuwiol.

58:11 Fel y dywedo dyn, Diau fod ffrwyth i’r cyfiawn: diau fod DUW a farna ar y ddaear.

SALM 59

59:1 I’r pencerdd, Al-taschith, Michtam Dafydd, pan yrrodd Saul rai i gadw y tŷ i’w ladd ef. Fy NUW, gwared fi oddi wrth fy ngelynion: amddiffyn fi oddi wrth y rhai a ymgyfodant i’m herbyn.

59:2 Gwared fi oddi wrth weithredwyr anwiredd, ac achub fi rhag y gwŷr gwaedlyd.

59:3 Canys wele, cynllwynasant yn erbyn fy enaid: ymgasglodd cedyrn i’m herbyn; nid ar fy mai na’m pechod i, O ARGLWYDD.

59:4 Rhedant, ymbaratoant, heb anwiredd ynof fi: deffro dithau i’m cymorth, ac edrych.

59:5 A thi, ARGLWYDD DDUW y lluoedd, DUW Israel, deffro i ymweled â’r holl genhedloedd: na thrugarha wrth neb a wnânt anwiredd yn faleisus. Sela.

59:6 Dychwelant gyda’r hwyr, cyfarthant fel cŵn, ac amgylchant y ddinas.

59:7 Wele, bytheiriant â’u genau: cleddyfau sydd yn eu gwefusau: canys pwy, meddant, a glyw?

59:8 Ond tydi, O ARGLWYDD, a’u gwatweri hwynt; ac a chwerddi am ben yr holl genhedloedd.

59:9 Oherwydd ei nerth ef, y disgwyliaf wrthyt ti: canys DUW yw fy amddiffynfa.

59:10 Fy NUW trugarog a’m rhagflaena: DUW a wna i mi weled fy ewyllys ar fy ngelynion.

59:11 Na ladd hwynt, rhag i’m pobl anghofio: gwasgar hwynt yn dy nerth, a darostwng hwynt, O ARGLWYDD ein tarian.

59:12 Am bechod eu genau, ac ymadrodd eu gwefusau, dalier hwynt yn eu balchder: ac am y felltith a’r celwydd a draethant.

59:13 Difa hwynt yn dy lid, difa, fel na byddont: a gwybyddant mai DUW sydd yn llywodraethu yn Jacob, hyd eithafoedd y ddaear. Sela.

59:14 A dychwelant gyda’r hwyr, a chyfarthant fel cŵn, ac amgylchant y ddinas.

59:15 Crwydrant am fwyd; ac onis digonir, grwgnachant.

59:16 Minnau a ganaf am dy nerth, ie, llafarganaf am dy drugaredd yn fore: canys buost yn amddiffynfa i mi, ac yn noddfa yn y dydd y bu cyfyngder arnaf.

59:17 I ti, fy nerth, y canaf; canys DUW yw fy amddiffynfa, a DUW fy nhrugaredd.

SALM 60

60:1 I’r Pencerdd ar Susan-eduth, Michtam Dafydd, i ddysgu; pan ymladdodd yn erbyn Syriaid Mesopotamia, a Syriaid Soba, pan ddychwelodd Joab, a lladd deuddeng mil o’r Edomiaid yn nyffryn yr halen. DDUW, bwriaist ni ymaith, gwasgeraist ni, a sorraist: dychwel atom drachefn.

60:2 Gwnaethost i’r ddaear grynu, a holltaist hi: iachâ ei briwiau; canys y mae yn crynu.

60:3 Dangosaist i’th bobl galedi: diodaist ni â gwin madrondod.

60:4 Rhoddaist faner i’r rhai a’th ofnant, i’w dyrchafu oherwydd y gwirionedd. Sela.

60:5 Fel y gwareder dy rai annwyl: achub â’th ddeheulaw, a gwrando fi.

60:6 DUW a lefarodd yn ei sancteiddrwydd, Llawenychaf: rhannaf Sichem, a mesuraf ddyffryn Succoth.

60:7 Eiddof fi yw Gilead, ac eiddof fi Manasse: Effraim hefyd yw nerth fy mhen; Jwda yw fy neddfwr.

60:8 Moab yw fy nghrochan golchi; dros Edom y bwriaf fy esgid: Philistia, ymorfoledda di o’m plegid i.

60:9 Pwy a’m dwg i’r ddinas gadarn? pwy a’m harwain hyd yn Edom?

60:10 Onid tydi, DDUW, yr hwn a’n bwriaist ymaith? a thydi, O DDUW, yr hwn nid ait allan gyda’n lluoedd?

60:11 Moes i ni gynhorthwy rhag cyfyngder: canys ofer yw ymwared dyn.

60:12 Yn NUW y gwnawn wroldeb: canys efe a sathr ein gelynion.

SALM 61

61:1 I’r Pencerdd ar Neginoth, Salm Dafydd. Clyw, O DDUW, fy llefain; gwrando ar fy ngweddi.

61:2 O eithaf y ddaear y llefaf atat, pan lesmeirio fy nghalon: arwain fi i graig a fyddo uwch na mi.

61:3 Canys buost yn noddfa i mi, ac yn dŵr cadarn rhag y gelyn.

61:4 Preswyliaf yn dy babell byth: a’m hymddiried fydd dan orchudd dy adenydd. Sela.

61:5 Canys ti, DDUW, a llywaist fy addunedau: rhoddaist etifeddiaeth i’r rhai a ofnant dy enw.

61:6 Ti a estynni oes y Brenin; ei flynyddoedd fyddant fel cenedlaethau lawer.

61:7 Efe a erys byth gerbron DUW; darpar drugaredd a gwirionedd, fel y cadwont ef.

61:8 Felly y canmolaf dy enw yn dragywydd, fel y talwyf fy addunedau beunydd.

SALM 62

62:1 I'r Pencerdd, i Jedwthwn, Salm Dafydd. Wrth DDUW yn unig y disgwyl fy enaid: ohono ef y daw fy iachawdwriaeth.

62:2 Efe yn unig yw fy nghraig, a'm hiachawdwriaeth, a'm hamddiffyn; ni'm mawr ysgogir.

62:3 Pa hyd y bwriedwch aflwydd yn erbyn gŵr? lleddir chwi oll; a byddwch fel magwyr ogwyddedig, neu bared ar ei ogwydd.

62:4 Ymgyngorasant yn unig i'w fwrw ef i lawr o'i fawredd; hoffasant gelwydd: â'u geneuau y bendithiant, ond o'u mewn y melltithiant. Sela.

62:5 O fy enaid, disgwyl wrth DDUW yn unig: canys ynddo ef y mae fy ngobaith.

62:6 Efe yn unig yw fy nghraig, a'm hiachawdwriaeth: efe yw fy amddiffynfa: ni'm hysgogir.

62:7 Yn NUW y mae fy iachawdwriaeth a'm gogoniant: craig fy nghadernid, a’m noddfa, sydd yn NUW.

62:8 Gobeithiwch ynddo ef bob amser; O bobl, tywelltwch eich calon ger ei fron ef: DUW sydd noddfa i ni. Sela.

62:9 Gwagedd yn ddiau yw meibion dynion, geudeb yw meibion gwŷr: i’w gosod yn y clorian, ysgafnach ydynt hwy i gyd na gwegi.

62:10 Nac ymddiriedwch mewn trawster, ac mewn trais na fyddwch ofer: os cynydda golud, na roddwch eich calon arno.

62:11 Unwaith y dywedodd DUW, clywais hynny ddwywaith; mai eiddo DUW yw cadernid.

62:12 Trugaredd hefyd sydd eiddot ti, O ARGLWYDD: canys ti a deli i bob yn ôl ei weithred.

SALM 63

63:1 Salm Dafydd, pan oedd efe yn niffeithwch Jwda. Ti, O DDUW, yw fy NUW i; yn fore y'th geisiaf: sychedodd fy enaid amdanat, hiraethodd fy nghnawd amdanat, mewn tir cras a sychedig heb ddwfr;

63:2 I weled dy nerth a’th ogoniant, fel y'th welais yn y cysegr.

63:3 Canys gwell yw dy drugaredd di na'r bywyd: fy ngwefusau a'th foliannant.

63:4 Fel hyn y'th glodforaf yn fy mywyd: dyrchafaf fy nwylo yn dy enw.

63:5 Megis â mer ac â braster y digonir fy enaid; a'm genau a'th fawl â gwefusau llafar

63:6 Pan y'th gofiwyf ar fy ngwely, myfyriaf amdanat yng ngwyliadwriaethau y nos.

63:7 Canys buost gynhorthwy i mi; am hynny yng nghysgod dy adenydd y gorfoleddaf.

63:8 Fy enaid a lŷn wrthyt: dy ddeheulaw a'm cynnal.

63:9 Ond y rhai a geisiant fy enaid i ddistryw, a ânt i iselderau y ddaear.

63:10 Syrthiant ar fin y cleddyf: rhan llwynogod fyddant.

63:11 Ond y Brenin a lawenycha yn NUW: gorfoledda pob un a dyngo iddo ef: eithr caeir genau y rhai a ddywedant gelwydd.

SALM 64

64:1 I'r Pencerdd, Salm Dafydd. Clyw fy llef, O DDUW, yn fy ngweddi: cadw fy einioes rhag ofn y gelyn.

64:2 Cudd fi rhag cyfrinach y rhai drygionus; rhag terfysg gweithredwyr anwiredd:

64:3 Y rhai a hogant eu tafod fel cleddyf, ac a ergydiant eu saethau, sef geiriau chwerwon:

64:4 I saethu y perffaith yn ddirgel: yn ddisymwth y saethant ef, ac nid ofnant.

64:5 Ymwrolant mewn peth drygionus, ymchwedleuant am osod maglau yn ddirgel; dywedant, Pwy a'u gwêl hwynt?

64:6 Chwiliant allan anwireddau; gorffennant ddyfal chwilio: ceudod a chalon pob un ohonynt sydd ddofn.

64:7 Eithr DUW a'u saetha hwynt; â saeth ddisymwth yr archollir hwynt.

64:8 Felly hwy a wnânt i’w tafodau eu hun syrthio arnynt: pob un a'u gwelo a gilia.

64:9 A phob dyn a ofna, ac a fynega waith DUW: canys doeth ystyriant ei waith ef.

64:10 Y cyfiawn a lawenycha yn yr ARGLWYDD, ac a obeithia ynddo; a'r rhai uniawn o galon oll a orfoleddant.

SALM 65

65:1 I'r Pencerdd, Salm a Chân Dafydd. Mawl a’th erys di yn Seion, O DDUW: ac i ti y telir yr adduned.

65:2 Ti yw yr hwn a wrandewi weddi, atat ti y daw pob cnawd.

65:3 Pethau anwir a’m gorchfygasant: ein camweddau ni, ti a’u glanhei.

65:4 Gwyn ei fyd yr hwn a ddewisech, ac a nesaech atat; fel y trigo yn dy gynteddoedd: nyni a ddigonir â daioni dy dŷ, sef dy deml sanctaidd.

65:5 Atebi i ni trwy bethau ofnadwy, yn dy gyfiawnder, O DDUW ein hiachawdwriaeth; gobaith holl gyrrau y ddaear, a’r rhai sydd bell ar y môr.

65:6 Yr hwn a sicrha y mynyddoedd trwy ei nerth, ac a wregysir â chadernid.

65:7 Yr hwn a ostega dwrf y moroedd, twrf eu tonnau, a therfysg y bobloedd.

65:8 A phreswylwyr eithafoedd y byd a ofnant dy arwyddion: gwnei i derfyn bore a hwyr lawenychu.

65:9 Yr wyt yn ymweled â'r ddaear, ac yn ei dyfrhau hi; yr ydwyt yn ei chyfoethogi hi yn ddirfawr ag afon DUW, yr hon sydd yn llawn dwfr: yr wyt yn paratoi ŷd iddynt, pan ddarperaist felly iddi.

65:10 Gan ddyfrhau ei chefnau, a gostwng ei rhychau, yr ydwyt yn ei mwydo hi â chafodau, ac yn bendithio ei chnwd hi.

65:11 Coroni yr ydwyt y flwyddyn â’th ddaioni; a'th lwybrau a ddiferant fraster.

65:12 Diferant ar borfeydd yr anialwch: a'r bryniau a ymwgregysant â hyfrydwch.

65:13 Y dolydd a wisgir â defaid, a'r dyffrynnoedd a orchuddir ag ŷd; am hynny y bloeddiant, ac y canant.

SALM 66

66:1 I'r Pencerdd, Cân neu Salm. Llawenfloeddiwch i DDUW, yr holl ddaear:

66:2 Datgenwch ogoniant ei enw: gwnewch ei foliant yn ogoneddus.

66:3 Dywedwch wrth DDUW, Mor ofnadwy wyt yn dy weithredoedd! oherwydd maint dy nerth, y cymer dy elynion arnynt fod yn ddarostyngedig i ti.

66:4 Yr holl ddaear a’th addolant di, ac a ganant i ti; ie, canant i’th enw. Sela.

66:5 Deuwch, a gwelwch weithredoedd DUW: ofnadwy yw yn ei weithred tuag at feibion dynion.

66:6 Trodd efe y môr yn sychdir: aethant trwy yr afon ar draed: yna y llawenychasom ynddo.

66:7 Efe a lywodraetha trwy ei gadernid byth; ei lygaid a edrychant at y cenhedloedd: nac ymddyrchafed y rhai anufudd. Sela.

66:8 O bobloedd, bendithiwch ein DUW, a pherwch glywed llais ei fawl ef.

66:9 Yr hwn sydd yn gosod ein henaid mewn bywyd, ac ni ad i'n troed lithro.

66:10 Canys profaist ni, O DDUW: coethaist, fel coethi arian.

66:11 Dygaist ni i’r rhwyd: gosodaist wasgfa at ein llwynau.

66:12 Peraist i ddynion farchogaeth ar ein pennau; aethom trwy y tân a'r dwfr: a thi a'n dygaist allan i le diwall.

66:13 Deuaf i'th dŷ ag offrymau poeth: talaf i ti fy addunedau,

66:14 Y rhai a adroddodd fy ngwefusau, ac a ddywedodd fy ngenau yn fy nghyfyngder.

66:15 Offrymaf i ti boethoffrymau breision, ynghyd ag arogl-darth hyrddod; aberthaf ychen a bychod. Sela.

66:16 Deuwch, gwrandewch, y rhai oll a ofnwch DDUW; a mynegaf yr hyn a wnaeth efe i'm henaid.

66:17 Llefais arno â’m genau, ac efe a ddyrchafwyd â’m tafod.

66:18 Pe edrychaswn ar anwiredd yn fy nghalon, ni wrandawsai yr Arglwydd.

66:19 DUW yn ddiau a glybu, ac a wrandawodd ar lais fy ngweddi

66:20 Bendigedig fyddo DUW, yr hwn ni throdd fy ngweddi oddi wrtho, na’i drugaredd ef oddi wrthyf finnau.

SALM 67

67:1 I’r Pencerdd ar Neginoth, Salm neu Gân. DUW a drugarhao wrthym, ac a’n bendithio; a thywynned ei wyneb arnom: Sela:

67:2 Fel yr adwaener dy ffordd ar y ddaear, a’th iachawdwriaeth ymhlith yr holl genhedloedd.

67:3 Molianned y bobl di, O DDUW; molianned yr holl bobl dydi.

67:4 Llawenhaed y cenhedloedd, a byddant hyfryd: canys ti a ferni y bobl yn uniawn, ac a lywodraethi y cenhedloedd ar y ddaear. Sela.

67:5 Molianned y bobl di, O DDUW; molianned yr holl bobl dydi.

67:6 Yna y ddaear a rydd ei ffrwyth; a DUW, sef ein DUW ni, a’n bendithia.

67:7 DUW a’n bendithia; a holl derfynau y ddaear a’i hofnant ef.

SALM 68

68:1 I’r Pencerdd, Salm neu Gân Dafydd. Cyfoded DUW, gwasgarer ei elynion: a ffoed ei gaseion o’i flaen ef.

68:2 Chweli hwynt fel chwalu mwg: fel y tawdd cwyr wrth y tân, difether y rhai annuwiol o flaen DUW.

68:3 Ond llawenycher y rhai cyfiawn, a gorfoleddant gerbron DUW; a byddant hyfryd o lawenydd.

68:4 Cenwch i DDUW, canmolwch ei enw: dyrchefwch yr hwn sydd yn marchogaeth ar y nefoedd, a’i enw yn JAH, a gorfoleddwch ger ei fron ef.

68:5 Tad yr amddifaid, a Barnwr y gweddwon, yw DUW, yn ei breswylfa sanctaidd.

68:6 DUW sydd yn gosod yr unig mewn teulu: yn dwyn allan y rhai a rwymwyd mewn gefynnau; ond y rhai cyndyn a breswyliant grastir.

68:7 Pan aethost, O DDUW, O flaen dy bobl, pan gerddaist trwy yr anialwch; Sela:

68:8 Y ddaear a grynodd, a’r nefoedd a ddiferasant o flaen DUW: Sinai yntau a grynodd o flaen DUW, sef DUW Israel.

68:9 Dihidlaist law graslon, O DDUW, at dy etifeddiaeth: ti a’i gwrteithiaist wedi ei blino.

68:10 Dy gynulleidfa di sydd yn trigo ynddi: yn dy ddaioni, O DDUW, yr wyt yn darparu i’r tlawd.

68:11 Yr ARGLWYDD a roddes y gair; mawr oedd mintai y rhai a’i pregethent.

68:12 Brenhinoedd byddinog a ffoesant ar ffrwst: a’r hon a drigodd yn tŷ, rannodd yr ysbail.

68:13 Er gorwedd ohonoch ymysg y crochanau, byddwch fel esgyll colomen wedi eu gwisgo ag arian, a’i hadenydd ag aur melyn.

68:14 Pan wasgarodd yr Hollalluog frenhinoedd ynddi, yr oedd hi yn wen fel eira yn Salmon.

68:15 Mynydd DUW sydd fel mynydd Basan; yn fynydd cribog fel mynydd Basan.

68:16 Paham y llemwch, chwi fynyddoedd cribog? dyma y mynydd a chwenychodd DUW ei breswylio; ie, preswylia yr ARGLWYDD ynddo byth.

68:17 Cerbydau DUW ydynt ugain mil, sef miloedd o angylion: yr Arglwydd sydd yn eu plith, megis yn Sinai yn y cysegr.

68:18 Dyrchefaist i’r uchelder, caethgludaist gaethiwed: derbyniaist roddion i ddynion; ie, i’r rhai cyndyn hefyd, fel yr ARGLWYDD DDUW yn eu plith.

68:19 Bendigedig fyddo yr Arglwydd, yr hwn a’n llwytha beunydd â daioni; sef DUW ein hiachawdwriaeth. Sela.

68:20 Ein DUW ni sydd DDUW iachawdwriaeth; ac i’r ARGLWYDD DDUW y perthyn diangfâu rhag marwolaeth.

68:21 DUW yn ddiau a archolla ben ei elynion; a chopa walltog yr hwn a rodio rhagddo yn ei gamweddau.

68:22 Dywedodd yr Arglwydd, Dygaf fy mhobl drachefn o Basan, dygaf hwynt drachefn o ddyfnder y môr;

68:23 Fel y trocher dy droed yng ngwaed dy elynion, a thafod dy gŵn yn yr unrhyw.

68:24 Gwelsant dy fynediad, O DDUW; mynediad fy NUW, fy Mrenin, yn y cysegr.

68:25 Y cantorion a aethant o’r blaen, a’r cerddorion ar ôl; yn eu mysg yr oedd y llancesau yn canu tympanau.

68:26 Bendithiwch DDUW yn y cynlleidfaoedd, sef yr Arglwydd, y rhai ydych o ffynnon Israel.

68:27 Yno y mae Benjamin fychan â’u llywydd, tywysogion Jwda â’u cynulleidfa; tywysogion Sabulon, a thywysogion Nafftali.

68:28 Dy DDUW a orchmynnodd dy nerth: cadarnha, O DDUW, yr hyn a wnaethost ynom ni.

68:29 Brenhinoedd a ddygant i ti anrheg er mwyn dy deml yn Jerwsalem.

68:30 Cerydda dyrfa y gwaywffyn, cynulleidfa y gwrdd deirw, gyda lloi y bobl, fel y delont yn ostyngedig â darnau arian: gwasgar y bobl sydd dda ganddynt ryfel.

68:31 Pendefigion a ddeuant o’r Aifft; Ethiopia a estyn ei dwylo yn brysur at DDUW.

68:32 Teyrnasoedd y ddaear, cenwch i DDUW; canmolwch yr Arglwydd: Sela:

68:33 Yr hwn a ferchyg ar nef y nefoedd, y rhai oedd erioed: wele efe yn anfon ei lef, a honno yn llef nerthol.

68:34 Rhoddwch i DDUW gadernid: ei oruchelder sydd ar Israel, a’i nerth yn yr wybrennau.

68:35 Ofnadwy wyt, O DDUW, o’th gysegr: DUW Israel yw efe sydd yn rhoddi nerth a chadernid i’r bobl. Bendigedig fyddo DUW.

SALM 69

69:1 I’r Pencerdd ar Sosannim, Salm Dafydd. Achub fi, O DDUW, canys y dyfroedd a ddaethant i mewn hyd at fy enaid.

69:2 Soddais mewn tom dwfn, lle nid oes sefyllfa: deuthum i ddyfnder dyfroedd, a’r ffrwd a lifodd drosof.

69:3 Blinais yn llefain, sychodd fy ngheg: pallodd fy llygaid, tra yr ydwyf yn disgwyl wrth fy NUW.

69:4 Amlach na gwallt fy mhen yw y rhai a’m casânt heb achos: cedyrn yw fy ngelynion diachos, y rhai a’m difethent: yna y telais yr hyn ni chymerais.

69:5 O DDUW, ti a adwaenost fy ynfydrwydd; ac nid yw fy nghamweddau guddiedig rhagot.

69:6 Na chywilyddier o’m plegid i y rhai a obeithiant ynot ti, Arglwydd DDUW y lluoedd: na waradwydder o’m plegid i y rhai a’th geisiant di, O DDUW Israel.

69:7 Canys er dy fwyn di y dygais warthrudd, ac y todd cywilydd fy wyneb.

69:8 Euthum yn ddieithr i’m brodyr, ac fel estron gan blant fy mam.

69:9 Canys sêl dy dŷ a’m hysodd; a gwaradwyddiad y rhai a’th waradwyddent di, a syrthiodd arnaf fi.

69:10 Pan wylais, gan gystuddio fy enaid ag ympryd, bu hynny yn waradwydd i mi.

69:11 Gwisgais hefyd sachliain; ac euthum yn ddihareb iddynt.

69:12 Yn fy erbyn y chwedleuai y rhai a eisteddent yn y porth; ac i’r meddwon yr oeddwn yn wawd.

69:13 Ond myfi, fy ngweddi sydd atat ti, O ARGLWYDD, mewn amser cymeradwy: O DDUW, yn lluosowgrwydd dy drugaredd gwrando fi, yng ngwirionedd dy iachawdwriaeth.

69:14 Gwared fi o’r dom, ac na soddwyf: gwareder fi oddi wrth fy nghaseion, ac o’r dyfroedd dyfnion.

69:15 Na lifed y ffrwd ddwfr drosof, ac na lynced y dyfnder fi; na chaeed y pydew chwaith ei safn arnaf.

69:16 Clyw fi, ARGLWYDD; canys da yw dy drugaredd: yn ôl lliaws dy dosturiaethau edrych arnaf.

69:17 Ac na chuddia dy wyneb oddi wrth dy was; canys y mae cyfyngder arnaf: brysia, gwrando fi.

69:18 Nesâ at fy enaid, a gwared ef: achub fi oherwydd fy ngelynion.

69:19 Ti a adwaenost fy ngwarthrudd, a’m cywilydd, a’m gwaradwydd: fy holl elynion ydynt ger dy fron di.

69:20 Gwarthrudd a dorrodd fy nghalon; yr ydwyf mewn gofid: a disgwyliais am rai i dosturio wrthyf, ac nid oedd neb; ac am gysurwyr, ac ni chefais neb.

69:21 Rhoddasant hefyd fustl yn fy mwyd, ac a’m diodasant yn fy syched â finegr.

69:22 Bydded eu bwrdd yn fagl ger eu bron, a’u llwyddiant yn dramgwydd.

69:23 Tywyller eu llygaid, fel na welont; a gwna i’w llwynau grynu bob amser.

69:24 Tywallt dy ddig arnynt; a chyrhaedded llidiowgrwydd dy ddigofaint hwynt.

69:25 Bydded eu preswylfod yn anghyfannedd; ac na fydded a drigo yn eu pebyll.

69:26 Canys erlidiasant yr hwn a drawsit ti; ac am ofid y rhai a archollaist ti, y chwedleuant. 69:27 Dod ti anwiredd at eu hanwiredd hwynt; ac na ddelont i’th gyfiawnder di.

69:28 Dileer hwynt o lyfr y rhai byw; ac na ysgrifenner hwynt gyda’r rhai cyfiawn.

69:29 Minnau, truan a gofidus ydwyf: dy iachawdwriaeth di, O DDUW, a’m dyrchafo.

69:30 Moliannaf enw DUW ar gân, a mawrygaf ef mewn mawl.

69:31 A hyn fydd well gan yr ARGLWYDD nag ych neu fustach corniog, carnol.

69:32 Y trueiniaid a lawenychant pan welant hyn: eich calon chwithau, y rhai a geisiwch DDUW, a fydd byw.

69:33 Canys gwrendy yr ARGLWYDD ar dlodion, ac ni ddiystyra efe ei garcharorion.

69:34 Nefoedd a daear, y môr a’r hyn oll a ymlusgo ynddo, molant ef.

69:35 Canys DUW a achub Seion, ac a adeilada ddinasoedd Jwda; fel y trigont yno, ac y meddiannont hi.

69:36 A hiliogaeth ei weision a’i meddiannant hi: a’r rhai a hoffant ei enw ef, a breswyliant ynddi.

SALM 70

70:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd i goffa. O DDUW, prysura i’m gwaredu; brysia, ARGLWYDD, i’m cymorth.

70:2 Cywilyddier a gwarthrudder y rhai a geisiant fy enaid: troer yn eu hôl a gwaradwydder y rhai a ewyllysiant ddrwg i mi.

70:3 Datroer yn lle gwobr am eu cywilydd y rhai a ddywedant, Ha, ha.

70:4 Llawenyched, a gorfoledded ynot ti y rhai oll a’th geisiant; a dyweded y rhai a garant dy iachawdwriaeth yn wastad, Mawryger Duw. i

70:5 Minnau ydwyf dlawd ac anghenus; O DDUW, brysia ataf: fy nghymorth a’m gwaredydd ydwyt ti, O ARGLWYDD; na hir drig.

SALM 71

71:1 Ynot ti, O ARGLWYDD, y gobeithiais; na’m cywilyddier byth.

71:2 Achub fi, a gwared fi yn dy iawnder: gostwng dy glust ataf, ac achub fi.

71:3 Bydd i mi yn drigfa gadarn, i ddyfod iddi bob amser: gorchmynnaist fy achub; canys ti yw fy nghraig a’m hamddiffynfa.

71:4 Gwared fi, O fy NUW, o law yr annuwiol, o law yr anghyfiawn a’r traws.

71:5 Canys ti yw fy ngobaith, O Arglwydd DDUW; fy ymddiried o’m hieuenctid.

71:6 Wrthyt ti y’m cynhaliwyd o’r bru; ti a’m tynnaist o groth fy mam: fy mawl fydd yn wastad amdanat ti.

71:7 Oeddwn i lawer megis yn rhyfeddod: eithr tydi yw fy nghadarn noddfa.

71:8 Llanwer fy ngenau â’th foliant, ac â’th ogoniant beunydd.

71:9 Na fwrw fi ymaith yn amser henaint: na wrthod fi pan ballo fy nerth.

71:10 Canys fy ngelynion sydd yn dywedyd i’m herbyn; a’r rhai a ddisgwyliant am fy enaid a gydymgynghorant,

71:11 Gan ddywedyd, DUW a’i gwrthododd ef: erlidiwch a deliwch ef; canys nid oes gwaredydd.

71:12 O DDUW, na fydd bell oddi wrthyf: fy NUW, brysia i’m cymorth.

71:13 Cywilyddier a difether y rhai a wrthwynebant fy enaid: â gwarth ac â gwaradwydd y gorchuddier y rhai a geisiant ddrwg i mi.

71:14 Minnau a obeithiaf yn wastad, ac a’th foliannaf di fwyfwy.

71:15 Fy ngenau a fynega dy gyfiawnder a’th iachawdwriaeth beunydd; canys ni wn rifedi arnynt.

71:16 Yng nghadernid yr Arglwydd DDUW y cerddaf: dy gyfiawnder di yn unig a gofiaf fi.

71:17 O’m hieuenctid y’m dysgaist, O DDUW: hyd yn hyn y mynegais dy ryfeddodau.

71:18 Na wrthod fi chwaith, O DDUW, mewn henaint a phenllwydni; hyd oni fynegwyf dy nerth i’r genhedlaeth hon, a’th gadernid i bob un a ddelo.

71:19 Dy gyfiawnder hefyd, O DDUW, sydd uchel, yr hwn a wnaethost bethau mawrion: pwy, O DDUW, sydd debyg i ti?

71:20 Ti, yr hwn a wnaethost i mi weled aml a blin gystuddiau, a’m bywhei ac a’m cyfodi drachefn o orddyfnder y ddaear.

71:21 Amlhei fy mawredd, ac a’m cysuri oddi amgylch.

71:22 Minnau a’th foliannaf ar offeryn nabl, sef dy wirionedd, O fy NUW: canaf i ti â’r delyn, O Sanct Israel.

71:23 Fy ngwefusau a fyddant hyfryd pan ganwyf i ti; a’m henaid, yr hwn a waredaist.

71:24 Fy nhafod hefyd a draetha dy gyfiawnder beunydd: oherwydd cywilyddiwyd a gwaradwyddwyd y rhai a geisiant niwed i mi.

SALM 72

72:1 Salm i Solomon. O DDUW, dod i’r Brenin dy farnedigaethau, ac i fab y Brenin dy gyfiawnder.

72:2 Efe a farn dy bobl mewn cyfiawnder,a’th drueiniaid â barn.

72:3 Y mynyddoedd a ddygant heddwchi’r bobl, a’r bryniau, trwy gyfiawnder

72:4 Efe a farn, drueiniaid y bobl, efe a achub feibion yr anghenus, ac a ddryllia y gorthrymydd.

72:5 Tra fyddo haul a lleuad y’th ofnant, yn oes oesoedd.

72:6 Efe a ddisgyn fel glaw ar gnu gwlân; fel cawodydd yn dyfrhau y ddaear.

72:7 Yn ei ddyddiau ef y blodeua y cyfiawn; ac amlder o heddwch fydd tra fyddo lleuad.

72:8 Ac efe a lywodraetha o fôr hyd fôr, ac o’r afon hyd derfynau y ddaear.

72:9 O’i flaen ef yr ymgryma trigolion yr anialwch: a’i elynion a lyfant y llwch.

72:10 Brenhinoedd Tarsis a’r ynysoedd a dalant anrheg: brenhinoedd Sheba a Seba a ddygant rodd.

72:11 Ie, yr holl frenhinoedd a ymgrymant iddo: yr holl genhedloedd a’i gwasanaethant ef.

72:12 Canys efe a wared yr anghenog pan waeddo: y truan hefyd, a’r hwn ni byddo cynorthwywr iddo.

72:13 Efe a arbed y tlawd a’r rheidus, ac a achub eneidiau y rhai anghenus.

72:14 Efe a wared eu henaid oddi wrth dwyll a thrawster: a gwerthfawr fydd eu gwaed yn ei olwg ef.

72:15 Byw hefyd fydd efe, a rhoddir iddo aur Seba: gweddïant hefyd drosto ef yn wastad: beunydd y clodforir ef.

72:16 Bydd dyrnaid o ŷd ar y ddaear ym mhen y mynyddoedd: ei ffrwyth a ysgwyd fel Libanus; a phobl y ddinas a flodeuant fel gwellt y ddaear.

72:17 Ei enw fydd yn dragywydd: ei enw a bery tra fyddo haul; ac ymfendithiant ynddo: yr holl genhedloedd a’i galwant yn wynfydedig.

72:18 Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD DDUW, DUW Israel, yr hwn yn unig sydd yn gwneuthur rhyfeddodau.

72:19 Bendigedig hefyd fyddo ei enw gogoneddus ef yn dragywydd; a’r holl ddaear a lanwer o’i ogoniant. Amen, ac Amen.

72:20 Gorffen gweddïau Dafydd mab Jesse.

SALM 73

73:1 Salm Asaff. Yn ddiau da yw DUW i Israel; sef i’r rhai glân o galon.

73:2 Minnau, braidd na lithrodd fy nhraed: prin na thripiodd fy ngherddediad.

73:3 Canys cenfigennais wrth y rhai ynfyd, pan welais lwyddiant y rhai annuwiol.

73:4 Canys nid oes rhwymau yn eu marwolaeth; a’u cryfder sydd heini.

73:5 Nid ydynt mewn blinder fel dynion eraill; ac ni ddialeddir arnynt hwy gyda dynion eraill.

73:6 Am hynny y cadwynodd balchder hwynt, ac y gwisg trawster amdanynt fel dilledyn.

73:7 Eu llygaid a saif allan gan fraster: aethant dros feddwl calon o gyfoeth.

73:8 Y maent wedi llygru, yn chwedleua yn ddrygionus am drawster; yn dywedyd yn uchel.

73:9 Gosodasant eu genau yn erbyn y nefoedd: a’u tafod a gerdd trwy y ddaear.

73:10 Am hynny y dychwel ei bobl ef yma; ac y gwesgir iddynt ddwfr ffiol lawn.

73:11 Dywedant hefyd, Pa fodd y gŵyr DUW? a oes gwybodaeth gan y Goruchaf?

73:12 Wele, dyma y rhai annuwiol, a’r rhai sydd lwyddiannus yn y byd, ac a amlhasant olud.

73:13 Diau mai yn ofer y glanheais fy nghalon, ac y golchiais fy nwylo mewn diniweidrwydd.

73:14 Canys ar hyd y dydd y’m maeddwyd; fy ngherydd a ddeuai bob bore.

73:15 Os dywedwn, Mynegaf fel hyn; wele, â chenhedlaeth dy blant di y gwnawn gam.

73:16 Pan amcenais wybod hyn, blin oedd hynny yn fy ngolwg i;

73:17 Hyd onid euthum i gysegr DUW: yna y deellais eu diwedd hwynt.

73:18 Diau osod ohonot hwynt mewn llithrigfa, a chwympo ohonot hwynt i ddinistr.

73:19 Mor ddisymwth yr aethant yn anghyfannedd! pallasant, a darfuant gan ofn.

73:20 Fel breuddwyd wrth ddihuno un; felly, O Arglwydd, pan ddeffroech, dirmygi eu gwedd hwynt.

73:21 Fel hyn y gofidiodd fy nghalon, ac y’m pigwyd yn fy arennau.

73:22 Mor ynfyd oeddwn, ac heb wybod; anifail oeddwn o’th flaen di.

73:23 Eto yr ydwyf yn wastad gyda thi: ymaflaist yn fy llaw ddeau.

73:24 A’th gyngor y’m harweini; ac wedi hynny y’m cymeri i ogoniant.

73:25 Pwy sydd gennyf fi yn y nefoedd ond tydi? ac ni ewyllysiais at y ddaear neb gyda thydi.

73:26 Pallodd fy nghnawd a’m calon: ond nerth fy nghalon a’m rhan yw DUW yn dragywydd.

73:27 Canys wele, difethir y rhai a bellhânt oddi wrthyt: torraist ymaith bob un a buteinio oddi wrthyt.

73:28 Minnau, nesáu at DDUW sydd i mi: yn yr Arglwydd DDUW y gosodais fy ngobaith, i draethu dy holl weithredoedd.

SALM 74

74:1 Maschil Asaff. Paham, DDUW, y’n bwriaist heibio yn dragywydd, ac y myga dy ddigofaint yn erbyn defaid dy borfa?

74:2 Cofia dy gynulleidfa, yr hon a brynaist gynt; a llwyth dy etifeddiaeth, yr hwn a waredaist; mynydd Seion hwn, y preswyli ynddo.

74:3 Dyrcha dy draed at anrhaith dragywyddol; sef at yr holl ddrwg a wnaeth y gelyn yn y cysegr.

74:4 Dy elynion a ruasant yng nghanol dy gynulleidfaoedd; gosodasant eu banerau yn arwyddion.

74:5 Hynod oedd gŵr, fel y codasai fwyell mewn drysgoed.

74:6 Ond yn awr y maent yn dryllio ei cherfiadau ar unwaith â bwyeill ac morthwylion.

74:7 Bwriasant dy gysegroedd yn tân; hyd lawr yr halogasant breswylfa dy enw.

74:8 Dywedasant yn eu calonnau, Cydanrheithiwn hwynt: llosgasant holl synagogau DUW yn y tir.

74:9 Ni welwn ein harwyddion: nid oes broffwyd mwy, nid oes gennym a ŵyr pa hyd.

74:10 Pa hyd, DDUW, y gwarthrudda y gwrthwynebwyr? a gabla y gelyn dy enw yn dragywydd?

74:11 Paham y tynni yn ei hôl dy law, sef dy ddeheulaw? tyn hi allan o ganol dy fynwes.

74:12 Canys DUW yw fy Mrenin o’r dechreuad, gwneuthurwr iachawdwriaeth o fewn y tir.

74:13 Ti yn dy nerth a berthaist y môr: drylliaist bennau dreigiau yn y dyfroedd.

74:14 Ti a ddrylliaist ben lefiathan; rhoddaist ef yn fwyd i’r bobl yn yr anialwch.

74:15 Ti a holltaist y ffynnon a’r afon; ti a ddihysbyddaist afonydd cryfion.

74:16 Y dydd sydd eiddot ti, y nos hefyd sydd eiddot ti: ti a baratoaist oleuni a haul.

74:17 Ti a osodaist holl derfynau y ddaear: ti a luniaist haf a gaeaf.

74:18 Cofia hyn, i’r gelyn gablu, O ARGLWYDD, ac i’r bobl ynfyd ddifenwi dy enw.

74:19 Na ddyro enaid dy durtur i gynulleidfa y gelynion: nac anghofia gynulleidfa dy drueiniaid byth.

74:20 Edrych ar y cyfamod: canys llawn yw tywyll leoedd y ddaear o drigfannau trawster.

74:21 Na ddychweled y tlawd yn waradwyddus: molianned y truan a’r anghenus dy enw.

74:22 Cyfod, O DDUW, dadlau dy ddadl: cofia dy waradwydd gan yr ynfyd beunydd.

74:23 Nac anghofia lais dy elynion: dadwrdd y rhai a godant i’th erbyn sydd yn dringo yn wastadol.

SALM 75

75:1 I’r Pencerdd, Al-teschith, Salm neu Gân Asaff. Clodforwn dydi, O DDUW, clodforwn; canys agos yw dy enw; dy ryfeddodau a fynegant hynny.

75:2 Pan dderbyniaf y gynulleidfa, mi a farnaf yn gyfiawn.

75:3 Ymddatadodd y ddaear, a’i holl drigolion: myfi sydd yn cynnal ei cholofnau. Sela.

75:4 Dywedais wrth y rhai ynfyd, Nac ynfydwch; ac wrth y rhai annuwiol, Na ddyrchefwch eich corn:

75:5 Na ddyrchefwch eich corn yn uchel: na ddywedwch yn warsyth.

75:6 Canys nid o’r dwyrain, nac o’r gorllewin, nac o’r deau, y daw goruchafiaeth.

75:7 Ond DUW sydd yn barnu; efe a ostwng y naill, ac a gyfyd y llall.

75:8 Oblegid y mae ffiol yn llaw yr ARGLWYDD, a’r gwin sydd goch; yn llawn cymysg, ac efe a dywalltodd ohono: eto holl annuwiolion y tir a wasgant, ac a yfant ei waelodion.

75:9 Minnau a fynegaf yn dragywydd, ac a ganaf i DDUW Jacob.

75:10 Torraf hefyd holl gyrn y rhai annuwiol; a chyrn y rhai cyfiawn a ddyrchefir.

SALM 76

76:1 I’r Pencerdd ar Neginoth, Salm neu Gân Asaff. Hynod yw DUW yn Jwda; mawr yw ei enw ef yn Israel.

76:2 Ei babell hefyd sydd yn Salem, a’i drigfa yn Seion.

76:3 Yna y torrodd efe saethau y bwa, y darian, y cleddyf hefyd, a’r frwydr. Sela.

76:4 Gogoneddusach wyt a chadarnach na mynyddoedd yr ysbail.

76:5 Ysbeiliwyd y cedyrn galon, hunasant eu hun: a’r holl wŷr o nerth ni chawsant eu dwylo.

76:6 Gan dy gerydd di, O DDUW Jacob, y rhoed y cerbyd a’r march i gysgu.

76:7 Tydi, tydi, wyt ofnadwy; a phwy a saif o’th flaen pan enynno dy ddicter?

76:8 O’r nefoedd y peraist glywed barn; ofnodd, a gostegodd y ddaear,

76:9 Pan gyfododd DUW i farn, i achub holl rai llednais y tir. Sela.

76:10 Diau cynddaredd dyn a’th folianna di: gweddill cynddaredd a waherddi.

76:11 Addunedwch, a thelwch i’r ARGLWYDD eich DUW: y rhai oll ydynt o’i amgylch ef, dygant anrheg i’r ofnadwy.

76:12 Efe a dyr ymaith ysbryd tywysogion: y mae yn ofnadwy i frenhinoedd y ddaear.

SALM 77

77:1 I’r Pencerdd, i Jedwthwn, Salm Asaff. A’m llef y gwaeddais ar DDUW, â’m nef ar DDUW; ac efe a’m gwrandawodd.

77:2 Yn nydd fy nhrallod y ceisiais yr Arglwydd: fy archoll a redodd liw nos, ac ni pheidiodd: fy enaid a wrthododd ei ddiddanu.

77:3 Cofiais DDUW, ac a’m cythryblwyd: cwynais, a therfysgwyd fy ysbryd. Sela.

77:4 Deliaist fy llygaid yn neffro: synodd arnaf, fel na allaf lefaru.

77:5 Ystyriais y dyddiau gynt, blynyddoedd yr hen oesoedd.

77:6 Cofio yr ydwyf fy nghân y nos: yr ydwyf yn ymddiddan â’m calon; fy ysbryd sydd yn chwilio yn ddyfal.

77:7 Ai yn dragywydd y bwrw yr ARGLWYDD heibio? ac oni bydd efe bodlon mwy?

77:8 A ddarfu ei drugaredd ef dros byth? a balla ei addewid ef yn oes oesoedd?

77:9 A anghofiodd DUW drugarhau? a gaeodd efe ei drugareddau mewn soriant? Sela.

77:10 A dywedais, Dyma fy ngwendid: eto cofiaf flynyddoedd deheulaw y Goruchaf.

77:11 Cofiaf weithredoedd yr ARGLWYDD; ie, cofiaf dy wyrthiau gynt.

77:12 Myfyriaf hefyd ar dy holl waith, ac am dy weithredoedd y chwedleuaf.

77:13 Dy ffordd, O DDUW, sydd yn y cysegr: pa dduw mor fawr â’n DUW ni?

77:14 Ti yw y DUW sydd yn gwneuthur rhyfeddodau: dangosaist dy nerth ymysg y bobloedd.

77:15 Gwaredaist â’th fraich dy bobl, meibion Jacob a Joseff. Sela.

77:16 Y dyfroedd a’th welsant, O DDUW, Y dyfroedd a’th welsant: hwy a ofnasant; y dyfnderau hefyd a gynhyrfwyd.

77:17 Y cymylau a dywalltasant ddwfr: yr wybrennau a roddasant dwrf: dy saethau hefyd a gerddasant.

77:18 Twrf dy daran a glywyd o amgylch: mellt a oleuasant y byd; cyffrôdd a chrynodd y ddaear.

77:19 Dy ffordd sydd yn y môr, a’th lwybrau yn y dyfroedd mawrion; ac nid adwaenir dy ôl.

77:20 Tywysaist dy bobl fel defaid, trwy law Moses ac Aaron.

SALM 78

78:1 Maschil i Asaff. Gwrando fy nghyfraith, fy mhobl: Gostyngwch eich clust at eiriau fy ngenau.

78:2 Agoraf fy ngenau mewn dihareb: traethaf ddamhegion o’r cynfyd:

78:3 Y rhai a glywsom, ac a wybuom, ac a fynegodd ein tadau i ni,

78:4 Ni chelwn rhag eu meibion, gan fynegi i’r oes a ddêl foliant yr ARGLWYDD, a’i nerth, a’i ryfeddodau y rhai a wnaeth efe.

78:5 Canys efe a sicrhaodd dystiolaeth yn Jacob, ac a osododd gyfraith yn Israel y rhai a orchmynnodd efe i’n tadau eu dysgu i’w plant:

78:6 Fel y gwybyddai yr oes a ddêl, sef y plant a enid; a phan gyfodent, y mynegent hwy i’w plant hwythau:

78:7 Fel y gosodent eu gobaith ar DDUW, heb anghofio gweithredoedd DUW, eithr cadw ei orchmynion ef:

78:8 Ac na byddent fel eu tadau, yn genhedlaeth gyndyn a gwrthryfelgar; yn genhedlaeth ni osododd ei chalon yn uniawn, ac nid yw ei hysbryd ffyddlon gyda DUW.

78:9 Meibion Effraim, yn arfog ac yn saethu â bwa, a droesant eu cefnau yn nydd y frwydr.

78:10 Ni chadwasant gyfamod DUW, eithr gwrthodasant rodio yn ei gyfraith ef;

78:11 Ac anghofiasant ei weithredoedd a’i ryfeddodau, y rhai a ddangosasai efe iddynt.

78:12 Efe a wnaethai wyrthiau o flaen eu tadau hwynt yn nhir yr Aifft, ym maes Soan.

78:13 Efe a barthodd y môr, ac a aeth â hwynt drwodd; gwnaeth hefyd i’r dwfr sefyll fel pentwr.

78:14 Y dydd hefyd y tywysodd efe hwynt â chwmwl, ac ar hyd y nos â goleuni tân.

78:15 Efe a holltodd y creigiau yn anialwch; a rhoddes ddiod oddi yno megis o ddyfnderau dirfawr.

78:16 Canys efe a ddug ffrydiau allan o’r graig, ac a dynnodd i lawr megis afonydd o ddyfroedd.

78:17 Er hynny chwanegasant eto bechu yn eu erbyn ef, gan ddigio y Goruchaf yn y diffeithwch.

78:18 A themtiasant DDUW yn eu calon, gan ofyn bwyd wrth eu blys.

78:19 Llefarasant hefyd yn erbyn DUW; dywedasant, A ddichon DUW arlwyo bwrdd yn yr anialwch?

78:20 Wele, efe a drawodd y graig, fel y pistyllodd dwfr, ac y llifodd afonydd; a ddichon efe roddi bara hefyd? a ddarpara efe gig i’w bobl?

78:21 Am hynny y clybu yr ARGLWYDD, ac y digiodd: a thân a enynnodd yn erbyn Jacob, a digofaint hefyd a gyneuodd yn erbyn Israel;

78:22 Am na chredent yn NUW, ac na obeithient yn ei iachawdwriaeth ef:

78:23 Er iddo ef orchymyn i’r wybrennau oddi uchod, ac agoryd drysau y nefoedd,

78:24 A glawio manna arnynt i’w fwyta, a rhoddi iddynt ŷd y nefoedd.

78:25 Dyn a fwytaodd fara angylion: anfonodd iddynt fwyd yn ddigonol.

78:26 Gyrrodd y dwyreinwynt yn y nefoedd; ac yn ei nerth y dug efe ddeheuwynt.

78:27 Glawiodd hefyd gig arnynt fel llwch, ac adar asgellog fel tywod y môr.

78:28 Ac a wnaeth iddynt gwympo o fewn eu gwersyll, o amgylch eu preswylfeydd.

78:29 Felly y bwytasant, ac y llwyrddiwallwyd hwynt; ac efe a barodd eu dymuniad iddynt;

78:30 Ni omeddwyd hwynt o’r hyn a flysiasant: er hynny, tra yr ydoedd eu bwyd yn eu safnau,

78:31 Dicllonedd DUW a gyneuodd yn eu herbyn hwynt, ac a laddodd y rhai brasaf ohonynt, ac a gwympodd etholedigion Israel.

78:32 Er hyn oll pechasant eto, ac ni chredasant i’w ryfeddodau ef.

78:33 Am hynny y treuliodd efe eu dyddiau hwynt mewn oferedd, a’u blynyddoedd mewn dychryn.

78:34 Pan laddai efe hwynt, hwy a’i ceisient ef, ac a ddychwelent, ac a geisient DDUW yn fore.

78:35 Cofient hefyd mai DUW oedd eu Craig, ac mai y Gorachaf DDUW oedd eu Gwaredydd.

78:36 Er hynny, rhagrithio yr oeddynt iddo ef â’u genau, a dywedyd celwydd wrtho â’u tafod:

78:37 A’u calon heb fod yn uniawn gydag ef, na’u bod yn ffyddlon yn ei gyfamod ef.

78:38 Er hynny efe yn drugarog a faddeuodd eu hanwiredd, ac ni ddifethodd hwynt - ie, trodd ymaith ei ddigofaint yn fynych, ac ni chyffrôdd ei holl lid.

78:39 Canys efe a gofiai mai cnawd oeddynt, a gwynt yn myned, ac heb ddychwelyd.

78:40 Pa sawl gwaith y digiasant ef yn yr anialwch, ac y gofidiasant ef yn y diffeithwch?

78:41 Ie, troesant a phrofasant DDUW, ac a osodasant derfyn i Sanct yr Israel.

78:42 Ni chofiasant ei law ef, na’r dydd y gwaredodd efe hwynt oddi wrth y gelyn.

78:43 Fel y gosodasai efe ei arwyddion yn yr Aifft, a’i ryfeddodau ym maes Soan:

78:44 Ac y troesai eu hafonydd yn waed; a’u ffrydiau, fel na allent yfed.

78:45 Anfonodd gymysgbla yn eu plith, yr hon a’u difaodd hwynt; a llyffaint i’w difetha.

78:46 Ac efe a roddodd eu cnwd hwynt i’r lindys, a’u llafur i’r locust.

78:47 Distrywiodd eu gwinwydd â chenllysg, a’u sycamorwydd â rhew.

78:48 Rhoddodd hefyd eu hanifeiliaid i’r cenllysg, a’u golud i’r mellt.

78:49 Anfonodd arnynt gynddaredd ei lid, llidiowgrwydd, a dicter, a chyfyngder, trwy anfon angylion drwg.

78:50 Cymhwysodd ffordd i’w ddigofaint: nid ataliodd eu henaid oddi wrth angau; ond eu bywyd a roddodd efe i’r haint.

78:51 Trawodd hefyd bob cyntaf-anedig yn yr Aifft; sef blaenion eu nerth hwynt ym mhebyll Ham:

78:52 Ond efe a yrrodd ei bobl ei hun fel defaid, ac a’u harweiniodd hwynt fel praidd yn yr anialwch.

78:53 Tywysodd hwynt hefyd yn ddiogel, fel nad ofnasant: a’r môr a orchuddiodd eu gelynion hwynt.

78:54 Hwythau a ddug efe i oror ei sancteiddrwydd; i’r mynydd hwn, a enillodd ei ddeheulaw ef.

78:55 Ac efe a yrrodd allan y cenhedloedd o’u blaen hwynt, ac a rannodd iddynt etifeddiaeth wrth linyn, ac a wnaeth i lwythau Israel drigo yn eu pebyll hwynt.

78:56 Er hynny temtiasant a digiasant DDUW Goruchaf, ac ni chadwasant ei dystiolaethau:

78:57 Eithr ciliasant a buant anffyddlon fel eu tadau: troesant fel bwa twyllodrus.

78:58 Digiasant ef hefyd â’u huchelfannau; a gyrasant eiddigedd arno â’u cerfiedig ddelwau.

78:59 Clybu DUW hyn, ac a ddigiodd, ac a ffieiddiodd Israel yn ddirfawr:

78:60 Fel y gadawodd efe dabernacl Seilo, y babell a osodasai efe ymysg dynion;

78:61 Ac y rhoddodd ei nerth mewn caethiwed, a’i brydferthwch yn llaw y gelyn.

78:62 Rhoddes hefyd ei bobl i’r cleddyf; a digiodd wrth ei etifeddiaeth.

78:63 Tân a ysodd eu gwŷr ieuainc; a’u morynion ni phriodwyd.

78:64 Eu hoffeiriaid a laddwyd â’r cleddyf; a’u gwragedd gweddwon nid wylasant.

78:65 Yna y deffrodd yr Arglwydd fel un o gysgu, fel cadarn yn bloeddio gwedi gwin.

78:66 Ac efe a drawodd ei elynion o’r tu ôl: rhoddes iddynt warth tragwyddol.

78:67 Gwrthododd hefyd babell Joseff, ac ni etholodd lwyth Effraim:

78:68 Ond efe a etholodd lwyth Jwda, mynydd Seion, yr hwn a hoffodd.

78:69 Ac a adeiladodd ei gysegr fel llys uchel, fel y ddaear yr hon a seiliodd efe yn dragywydd.

78:70 Etholodd hefyd Dafydd ei was, ac a’i cymerth o gorlannau y defaid:

78:71 Oddi ar ôl y defaid cyfebron y daeth ag ef i borthi Jacob ei bobl, ac Israel ei etifeddiaeth.

78:72 Yntau a’u porthodd hwynt yn ôl perffeithrwydd ei galon; ac a’u trinodd wrth gyfarwyddyd ei ddwylo.

SALM 79

79:1 Salm Asaff. Y cenhedloedd, O DDUW, y ddaethant i’th etifeddiaeth; halogasant dy deml sanctaidd: gosodasant Jerwsalem yn garneddau.

79:2 Rhoddasant gelanedd dy weision yn fwyd i adar y nefoedd, a chig dy saint i fwystfilod y ddaear.

79:3 Tywalltasant eu gwaed fel dwfr o amgylch Jerwsalem: ac nid oedd a’u claddai.

79:4 Yr ydym ni yn warthrudd i’n cymdogion; dirmyg a gwatwargerdd i’r rhai sydd o’n hamgylch.

79:5 Pa hyd, ARGLWYDD? a ddigi di yn dragywydd? a lysg dy eiddigedd di fel tân?

79:6 Tywallt dy lid ar y cenhedloedd ni’th adnabuant, ac ar y teyrnasoedd ni alwasant ar dy enw.

79:7 Canys ysasant Jacob, ac a wnaethant ei breswylfa yn anghyfannedd.

79:8 Na chofia yr anwireddau gynt i’n herbyn: brysia, rhagflaened dy dostur drugareddau ni: canys llesg iawn y’n gwnaethpwyd.

79:9 Cynorthwya ni, O DDUW ein hiachawdwriaeth, er mwyn gogoniant dy enw: gwared ni hefyd, a thrugarha wrth ei pechodau, er mwyn dy enw.

79:10 Paham y dywed y cenhedloedd, Pa le y mae eu DUW hwynt? bydded hysbys ymhlith y cenhedloedd yn ein golwg ni, wrth ddial gwaed dy weision yr hwn dywalltwyd.

79:11 Deued uchenaid y carcharorion ger dy fron: yn ôl mawredd dy nerth cadw blant marwolaeth.

79:12 A thâl i’n cymdogion ar y seithfed i’w mynwes, eu cabledd trwy yr hon y’th gablasant di, O Arglwydd.

79:13 A ninnau dy bobl a defaid dy borfa, a’th foliannwn di yn dragywydd: datganwn dy foliant o genhedlaeth i genhedlaeth.

SALM 80

80:1 I’r Pencerdd ar Sosannim Edith, Salm Asaff. Gwrando, O Fugail Israel, yr hwn wyt yn arwain Joseff fel praidd; ymddisgleiria, yr hwn wyt yn eistedd rhwng y ceriwbiaid.

80:2 Cyfod dy nerth o flaen Effraim a Benjamin a Manasse, a thyred yn iachawdwriaeth i ni.

80:3 Dychwel ni, O DDUW, a llewyrcha dy wyneb; a ni a achubir.

80:4 O ARGLWYDD DDUW y lluoedd, pa hyd y sorri wrth weddi dy bobl?

80:5 Porthaist hwynt â bara dagrau; a diodaist hwynt â dagrau wrth fesur mawr.

80:6 Gosodaist ni yn gynnen i’n cymdogion; a’n gelynion a’n gwatwarant yn eu mysg eu hun.

80:7 O DDUW y lluoedd, dychwel ni, a llewyrcha dy wyneb; a ni a achubir.

80:8 Mudaist winwydden o’r Affft: bwriaist y cenhedloedd allan, a phlennaist hi.

80:9 Arloesaist o’i blaen, a pheraist i’w gwraidd wreiddio, a hi a lanwodd y tir.

80:10 Cuddiwyd y mynyddoedd gan ei chysgod; a’i changhennau oedd fel cedrwydd rhagorol.

80:11 Hi a estynnodd ei changau hyd y môr, a’i blagur hyd yr afon.

80:12 Paham y rhwygaist ei chaeau, fel y tynno pawb a elo heibio ar hyd y ffordd ei grawn hi?

80:13 Y baedd o’r coed a’i turia, a bwystfil y maes a’i pawr.

80:14 O DDUW y lluoedd, dychwel, atolwg, edrych o’r nefoedd, a chenfydd, ac ymwêl â’r winwydden hon;

80:15 A’r winllan a blannodd dy ddeheulaw, ac â’r planhigyn a gadarnheaist i ti dy hun.

80:16 Llosgwyd hi â thân; torrwyd hi i lawr: gan gerydd dy wyneb y difethir hwynt.

80:17 Bydded dy law dros ŵr dy ddeheulaw, a thros fab y dyn yr hwn a gadarnheaist i i ti dy hun.

80:18 Felly ni chiliwn yn ôl oddi wrthyt ti: bywha ni, a ni a alwn ar dy enw.

80:19 O ARGLWYDD DDUW y lluoedd, dychwel ni, llewyrcha dy wyneb; a ni a achubir.

SALM 81

81:1 I’r Pencerdd ar Gittith, Salm Asaff. Cenwch yn llafar i DDUW ein cadernid: cenwch yn llawen i DDUW Jacob.

81:2 Cymerwch Salm, a moeswch dympan, y delyn fwyn a’r nabl.

81:3 Utgenwch utgorn yn y lloer newydd, yn yr amser nodedig, yn nydd ein huchel ŵyl.

81:4 Canys deddf yw hyn i Israel, a defod i DDUW Jacob.

81:5 Efe a’i gosododd yn dystiolaeth yn Joseff, pan aeth efe allan trwy dir yr Aifft: lle y clywais iaith ni ddeallwn.

81:6 Tynnais ei ysgwydd oddi wrth y baich: ei ddwylo a ymadawsant â’r crochanau.

81:7 Mewn cyfyngder y gelwaist, ac mi a’th waredais: gwrandewais di yn nirgelwch y daran: profais di wrth ddyfroedd Meriba. Sela.

81:8 Clyw, fy mhobl, a mi a dystiolaethaf i ti: Israel, os gwrandewi arnaf.

81:9 Na fydded ynot dduw arall; ac nac ymgryma i dduw dieithr.

81:10 Myfi yr ARGLWYDD dy DDUW yw yr hwn a’th ddug di allan o dir yr Aifft: lleda dy safn, a mi a’i llanwaf.

81:11 Ond ni wrandawai fy mhobl ar fy llef; ac Israel ni’m mynnai.

81:12 Yna y gollyngais hwynt yng nghyndynrwydd eu calon: aethant wrth eu cyngor eu hunain.

81:13 O na wrandawsai fy mhobl arnaf; na rodiasai Israel yn fy ffyrdd!

81:14 Buan y gostyngaswn eu gelynion, ac y troeswn fy llaw yn erbyn eu gwrthwynebwyr.

81:15 Caseion yr ARGLWYDD a gymerasent arnynt ymostwng iddo ef: a’u hamser hwythau fuasai yn dragywydd.

81:16 Bwydasai hwynt hefyd â braster gwenith: ac â mêl o’r graig y’th ddiwallaswn.

SALM 82

82:1 Salm Asaff. DUW sydd yn sefyll yng nghynulleidfa y galluog: ymhlith y duwiau y barn efe.

82:2 Pa hyd y bernwch ar gam? ac y derbyniwch wyneb y rhai annuwiol? Sela.

82:3 Bernwch y tlawd a’r amddifad: cyfiawnhewch y cystuddiedig a’r rheidus.

82:4 Gwaredwch y tlawd a’r anghenus: achubwch hwynt o law y rhai annuwiol.

82:5 Ni wyddant, ac ni ddeallant; mewn tywyllwch y rhodiant: holl sylfaenau y ddaear a symudwyd o’u lle.

82:6 Myfi a ddywedais, Duwiau ydych chwi; a meibion y Goruchaf ydych chwi oll.

82:7 Eithr byddwch feirw fel dynion, ac fel un o’r tywysogion y syrthiwch.

82:8 Cyfod, O Dduw, barna y ddaear canys ti a etifeddi yr holl genhedloedd.

SALM 83

83:1 Cân neu Salm Asaff. O DDUW na ostega: na thaw, ac na fydd lonydd, O DDUW.

83:2 Canys wele, dy elynion, sydd yn terfysgu; a’th gaseion yn cyfodi eu pennau.

83:3 Ymgyfrinachasant yn ddichellgar yn erbyn dy bobl, ac ymgyngorasant yn erbyn dy rai dirgel di.

83:4 Dywedasant, Deuwch, a difethwn hwynt fel na byddont yn genedl; ac na chofier enw Israel mwyach.

83:5 Canys ymgyngorasant yn unfryd; ac ymwnaethant i’th erbyn;

83:6 Pebyll Edam, a’r Ismaeliaid; y Moabiaid, a’r Hagariaid;

83:7 Gebal, ac Ammon, ac Amalec; y Philistiaid, gyda phreswylwyr Tyrus.

83:8 Assur hefyd a ymgyplysodd â hwynt: buant fraich i blant Lot. Sela.

83:9 Gwna di iddynt fel i Midian; megis i Sisera, megis i Jabin, wrth afon Cison:

83:10 Yn Endor y difethwyd hwynt: aethant yn dail i’r ddaear.

83:11 Gwna eu pendefigion fel Oreb, ac fel Seeb; a’u holl dywysogion fel Seba, ac fel Salmunna:

83:12 Y rhai a ddywedasant, Cymerwn i ni gyfanheddau DUW i’w meddiannu.

83:13 Gosod hwynt, O fy NUW, fel olwyn; fel sofl o flaen y gwynt.

83:14 Fel y llysg tân goed, ac fel y goddeithia fflam fynyddoedd;

83:15 Felly erlid di hwynt â’th dymestl, a dychryna hwynt â’th gorwynt.

83:16 Llanw eu hwynebau â gwarth; fel y ceisiont dy enw, O ARGLWYDD.

83:17 Cywilyddier a thralloder hwynt yn dragywydd; ie, gwaradwydder a difether hwynt:

83:18 Fel y gwypont mai tydi, yr hwn yn unig wyt JEHOFAH wrth dy enw, wyt Oruchaf ar yr holl ddaear.

SALM 84

84:1 I’r Pencerdd ar Gittith, Salm meibion Cora. Mor hawddgar yw dy bebyll di, O ARGLWYDD y lluoedd!

84:2 Fy enaid a hiraetha, ie, ac a flysia am gynteddau yr ARGLWYDD: fy nghalon a’m cnawd a waeddant am y DUW byw.

84:3 Aderyn y to hefyd a gafodd dŷ, a’r wennol nyth iddi, lle y gesyd ei chywion; sef dy allorau di, O ARGLWYDD y lluoedd, fy Mrenin, a’m DUW.

84:4 Gwyn fyd preswylwyr dy dŷ: yn wastad y’th foliannant. Sela.

84:5 Gwyn ei fyd y dyn y mae ei gadernid ynot; a’th ffyrdd yn eu calon:

84:6 Y rhai yn myned trwy ddyffryn Bacha a’i gwnânt yn ffynnon: a’r glaw a leinw y llynnau.

84:7 Ant o nerth i nerth; ymddengys pob un gerbron DUW yn Seion.

84:8 O ARGLWYDD DDUW y lluoedd, clyw fy ngweddi: gwrando, O DDUW Jacob. Sela.

84:9 O Dduw ein tarian, gwêl, ac edrych ar wyneb dy Eneiniog.

84:10 Canys gwell yw diwrnod yn dy gynteddau di na mil: dewiswn gadw drws yn nhŷ fy NUW, o flaen trigo ym mhebyll annuwioldeb.

84:11 Canys haul a tharian yw yr ARGLWYDD DUW: yr ARGLWYDD a rydd ras a gogoniant - ni atal efe ddim daioni oddi wrth y rhai a rodiant yn berffaith.

84:12 O ARGLWYDD y lluoedd, gwyn fyd y dyn a ymddiried ynot.

SALM 85

85:1 I’r Pencerdd, Salm meibion Cora. Graslon fuost, O ARGLWYDD, i’th dir: dychwelaist gaethiwed Jacob.

85:2 Maddeuaist anwiredd dy bobl: cuddiaist eu holl bechod. Sela.

85:3 Tynnaist ymaith dy holl lid: troaist oddi wrth lidiowgrwydd dy ddicter.

85:4 Tro ni, O DDUW, ein hiachawdwriaeth, a thor ymaith dy ddigofaint oddi wrthym.

85:5 Ai byth y digi wrthym? a estynni di dy soriant hyd genhedlaeth a chenhedlaeth?

85:6 Oni throi di a’n bywhau ni, fel y llawenycho dy bobl ynot ti?

85:7 Dangos i ni, ARGLWYDD dy drugaredd, a dod i ni dy iachawdwriaeth.

85:8 Gwrandawaf beth a ddywed yr ARGLWYDD DDUW: canys efe a draetha heddwch i’w bobl, ac i’w saint: ond na throant at ynfydrwydd.

85:9 Diau fod ei iechyd ef yn agos i’r rhai a’i hofnant; fel y trigo gogoniant yn ein tir ni.

85:10 Trugaredd a gwirionedd a ymgyfarfuant; cyfiawnder a heddwch a ymgusanasant.

85:11 Gwirionedd a dardda o’r ddaear; a chyfiawnder a edrych i lawr o’r nefoedd.

85:12 Yr ARGLWYDD hefyd a rydd ddaioni; a’n daear a rydd ei chnwd.

85:13 Cyfiawnder a â o’i flaen ef; ac a esyd ei draed ef ar y ffordd.

SALM 86

86:1 Gweddi Dafydd. Gostwng, O ARGLWYDD, dy glust, gwrando fi: canys truan ac anghenus ydwyf. 86:2 Cadw fy enaid; canys sanctaidd ydwyf: achub di dy was, O fy NUW, yr hwn sydd yn ymddiried ynot.

86:3 Trugarha wrthyf, ARGLWYDD: canys arnat y llefaf beunydd.

86:4 Llawenha enaid dy was: canys atat ti, ARGLWYDD, y dyrchafaf fy enaid.

86:5 Canys ti, O ARGLWYDD, ydwyt dda, a maddeugar; ac o fawr drugaredd i’r rhai oll a alwant arnat.

86:6 Clyw, ARGLWYDD, fy ngweddi; ac ymwrando â llais fy ymbil.

86:7 Yn nydd fy nghyfyngder y llefaf arnat: canys gwrandewi fi.

86:8 Nid oes fel tydi ymysg y duwiau, O ARGLWYDD; na gweithredoedd fel dy weithredoedd di.

86:9 Yr holl genhedloedd y rhai a wnaethost a ddeuant, ac a addolant ger dy fron di, O Arglwydd; ac a ogoneddant dy enw.

86:10 Canys ydwyt fawr, ac yn gwneuthur rhyfeddodau: ti yn unig wyt DDUW.

86:11 Dysg i mi dy ffordd, O ARGLWYDD; mi a rodiaf yn dy, wirionedd: una fy nghalon i ofni dy enw.

86:12 Moliannaf di, O Arglwydd fy NUW â’m holl galon: a gogoneddaf dy enw yn dragywydd.

86:13 Canys mawr yw dy drugaredd tuag ataf fi: a gwaredaist fy enaid o uffern isod.

86:14 Rhai beilchion a gyfodasant i’m herbyn, O DDUW, a chynulleidfa y trawsion a geisiasant fy enaid; ac ni’th osodasant di ger eu bron.

86:15 Eithr ti, O Arglwydd, wyt DDUW trugarog a graslon; hwyrfrydig i lid, a helaeth o drugaredd a gwirionedd.

86:16 Edrych arnaf, a thrugarha wrthyf: dyro dy nerth i’th was, ac achub fab dy wasanaethferch.

86:17 Gwna i mi arwydd er daioni: fel y gwelo fy nghaseion, ac y gwaradwydder hwynt; am i ti, O ARGLWYDD, fy nghynorthwyo a’m diddanu.

SALM 87

87:1 Salm neu Gân meibion, Cora. Ei sail sydd ar y mynyddoedd sanctaidd.

87:2 Yr ARGLWYDD a gâr byrth Seion yn yn fwy na holl breswylfeydd Jacob.

87:3 Gogoneddus bethau a ddywedir amdanat ti, O ddinas DUW. Sela.

87:4 Cofiaf Rahab a Babilon wrth fy nghydnabod: wele Philistia, a Thyrus, ynghyd ag Ethiopia. Yno y ganwyd hwn.

87:5 Ac am Seion y dywedir, Y gŵr a’r gŵr a anwyd ynddi: a’r Goruchaf ei hun a’i sicrha hi.

87:6 Yr ARGLWYDD a gyfrif pan ysgrifenno y bobl, eni hwn yno. Sela.

87:7 Y cantorion a’r cerddorion a fyddant yno: fy holl ffynhonnau sydd ynot ti.

SALM 88

88:1 Salm neu Gân meibion Cora, i’r Pencerdd ar Mahalath Leannoth, Maschil Heman yr Esrahiad. ARGLWYDD DDUW fy iachawdwriaeth, gwaeddais o’th flaen ddydd a nos.

88:2 Deued fy ngweddi ger dy fron: gostwng dy glust at fy llefain.

88:33 Canys fy enaid a lanwyd o flinderau; a’m heinioes a nesâ i’r beddrod.

88:4 Cyfrifwyd fi gyda’r rhai a ddisgynnant i’r pwll: ydwyf fel gŵr heb nerth.

88:5 Yn rhydd ymysg y meirw, fel rhai wedi eu lladd, yn gorwedd mewn bedd, y rhai ni chofi mwy; a hwy a dorrwyd oddi wrth dy law.

88:6 Gosodaist fi yn y pwll isaf, mewn tywyllwch, yn y dyfnderau.

88:7 Y mae dy ddigofaint yn pwyso arnaf: ac â’th holl donnau y’m cystuddiaist. Sela.

88:8 Pellheaist fy nghydnabod oddi wrthyf; gwnaethost fi yn ffieidd-dra iddynt: gwarchaewyd fi fel nad awn allan.

88:9 Fy llygad a ofidiodd gan fy nghystudd: llefais arnat ARGLWYDD, beunydd; estynnais fy nwylo atat.

88:10 Ai i’r meirw y gwnei ryfeddod? a gyfyd y meirw a’th foliannu di? Sela.

88:11 A draethir dy drugaredd mewn bedd? a’th wirionedd yn nistryw?

88:12 A adwaenir dy ryfeddod yn y tywyllwch? a’th gyfiawnder yn nhir angof?

88:13 Ond myfi a lefais arnat, ARGLWYDD; yn fore yr achub fy ngweddi dy flaen.

88:14 Paham, ARGLWYDD, y gwrthodi fy enaid? y cuddi dy wyneb oddi wrthyf?

88:15 Truan ydwyf fi, ac ar drancedigaeth o’m hieuenctid: dygais dy ofn, ac yr ydwyf yn petruso.

88:16 Dy soriant a aeth drosof; dy ddychrynedigaethau a’m torrodd ymaith.

88:17 Fel dwfr y’m cylchynasant beunydd, ac y’m cydamgylchasant.

88:18 Câr a chyfaill a yrraist ymhell oddi wrthyf, a’m cydnabod i dywyllwch.

SALM 89

89:1 Maschil Ethan yr Esrahiad. Trugareddau yr ARGLWYDD a ddatganaf byth: â’m genau y mynegaf dy wirionedd o genhedlaeth hyd genhedlaeth.

89:2 Canys dywedais, Adeiledir trugaredd yn dragywydd: yn y nefoedd y sicrhei dy wirionedd.

89:3 Gwneuthum amod i’m hetholedig, tyngais i’m gwas Dafydd.

89:4 Yn dragywydd y sicrhaf dy had di: ac o genhedlaeth i genhediaeth yr adeiladaf dy orseddfainc di. Sela.

89:5 A’r nefoedd, O ARGLWYDD, a foliannant dy ryfeddod; a’th wirionedd yng nghynulleidfa y saint.

89:6 Canys pwy yn y nef a gystedlir â’r ARGLWYDD? pwy a gyffelybir i’r ARGLWYDD ymysg meibion y cedyrn?

89:7 DUW sydd ofnadwy iawn yng nghynulleidfa y saint, ac i’w arswydo yn ei holl amgylchoedd.

89:8 O ARGLWYDD DDUW y lluoedd, pwy sydd fel tydi, yn gadarn IÔR? a’th wirionedd o’th amgylch?

89:9 Ti wyt yn llywodraethu ymchwydd môr: pan gyfodo ei donnau, ti a’u gostegi.

89:10 Ti a ddrylliaist yr Aifft, fel un lladdedig: trwy nerth dy fraich y gwasgeraist dy elynion.

89:11 Y nefoedd ydynt eiddot ti, a’r ddaear sydd eiddot ti: ti a seiliaist y byd a’i gyfiawnder.

89:12 Ti a greaist ogledd a deau: Tabor a Hermon a lawenychant yn dy enw.

89:13 Y mae i ti fraich a chadernid: cadarn yw dy law, ac uchel yw dy ddeheulaw.

89:14 Cyfiawnder a barn yw trigfa dy orseddfainc: trugaredd a gwirionedd a ragflaenant dy wyneb.

89:15 Gwyn eu byd y bobl a adwaenant yr hyfrydlais: yn llewyrch dy wyneb, ARGLWYDD, y rhodiant hwy.

89:16 Yn dy enw di y gorfoleddant beunydd; ac yn dy gyfiawnder yr ymddyrchafant.

89:17 Canys godidowgrwydd eu cadernid hwynt ydwyt ti; ac yn dy ewyllys da y dyrchefir ein corn ni.

89:18 Canys yr ARGLWYDD yw ein tarian a Sanct Israel yw ein Brenin.

89:19 Yna yr ymddiddenaist mewn gweledigaeth â’th Sanct, ac a ddywedaist, Gosodais gymorth ar un cadarn: dyrchefais un etholedig o’r bobl.

89:20 Cefais Dafydd fy ngwasanaethwr: eneiniais ef â’m holew sanctaidd:

89:21 Yr hwn y sicrheir fy llaw gydag ef: a’m braich a’i nertha ef.

89:22 Ni orthryma y gelyn ef; a’r mab anwir nis cystuddia ef.

89:23 Ac mi a goethaf ei elynion o’i flaen; a’i gaseion a drawaf.

89:24 Fy ngwirionedd hefyd a’m trugaredd fydd gydag ef; ac yn fy enw y dyrchefir ei gorn ef.

89:25 A gosodaf ei law yn y môr, a’i ddeheulaw yn yr afonydd.

89:26 Efe a lefa arnaf, Ti yw fy Nhad, fy NUW, a Chraig fy iachawdwriaeth.

89:27 Minnau a’i gwnaf yntau yn gynfab, goruwch brenhinoedd y ddaear.

89:28 Cadwaf iddo fy nhrugaredd yn dragywydd; a’m cyfamod fydd sicr iddo.

89:29 Gosodaf hefyd ei had yn dragywydd; a’i orseddfainc fel dyddiau y nefoedd.

89:30 Os ei feibion a adawant fy nghyfraith, ac ni rodiant yn fy marnedigethau;

89:31 Os fy neddfau a halogant, a’m gorchmynion ni chadwant:

89:32 Yna mi a ymwelaf â’u camwedd â gwialen ac â’u hanwiredd â ffrewyllau.

89:33 Ond ni thorraf fy nhrugaredd oddi wrtho, ac ni pharaf o’m gwirionedd.

89:34 Ni thorraf fy nghyfammod, ac ni newidiaf yr hyn a ddaeth allan o’m genau.

89:35 Tyngais unwaith i’m sancteiddrwydd na ddywedwn gelwydd i Dafydd

89:36 Bydd ei had ef yn dragywydd, a’i orseddfainc fel yr haul ger fy mron i.

89:37 Sicrheir ef yn dragywydd fel y lleuad, ac fel tyst ffyddlon yn y nef. Sela.

89:38 Ond ti a wrthodaist ac a ffieiddiaist, ti a ddigiaist wrth dy Eneiniog.

89:39 Diddymaist gyfamod dy was; halogaist ei goron, gan ei thaflu i lawr.

89:40 Drylliaist ei holl gaeau ef; gwnaethost ei amddiffynfeydd yn adwyau.

89:41 Yr holl fforddolion a’i hysbeiliant ef: aeth yn warthrudd i’w gymdogion.

89:42 Dyrchefaist ddeheulaw ei wrthwynebwyr; llawenheaist ei holl elynion.

89:43 Troaist hefyd fin ei gleddyf, ac ni chadarnheaist ef mewn rhyfel.

89:44 Peraist i’w harddwch ddarfod, a bwrwiaist ei orseddfainc i lawr.

89:45 Byrheaist ddyddiau ei ieuenctid: toaist gywilydd drosto ef. Sela.

89:46 Pa hyd, ARGLWYDD, yr ymguddi? ai yn dragywydd? a lysg dy ddigofaint di fel tân?

89:47 Cofia pa amser sydd i mi: paham y creaist holl blant dynion yn ofer?

89:48 Pa ŵr a fydd byw, ac ni wêl farwolaeth? a wared efe ei enaid o law y bedd? Sela.

89:49 Pa le y mae dy hen drugareddau, O ARGLWYDD, y rhai a dyngaist i Dafydd yn dy wirionedd?

89:50 Cofia, O ARGLWYDD, waradwydd dy weision, yr hwn a ddygais yn fy mynwes gan yr holl bobloedd fawrion;

89:51 A’r hwn y gwaradwyddodd dy elynion, O ARGLWYDD; â’r hwn y gwaradwyddasant ôl troed dy Eneiniog.

89:52 Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD yn dragywydd. Amen, ac Amen.

SALM 90

90:1 Gweddi Moses gŵr DUW. Ti, ARGLWYDD, fuost yn breswylfa i ni ym mhob cenhedlaeth.

90:2 Cyn gwneuthur y mynyddoedd, a llunio ohonot y ddaear, a’r byd; ti hefyd wyt DDUW, o dragwyddoldeb hyd dragwyddoldeb.

90:3 Troi ddyn i ddinistr; a dywedi, Dychwelwch, feibion dynion.

90:4 Canys mil o flynyddoedd ydynt yn dy olwg di fel doe, wedi yr êl heibio, ac fel gwyliadwriaeth nos.

90:5 Dygi hwynt ymaith megis â llifeiriant; y maent fel hun: y bore y maent fel llysieuyn a newidir.

90:6 Y bore y blodeua, ac y tyf; prynhawn y torrir ef ymaith, ac y gwywa.

90:7 Canys yn dy ddig y difethwyd ni, ac yn dy lidiowgrwydd y’n brawychwyd.

90:8 Gosodaist ein hanwiredd ger dy fron, ein dirgel bechodau yng ngoleuni dy wyneb.

90:9 Canys ein holl ddyddiau ni a ddarfuant gan dy ddigofaint di: treuliasom ein blynyddoedd fel chwedl.

90:10 Yn nyddiau ein blynyddoedd y mae deng mlynedd a thrigain: ac os o gryfder y cyrhaeddir pedwar ugain mlynedd, eto eu nerth sydd boen a blinder; canys ebwydd y derfydd, a ni a ehedwn ymaith.

90:11 Pwy a edwyn nerth dy soriant? canys fel y mae dy ofn, y mae dy ddicter.

90:12 Dysg i ni felly gyfrif ein dyddiau, fel y dygom ein calon i ddoethineb.

90:13 Dychwel, ARGLWYDD, pa hyd? ac edifarha o ran dy weision.

90:14 Diwalla ni yn fore â’th drugaredd; fel y gorfoleddom ac y llawenychom dros ein holl ddyddiau.

90:15 Llawenha ni yn ôl y dyddiau: y cystuddiaist ni, a’r blynyddoedd y gwelsom ddrygfyd.

90:16 Gweler dy waith tuag at dy weision, a’th ogoniant tuag at eu plant hwy.

90:17 A bydded prydferthwch yr ARGLWYDD ein DUW arnom ni: a threfna weithred ein dwylo ynom ni; ie, trefna waith ein dwylo.

SALM 91

91:1 Yr hwn sydd yn trigo yn nirgelwch y y Goruchaf, a erys yng nghysgod yr Hollalluog.

91:2 Dywedaf am yr ARGLWYDD, Fy noddfa a’m hamddiffynfa ydyw: fy NUW; ynddo yr ymddiriedaf.

91:3 Canys efe a’th wareda di o fagl yr heliwr, ac oddi wrth haint echryslon.

91:4 A’i asgell y cysgoda efe trosot, a than ei adenydd y byddi ddiogel: ei wirionedd fydd darian ac astalch i ti.

91:5 Nid ofni rhag dychryn nos; na rhag y saeth a ehedo y dydd:

91:6 Na rhag yr haint a rodio yn y tywyllwch; na rhag y dinistria a ddinistrio ganol dydd.

91:7 Wrth dy ystlys y cwymp mil, a deng mil wrth dy ddeheulaw, ond ni ddaw yn agos atat ti.

91:8 Yn unig ti a ganfyddi â’th lygaid, ac a weli dâl y rhai annuwiol.

91:9 Am i ti wneuthur yr ARGLWYDD fy noddfa, sef y Goruchaf, yn breswylfa i ti;

91:10 Ni ddigwydd i ti niwed, ac ni ddaw pla yn agos i’th babell.

91:11 Canys efe a orchymyn i’w angylion amdanat ti, dy gadw yn dy holl ffyrdd.

91:12 Ar eu dwylo, y’th ddygant rhag taro dy droed wrth garreg.

91:13 Ar y llew a’r asb y cerddi: y cenau llew a’r ddraig a fethri.

91:14 Am iddo toddi ei serch arnaf, a hynny gwaredaf ef: dyrchafaf ef, am iddo adnabod fy enw.

91:15 Efe a eilw arnaf, a mi a’i gwrandawaf mewn ing y byddaf fi gydag ef, y gwaredaf, ac y gogoneddaf ef.

91:16 Digonaf ef â hir ddyddiau; a dangosaf iddo fy iachawdwriaeth.

SALM 92

92:1 Salm neu Gân ar y dydd Saboth. A yw moliannu yr ARGLWYDD, a chanu mawl i’th enw di, Y Goruchaf:

92:2 A mynegi y bore am dy drugaredd, a’th wirionedd y nosweithiau;

92:3 Ar ddectant, ac ar y nabl; ac ar y delyn yn fyfyriol.

92:4 Canys llawenychaist fi, O ARGLWYDD â’th weithred: yng ngwaith dy ddwylo gorfoleddaf.

92:5 Mor fawredig, O ARGLWYDD, yw dy weithredoedd! dwfn iawn yw dy feddyliau.

92:6 Gŵr annoeth ni ŵyr, a’r ynfyd ni ddeall hyn.

92:7 Pan flodeuo y rhai annuwiol fel y llysieuyn, a blaguro holl weithredwyr anwiredd; hynny sydd i’w dinistrio byth bythoedd.

92:8 Tithau, ARGLWYDD, wyt ddyrchafedig yn dragywydd.

92:9 Canys wele, dy elynion, O ARGLWYDD, wele, dy elynion a ddifethir: gwasgerir holl weithredwyr anwiredd.

92:10 Ond fy nghorn i a ddyrchefi fel unicorn: ag olew ir y’m heneinir.

92:11 Fy llygad hefyd a wêl fy ngwynfyd ar fy ngwrthwynebwyr: fy nghlustiau a glywant fy ewyllys am y rhai drygionus a gyfodant i’m herbyn.

92:12 Y cyfiawn a flodeua fel palmwydden; ac a gynydda fel cedrwydden yn Libanus.

92:13 Y rhai a blannwyd yn nhŷ yr ARGLWYDD a flodeuant yng nghynteddoedd ein DUW.

92:14 Ffrwythant eto yn eu henaint; tirfion ac iraidd fyddant:

92:15 I fynegi mai uniawn yw yr ARGLWYDD fy nghraig; ac nad oes anwiredd ynddo.

SALM 93

93:1 Yr ARGLWYDD sydd yn teyrnasu, efe a wisgodd ardderchowgrwydd; gwisgodd yr ARGLWYDD nerth, ac ymwregysodd: y byd hefyd a sicrhawyd, fel na syflo.

93:2 Darparwyd dy orseddfainc erioed: ti wyt er tragwyddoldeb.

93:3 Y llifeiriaint, O ARGLWYDD, a ddyrchafasant, y llifeiriaint a ddyrchafasant eu twrf, y llifeiriaint a ddyrchafasant eu tonnau.

93:4 Yr ARGLWYDD yn yr uchelder sydd gadernach na thwrf dyfroedd lawer, na chedyrn donnau y môr.

93:5 Sicr iawn yw dy dystiolaethau: sancteiddrwydd a weddai i’th dŷ, O ARGLWYDD, byth.

SALM 94

94:1 O ARGLWYDD DDUW y dial, O DDUW y dial, ymddisgleiria. 94:2 Ymddyrcha, Farnwr y byd: tâl eu gwobr i’r beilchion.

94:3 Pa hyd, ARGLWYDD, y caiff yr annuwiolion, pa hyd, y caiff yr annuwiol orfoleddu?

94:4 Pa hyd y siaradant ac y dywedant yn galed? yr ymfawryga holl weithredwyr anwiredd?

94:5 Dy bobl, ARGLWYDD, a ddrylliant; a’th etifeddiaeth a gystuddiant.

94:6 Y weddw a’r dieithr a laddant, a’r amddifad a ddieneidiant.

94:7 Dywedant hefyd, Ni wêl yr ARGLWYDD; ac nid ystyria DUW Jacob hyn.

94:8 Ystyriwch, chwi rai annoeth ymysg y bobl: ac ynfydion, pa bryd y deellwch?

94:9 Oni chlyw yr hwn a blannodd y glust? oni wêl yr hwn a luniodd y llygad?

94:10 Oni cherydda yr hwn a gosba y cenhedloedd? oni ŵyr yr hwn sydd yn dysgu gwybodaeth i ddyn?

94:11 Gŵyr yr ARGLWYDD feddyliau dyn, mai gwagedd ydynt.

94:12 Gwyn ei fyd y gŵr a geryddi di, O ARGLWYDD, ac a ddysgi yn dy gyfraith:

94:13 I beri iddo lonydd oddi wrth ddyddiau drygfyd, hyd oni chloddier ffos i’r annuwiol.

94:14 Canys ni ad yr ARGLWYDD ei bobl, ac ni wrthyd efe ei etifeddiaeth.

94:15 Eithr barn a ddychwel at gyfiawnder: a’r holl rai uniawn o galon a ânt ar ei ôl.

94:16 Pwy a gyfyd gyda mi yn erbyn y rhai drygionus? pwy a saif gyda mi yn erbyn gweithredwyr anwiredd?

94:17 Oni buasai yr ARGLWYDD yn gymorth i mi, braidd na thrigasai fy enaid mewn distawrwydd.

94:18 Pan ddywedais, Llithrodd fy nhroed dy drugaredd di, O ARGLWYDD, a’m cynhaliodd.

94:19 Yn amlder fy meddyliau o’m mewn, dy ddiddanwch di a lawenycha fy enaid.

94:20 A fydd cydymdeithas i ti â gorseddfainc anwiredd, yr hon a lunia anwiredd yn lle cyfraith?

94:21 Yn finteioedd y deuant yn erbyn enaid y cyfiawn, a gwaed gwirion a farnant yn euog.

94:22 Eithr yr ARGLWYDD sydd yn amddiffynfa i mi; a’m DUW yw craig fy nodded.

94:23 Ac efe a dâl iddynt eu hanwiredd, ac a’u tyr ymaith yn eu drygioni: yr ARGLWYDD ein DUW a’u tyr hwynt ymaith.

SALM 95

95:1 Deuwch, canwn i’r ARGLWYDD: ymlawenhawn yn nerth ein hiechyd.

95:2 Deuwn ger ei fron ef â diolch: canwn yn llafar iddo â Salmau.

95:3 Canys yr ARGLWYDD sydd DDUW mawr, a Brenin mawr goruwch yr holl dduwiau.

95:4 Yr hwn y mae gorddyfnderau y ddaear yn ei law, ac uchelderau y mynyddoedd yn eiddo.

95:5 Y môr sydd eiddo, ac efe a’i gwnaeth: a’i ddwylo a luniasant y sychdir.

95:6 Deuwch, addolwn, ac yngrymwn: gostyngwn ar ein gliniau gerbron yr ARGLWYDD ein Gwneuthurwr.

95:7 Canys efe yw ein DUW ni; a ninnau ŷm bobl ei borfa, a defaid ei law. Heddiw, os gwrandewch ar ei leferydd,

95:8 Na chaledwch eich calonnau, megis yn yr ymrysonfa, fel yn nydd profedigaeth yn yr anialwch:

95:9 Pan demtiodd eich tadau fi, y profasant fi, ac y gwelsant fy ngweithredoedd.

95:10 Deugain mlynedd yr ymrysonais â’r genhedlaeth hon, a dywedais, Pobl gyfeiliornus yn eu calon ydynt hwy, ac nid adnabuant fy ffyrdd:

95:11 Wrth y rhai y tyngais yn fy llid, na ddelent i’m gorffwysfa.

SALM 96

96:1 Cenwch i’r ARGLWYDD ganiad newydd; cenwch, i’r ARGLWYDD, yr holl ddaear.

96:2 Cenwch i’r ARGLWYDD, bendigwch ei enw; cyhoeddwch o ddydd i ddydd ei iachawdwriaeth ef.

96:3 Datgenwch ymysg y cenhedloedd ei ogoniant ef, ymhlith yr holl bobloedd ei ryfeddodau.

96:4 Canys mawr yw yr ARGLWYDD, a chanmoladwy iawn: ofnadwy yw efe goruwch yr holl dduwiau.

96:5 Canys holl dduwiau y bobloedd ydynt eilunod: ond yr ARGLWYDD a wnaeth y nefoedd.

96:6 Gogoniant a harddwch sydd o’i flaen ef; nerth a hyfrydwch sydd yn ei gysegr.

96:7 Tylwythau y bobl, rhoddwch i’r ARGLWYDD, rhoddwch i’r ARGLWYDD ogoniant a nerth.

96:8 Rhoddwch i’r ARGLWYDD ogoniant ei enw: dygwch offrwm, a deuwch i’w gynteddoedd.

96:9 Addolwch yr ARGLWYDD mewn prydferthwch sancteiddrwydd: yr holl ddaear, ofnwch ger ei fron ef.

96:10 Dywedwch ymysg y cenhedloedd, Yr ARGLWYDD sydd yn teyrnasu; a’r byd a sicrhaodd efe, fel nad ysgogo: efe a farna y bobl yn uniawn.

96:11 Llawenhaed y nefoedd, a gorfoledded y ddaear; rhued y môr a’i gyfiawnder.

96:12 Gorfoledded y maes, a’r hyn oll sydd ynddo: yna holl brennau y coed a ganant

96:13 O flaen yr ARGLWYDD; canys y mae yn dyfod, canys y mae yn dyfod i farnu y ddaear: efe a farna y byd trwy gyfiawnder, a’r bobloedd â’i wirionedd.

SALM 97

97:1 Yr ARGLWYDD sydd yn teyrnasu; gorfoledded y ddaear: llawenyched ynysoedd lawer.

97:2 Cymylau a thywyllwch sydd o’i amgylch ef: cyfiawnder a barn yw trigfa ei orseddfainc ef.

97:3 Tân a â allan o’i flaen ef, ac a lysg ei elynion o amgylch.

97:4 Ei fellt a lewyrchasant y byd: y ddaear a welodd, ac a grynodd.

97:5 Y mynyddoedd a doddasant fel cwyr o flaen yr ARGLWYDD, o flaen Arglwydd yr holl ddaear.

97:6 Y nefoedd a fynegant ei gyfiawnder ef, a’r holl bobl a welant ei ogoniant.

97:7 Gwaradwydder y rhai oll a wasanaethant ddelw gerfiedig, y rhai a ymffrostiant mewn eilunod: addolwch ef, yr holl dduwiau.

97:8 Seion a glywodd, ac a lawenychodd; a merched Jwda a orfoleddasant, oherwydd dy farnedigaethau di, O ARGLWYDD.

97:9 Canys ti, ARGLWYDD, wyt oruchel goruwch yr holl ddaear: dirfawr y’th ddyrchafwyd goruwch yr holl dduwiau.

97:10 Y rhai a gerwch yr ARGLWYDD, casewch ddrygioni: efe sydd yn cadw eneidiau ei saint; efe a’u gwared o law y rhai annuwiol.

97:11 Heuwyd goleuni i’r cyfiawn, a llawenydd i’r rhai uniawn o galon.

97:12 Y rhai cyfiawn, llawenychwch yn yr ARGLWYDD; a moliennwch wrth goffadwriaeth ei sancteiddrwydd ef.

SALM 98

98:1 Salm. Cenwch i’r ARGLWYDD ganiad newydd: canys efe a wnaeth bethau rhyfedd: ei ddeheulaw a’i fraich sanctaidd a barodd iddo fuddugoliaeth

98:2 Hysbysodd yr ARGLWYDD ei iachawdwriaeth: datguddiodd ei gyfiawnder yng ngolwg y cenhedloedd.

98:3 Cofiodd ei drugaredd a’i wirionedd i dŷ Israel: holl derfynau y ddaear a welsant iachawdwriaeth ein DUW ni.

98:4 Cenwch yn llafar i’r ARGLWYDD, yr holl ddaear: llefwch, ac ymlawenhewch, a chenwch.

98:5 Cenwch i’r ARGLWYDD gyda’r delyn; gyda’r delyn, a llef salm.

98:6 Ar utgyrn a sain cornet, cenwch yn llafar o flaen yr ARGLWYDD y Brenin.

98:7 Rhued y môr a’i gyfiawnder; y byd a’r rhai a drigant o’i fewn.

98:8 Cured y llifeiriaint eu dwylo; a chydganed y mynyddoedd.

98:9 O flaen yr ARGLWYDD; canys y mae yn dyfod i farnu y ddaear: efe a farna y byd â chyfiawnder, a’r bobloedd ag uniondeb.

SALM 99

99:1 YR ARGLWYDD sydd yn teyrnasu; cryned y bobloedd: eistedd y mae rhwng y ceriwbiaid; ymgynhyrfed y ddaear.

99:2 Mawr yw yr ARGLWYDD yn Seion, a dyrchafedig yw efe goruwch yr holl bobloedd.

99:3 Moliannant dy enw mawr ac ofnadwy; canys sanctaidd yw.

99:4 A nerth y Brenin a hoffa farn: ti a sicrhei uniondeb, barn a chyflawnder a wnei di yn Jacob.

99:5 Dyrchefwch yr ARGLWYDD ein DUW; ac ymgrymwch o flaen ei ystôl draed ef: canys sanctaidd yw.

99:6 Moses ac Aaron ymhlith ei offeiriaid ef; a Samuel ymysg y rhai a alwant ar ei enw; galwasant ar yr ARGLWYDD, ac efe a’u gwrandawodd hwynt.

99:7 Llefarodd wrthynt yn y golofn gwmwl: cadwasant ei dystiolaethau, a’r ddeddf a roddodd efe iddynt.

99:8 Gwrandewaist arnynt, O ARGLWYDD ein Duw: DUW oeddit yn eu harbed, ie, pan ddielit am eu dychmygion.

99:9 Dyrchefwch yr ARGLWYDD ein Duw, ac ymgrymwch ar ei fynydd sanctaidd: canys sanctaidd yw yr ARGLWYDD ein Duw.

SALM 100

100:1 Salm o foliant. Cenwch yn llafar i’r ARGLWYDD, yr holl ddaear.

100:2 Gwasanaethwch yr ARGLWYDD mewn llawenydd: deuwch o’i flaen ef â chân.

100:3 Gwybyddwch mai yr ARGLWYDD sydd DDUW: efe a’n gwnaeth, ac nid ni ein hunain: ei bobl ef ydym, a defaid ei borfa.

100:4 Ewch i mewn i’w byrth ef â diolch, ac i’w gynteddau â mawl: diolchwch iddo, a bendithiwch ei enw.

100:5 Canys da yw yr ARGLWYDD: ei drugaredd sydd yn dragywydd; a’i wirionedd hyd genhedlaeth a chenhedlaeth.

SALM 101

101:1 Salm Dafydd. Canaf am drugaredd a barn: i ti, O ARGLWYDD, y canaf.

101:2 Byddaf ddeallus mewn ffordd berffaith. Pa bryd y deui ataf? rhodiaf mewn perffeithrwydd fy nghalon o fewn fy nhŷ.

101:3 Ni osodaf ddim anwir o flaen fy llygaid: cas gennyf waith y rhai cildynnus; ni lŷn wrthyf fi.

101:4 Calon gyndyn a gilia oddi wrthyf: nid adnabyddaf ddyn drygionus.

101:5 Torraf ymaith yr hwn a enllibio ei gymydog yn ddirgel: yr uchel o olwg, a’r balch ei galon, ni allaf ei ddioddef.

101:6 Fy llygaid fydd ar ffyddloniaid y tir, fel y trigont gyda mi: yr hwn a rodio mewn ffordd berffaith, hwnnw a’m gwasanaetha i.

101:7 Ni thrig o fewn fy nhŷ yr un a wnelo dwyll: ni thrig yn fy ngolwg yr un a ddywedo gelwydd.

101:8 Yn fore y torraf ymaith holl annuwiolion y tir, i ddiwreiddio holl weithredwyr anwiredd o ddinas yr ARGLWYDD.

SALM 102

102:1 Gweddi'r cystuddiedig, pan fyddo mewn blinder, ac yn tywallt ei gŵyn gerbron yr ARGLWYDD. ARGLWYDD, clyw fy ngweddi, a deled fy llef atat.

102:2 Na chudd dy wyneb oddi wrthyf yn nydd fy nghyfyngder, gostwng dy glust ataf: yn y dydd y galwyf, brysia, gwrando fi.

102:3 Canys fy nyddiau a ddarfuant fel mwg, a'm hesgyrn a boethasant fel aelwyd.

102:4 Fy nghalon a drawyd, ac a wywodd fel llysieuyn; fel yr anghofiais fy mara.

102:5 Gan lais fy nhuchan y glynodd fy esgyrn wrth fy nghnawd.

102:6 Tebyg wyf i belican yr anialwch: ydwyf fel tylluan y diffeithwch.

102:7 Gwyliais, ac ydwyf fel aderyn y to, unig ar ben y tŷ.

102:8 Fy ngelynion a’m gwaradwyddant beunydd: y rhai a ynfydant wrthyf, a dyngasant yn fy erbyn.

102:9 Canys bwyteais ludw fel bara, a chymysgais fy niod ag wylofain;

102:10 Oherwydd dy lid di a’th ddigofaint: canys codaist fi i fyny, a theflaist fi i lawr.

102:11 Fy nyddiau sydd fel cysgod yn cilio; a minnau fel glaswelltyn a wywais.

102:12 Tithau, ARGLWYDD, a barhei ya dragwyddol, a’th gofradwriaeth hyd genhedlaeth a chenhedlaeth.

102:13 Ti a gyfodi, ac a drugarhei wrth Seion: canys yr amser i drugarhau wrthi, ie, yr amser nodedig, a ddaeth.

102:14 Oblegid y mae dy weision yn hoffi ei meini, ac yn tosturio wrth ei llwch hi.

102:15 Felly y cenhedloedd a ofnant enw yr ARGLWYDD, a holl frenhinoedd y ddaear dy ogonoiant.

102:16 Pan adeilado yr ARGLWYDD Seion, y gwelir ef yn ei ogoniant.

102:17 Efe a edrych at weddi y gwael, ac ni ddiystyrodd eu dymuniad.

102:18 Hyn a ysgrifennir i’r genhedlaeth a ddêl: a’r bobl a grëir a foliannant yr ARGLWYDD.

102:19 Canys efe a edrychodd o uchelder ei gysegr: yr ARGLWYDD a edrychodd o’r nefoedd ar y ddaear;

102:20 I wrando uchenaid y carcharorion; ac i ryddhau plant angau;

102:21 I fynegi enw yr ARGLWYDD yn Seion, a’i foliant yn Jerwsalem:

102:22 Pan gasgler y bobl ynghyd, a’r teyrnasoedd i wasanaethu yr ARGLWYDD.

102:23 Gostyngodd efe fy nerth ar y ffordd; byrhaodd fy nyddiau.

102:24 Dywedais, Fy NUW, na chymer fi ymaith yng nghanol, fy nyddiau: dy flynyddoedd di sydd yn oes oesoedd.

102:25 Yn y dechreuad y seiliaist y ddaear; a’r nefoedd ydynt waith dy ddwylo.

102:26 Hwy a ddarfyddant, a thi a barhei: ie, hwy oll a heneiddiant fel dilledyn; fel gwisg y newidi hwynt, a hwy a newidir.

102:27 Tithau yr un ydwyt, a’th flynyddoedd ni ddarfyddant.

102:28 Plant dy weision a barhânt, a’u had a sicrheir ger dy fron di.

SALM 103

103:1 Salm Dafydd. Fy enaid, bendithia yr ARGLWYDD; a chwbl sydd ynof, ei enw sanctaidd ef.

103:2 Fy enaid, bendithia yr ARGLWYDD; ac nac anghofia ei holl ddoniau ef:

103:3 Yr hwn sydd yn maddau dy holl anwireddau; yr hwn sydd yn iacháu dy holl lesgedd:

103:4 Yr hwn sydd yn gwaredu dy fywyd o ddistryw: yr hwn sydd yn dy goroni â thrugaredd ac â thosturi:

103:5 Yr hwn sydd yn diwallu dy enau â daioni; fel yr adnewyddir dy ieuenctid fel yr eryr.

103:6 Yr ARGLWYDD sydd: yn gwneuthur cyfiawnder a barn i’r rhai gorthrymedig oll.

103:77 Hysbysodd ei ffyrdd i Moses; ei weithredoedd i feibion Israel.

103:8 Trugarog a graslon yw yr ARGLWYDD; hwyrfrydig ei lid, a mawr o drugarowgrwydd.

103:9 Nid byth yr ymryson efe: ac nid byth y ceidw efe ei ddigofaint.

103:10 Nid yn ôl ein pechodau y gwnaeth efe a ni; ac nid yn ôl ein hanwireddau y talodd efe ini.

103:11 Canys cyfuwch ag yw y nefoedd uwchlaw y ddaear, y rhagorodd e drugaredd ef ar y rhai a’i hofnant ef.

103:12 Cyn belled ag yw y dwyrain oddi wrth y gorllewin, y pellhaodd efe ei camweddau oddi wrthym.

103:13 Fel y tosturia tad wrth ei blant, felly y tosturia yr ARGLWYDD wrth y rhai a’i hofnant ef.

103:14 Canys efe a edwyn ein defnydd ni: cofia mai llwch ydym.

103:15 Dyddiau dyn sydd fel glaswelltyn: megis blodeuyn y maes, felly y blodeua efe.

103:16 Canys y gwynt a â drosto, ac ni bydd mwy ohono; a’i le nid edwyn ddim ohono ef mwy.

103:17 Ond trugaredd yr ARGLWYDD sydd o drawyddoldeb hyd dragwyddoldeb, ar y rhai a’i hofnant ef; a’i gyfiawnder i blant eu plant;

103:18 I’r sawl a gadwant ei gyfamod ef, ac a gofiant ei orchmynion i’w gwneuthur.

103:19 Yr ARGLWYDD a baratôdd ei orseddfa yn y nefoedd: a’i frenhiniaeth ef sydd yn draethu ar bob peth.

103:20 Bendithiwch yr ARGLWYDD, ei angylion ef, cedyrn o nerth, yn gwneuthur ei air ef, gan wrando ar leferydd ei air ef.

103:21 Bendithiwch yr ARGLWYDD, ei holl luoedd e; ei holl weision yn gwneuthur ei ewyllys ef.

103:22 Bendithiwch yr ARGLWYDD, ei holl weithredoedd ef, ym mhob man o’i lywodraeth: fy enaid, bendithia yr ARGLWYDD.

SALM 104

104:1 Fy enaid, bendithia yr ARGLWYDD. O ARGLWYDD fy NUW, tra mawr ydwyt; gwisgaist ogoniant a harddwch.

104:2 Yr hwn wyt yn gwisgo goleuni fel dilledyn: ac yn taenu y nefoedd fel llen.

104:3 Yr hwn sydd yn gosod tulathau ei ystafelloedd yn y dyfroedd; yn gwneuthur y cymylau yn gerbyd iddo; ac yn rhodio ar adenydd y gwynt.

104:4 Yr hwn sydd yn gwneuthur ei genhadon yn ysbrydion; a’i weinidogion yn dân fflamllyd.

104:5 Yr hwn a seiliodd y ddaear ar ei symudo byth yn dragywydd.

104:6 Toaist hi â’r gorddyfnder, megis â gwisg: y dyfroedd a safent goruwch y mynyddoedd.

104:7 Gan dy gerydd di y ffoesant: rhag sŵn dy daran y prysurasant ymaith.

104:8 Gan y mynyddoedd yr ymgodant: ar hyd y dyffrynnoedd y disgynnaist, i’r lle a seiliaist iddynt.

104:9 Gosodaist derfyn, fel nad elont drosodd; fel na ddychwelont i orchuddio y ddaear.

104:10 Yr hwn a yrr y ffynhonnau i’r dyffrynnoedd, y rhai a gerddant rhwng y bryniau.

104:11 Diodant holl fwystfilod y maes: yr asynnod gwylltion a dorrant eu syched.

104:12 Adar y nefoedd a drigant gerllaw iddynt, y rhai a leisiant oddi rhwng y cangau.

104:13 Y mae efe yn dyfrhau y bryniau o’i ystafelloedd: y ddaear a ddigonir o ffrwyth dy weithredoedd.

104:14 Y mae yn peri i’r gwellt dyfu i’r anifeiliaid, a llysiau i wasanaeth dyn: fel y dyco fara allan o’r ddaear;

104:15 A gwin, yr hwn a lawenycha galon dyn; ac olew, i beri i’w wyneb ddisgleirio: a bara, yr hwn a gynnal galon dyn.

104:16 Prennau yr ARGLWYDD sydd lawn sugn: cedrwydd Libanus, y rhai a blannodd efe;

104:17 Lle y nytha yr adar: y ffynidwydd yw tŷ y ciconia.

104:18 Y mynyddoedd uchel sydd noddfa i’r geifr; a’r creigiau i’r cwningod.

104:19 Efe a wnaeth y lleuad i amserau nodedig: yr haul a edwyn ei fachludiad.

104:20 Gwnei dywyllwch, a nos fydd: ynddi yr ymlusga pob bwystfil coed.

104:21 Y cenawon llewod a ruant am ysglyfaeth, ac a geisiant eu bwyd gan DDUW.

104:22 Pan godo haul, ymgasglant, a gorweddant yn eu llochesau.

104:23 Dyn a â allan i’w waith, ac i’w orchwyl hyd yr hwyr.

104:24 Mor lluosog yw dy weithredoedd, O ARGLWYDD! gwnaethost hwynt oll mewn doethineb: llawn yw y ddaear o’th gyfoeth.

104:25 Felly y mae y môr mawr, llydan: yno y mae ymlusgiaid heb rifedi, bwystfilod bychain a mawrion.

104:26 Yno yr â y llongau: yno y mae y lefiathan, yr hwn a luniaist i chwarae ynddo.

104:27 Y rhai hyn oll a ddisgwyliant wrthyt; am roddi iddynt eu bwyd yn ei bryd.

104:28 A roddech iddynt, a gasglant: agori dy law, a diwellir hwynt â daioni.

104:29 Ti a guddi dy wyneb, hwythau a drallodir: dygi ymaith eu hanadl, a threngant, a dychwelant i’w llwch.

104:30 Pan ollyngych dy ysbryd, y creir hwynt; ac yr adnewyddi wyneb y ddaear.

104:31 Gogoniant yr ARGLWYDD fydd yn dragywydd: yr ARGLWYDD a lawenycha yn ei weithredoedd.

104:32 Efe a edrych ar y ddaear, a hi a gryna: efe a gyffwrdd â’r mynyddoedd, a hwy a fygant.

104:33 Canaf i’r ARGLWYDD tra fyddwyf fyw: canaf i’m DUW tra fyddwyf.

104:34 Bydd melys fy myfyrdod amdano: mi a lawenychaf yn yr ARGLWYDD.

104:35 Darfydded y pechaduriaid o’r tir, na fydded yr annuwiolion mwy. Fy enaid, bendithia di yr ARGLWYDD. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 105

105:1 Clodforwch yr ARGLWYDD; gelwch ar ei enw: mynegwch ei weithredoedd ymysg y bobloedd.

105:2 Cenwch iddo, canmolwch ef: ymddiddenwch am ei holl ryfeddodau ef.

105:3 Gorfoleddwch yn ei enw sanctaidd: llawenyched calon y rhai a geisiant yr ARGLWYDD.

105:4 Ceisiwch yr ARGLWYDD a’i nerth: ceisiwch ei wyneb ef bob amser.

105:5 Cofiwch ei ryfeddodau y rhai a wnaeth efe; ei wyrthiau, a barnedigaethau ei enau;

105:6 Chwi had Abraham ei was ef, chwi feibion Jacob ei etholedigion.

105:7 Efe yw yr ARGLWYDD ein DUW ni: ei farnedigaethau ef sydd trwy yr holl ddaear.

105:8 Cofiodd ei gyfamod byth, y gair a orchmynnodd efe i fil o genedlaethau:

105:9 Yr hyn a amododd efe ag Abraham, a’i lw i Isaac;

105:10 A’r hyn a osododd efe yn ddeddf i Jacob, ac yn gyfamod tragwyddol i Israel;

105:11 Gan ddywedyd, i ti y rhoddaf dir Canaan, rhandir eich etifeddiaeth.

105:12 Pan oeddynt ychydig o rifedi, ie, ychydig, a dieithriaid ynddi:

105:13 Pan rodient o genhedlaeth i genhedlaeth, o’r naill deyrnas at bobl arall:

105:14 Ni adawodd i neb eu gorthrymu; ie, ceryddodd frenhinoedd o’u plegid;

105:15 Gan ddywedyd, Na chyffyrddwch â’m rhai eneiniog, ac na ddrygwch fy mhroffwydi.

105:16 Galwodd hefyd am newyn ar y tir a dinistriodd holl gynhaliaeth bara.

105:17 Anfonodd ŵr o’u blaen hwynt, Joseff, yr hwn a werthwyd yn was.

105:18 Cystuddiasant ei draed ef mewn gefyn: ei enaid a aeth mewn heyrn:

105:19 Hyd yr amser y daeth ei air ef: gair yr ARGLWYDD a’i profodd ef.

105:20 Y brenin a anfonodd, ac a’i gollyngodd ef; llywodraethwr y bobl, ac a rhyddhaodd ef.

105:21 Gosododd ef yn arglwydd ar ei dŷ, ac yn llywydd ar ei holl gyfoeth:

105:22 I rwymo ei dywysogion ef wrth ei ewyllys; ac i ddysgu doethhineb i’w henuriaid ef.

105:23 Aeth Israel hefyd i’r Aifft; a Jacob a ymdeithiodd yn nhir Ham.

105:24 Ac efe a gynyddodd ei bobl yn ddirfawr; ac a’u gwnaeth yn gryfach na’u gwrthwynebwyr.

105:25 Trodd eu calon hwynt i gasâu ei bobl ef, i wneuthur yn ddichellgar â’i weision.

105:26 Efe a anfonodd Moses ei was; a Aaron, yr hwn a ddewisasai.

105:27 Hwy a ddangosasant ei arwyddion ef yn eu plith hwynt, a rhyfeddodau yn nhir Ham.

105:28 Efe a anfonodd dywyllwch, ac a dywyllodd: ac nid anufuddhasant hwy ei air ef.

105:29 Efe a drodd eu dyfroedd yn waed, ac a laddodd eu pysgod.

105:30 Eu tir a heigiodd lyffaint yn ystafelloedd eu brenhinoedd.

105:31 Efe a ddywedodd, a daeth cymysgbla, a llau yn eu holl fro hwynt.

105:32 Efe a wnaeth eu glaw hwynt yn genllysg, ac yn fflamau tân yn eu tir.

105:33 Trawodd hefyd eu gwinwydd, a’u ffigyswydd; ac a ddrylliodd goed eu gwlad hwynt.

105:34 Efe a ddywedodd, a daeth y locustiaid, a’r lindys, yn aneirif;

105:35 Y rhai a fwytasant yr holl laswellt yn eu tir hwynt, ac a ddifasant ffrwyth eu daear hwynt.

105:36 Trawodd hefyd bob cyntaf-anedig yn eu tir hwynt, blaenffrwyth eu holl nerth hwynt.

105:37 Ac a’u dug hwynt allan ag arian ac aur; ac heb un llesg yn eu llwythau.

105:38 Llawenychodd yr Aifft pan aethant allan: canys syrthiasai eu harswyd arnynt hwy.

105:39 Efe a daenodd gwmwl yn do, a thân i oleuo liw nos.

105:40 Gofynasant, ac efe a ddug soffleir; ac a’u diwallodd â bara nefol.

105:41 Efe a holltodd y graig, a’r dyfroedd a ddylifodd; cerddasant ar hyd lleoedd sychion yn afonydd.

105:42 Canys efe a gofiodd ei air sanctaidd, ac Abraham ei was.

105:43 Ac a ddug ei bobl allan mewn llawenydd; ei etholedigion mewn gorfoledd.

105:44 Ac a roddes iddynt diroedd y cenhedloedd: a meddianasant lafur y bobloedd.

105:45 Fel y cadwent ei ddeddfau ef, ac y cyhalient ei gyfreithiau. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 106

106:1 Molwch yr ARGLWYDD. Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd ei drugaredd a bery yn dragywydd.

106:2 Pwy a draetha nerthoedd yr ARGLWYDD? ac a fynega ei holl fawl ef?

106:3 Gwyn eu byd a gadwant farn, a’r hwn wnêl gyfiawnder bob amser.

106:4 Cofia fi, ARGLWYDD, yn ôl dy raslonrwydd i’th bobl; ymwel â mi â’th iachawdwriaeth.

106:5 Fel y gwelwyf ddaioni dy etholedigion, fel y llawenychwyf yn llawenydd dy genedl di, fel y gorfoleddwyf gyda’th etifeddiaeth.

106:6 Pechasom gyda’n tadau; gwnaethom gamwedd, anwireddus fuom.

106:7 Ein tadau ni ddeallasant dy ryfeddodau yn yr Aifft, ni chofiasant luosowgrwydd dy drugareddau; eithr gwrthryfelgar fuont wrth y môr, sef y môr coch.

106:8 Eto efe a’u hachubodd hwynt er mwyn ei enw, i beri adnabod ei gadernid.

106:9 Ac a geryddodd y môr coch, fel y sychodd efe: a thywysodd hwynt trwy’r dyfnder, megis trwy’r anialwch.

106:10 Achubodd hwynt hefyd o law eu digasog; ac a’u gwaredodd o law y gelyn.

106:11 A’r dyfroedd a doesant eu gwrthwynebwyr; ni adawyd un ohonynt.

106:12 Yna y credasant ei eiriau ef; canasant ei fawl ef.

106:13 Yn y fan yr anghofiasant ei weithredoedd ef; ni ddisgwyliasant am ei gyngor ef.

106:14 Eithr blysiasant yn ddirfawr yn yr anialwch; a themtiasant DDUW yn y diffeithwch.

106:15 Ac efe a roddes eu dymuniad iddynt; eithr efe a anfonodd gulni i’w henaid.

106:16 Cenfigenasant hefyd wrth Moses yn y gwersyll, ac wrth Aaron sant yr ARGLWYDD.

106:17 Y ddaear a agorodd, ac a lyncodd Dathan, ac a orchuddiodd gynulleidfa Abiram.

106:18 Cyneuodd tân hefyd yn eu cynulleidfa hwynt: fflam a losgodd y rhai annuwiol.

106:19 Llo a wnaethant yn Horeb; ac ymgrymasant i’r ddelw dawdd.

106:20 Felly y troesant eu gogoniant i lun eidion yn pori glaswellt.

106:21 Anghofiasant DDUW eu Hachubwr, yr hwn a wnaethai bethau mawrion yn yr Aifft;

106:22 Pethau rhyfedd yn nhir Ham; pethau ofnadwy wrth y môr coch.

106:23 Am hynny y dywedodd y dinistriai efe hwynt, oni buasai i Moses ei etholedig sefyll ar yr adwy o’i flaen ef; i droi ymaith ei lidiowgrwydd ef, rhag eu dinistrio.

106:24 Diystyrasant hefyd y tir dymunol, ni chredasant ei air ef:

106:25 Ond grwgnachasant yn eu pebyll;, ac ni wrandawsant ar lais yr ARGLWYDD,

106:26 Yna y dyrchafodd efe ei law yn eu herbyn hwynt, i’w cwympo yn yr anialwch;

106:27 Ac i gwympo eu had ymysg y cenhedloedd; ac i’w gwasgaru yn y tiroedd.

106:28 Ymgysylltasant hefyd â Baal-Peor, a bwytasant ebyrth y meirw.

106:29 Felly y digiasant ef â’u dychmygion eu hun; ac y trawodd pla yn eu mysg hwy.

106:30 Yna y safodd Phinees, ac a iawn farnodd: a’r pla a ataliwyd.

106:31 A chyfrifwyd hyn iddo, yn gyfiawnder, o genhedlaeth i genhedlaeth byth.

106:32 Llidiasant ef hefyd wrth ddyfroedd y gynnen; fel y bu ddrwg i Moses o’u plegid hwynt:

106:33 Oherwydd cythruddo ohonynt ei ysbryd ef, fel y camddywedodd â’i wefusau.

106:34 Ni ddinistriasant y bobloedd, am y rhai y dywedasai yr ARGLWYDD wrthynt:

106:35 Eithr ymgymysgasant â’r cenhedloedd; a dysgasant eu gweithredoedd hwynt:

106:36 A gwasanaethasant eu delwau hwynt; y rhai a fu yn fagl iddynt.

106:37 Aberthasant hefyd eu meibion a’u merched i gythreuliaid,

106:38 Ac a dywallasant waed gwirion, sef gwaed eu meibion a’u merched, y rhai a aberthasant i ddelwau Canaan: a’r tir a halogwyd â gwaed.

106:39 Felly yr ymhalogasant yn eu gweithredoedd eu hun, ac y puteiniasant gyda’u dychmygion.

106:40 Am hynny y cyneuodd dig yr ARGLWYDD yn erbyn ei bobl, fel y ffieiddiodd efe ei etifeddiaeth.

106:41 Ac efe a’u rhoddes hwynt yn llaw y cenhedloedd; a’u caseion a lywodraethasant arnynt.

106:42 Eu gelynion hefyd a’u gorthrymasant; a darostyngwyd hwynt dan eu dwylo hwy.

106:43 Llawer gwaith y gwaredodd efe hwynt; hwythau a’i digiasant ef â’u cyngor eu hun, a hwy a wanychwyd am eu hanwiredd.

106:44 Eto efe a edrychodd pan oedd ing arnynt, pan glywodd eu llefain hwynt.

106:45 Ac efe a gofiodd ei gyfamod â hwynt, ac a edifarhaodd yn ôl lluosowgrwydd ei drugareddau.

106:46 Ac a wnaeth iddynt gael trugaredd gan y rhai oll a’u caethiwai.

106:47 Achub ni, O ARGLWYDD ein DUW, a chynnull ni o blith y cenhedloedd: glodfori dy enw sanctaidd, ac i orfoleddu yn dy foliant.

106:48 Bendigedig fyddo ARGLWYDD DDUW Israel erioed ac yn dragywydd: a dyweded yr holl bobl, Amen. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 107

107:1 Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

107:2 Felly dyweded gwaredigion yr ARGLWYDD, y rhai a waredodd efe o law y gelyn;

107:3 Ac a gasglodd efe o’r tiroedd, o’r dwyrain, ac o’r gorllewin, o’r gogledd, ac o’r deau.

107:4 Crwydrasant yn yr anialwch mewn ffordd ddisathr, heb gael dinas i aros ynddi:

107:5 Yn newynog ac yn sychedig, eu henaid a lewygodd ynddynt.

107:6 Yna y llefasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u gwaredodd o’u gorthrymderau;

107:7 Ac a’u tywysodd hwynt ar hyd y ffordd uniawn, i fyned i ddinas gyfanheddol.

107:8 O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion!

107:9 Canys efe a ddiwalla yr enaid sychedig, ac a leinw yr enaid newynog â daioni.

107:10 Y rhai a breswyliant yn y tywyllwch a chysgod angau, yn rhwym mewn cystudd a haearn:

107:11 Oherwydd anufuddhau ohonynt eiriau DUW, a dirmygu cyngor y Goruchaf.

107:12 Am hynny yntau a ostyngodd eu calon â blinder: syrthiasant, ac nid oedd cynorthwywr.

107:13 Yna y gwaeddasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau.

107:14 Dug hwynt allan o dywyllwch a chysgod angau; a drylliodd eu rhwymau.

107:15 O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion!

107:16 Canys efe a dorrodd y pyrth pres, ac a ddrylliodd y barrau heyrn.

107:17 Ynfydion, oblegid eu camweddau, ac oherwydd eu hanwireddau, a gystuddir.

107:18 Eu henaid a ffieiddiai bob bwyd; a daethant hyd byrth angau.

107:19 Yna y gwaeddasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau.

107:20 Anfonodd ei air, ac iachaodd hwynt, ac a’u gwaredodd o’u dinistr.

107:21 O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion!

107:22 Aberthant hefyd aberth moliant; a mynegant ei weithredoedd ef mewn gorfoledd.

107:23 Y rhai a ddisgynnant mewn llongau môr, gan wneuthur eu gorchwyl mewn dyfroedd mawrion.

107:24 Hwy a welant weithredoedd yr ARGLWYDD, a’i ryfeddodau yn y dyfnder.

107:25 Canys efe a orchymyn, a chyfyd tymhestlwynt, yr hwn a ddyrchafa ei donnau ef.

107:26 Hwy a esgynnant i’r nefoedd, disgynnant i’r dyfnder: tawdd eu henaid gan flinder.

107:27 Ymdroant, ac ymsymudant fel meddwyn: a’u holl ddoethineb a ballodd.

107:28 Yna y gwaeddant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u dwg allan o’u gorthrymderau.

107:29 Efe a wna yr ystorm yn dawel; a’i thonnau a ostegant.

107:30 Yna y llawenhânt am eu gostegu; efe a’u dwg i’r porthladd a ddymunent.

107:31 O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, ai ryfedodau i feibion dynion!

107:32 A dyrchafant ef yng nghynulleidfa y bobl, a moliannant ef yn eisteddfod yr henuriaid.

107:33 Efe a wna afonydd yn ddiffeithwch, a ffynhonnau dyfroedd yn sychdir.

107:34 A thir ffrwythlon yn ddiffrwyth, am ddrygioni y rhai a drigant ynddo.

107:35 Efe a dry yr anialwch yn llyn dwfr, a’r tir cras yn ffynhonnau dwfr.

107:36 Ac yno y gwna i’r newynog aros; fel y darparont ddinas i gyfanheddu:

107:37 Ac yr heuont feysydd, ac y plannont winllannoedd, y rhai a ddygant ffrwyth toreithiog.

107:38 Ac efe a’u bendithia hwynt fel yr amlhânt yn ddirfawr, ac ni ad i’w hanifeiliaid leihau.

107:39 Lleiheir hwynt hefyd, a gostyngir hwynt, gan gyfyngder, drygfyd, a chyni.

107:40 Efe a dywallt ddirmyg ar foneddigion, ac a wna iddynt grwydro mewn anialwch heb ffordd.

107:41 Ond efe a gyfyd y tlawd o gystudd, ac a wna iddo deuluoedd fel praidd.

107:42 Y rhai uniawn a welant hyn, ac a lawenychant: a phob anwiredd a gae ei safn.

107:43 Y neb sydd ddoeth, ac a gadwo hyn, a ddeallant drugareddau yr ARGLWYDD.

SALM 108

108:1 Cân neu Salm Dafydd. Parod yw fy nghalon, O DDUW: canaf a chanmolaf â’m gogoniant.

108:2 Deffro, y nabl ar delyn: minnau a deffroaf yn fore.

108:3 Clodforaf di, ARGLWYDD, ymysg y bobloedd: canmolaf di ymysg y cenhedloedd.

108:4 Canys mawr yw dy drugaredd oddi ar y nefoedd: a’th wirionedd a gyrraedd hyd yr wybren.

108:5 Ymddyrcha, O DDUW, uwch y nefoedd: a bydded dy ogoniant ar yr holl ddaear;

108:6 Fel y gwareder dy rai annwyl: achub â’th ddeheulaw, a gwrando fi.

108:7 DUW a lefarodd yn ei sancteiddrwydd, Llawenychaf, rhannaf Sichem, a mesuraf ddyffryn Succoth.

108:8 Eiddof fi yw Gilead; eiddof fi Manasse; Effraim hefyd yw nerth fy mhen: Jwda yw fy neddfwr.

108:9 Moab yw fy nghrochan golchi; tros Edom y taflaf fy esgid: buddugoliaethaf ar Philistia.

108:10 Pwy a’m dwg i’r ddinas gadarn? pwy a’m dwg hyd yn Edom?

108:11 Onid tydi, O DDUW, yr hwn a’n bwriaist ymaith? ac onid ei di allan, O DDUW, gyda’n lluoedd?

108:12 Dyro i ni gynhorthwy rhag cyfyngder: canys gau yw ymwared dyn.

108:13 Trwy DDUW y gwnawn wroldeb: canys efe a sathr ein gelynion.

SALM 109

109:1 I’r Pencerdd, Salm Dafydd. Na thaw, O DDUW fy moliant.

109:2 Canys genau yr annuwiol a genau y twyllodrus a ymagorasant arnaf: A thafod celwyddog y llefarasant i’m herbyn.

109:3 Cylchynasant fi hefyd â geiriau cas; ac ymladdasant â mi heb achos.

109:4 Am fy ngharedigrwydd y’m gwrthwynebant: minnau a arferaf weddi.

109:5 Talasant hefyd i mi ddrwg am dda, a chas am fy nghariad.

109:6 Gosod dithau un annuwiol arno ef; a safed Satan wrth ei ddeheulaw ef.

109:7 Pan farner ef, eled yn euog; a bydded ei weddi yn bechod.

109:8 Ychydig fyddo ei ddyddiau; a chymered arall ei swydd ef.

109:9 Bydded ei blant yn amddifaid, a’i wraig yn weddw.

109:10 Gan grwydro hefyd crwydred ei blant ef, a chardotant: ceisiant hefyd eu bara o’u hanghyfannedd leoedd.

109:11 Rhwyded y ceisiad yr hyn oll sydd ganddo; ac anrheithied dieithriaid ei lafur ef.

109:12 Na fydded neb a estynno drugaredd iddo; ac na fydded neb a drugarhao wrth ei amddifaid ef.

109:13 Torrer ymaith ei hiliogaeth ef: dileer eu henw yn yr oes nesaf.

109:14 Cofier anwiredd ei dadau o flaen yr ARGLWYDD; ac na ddileer pechod ei fam ef.

109:15 Byddant bob amser gerbron yr ARGLWYDD, fel y torro efe ymaith eu coffadwriaeth o’r tir:

109:16 Am na chollodd wneuthur trugaredd, eithr erlid ohono y truan a’r tlawd, a’r cystuddiedig o galon, i’w ladd.

109:17 Hoffodd felltith, a hi a ddaeth iddo: ni fynnai fendith, a hi a bellhaodd oddi wrtho.

109:18 Ie, gwisgodd felltith fel dilledyn; hi a ddaeth fel dwfr i’w fewn, ac fel olew i’w esgyrn.

109:19 Bydded iddo fel dilledyn yr hwn wisgo efe, ac fel gwregys a’i gwregyso efe yn wastadol.

109:20 Hyn fyddo tâl fy ngwrthwynebwyr gan yr ARGLWYDD, a’r rhai a ddywedant ddrwg yn erbyn fy enaid.

109:21 Tithau, ARGLWYDD DDUW, gwn erof fi er mwyn dy enw: am fod yn dda dy drugaredd, gwared fi.

109:22 Canys truan a thlawd ydwyf fi, a’m calon a archollwyd o’m mewn.

109:23 Euthum fel cysgod pan gilio: fel locust y’m hysgydwir.

109:24 Fy ngliniau a aethant yn egwan gan ympryd; a’m cnawd a guriodd o eisiau braster.

109:25 Gwaradwydd hefyd oeddwn iddynt: pan welent fi, siglent eu pennau.

109:26 Cynorthwya fi, O ARGLWYDD fy NUW; achub fi yn ôl dy drugaredd:

109:27 Fel y gwypont mai dy law di yw hyn; mai ti, ARGLWYDD, a’i gwnaethost.

109:28 Melltithiant hwy, ond bendithia di: cywilyddier hwynt, pan gyfodant; a llawenyched dy was.

109:29 Gwisger fy ngwrthwynebwyr â gwarth, ac ymwisgant â’u cywilydd, megis â chochl.

109:30 Clodforaf yr ARGLWYDD yn ddirfawr â’m genau; ie, moliannaf ef ymysg llawer.

109:31 Oherwydd efe a saif ar ddeheulaw y tlawd, i’w achub oddi wrth y rhai a farnant ei enaid.

SALM 110

110:1 Salm Dafydd. Dywedodd yr ARGLWYDD wrth fy Arglwydd, Eistedd ar fy neheulaw, hyd oni osodwyf dy elynion yn fainc i’th draed.

110:2 Gwialen dy nerth a enfyn yr ARGLWYDD o Seion: llywodraetha di yng nghanol dy elynion.

110:3 Dy bobl a fyddant ewyllysgar yn nydd dy nerth, mewn harddwch sancteiddrwydd o groth y wawr: y mae gwlith dy enedigaeth i ti.

110:4 Tyngodd yr ARGLWYDD, ac nid edifarha, Ti wyt offeiriad yn dragwyddol, yn ôl urdd Melchisedec.

110:5 Yr ARGLWYDD ar dy ddeheulaw a drywana frenhinoedd yn nydd ei ddigofaint.

110:6 Efe a farn ymysg y cenhedloedd; lleinw leoedd â chelaneddau: archolla ben llawer gwlad.

110:7 Efe a yf o’r afon ar y ffordd: am hynny y dyrcha efe ei ben.

SALM 111

111:1 Molwch yr ARGLWYDD. Clodforaf yr ARGLWYDD â’m holl galon, yng nghymanfa y rhai uniawn, ac yn y gynulleidfa.

111:2 Mawr yw gweithredoedd yr ARGLWYDD, wedi eu ceisio gan bawb a’u hoffant.

111:3 Gogoniant a harddwch yw ei waith ef; a’i gyfiawnder sydd yn parhau byth.

111:4 Gwnaeth gofio ei ryfeddodau: graslon a thrugarog yw yr ARGLWYDD.

111:5 Rhoddodd ymborth i’r rhai a’i hofnant ef: efe a gofia ei gyfamod yn dragywydd.

111:6 Mynegodd i’w bobl gadernid ei weithredoedd, i roddi iddynt etifeddiaeth y cenhedloedd.

111:7 Gwirionedd a barn yw gweithredoedd ei ddwylo ef: ei holl orchmynion ydynt sicr:

111:8 Wedi eu sicrhau byth ac yn dragywdd, a’u gwneuthur mewn gwirionedd ac uniawnder.

111:9 Anfonodd ymwared i’w bobl: gorchmynnodd ei gyfamod yn dragwyddol: sancteiddiol ac ofnadwy yw ei enw ef.

111:10 Dechreuad doethineb yw ofn yr ARGLWYDD: deall da sydd gan y rhai a wnânt ei orchmynion ef: y mae ei foliant ef yn parhau byth.

SALM 112

112:1 Molwch yr ARGLWYDD. Gwyn ei fyd y gŵr a ofna yr ARGLWYDD, ac sydd yn hoffi ei orchmynion ef yn ddirfawr.

112:2 Ei had fydd gadarn ar y ddaear: cenhedlaeth y rhai uniawn a fendithir.

112:3 Golud a chyfoeth fydd yn ei dŷ ef: a’i gyfiawnder sydd yn parhau byth.

112:4 Cyfyd goleuni i’r rhai uniawn yn y tywyllwch: trugarog, a thosturiol, a chyfiawn, yw efe.

112:5 Gŵr da sydd gymwynasgar, ac yn rhoddi benthyg: wrth farn y llywodraetha efe ei achosion.

112:6 Yn ddiau nid ysgogir ef byth: y cyfiawn fydd byth mewn coffadwriaeth.

112:7 Nid ofna efe rhag chwedl drwg: ei galon sydd ddi-sigl, yn ymddiried yn yr ARGLWYDD.

112:8 Ategwyd ei galon: nid ofna efe, hyd oni welo ei ewyllys ar ei elynion.

112:9 Gwasgarodd, rhoddodd i’r tlodion; a’i gyfiawnder sydd yn parhau byth; ei gorn a ddyrchefir mewn gogoniant.

112:10 Yr annuwiol a wêl hyn, ac a ddigia; efe a ysgyrnyga ei ddannedd, ac a dawdd ymaith: derfydd am ddymuniad y rhai annuwiol.

SALM 113

113:1 Molwch yr ARGLWYDD. Gweision yr ARGLWYDD, molwch, ie, molwch enw yr ARGLWYDD.

113:2 Bendigedig fyddo enw yr ARGLWYDD o hyn allan ac yn dragywydd.

113:3 O godiad haul hyd ei fachludiad, moliannus yw enw yr ARGLWYDD.

113:4 Uchel yw yr ARGLWYDD goruwch yr holl genhedloedd; a’i ogoniant sydd goruwch y nefoedd.

113:5 Pwy sydd fel yr ARGLWYDD ein DUW ni, yr hwn sydd yn preswylio yn uchel,

113:6 Yr hwn a ymddarostwng i edrych y pethau yn y nefoedd, ac yn y ddaear?

113:7 Efe sydd yn codi’r tlawd o’r llwch, ac yn dyrchafu’r anghenus o’r domen,

113:8 I’w osod gyda phendefigion, ie, gyda phendefigion ei bobl.

113:9 Yr hwn a wna i’r amhlantadwy gadw tŷ, a bod yn llawen fam plant. Canmolwch yr ARGLWYDD.

SALM 114

114:1 Pan aeth Israel o’r Aifft, tŷ Jacob oddi wrth bobl anghyfiaith;

114:2 Jwda oedd ei sancteiddrwydd, ac Israel ei arglwyddiaeth.

114:3 Y môr a welodd hyn, ac a giliodd; yr Iorddonen a drodd yn ôl.

114:4 Y mynyddoedd a neidiasant fel hyrddod, a’r bryniau fel ŵyn defaid. 114:5 Beth ddarfu i ti, O fôr, pan giliaist? tithau Iorddonen, paham y troaist yn ôl?

114:6 Paham, fynyddoedd, y neidiech fel hyrddod? a’r bryniau fel y defaid?

114:7 Ofna, di ddaear, rhag yr ARGLWYDD, rhag DUW Jacob:

114:8 Yr hwn sydd yn troi y graig yn llyn dwfr, ar gallestr yn ffynnon dyfroedd.

SALM 115

115:1 Nid i ni, O ARGLWYDD, nid i ni, ond i’th enw dy hun dod ogoniant, er mwyn dy drugaredd, ac er mwyn dy wirionedd.

115:2 Paham y dywedai y cenhedloedd, Pa le yn awr y mae eu DUW hwynt?

115:3 Ond ein DUW, ni sydd yn y nefoedd: efe a wnaeth yr hyn a fynnodd oll.

115:4 Eu delwau hwy ydynt o aur ac arian, gwaith dwylo dynion.

115:5 Genau sydd iddynt, ond ni lefarant; llygaid sydd ganddynt, ond ni welant:

115:6 Y mae clustiau iddynt, ond ni chlywant; ffroenau sydd ganddynt, ond ni aroglant:

115:7 Dwylo sydd iddynt, ond ni theimlant; traed sydd iddynt, ond ni cherddant; ni leisiant chwaith â’u gwddf.

115:8 Y rhai a’u gwnânt ydynt fel hwythau, a phob un a ymddiriedo ynddynt.

115:9 O Israel, ymddiried di yn yr ARGLWYDD: efe yw eu porth a'u tarian.

115:10 Tŷ Aaron, ymddiriedwch yn yr ARGLWYDD: efe yw eu porth a'u tarian.

115:11 Y rhai a ofnwch yr ARGLWYDD, ymddiriedwch yn yr ARGLWYDD: efe eu porth a'u tarian.

115:12 Yr ARGLWYDD a’n cofiodd ni: efe a'n bendithia: bendithia efe dŷ Israel; bendithia efe dŷ Aaron.

115:13 Bendithia efe y rhai a ofnant yr ARGLWYDD, fychain a mawrion.

115:14 Yr ARGLWYDD a'ch chwanega chwi fwyfwy, chwychwi a'ch plant hefyd.

115:15 Bendigedig ydych chwi gan yr ARGLWYDD, yr hwn a wnaeth nef a daear.

115:16 Y nefoedd, ie, y nefoedd ydynt eiddo yr ARGLWYDD: a'r ddaear a roddes efe i feibion dynion.

115:17 Y meirw ni foliannant yr ARGLWYDD, na'r neb sydd yn disgyn i ddistawrwydd.

115:18 Ond nyni a fendithiwn yr ARGLWYDD o hyn allan ac yn dragywydd. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 116

116:1 Da gennyf wrando ar ARGLWYDD ar fy llef, a'm gweddïau.

116:2 Am ostwng ohono ei glust ataf, am hynny llefaf dros fy nyddiau arno ef.

116:3 Gofidion angau a'm cylchynasant, a gofidiau uffern a'm daliasant: ing a blinder a gefais.

116:4 Yna y gelwais ar enw yr ARGLWYDD; Atolwg, ARGLWYDD gwared fy enaid.

116:5 Graslon yw yr ARGLWYDD, a chyfiawn; a thosturiol yw ein Duw ni.

116:6 Yr ARGLWYDD sydd yn cadw y rhai annichellgar: tlodais, ac efe a'm hachubodd.

116:7 Dychwel, O fy enaid, i'th orffwysfa; canys yr ARGLWYDD fu dda wrthyt.

116:8 Oherwydd i ti waredu fy enaid oddi wrth angau, fy llygaid oddi wrth ddagrau, a'm traed rhag llithro.

116:9 Rhodiaf o flaen yr ARGLWYDD yn nhir y rhai byw.

116:10 Credais, am hynny y lleferais: cystuddiwyd fi yn ddirfawr.

116:11 Mi a ddywedais yn fy ffrwst, Pob dyn sydd gelwyddog.

116:12 Beth a dalaf i’r ARGLWYDD, am ei holl ddoniau i mi?

116:13 Ffiol iachawdwriaeth a gymeraf, ac ar enw yr ARGLWYDD y galwaf.

116:14 Fy addunedau a dalaf i’r ARGLWYDD, yn awr yng ngŵydd ei holl bobl ef.

116:15 Gwerthfawr yng ngolwg yr ARGLWYDD yw marwolaeth ei saint ef.

116:16 ARGLWYDD, yn ddiau dy was di ydwyf fi; dy was di ydwyf fi, mab dy wasanaethwraig: datodaist fy rhwymau.

116:17 Aberthaf i ti aberth moliant; a galwaf ar enw yr ARGLWYDD.

116:18 Talaf fy addunedau i’r ARGLWYDD, yn awr yng ngŵydd ei holl bobl,

116:19 Yng nghynteddoedd tŷ yr ARGLWYDD, yn dy ganol di, O Jerwsalem. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 117

117:1 Molwch yr ARGLWYDD, yr holl genhedloedd: clodforwch ef, yr yr holl bobloedd.

117:2 Oherwydd ei drugaredd ef tuag atom ni sydd fawr: a gwirionedd yr ARGLWYDD a bery yn dragywydd. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 118

118:1 Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd ei drugaredd a bery yn dragywydd.

118:2 Dyweded Israel yr awr hon, fod ei drugaredd ef yn parhau yn dragywydd.

118:3 Dyweded tŷ Aaron yn awr, fod ei drugaredd ef yn parhau yn dragywydd.

118:4 Yn awr dyweded y rhai a ofnant yr ARGLWYDD, fod ei drugaredd ef yn parhau yn dragywydd.

118:5 Mewn ing y gelwais ar yr ARGLWYDD; yr ARGLWYDD a’m clybu, ac a’m gosododd mewn ehangder.

118:6 Yr ARGLWYDD sydd gyda mi, nid ofnaf: beth a wna dyn i mi?

118:7 Yr ARGLWYDD sydd gyda mi ymhlith fy nghynorthwywyr: am hynny y caf weled fy ewyllys ar fy nghaseion.

118:8 Gwell yw gobeithio yn yr ARGLWYDD, nag ymddiried mewn dyn.

118:9 Gwell yw gobeithio yn yr ARGLWYDD, nag ymddiried mewn tywysogion.

118:10 Yr holl genhedloedd a’m hamgylchynasant fi: ond yn enw yr ARGLWYDD mi a’u torraf hwynt ymaith.

118:11 Amgylchynasant fi; ie, amgylchynasant fi: ond yn enw yr ARGLWYDD mi a’u torraf hwynt ymaith.

118:12 Amgylchynasant fi fel gwenyn; diffoddasant fel tân drain: oherwydd yn enw yr ARGLWYDD mi a’u torraf hwynt ymaith.

118:13 Gan wthio y gwthiaist fi, fel y syrthiwn: ond yr ARGLWYDD a’m cynorthwyodd.

118:14 Yr ARGLWYDD yw fy nerth a’m cân; ac sydd iachawdwriaeth i mi.

118:15 Llef gorfoledd a iachawdwriaeth sydd ym mhebyll y cyfiawn: deheulaw yr ARGLWYDD sydd yn gwneuthur grymuster.

118:16 Deheulaw. yr ARGLWYDD a ddyrchafwyd: deheulaw yr ARGLWYDD sydd yn gwneuthur grymuster.

118:17 Ni byddaf farw, ond byw; a mynegaf weithredoedd yr ARGLWYDD.

118:18 Gan gosbi y’m cosbodd yr ARGLWYDD: ond ni’m rhoddodd i farwolaeth.

118:19 Agorwch i mi byrth cyfiawnder: af i mewn iddynt, a chlodforaf yr ARGLWYDD.

118:20 Dyma borth yr ARGLWYDD; y rhai cyfiawn a ânt i mewn iddo.

118:21 Clodforaf di; oherwydd i ti fy ngwrando, a’th fod yn iachawdwriaeth i mi.

118:22 Y maen a wrthododd yr adeiladwyr, a aeth yn ben i’r gongl.

118:23 O’r ARGLWYDD y daeth hyn; hyn oedd ryfedd yn ein golwg ni.

118:24 Dyma y dydd a wnaeth yr ARGLWYDD; gorfoleddwn a llawenychwn ynddo.

118:25 Atolwg, ARGLWYDD, achub yn awr: atolwg, ARGLWYDD, pâr yn awr lwyddiant.

118:26 Bendigedig yw a ddêl yn enw yr ARGLWYDD: bendithiasom chwi o dŷ yr ARGLWYDD.

118:27 DUW yw yr ARGLWYDD, yr hwn a lewyrchodd i ni: rhwymwch yr aberth â rhaffau, hyd wrth gyrn yr allor.

118:28 Fy NUW ydwyt ti, a mi a’th glodforaf: dyrchafaf di, fy NUW.

118:29 Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd yn dragywydd y pery ei drugaredd ef.

SALM 119

119:1 ALEFF. Gwyn fyd y rhai perffaith eu ffordd, y rhai a rodiant yng nghyfraith yr ARGLWYDD.

119:2 Gwyn fyd y rhai a gadwant ei dystiolaethau ef; ac a’i ceisiant ef â’u holl galon.

119:3 Y rhai hefyd ni wnânt anwiredd, hwy a rodiant yn ei ffyrdd ef.

119:4 Ti a orchmynnaist gadw dy orchmynion yn ddyfal.

119:5 O am gyfeirio fy ffyrdd i gadw dy ddeddfau!

119:6 Yna ni’m gwaradwyddid, pan edrychwn ar dy holl orchmynion.

119:7 Clodforaf di ag uniondeb calon, pan ddysgwyf farnedigaethau dy gyfiawnder.

119:8 Cadwaf dy ddeddfau; O na ad fi yn hollol.

119:9 BETH. Pa fodd y glanha lanc ei lwybr? wrth ymgadw yn ôl dy air di.

119:10 A’m holl galon y’th geisiais: na ad i mi gyfeiliorni oddi wrth dy orchmynion.

119:11 Cuddiais dy ymadroddion yn fy nghalon, fel na phechwn i’th erbyn.

119:12 Ti, ARGLWYDD, wyt fendigedig: dysg i mi dy ddeddfau.

119:13 A’m gwefusau y traethais holl farnedigaethau dy enau.

119:14 Bu mor llawen gennyf ffordd dy dystiolaethau, â’r holl olud.

119:15 Yn dy orchmynion y myfyriaf, ac ar dy lwybrau yr edrychaf.

119:16 Yn dy ddeddfau yr ymddigrifaf: nid anghofiaf dy air.

119:17 GIMEL. Bydd dda wrth dy was, fel y byddwyf byw, ac y cadwyf dy air.

119:18 Datguddia fy llygaid, fel y gwelwyf bethau rhyfedd allan o’th gyfraith di.

119:19 Dieithr ydwyf fi ar y ddaear: na chudd di rhagof dy orchmynion.

119:20 Drylliwyd fy enaid gan awydd i’th farnedigaethau bob amser.

119:21 Ceryddaist y beilchion melltigedig, y rhai a gyfeiliornant oddi wrth dy orchmynion.

119:22 Tro oddi wrthyf gywilydd a dirmyg oblegid dy dystiolaethau di a gedwais.

119:23 Tywysogion hefyd a eisteddasant ac a ddywedasant i’m herbyn: dy was dithau a fyfyriai yn dy ddeddfau.

119:24 A’th dystiolaethau oeddynt fy hyfrydwch a’m cynghorwyr.

119:25 DALETH. Glynodd fy enaid wrth y llwch: bywha fi yn ôl dy air.

119:26 Fy ffyrdd a fynegais, a gwrandewaist fi: dysg i mi dy ddeddfau.

119:27 Gwna i mi ddeall ffordd dy orchmynion; a mi a fyfyriaf yn dy ryfeddodau.

119:28 Diferodd fy enaid gan ofid: nertha fi yn ôl dy air.

119:29 Cymer oddi wrthyf ffordd y celwydd; ac yn raslon dod i mi dy gyfraith.

119:30 Dewisais ffordd gwirionedd: gosodais dy farnedigaethau o’m blaen.

119:31 Glynais wrth dy dystiolaethau: O ARGLWYDD, na’m gwaradwydda.

119:32 Ffordd dy orchmynion a redaf, pan ehangech fy nghalon

119:33 HE. Dysg i mi, O ARGLWYDD, ffordd dy ddeddfau, a chadwaf hi hyd y diwedd.

119:34 Gwna i mi ddeall, a chadwaf dy gyfraith; ie, cadwaf hi â’m holl galon.

119:35 Gwna i mi gerdded yn llwybr dy orchmynion: canys ynddo y mae fy ewyllys.

119:36 Gostwng fy nghalon at dy dystiolaethau, ac nid at gybydd-dra.

119:37 Tro heibio fy llygaid, rhag edrych ar wagedd; a bywha fi yn dy ffyrdd.

119:38 Sicrha dy air i’th was, yr hwn sydd yn ymroddi i’th ofn di.

119:39 Tro heibio fy ngwaradwydd yr wyf yn ei ofni: canys dy farnedigaethau sydd dda.

119:40 Wele, awyddus ydwyf i’th orchmynion: gwna i mi fyw yn dy gyfiawnder.

119:41 FAU. Deued i mi dy drugaredd, ARGLWYDD, a’th iachawdwriaeth yn ôl dy air.

119:42 Yna yr atebaf i’m cablydd: oherwydd yn dy air y gobeithiais.

119:43 Na ddwg dithau air y gwirionedd o’m genau yn llwyr: oherwydd yn dy farnedigaethau di y gobeithiais.

119:44 A’th gyfraith a gadwaf yn wastadol, byth ac yn dragywydd.

119:45 Rhodiaf hefyd mewn ehangder: oherwydd dy orchmynion di a geisiaf.

119:46 Ac am dy dystiolaethau di y llefaraf flaen brenhinoedd, ac ni bydd cywilydd gennyf.

119:47 Ac ymddigrifaf yn dy orchmynion, y rhai a hoffais.

119:48 A’m dwylo a ddyrchafaf at dy orchmynion, y rhai a gerais; a mi a fyfyriaf yn dy ddeddfau.

119:49 SAIN. Cofia y gair wrth dy was, yn yr hwn y peraist i mi obeithio.

119:50 Dyma fy nghysur yn fy nghystudd: canys dy air di a’m bywhaodd i.

119:51 Y beilchion a’m gwatwarasant yn ddirfawr: er hynny ni throais oddi wrth dy gyfraith di.

119:52 Cofiais, O ARGLWYDD, dy farnedigaethau erioed; ac ymgysurais.

119:53 Dychryn a ddaeth arnaf, oblegid yr annuwiolion, y rhai sydd yn gadu dy gyfraith di.

119:54 Dy ddeddfau oedd fy nghân yn nhŷ fy mhererindod.

119:55 Cofiais dy enw, ARGLWYDD, y nos; a chedwais dy gyfraith.

119:56 Hyn oedd gennyf, am gadw ohonof dy orchmynion di.

119:57 CHETH. O ARGLWYDD, fy rhan ydwyt; dywedais y cadwn dy eiriau.

119:58 Ymbiliais â’th wyneb â’m holl galon: trugarha wrthyf yn ôl dy air.

119:59 Meddyliais am fy ffyrdd, a throais fy nhraed at dy dystiolaethau di.

119:60 Brysiais, ac nid oedais gadw dy orchmynion.

119:61 Minteioedd yr annuwiolion a’m hysbeiliasant: ond nid anghofiais dy gyfraith di.

119:62 Hanner nos y cyfodaf i’th foliannu, am farnedigaethau dy gyfiawnder.

119:63 Cyfaill ydwyf fi i’r rhai oll a’th ofnant, ac i’r rhai a gadwant dy orchmynion.

119:64 Llawn yw y ddaear o’th drugaredd, O ARGLWYDD: dysg i mi dy ddeddfau.

119:65 TETH. Gwnaethost yn dda i’th was, O ARGLWYDD, yn ôl dy air.

119:66 Dysg i mi iawn ddeall a gwybodaeth: oherwydd dy orchmynion di a gredais.

119:67 Cyn fy nghystuddio yr oeddwn yn cyfeiliorni: ond yn awr cedwais dy air di.

119:68 Da ydwyt, a daionus: dysg i mi dy ddeddfau.

119:69 Y beilchion a glytiasant gelwydd i’m herbyn; minnau a gadwaf dy orchmynion â’m holl galon.

119:70 Cyn frased â’r bloneg yw eu calon: minnau a ymddigrifais yn dy gyfraith di.

119:71 Da yw i mi fy nghystuddio; fel y dysgwn dy ddeddfau.

119:72 Gwell i mi gyfraith dy enau, na miloedd o aur ac arian.

119:73 IOD. Dy ddwylo a’m gwnaethant, ac a’m lluniasant: pâr i mi ddeall, fel y dysgwyf dy orchmynion.

119:74 Y rhai a’th ofnant a’m gwelant, ac a lawenychant; oblegid gobeithio ohonof yn dy air di.

119:75 Gwn, ARGLWYDD, mai cyfiawn yw dy farnedigaethau; ac mai mewn ffyddlondeb y’m cystuddiaist.

119:76 Bydded, atolwg, dy drugaredd i’m cysuro, yn ôl dy air i’th wasanaethwr.

119:77 Deued i mi dy drugareddau, fel y byddwyf byw; oherwydd dy gyfraith yw fy nigrifwch.

119:78 Cywilyddier y beilchion, canys gwnânt gam â mi yn ddiachos, ond myfi a fyfyriaf yn dy orchmynion di.;

119:79 Troer ataf fi y rhai a’th ofnant di, a’r rhai a adwaenant dy dystiolaethau.

119:80 Bydded fy nghalon yn berffaith yn dy ddeddfau; fel na’m cywilyddier.

119:81 CAFF. Diffygiodd fy enaid am dy iachawdwriaeth: wrth dy air yr ydwyf yn disgwyl.

119:82 Y mae fy llygaid yn pallu am dy air, gan ddywedyd, Pa bryd y’m diddeni?

119:83 Canys ydwyf fel costrel mewn mwg; ond nid anghofiais dy ddeddfau.

119:84 Pa nifer yw dyddiau dy was? pa bryd y gwnei farn ar y rhai a’m herlidiant?

119:85 Y beilchion a gloddiasant byllau i mi, yr hyn nid yw wrth dy gyfraith di.

119:86 Dy holl orchmynion ydynt wirionedd: ar gam y’m herlidiasant; cymorth fi.

119:87 Braidd na’m difasant ar y daear; minnau ni adewais dy orchmynion.

119:88 Bywha fi yn ôl dy drugaredd; felly y cadwaf dystiolaeth dy enau.

119:89 LAMED. Yn dragywydd, O ARGLWYDD, y mae dy air wedi ei sicrhau yn y nefoedd.

119:90 Dy wirionedd sydd hyd genhedlaeth a chenhedlaeth: seiliaist y ddaear, a hi a saif.

119:91 Wrth dy farnedigaethau y safant heddiw: canys dy weision yw pob peth.

119:92 Oni bai fod dy ddeddf yn hyfrydwch i mi, darfuasai yna amdanaf yn fy nghystudd.

119:93 Byth nid anghofiaf dy orchmynion: canys â hwynt y’m bywheaist.

119:94 Eiddot ti ydwyf, cadw fi: oherwydd dy orchmynion a geisiais.

119:95 Y rhai annunwiol a ddisgwyliasant amdanaf i’m difetha: ond dy dystiolaethau di a ystyriaf fi.

119:96 Yr ydwyf yn gweled diwedd ar bob perffeithrwydd: ond dy orchymyn di sydd dra eang.

119:97 MEM. Mor gu gennyf dy gyfraith di! hi yw fy myfyrdod beunydd.

119:98 A’th orchmynion yr ydwyt yn fy ngwneuthur yn ddoethach na’m gelynion: canys byth y maent gyda mi.

119:99 Deellais fwy na’m holl athrawon: oherwydd dy dystiolaethau yw fy myfyrdod.

119:100 Deellais yn well na’r henuriaid, fy mod yn cadw dy orchmynion di.

119:101 Ateliais fy nhraed oddi wrth bob llwybr drwg, fel y cadwn dy air di.

119:102 Ni chiliais oddi wrth dy farnedigaethau: oherwydd ti a’m dysgaist.

119:103 Mor felys yw dy eiriau i’m genau, melysach na mêl i’m safn.

119:104 Trwy dy orchmynion di y pwyllais: am hynny y caseais bob gau lwybr.

119:105 NUN. Llusern yw dy air i’m traed, a llewyrch i’m llwybr.

119:106 Tyngais, a chyfiawnaf, y cadwn farnedigaethau dy gyfiawnder.

119:107 Cystuddiwyd fi yn ddirfawr: bywha fi, O ARGLWYDD, yn ôl dy air.

119:108 Atolwg, ARGLWYDD, bydd fodlon i ewyllysgar offrymau fy ngenau, a dysg i mi dy farnedigaethau.

119:109 Y mae fy enaid yn fy law yn wastadol: er hynny nid wyf yn anghofio dy gyfraith.

119:110 Y rhai annuwiol a osodasant fagl i mi: ond ni chyfeiliornais oddi wrth dy orchmynion.

119:111 Cymerais dy orchmynion yn etifeddiaeth dros byth - oherwydd llawenydd fy nghalon ydynt.

119:112 Gostyngais fy nghalon i wneuthur dy ddeddfau byth, hyd y diwedd.

119:113 SAMECH. Meddyliau ofer a gaseais: a’th gyfraith di a hoffais.

119:114 Fy lloches a’m tarian ydwyt: yn dy air y gobeithiaf.

119:115 Ciliwch oddi wrthyf, rai drygionus: canys cadwaf orchmynion fy NUW.

119:116 Cynnal fi yn ôl dy air, fel y byddwyf byw: ac na ad i mi gywilyddio am fy ngobaith.

119:117 Cynnal fi, a dihangol fyddaf: ac ar dy ddeddfau yr edrychaf yn wastadol.

119:118 Sethraist y rhai oll a gyfeiliornant oddi wrth dy ddeddfau: canys twyllodrus yw eu dichell hwynt.

119:119 Bwriaist heibio holl annuwiolion y tir fel sothach: am hynny yr hoffais dy dystiolaethau.

119:120 Dychrynodd fy nghnawd rhag dy ofn, ac ofnais rhag dy farnedigaethau.

119:121 AIN. Gwneuthum farn a chyfiawnder: na ad fi i’m gorthrymwyr.

119:122 Mechnïa dros dy was er daioni: na ad i’r beilchion fy ngorthrymu.

119:123 Fy llygaid a ballasant am dy iawchadwriaeth, ac am ymadrodd dy gyfiawnder.

119:124 Gwna i’th was yn ôl dy drugaredd, a dysg i mi dy ddeddfau.

119:125 Dy was ydwyf fi; pâr i mi ddeall fel y gwypwyf dy dystiolaethau.

119:126 Amser yw i’r ARGLWYDD weithio: diddymasant dy gyfraith di.

119:127 Am hynny yr hoffais dy orchmynion yn fwy nag aur; ie, yn fwy nag aur coeth.

119:128 Am hynny uniawn y cyfrifais dy orchmynion am bob peth; a chaseais bob gau lwybr.

119:129 PE. Rhyfedd yw dy dystiolaethau: am hynny y ceidw fy enaid hwynt.

119:130 Agoriad dy eiriau a rydd oleuni: pair ddeall i rai annichellgar.

119:131 Agorais fy ngenau, a dyheais: oblegid awyddus oeddwn i’th orchmynion di.

119:132 Edrych arnaf, a thrugarha wrthyf, yn ôl dy arfer i’r rhai a garant dy enw.

119:133 Cyfarwydda fy nghamre yn dy air: na lywodraethed dim anwiredd arnaf.

119:134 Gwared fi oddi wrth orthrymder dynion: felly y cadwaf dy orchmynion.

119:135 Llewyrcha dy wyneb ar dy was: a dysg i mi dy ddeddfau.

119:136 Afonydd o ddyfroedd a redant o’m llygaid, am na chadwasant dy gyfraith di.

119:137 TSADI. Cyfiawn ydwyt ti, O ARGLWYDD, ac uniawn yw dy farnedigaethau.

119:138 Dy dystiolaethau y rhai a orchmynnaist, ydynt gyfiawn, a ffyddlon iawn.

119:139 Fy sêl a’m difaodd; oherwydd i’m gelynion anghofio dy eiriau di.

119:140 Purwyd dy ymadrodd yn ddirfawr: am hynny y mae dy was yn ei hoffi.

119:141 Bychan ydwyf fi, a dirmygus: ond nid anghofiais dy orchmynion.

119:142 Dy gyfiawnder sydd gyfiawnder byth, a’th gyfraith sydd wirionedd.

119:143 Adfyd a chystudd a’m goddiweddasant; a’th orchmynion oedd fy nigrifwch.

119:144 Cyfiawnder dy dystiolaethau a bery yn dragywydd: gwna i mi ddeall, a byw fyddaf.

119:145 COFF. Llefais â’m holl galon; clyw fi, O ARGLWYDD: dy ddeddfau a gadwaf.

119:146 Llefais arnat; achub fi, a chadwaf dy dystiolaethau.

119:147 Achubais flaen y cyfddydd, a gwaeddais; wrth dy air y disgwyliais

119:148 Fy llygaid a achubasant flaen gwyliadwriaethau y nos, i fyfyrio yn dy air di.

119:149 Clyw fy llef yn ôl dy drugaredd: ARGLWYDD, bywha fi yn ôl dy farnedigaethau.

119:150 Y rhai a ddilynant ysgelerder a nesasant arnaf: ymbellhasant oddi wrth dy gyfraith di.

119:151 Tithau, ARGLWYDD, wyt agos; a’th holl orchmynion sydd wirionedd.

119:152 Er ys talm y gwyddwn am dy dystiolaethau, seilio ohonot hwynt yn dragywydd.

119:153 RESH. Gwêl fy nghystudd, a gwared fi: canys nid anghofiais dy gyfraith.

119:154 Dadlau fy nadl, a gwared fi: bywha fi yn ôl dy air.

119:155 Pell yw iachawdwriaeth oddi wrth y rhai annuwiol: oherwydd ni cheisiant dy ddeddfau di.

119:156 Dy drugareddau, ARGLWYDD, sydd aml: bywha fi yn ôl dy farnedigaethau.

119:157 Llawer sydd yn fy erlid, ac yn fy ngwrthwynebu; er hynny ni throais oddi wrth dy dystiolaethau.

119:158 Gwelais y troseddwyr, a gresynais; am na chadwent dy air di.

119:159 Gwêl fy mod yn hoffi dy orchmynion: ARGLWYDD, bywha fi ôl yn ôl dy drugarowgrwydd.

119:160 Gwirionedd o’r dechreuad yw dy air; a phob un o’th gyfiawn farnedigaethau a bery yn dragywydd.

119:161 SCHIN. Tywysogion a’m herlidiasant heb achos: er hynny fy nghalon a grynai rhag dy air di.

119:162 Llawen ydwyf fi oblegid dy air, fel un yn cael ysglyfaeth lawer.

119:163 Celwydd a gaseais, ac a ffieiddiais: a’th gyfraith di a hoffais.

119:164 Seithwaith yn y dydd yr ydwyf yn dy glodfori; oherwydd dy gyfiawn farnedigaethau.

119:165 Heddwch mawr fydd i’r rhai a garant dy gyfraith: ac nid oes dramgwydd iddynt.

119:166 Disgwyliais wrth dy iachawdwriaeth di, O ARGLWYDD; a gwneuthum dy orchmynion.

119:167 Fy enaid a gadwodd dy dystiolaethau; a hoff iawn gennyf hwynt.

119:168 Cedwais dy orchmynion a’th dystiolaethau: canys y mae fy holl ffyrdd ger dy fron di.

119:169 TAU. Nesaed fy ngwaedd o’th flaen, ARGLWYDD: gwna i mi ddeall yn ôl dy air.

119:170 Deued fy ngweddi ger dy fron: gwared fi yn ôl dy air.

119:171 Fy ngwefusau a draetha foliant, pan ddysgech i mi dy ddeddfau.

119:172 Fy nhafod a ddatgan dy air: oherwydd dy holl orchmynion sydd gyfiawnder.

119:173 Bydded dy law i’m cynorthwyo: oherwydd dy orchmynion di a ddewisais.

119:174 Hiraethais, O ARGLWYDD, am dy iachawdwriaeth; a’th gyfraith yw fy hyfrydwch.

119:175 Bydded byw fy enaid, fel y’th folianno di; a chynorthwyed dy farnedigaethau fi.

119:176 Cyfeiliornais fel dafad wedi colli: cais dy was; oblegid nid anghofiais dy orchmynion.

SALM 120

120:1 Caniad y graddau. Ar yr ARGLWYDD y gwaeddais yn fy nghyfyngder, ac efe a’m gwrandawodd i.

120:2 ARGLWYDD, gwared fy enaid oddi wrth wefusau celwyddog, ac oddi wrth dafod twyllodrus.

120:3 Beth a roddir i ti? neu pa beth a wneir i ti, dydi dafod twyllodrus?

120:4 Llymion saethau cawr, ynghyd â marwor meryw.

120:5 Gwae fi, fy mod yn preswylio ym Mesech, yn cyfanheddu ym mhebyll Cedar.

120:6 Hir y trigodd fy enaid gyda’r hwn oedd yn casáu tangnefedd.

120:7 Heddychol ydwyf fi: ond pan lefarwyf, y maent yn barod i ryfel.

SALM 121

121:1 Caniad y graddau. Dyrchafaf fy llygaid i’r mynyddoedd, o’r lle y daw fy nghymorth.

121:2 Fy nghymorth a ddaw oddi wrth yr ARGLWYDD, yr hwn a wnaeth nefoedd daear.

121:3 Ni ad efe i’th droed lithro: ac ni huna dy geidwad.

121:4 Wele, ni huna ac ni chwsg ceidwad Israel.

121:5 Yr ARGLWYDD yw dy geidwad: yr ARGLWYDD yw dy gysgod ar dy ddeheulaw.

121:6 Ni’th dery yr haul y dydd, na’r lleuad y nos.

121:7 Yr ARGLWYDD a’th geidw rhag pob drwg: efe a geidw dy enaid.

121:8 Yr ARGLWYDD a geidw dy fynediad a’th ddyfodiad, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

SALM 122

122:1 Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd. Llawenychais pan ddywedent wrthyf, Awn i dŷ yr ARGLWYDD.

122:2 Ein traed a safant o fewn dy byrth di, O Jerwsalem.

122:3 Jerwsalem a adeiladwyd fel dinas wedi ei chydgysylltu ynddi ei hun.

122:4 Yno yr esgyn y llwythau, llwythau yr ARGLWYDD, yn dystiolaeth i Israel, i foliannu enw yr ARGLWYDD.

122:5 Canys yno y gosodwyd gorseddbarn, gorseddfeinciau tŷ Dafydd.

122:6 Dymunwch heddwch Jerwsalem: llwydded y rhai a’th hoffant.

122:7 Heddwch fyddo o fewn dy ragfur, a ffyniant yn dy balasau.

122:8 Er mwyn fy mrodyr a’m cyfeillion y dywedaf yn awr, Heddwch fyddo i ti.

122:9 Er mwyn tŷ yr ARGLWYDD ein DUW, y ceisiaf i ti ddaioni.

SALM 123

123:1 Caniad y graddau. Atat ti y dyrchafaf fy llygaid, ti yr hwn a breswyli yn y nefoedd.

123:2 Wele, fel y mae llygaid gweision ar law eu meistriaid, neu fel y mae llygaid llawforwyn ar law ei meistres; felly y mae ein llygaid ni ar yr ARGLWYDD ein DUW, hyd oni thrugarhao efe wrthym ni.

123:3 Trugarha wrthym, ARGLWYDD, trugurha wrthym; canys llanwyd ni â dirmyg yn ddirfawr.

123:4 Yn ddirfawr y llanwyd ein henaid â gwatwargerdd y rhai goludog, ac â diystyrwch y beilchion.

SALM 124

124:1 Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd. Oni buasai yr ARGLWYDD yr hwn a fu gyda ni, y gall Israel ddywedyd yn awr;

124:2 Oni buasai yr ARGLWYDD yr hwn a fu gyda ni, pan gyfododd dynion yn ein herbyn:

124:3 Yna y’n llyncasent ni yn fyw, pan enynnodd eu llid hwynt i’n herbyn:

124:4 Yna y dyfroedd a lifasai drosom, y ffrwd a aethai dros ein henaid:

124:5 Yna yr aethai dros ein henaid ddyfroedd chwyddedig.

124:6 Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD, yr hwn ni roddodd ni yn ysglyfaeth i’w dannedd hwynt.

124:7 Ein henaid a ddihangodd fel aderyn o fagl yr adarwyr: y fagl a dorrwyd, a ninnau a ddianghasom.

124:8 Ein porth ni sydd yn enw yr ARGLWYDD, yr hwn a wnaeth nefoedd a daear.

SALM 125

125:1 Caniad y graddau. Y rhai a ymddiriedant yn yr ARGLWYDD fyddant fel mynydd Seion, yr hwn ni syflir, ond a bery yn dragywydd.

125:2 Fel y mae Jerwsalem a’r mynyddoedd o’i hamgylch, felly y mae yr ARGLWYDD o amgylch ei bobl, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

125:3 Canys ni orffwys gwialen annuwioldeb ar randir y rhai cyfiawn; rhag i’r rhai cyfiawn estyn eu dwylo at anwiredd.

125:4 O ARGLWYDD, gwna ddaioni i’r rhai daionus, ac i’r rhai uniawn yn eu calonnau.

125:5 Ond y rhai a ymdroant i’w trofeydd, yr ARGLWYDD a’u gyr gyda gweithredwyr anwiredd: a bydd tangnefedd ar Israel.

SALM 126

126:1 Caniad y graddau. Pan ddychwelodd yr ARGLWYDD gaethiwed Seion, yr oeddem fel rhai yn breuddwydio.

126:2 Yna y llanwyd ein genau â chwerthin, a’n tafod â chanu: yna y dywedasant ymysg y cenhedloedd, Yr ARGLWYDD a wnaeth bethau mawrion i’r rhai hyn.

126:3 Yr ARGLWYDD a wnaeth i ni bethau mawrion; am hynny yr ydym yn llawen.

126:4 Dychwel, ARGLWYDD, ein caethiwed ni, fel yr afonydd yn y deau.

126:5 Y rhai sydd yn hau mewn dagrau, a fedant mewn gorfoledd.

126:6 Yr hwn sydd yn myned rhagddo, ac yn wylo, gan ddwyn had gwerthfawr, gan ddyfod a ddaw mewn gorfoledd, dan gludo ei ysgubau.

SALM 127

127:1 Caniad y graddau, i Solomon. Os yr ARGLWYDD nid adeilada y tŷ, ofer y llafuria ei adeiladwyr wrtho: os yr ARGLWYDD ni cheidw y ddinas, ofer y gwylia y ceidwad.

127:2 Ofer i chwi foregodi, myned yn hwyr i gysgu, bwyta bara gofidiau: felly y rhydd efe hun i’w anwylyd.

127:3 Wele, plant ydynt etifeddiaeth yr ARGLWYDD: ei wobr ef yw ffrwyth y groth.

127:4 Fel y mae saethau yn llaw y cadarn; felly y mae plant ieuenctid.

127:5 Gwyn ei fyd y gŵr a lanwodd ei gawell saethau â hwynt: nis gwaradwyddir hwy, pan ymddiddanant â’r gelynion yn y porth.

SALM 128

128:1 Gwyn ei fyd pob un sydd yn ofni yr ARGLWYDD; yr hwn sydd yn rhodio yn ei ffyrdd ef.

128:2 Canys mwynhei lafur dy ddwylo: gwyn dy fyd, a da fydd i ti.

128:3 Dy wraig fydd fel gwinwydden ffrwythlon ar hyd ystlysau dy dŷ: dy blant fel planhigion olewydd o amgylch dy ford.

128:4 Wele, fel hyn yn ddiau y bendithir y gŵr a ofno yr ARGLWYDD.

128:5 Yr ARGLWYDD a’th fendithia allan o Seion; a thi a gei weled daioni Jerwsalem holl ddyddiau dy einioes.

128:6 A thi a gei weled plant dy blant, a thangnefedd ar Israel.

SALM 129

129:1 Caniad y graddau. Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid, y dichon Israel ddywedyd yn awr:

129:2 Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid: eto ni’m gorfuant.

129:3 Yr arddwyr a arddasant ar fy nghefn: estynasant eu cwysau yn hirion.

129:4 Yr ARGLWYDD sydd gyfiawn: efe a dorrodd raffau y rhai annuwiol.

129:5 Gwaradwydder hwy oll, a gyrrer yn eu hôl, y rhai a gasânt Seion.

129:6 Byddant fel glaswellt pen tai, yr hwn a wywa cyn y tynner ef ymaith.

129:7 A’r hwn ni leinw y pladurwr ei law; na’r hwn fyddo yn rhwymo yr ysgubau, ei fynwes.

129:8 Ac ni ddywed y rhai a ânt heibio, Bendith yr ARGLWYDD arnoch; bendithiwn chwi yn enw yr ARGLWYDD.

SALM 130

130:1 Caniad y graddau. O’r dyfnder y llefais arnat, O ARGLWYDD.

130:2 ARGLWYDD, clyw fy llefain; ystyried dy glustiau wrth lef fy ngweddïau.

130:3 Os creffi ar anwireddau, ARGLWYDD, O ARGLWYDD, pwy a saif?

130:4 Ond y mae gyda thi faddeuant, fel y’th ofner.

130:5 Disgwyliaf am yr ARGLWYDD, disgwyl fy enaid, ac yn ei air ef y gobeithiaf.

130:6 Fy enaid sydd yn disgwyl am yr ARGLWYDD yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore; yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore;

130:7 Disgwylied Israel am yr ARGLWYDD; oherwydd y mae trugaredd gyda’r ARGLWYDD, ac aml ymwared gydag ef.

130:8 Ac efe a wared Israel oddi wrth ei holl anwireddau.

SALM 131

131:1 Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd. O ARGLWYDD, nid ymfalchïodd fy nghalon, ac nid ymddyrchafodd fy llygaid: ni rodiais chwaith mewn pethau rhy fawr, a rhy uchel i mi.

131:2 Eithr gosodais a gostegais fy enaid, fel un wedi ei ddiddyfnu oddi wrth ei fam: fy enaid sydd ynof fel un wedi ei ddiddyfnu.

131:3 Disgwylied Israel wrth yr ARGLWYDD, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

SALM 132

132:1 Caniad y graddau. O ARGLWYDD, cofia Dafydd, a'i holl flinder;

132:2 Y modd y tyngodd efe wrth yr ARGLWYDD, ac yr addunodd i rymus DDUW Jacob:

132:3 Ni ddeuaf i fewn pabell fy nhŷ, Ni ddringaf ar erchwyn fy ngwely;

132:4 Ni roddaf gwsg i'm llygaid, na hun i'm hamrantau,

132:5 Hyd oni chaffwyf le i’r ARGLWYDD preswylfod i rymus DDUW Jacob.

132:6 Wele, clywsom amdani yn Effrata; cawsom hi ym meysydd y coed.

132:7 Awn i'w bebyll ef; ymgrymwn o flaen ei fainc draed ef.

132:8 Cyfod, ARGLWYDD, i'th orffwysfa; ti ac arch dy gadernid.

132:9 Gwisged dy offeiriaid gyfiawnder; a gorfoledded dy saint.

132:10 Er mwyn Dafydd dy was, na thro ymaith wyneb dy Eneiniog.

132:11 Tyngodd yr ARGLWYDD mewn gwirionedd i Dafydd; ni thry efe oddi wrth hynny; o ffrwyth dy gorff y gosodaf ar dy orseddfainc.

132:12 Os ceidw dy feibion fy nghyfamod a’m tystiolaeth, y rhai a ddysgwyf iddynt; eu meibion hwythau yn dragywydd a eisteddant ar dy orseddfainc.

132:13 Canys dewisodd yr ARGLWYDD Seion: ac a'i chwenychodd yn drigfa iddo ei hun.

132:14 Dyma fy ngorffwysfa yn dragywydd; yma y trigaf; canys chwenychais hi.

132:15 Gan fendithio y bendithiaf ei lluniaeth: diwallaf ei thlodion â bara.

132:16 Ei hoffeiriaid hefyd a wisgaf ag iachawdwriaeth: a’i saint dan ganu a ganant.

132:17 Yna y paraf i gorn Dafydd flaguro: darperais lamp i'm Heneiniog.

132:18 Ei elynion ef a wisgaf â chywilydd: arno yntau y blodeua ei goron.

SALM 133

133:1 Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd. Wele mor ddaionus ac mor hyfryd yw trigo o frodyr ynghyd!

133:2 Y mae fel yr ennaint gwerthfawr ar y pen yn disgyn ar hyd y farf, sef barf Aaron; yr hwn oedd yn disgyn ar hyd ei wisgoedd ef:

133:3 Fel gwlith Hermon, ac fel y gwlith yn disgyn ar fynyddoedd Seion: canys yno y gorchmynnodd yr ARGLWYDD y fendith, sef bywyd yn dragywydd.

SALM 134

134:1 Caniad y graddau. Wele, holl weision yr ARGLWYDD, bendithiwch yr ARGLWYDD, y rhai ydych yn sefyll yn nhy’r ARGLWYDD y nos.

134:2 Dyrchefwch eich dwylo yn y cysegr; a bendithiwch yr ARGLWYDD.

134:3 Yr ARGLWYDD yr hwn a wnaeth nefoedd a daear, a’th fendithio di allan o Seion.

SALM 135

135:1 Molwch yr ARGLWYDD. Molwch enw yr ARGLWYDD; gweision yr ARGLWYDD, molwch ef.

135:2 Y rhai ydych yn sefyll yn nhŷ yr ARGLWYDD yng nghynteddoedd tŷ ein DUW ni,

135:3 Molwch yr ARGLWYDD; canys da yw yr ARGLWYDD: cenwch i’w enw; canys hyfryd yw.

135:4 Oblegid yr ARGLWYDD a ddetholodd Jacob iddo ei hun, ac Israel, yn briodoriaeth iddo.

135:5 Canys mi a wn mai mawr yw yr ARGLWYDD; a bod ein Harglwydd ni goruwch yr holl dduwiau.

135:6 Yr ARGLWYDD a wnaeth yr hyn oll a fynnai yn y nefoedd, ac yn y ddaear, yn y môr, ac yn yr holl ddyfnderau.

135:7 Y mae yn codi tarth o eithafoedd y ddaear; mellt a wnaeth efe ynghyd â’r glaw; gan ddwyn y gwynt allan o’i drysorau.

135:8 Yr hwn a drawodd gyntaf-anedig yr Aifft, yn ddyn ac yn anifail.

135:9 Danfonodd arwyddion a rhyfeddodau i’th ganol di, yr Aifft; ar Pharo, ac ar ei holl weision.

135:10 Yr hwn a drawodd genhedloedd lawer, ac a laddodd frenhinoedd cryfion;

135:11 Seion brenin yr Amoriaid, ac Og brenin Basan, a holl freniniaethau Canaan:

135:12 Ac a roddodd eu tir hwynt yn etifeddiaeth, yn etifeddiaeth i Israel ei bobl.

135:13 Dy enw, O ARGLWYDD, a bery yn dragywydd; dy goffadwriaeth, O ARGLWYDD, o genhedlaeth i genhedlaeth.

135:14 Canys yr ARGLWYDD a farna ei bobl, a bydd edifar ganddo o ran ei weision.

135:15 Delwau y cenhedloedd ydynt arian ac aur, gwaith dwylo dyn.

135:16 Genau sydd iddynt, ond ni lefant; llygaid sydd ganddynt, ond ni welant.

135:17 Y mae clustiau iddynt, ond ni chlywant; nid oes chwaith anadl yn eu genau.

135:18 Fel hwynt y mae y rhai a’u gwnânt, a phob un a ymddiriedo ynddynt.

135:19 Tŷ Israel, bendithiwch yr ARGLWYDD: bendithiwch yr ARGLWYDD, tŷ Aaron.

135:20 Tŷ Lefi, bendithiwch yr ARGLWYDD: y rhai a ofnwch yr ARGLWYDD, bendithiwch yr ARGLWYDD.

135:21 Bendithier yr ARGLWYDD o Seion, yr hwn sydd yn trigo yn Jerwsalem. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 136

136:1 Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:2 Clodforwch DDUW y duwiau: oblegid ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:3 Clodforwch ARGLWYDD yr arglwyddi: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:4 Yr hwn yn unig sydd yn gwneuthur rhyfeddodau: canys ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:5 Yr hwn a wnaeth y nefoedd mewn doethineb: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:6 Yr hwn a estynnodd y ddaear oddi ar y dyfroedd: oblegid ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:7 Yr hwn a wnaeth oleuadau mawrion: canys ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:8 Yr haul, i lywodraethu y dydd: canys, ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:9 Y lleuad a’r sêr, i lywodraethu y nos: canys ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:10 Yr hwn a drawodd yr Aifft yn eu cyntaf-anedig: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd;

136:11 Ac a ddug Israel o’u mysg hwynt: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:12 A law gref, ac â braich estynedig: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:13 Yr hwn a rannodd y môr coch yn ddwy ran: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:14 Ac a wnaeth i Israel fyned trwy ei ganol: oherwydd ei drugaredd sydd dragywydd.

136:15 Ac a ysgytiodd Pharo a’i lu yn y môr coch: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:16 Ac a dywysodd ei bobl trwy yr anialwch: oherwydd ei drugaredd syd yn dragywydd.

136:17 Yr hwn a drawodd frenhinoedd mawrion: oherwydd ei drugaredd syd yn dragywydd:

136:18 Ac a laddodd frenhinoedd ardderchog: oherwydd ei drugaredd sydd dragywydd:

136:19 Sehon brenin yr Amoraid: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:20 Ac Og brenin Basan: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:21 Ac a roddodd eu tir hwynt yn etifeddiaeth: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:22 Yn etifeddiaeth i Israel ei was: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:23 Yr hwn yn ein hiselradd a’n cofiodd ni: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd:

136:24 Ac a’n hachubodd ni oddi wrth ei gelynion: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:25 Yr hwn sydd yn rhoddi ymborth i bob cnawd: canys ei drugaredd sydd yn dragywydd.

136:26 Clodforwch DDUW y nefoedd: canys ei drugaredd sydd yn dragywydd.

SALM 137

137:1 Wrth afonydd Babilon, yno yr eisteddasom, ac wylasom, pan feddyliasom am Seion.

137:2 Ar yr helyg o’u mewn y crogasom ein telynau.

137:3 Canys yno y gofynnodd y rhai a’n caethiwasent i ni gân; a’r rhai a’n hanrheithiasai, lawenydd, gan ddywedyd; Cenwch i ni rai o ganiadau Seion.

137:4 Pa fodd y canwn gerdd yr ARGLWYDD mewn gwlad ddieithr?

137:5 Os anghofiaf di, Jerwsalem, anghofied fy neheulaw ganu.

137:6 Glyned fy nhafod wrth daflod ngenau, oni chollaf di; oni chodaf Jerusalem goruwch fy llawenydd pennaf.

137:7 Cofia, ARGLWYDD, blant Edom yn nydd Jerwsalem; y rhai a ddywedent. Dinoethwch, dinoethwch hi, hyd ei sylfaen.

137:8 O ferch Babilon, a anrheithir: gwyn ei fyd os dalo i ti fel y gwnaethost i ninnau.

137:9 Gwyn ei fyd a gymero ac a drawo dy rai bach wrth y meini.

SALM 138

138:1 Clodforaf di â'm holl galon: yng ngŵydd y duwiau y canaf i ti.

138:2 Ymgrymaf tua'th deml sanctaidd, a chlodforaf dy enw, am dy drugaredd a’th wirionedd: oblegid ti a fawrheaist dy air uwchlaw dy enw oll.

138:3 Y dydd y llefais, y'm gwrandewaist; ac a'm cadarnheaist â nerth yn fy enaid.

138:4 Holl frenhinoedd y ddaear a'th glodforant, O ARGLWYDD, pan glywant eiriau dy enau.

138:5 Canant hefyd am ffyrdd yr ARGLWYDD: canys mawr yw gogoniant yr ARGLWYDD.

138:6 Er bod yr ARGLWYDD yn uchel, eto efe a edrych ar yr isel: ond y balch a edwyn efe o hirbell.

138:7 Pe rhodiwn yng nghanol cyfyngder, ti a'm bywheit: estynnit dy law yn erbyn digofaint fy ngelynion, a'th ddeheulaw a’m hachubai.

138:8 Yr ARGLWYDD a gyflawna â mi: dy drugaredd, ARGLWYDD, sydd yn dragywydd: nac esgeulusa waith dy ddwylo.

SALM 139

139:1 I'r Pencerdd, Salm Dafydd. ARGLWYDD, chwiliaist, ac adnabuost fi.

139:2 Ti a adwaenost fy eisteddiad a'm cyfodiad: deelli fy meddwl o bell.

139:3 Amgylchyni fy llwybr a'm gorweddfa; a hysbys wyt yn fy holl ffyrdd.

139:4 Canys nid oes air ar fy nhafod, ond wele, ARGLWYDD, ti a'i gwyddost oll.

139:5 Amgylchynaist fi yn ôl ac ymlaen, a gosodaist dy law arnaf.

139:6 Dyma wybodaeth ry ryfedd i mi: uchel yw, ni fedraf oddi wrthi.

139:7 I ba le yr af oddi wrth dy ysbryd? ac i ba le y ffoaf o'th ŵydd?

139:8 Os dringaf i'r nefoedd, yno yr wyt ti: Os cyweiriaf fy ngwely yn uffern, wele di yno.

139:9 Pe cymerwn adenydd y wawr, a phe trigwn yn eithafoedd y môr:

139:10 Yno hefyd y'm tywysai dy law, ac y'm daliai dy ddeheulaw.

139:11 Pe dywedwn, Diau y tywyllwch a’m cuddiai; yna y byddai y nos yn oleuni o'm hamgylch.

139:12 Ni thywylla y tywyllwch rhagot ti; ond y nos a oleua fel dydd: un ffunud yw tywyllwch a goleuni i ti.

139:13 Canys ti a feddiennaist fy arennau: toaist fi yng nghroth fy mam.

139:14 Clodforaf di; canys ofnadwy a rhyfedd y'm gwnaed: rhyfedd yw dy weithredoedd; a'm henaid a ŵyr hynny yn dda.

139:15 Ni chuddiwyd fy sylwedd oddi wrthyt, pan y'm gwnaethpwyd yn ddirgel, ac y'm cywreiniwyd yn iselder y ddaear.

139:16 Dy lygaid a welsant fy annelwig ddefnydd; ac yn dy lyfr di yr ysgrifennwyd hwynt oll, y dydd y lluniwyd hwynt, pan nad oedd yr un ohonynt.

139:17 Am hynny mor werthfawr yw dy feddyliau gennyf, O DDUW! mor fawr yw eu swm hwynt!

139:18 Pe cyfrifywn hwynt, amlach ydynt na'r tywod: pan ddeffrowyf, gyda thi yr ydwyf yn wastad.

139:19 Yn ddiau, O DDUW, ti a leddi yr annuwiol: am hynny y gwŷr gwaedlyd, ciliwch oddi wrthyf:

139:20 Y rhai a ddywedant ysgelerder yn dy erbyn; dy elynion a gymerant dy enw yn ofer

139:21 Onid cas gennyf, O ARGLWYDD, dy gaseion di? onid ffiaidd gennyf y rhai a gyfodant i'th erbyn?

139:22 A chas cyflawn y caseais hwynt: cyfrifais hwynt i mi yn elynion.

139:23 Chwilia fi, O DDUW, a gwybydd fy nghalon: prawf fi, a gwybydd fy meddyliau;

139:24 A gwêl a oes ffordd annuwiol gennyf, a thywys fi yn y ffordd dragwyddol.

SALM 140

140:1 I'r Pencerdd, Salm Dafydd. Gwared fi, O ARGLWYDD, oddi wrth y dyn drwg: cadw fi rhag y gŵr traws:

140:2 Y rhai sydd yn bwriadu drygioni yn eu calon: ymgasglant beunydd i ryfel.

140:3 Golymasant eu tafodau fel sarff: gwenwyn asb sydd dan eu gwefusau. Sela.

140:4 Cadw fi, O ARGLWYDD, rhag dwylo’r annuwiol; cadw fi rhag y gŵr traws: y rhai a fwriadasant fachellu fy nhraed.

140:5 Y beilchion a guddiasant faglau i mi, ac a estynasant rwyd wrth dannau ar ymyl y llwybrau: gosodasant hoenynnau ar fy medr. Sela.

140:6 Dywedais wrth yr ARGLWYDD, Fy NUW ydwyt ti: clyw, O ARGLWYDD, lef fy ngweddïau.

140:7 ARGLWYDD DDUW, nerth fy iachawdwriaeth, gorchuddiaist fy mhen yn nydd brwydr.

140:8 Na chaniatâ, ARGLWYDD, ddymuniad yr annuwiol: na lwydda ei ddrwg feddwl; rhag eu balchïo hwynt. Sela.

140:9 Y pennaf o'r rhai a'm hamgylchyno, blinder eu gwefusau a’u gorchuddio.

140:10 Syrthied marwor arnynt: a bwrier hwynt yn tân; ac mewn ceuffosydd, fel na chyfodant.

140:11 Na sicrhaer dyn siaradus ar y ddaear: drwg a hela y gŵr traws i’w ddistryw.

140:12 Gwn y dadlau yr ARGLWYDD ddadl y truan, ac y barna efe y tlodion.

140:13 Y cyfiawn yn ddiau a glodforant dy enw di: y rhai uniawn a drigant ger dy fron di.

SALM 141

141:1 Salm Dafydd. ARGLWYDD, yr wyf yn gweiddi arnat: brysia ataf; clyw fy llais, pan lefwyf arnat.

141:2 2 Cyfeirier fy ngweddi ger dy fron fel arogl-darth, a dyrchafiad fy nwylo fel offrwm prynhawnol.

141:3 Gosod, ARGLWYDD, gadwraeth o flaen fy ngenau: cadw ddrws fy ngwefusau.

141:4 Na ostwng fy nghalon at ddim drwg, i fwriadu gweithredoedd drygioni gyda gwŷr a weithredant anwiredd: ac na ad i mi fwyta o'u danteithion hwynt.

141:5 Cured y cyfiawn fi yn garedig, a cherydded fi: na thorred eu holew pennaf hwynt fy mhen: canys fy ngweddi fydd eto yn eu drygau hwynt.

141:6 Pan dafler eu barnwyr i lawr mewn lleoedd caregog, clywant fy ngeiriau canys melys ydynt.

141:7 Y mae ein hesgyrn ar wasgar ar fin y bedd, megis un yn torri neu yn hollti coed ar y ddaear.

141:8 Eithr arnat ti, O ARGLWYDD DDUW, y mae fy llygaid: ynot ti y gobeithiais; na ad fy enaid yn ddiymgeledd.

141:9 Cadw fi rhag y fagl a osodasant i mi, a hoenynnau gweithredwyr anwiredd.

141:10 Cydgwymped y rhai annuwiol yn eu rhwydau eu hun, tra yr elwyf fi heibio.

SALM 142

142:1 Maschil Dafydd; Gweddi pan oedd efe yn yr ogof. Gwaeddais â'm llef ar yr ARGLWYDD; â'm llef yr ymbiliais â’r ARGLWYDD.

142:2 Tywelltais fy myfyrdod o’i flaen ef; a mynegais fy nghystudd ger ei fron ef.

142:3 Pan ballodd fy ysbryd o'm mewn, tithau a adwaenit fy llwybr. Yn y ffordd y rhodiwn, y cuddiasant i mi fagl.

142:4 Edrychais ar y tu deau, a deliais sylw, ac nid oedd neb a’m hadwaenai: pallodd nodded i mi; nid oedd neb yn ymofyn am fy enaid.

142:5 Llefais arnat, O ARGLWYDD; dywedais, ti yw fy ngobaith, a'm rhan yn nhir y rhai byw.

142:6 Ystyr wrth fy ngwaedd: canys truan iawn ydwyf: gwared fi oddi wrth fy erlidwyr; canys trech ydynt na mi.

142:7 Dwg fy enaid allan o garchar, fel y moliannwyf dy enw: y rhai cyfiawn a’m cylchynant: canys ti a fyddi da wrthyf.

SALM 143

143:1 Salm Dafydd. ARGLWYDD, clyw fy ngweddi, a gwrando ar fy neisyfiadau: erglyw fi yn dy wirionedd, ac yn dy gyfiawnder.

143:2 Ac na ddos i farn â'th was: oherwydd ni chyfiawnheir neb byw yn dy olwg di.

143:3 Canys y gelyn a erlidiodd fy enaid: curodd fy enaid i lawr: gwnaeth i mi drigo mewn tywyllwch, fel y rhai a fu feirw er ys talm.

143:4 Yna y pallodd fy ysbryd o'm mewn: ac y synnodd fy nghalon ynof.

143:5 Cofiais y dyddiau gynt; myfyriais ar dy holl waith: ac yng ngweithredoedd dy ddwylo y myfyriaf.

143:6 Lledais fy nwylo atat: fy enaid fel tir sychedig sydd yn hiraethu amdanat. Sela.

143:7 O ARGLWYDD, gwrando fi yn ebrwydd: pallodd fy ysbryd: na chuddia dy wyneb oddi wrthyf; rhag fy mod yn gyffelyb i'r rhai a ddisgynnant i'r pwll.

143:8 Pâr i mi glywed dy drugarowgrwydd y bore; oherwydd ynot ti y gobeithiaf: pâr i mi wybod y ffordd y rhodiwyf; oblegid atat ti y dyrchafaf fy enaid.

143:9 Gwared fi oddi wrth fy ngelynion, O ARGLWYDD: gyda thi yr ymguddiais.

143:10 Dysg i mi wneuthur dy ewyllys di; canys ti yw fy NUW: tywysed dy ysbryd daionus fi i dir uniondeb

143:11 Bywha fi, O ARGLWYDD, er mwyn dy enw: dwg fy enaid allan o ing, er mwyn dy gyfiawnder.

143:12 Ac er dy drugaredd dinistria fy ngelynion, a difetha holl gystuddwyr fy enaid: oblegid dy was di ydwyf fi.

SALM 144

144:1 Salm Dafydd. Bendigedig fyddo yr ARGLWYDD fy nerth, yr hwn sydd yn dysgu fy nwylo i ymladd, a’m bysedd i ryfela.

144:2 Fy nhrugaredd, a’m hamddiffynfa; fy nhŵr, a’m gwaredydd: fy nharian yw efe, ac ynddo y gobeithiais; yr hwn sydd yn darostwng fy mhobl danaf.

144:3 ARGLWYDD, beth yw dyn, pan gydnabyddit ef? neu fab dyn, pan wneit gyfrif ohono?

144:4 Dyn sydd debyg i wagedd; ei ddyddiau sydd fel cysgod yn myned heibio.

144:5 ARGLWYDD, gostwng dy nefoedd, a disgyn: cyffwrdd â’r mynyddoedd, a mygant.

144:6 Saetha fellt, a gwasgar hwynt; ergydia dy saethau, a difa hwynt.

144:7 Anfon dy law oddi uchod; achub a gwared fi o ddyfroedd mawrion, o law plant estron;

144:8 Y rhai y llefara eu genau wagedd, ac y mae eu deheulaw yn ddeheulaw ffalster.

144:9 Canaf i ti, O DDUW, ganiad newydd: ar y nabl a’r dectant y canaf i ti.

144:10 Efe sydd yn rhoddi iachawdwriaeth i frenhinoedd; yr hwn sydd yn gwaredu Dafydd ei was oddi wrth y cleddyf niweidiol.

144:11 Achub fi, a gwared fi o law meibion estron, y rhai y llefara eu genau wagedd, ac y mae eu deheulaw yn ddeheulaw ffalster:

144:12 Fel y byddo ein meibion fel planwydd yn tyfu yn eu hieuenctid; a’n merched fel conglfaen nadd, wrth gyffelybrwydd palas:

144:13 Fel y byddo ein celloedd yn llawn, yn trefnu pob rhyw luniaeth; a’n defaid yn dwyn miloedd a myrddiwn yn ein heolydd:

144:14 A’n hychen yn gryfion i lafurio; heb na rhuthro i mewn, na myned allan; na gwaedd yn ein heolydd.

144:15 Gwyn eu byd y bobl y mae felly iddynt: gwyn eu byd y bobl y mae yr ARGLWYDD yn DDUW iddynt.

SALM 145

145:1 Salm Dafydd o foliant. Dyrchafaf di, fy NUW, O Frenin; a bendithiaf dy enw byth ac yn dragywydd.

145:2 Beunydd y’th fendithiaf; a’th enw a folaf byth ac yn dragywydd.

145:3 Mawr yw yr ARGLWYDD, a chanmoladwy iawn; a’i fawredd sydd anchwiliadwy.

145:4 Cenhedlaeth wrth genhedlaeth a fawl dy weithredoedd, ac a fynega dy gadernid.

145:5 Ardderchowgrwydd gogoniant dy fawredd, a’th bethau rhyfedd, a draethaf.

145:6 Traethant hwy gadernid dy weithredoedd ofnadwy: mynegaf finnau dy fawredd.

145:7 Coffadwriaeth amlder dy ddaioni a draethant; a’th gyfiawnder a ddatganant.

145:8 Graslon a thrugarog yw yr ARGLWYDD; hwyrfrydig i ddig, a mawr ei drugaredd.

145:9 Daionus yw yr ARGLWYDD i bawb: a’i drugaredd sydd ar ei holl weithredoedd.

145:10 Dy holl weithredoedd a’th glodforant, O ARGLWYDD; a’th saint a’th fendithiant.

145:11 Dywedant am ogoniant dy frenhiniaeth; a thraethant dy gadernid:

145:12 I beri i feibion dynion adnabod ei gadernid ef, a gogoniant ardderchowgrwydd ei frenhiniaeth.

145:13 Dy frenhiniaeth di sydd frenhiniaeth dragwyddol: a’th lywodraeth a bery yn oes oesoedd.

145:14 Yr ARGLWYDD sydd yn cynnal y rhai oll a syrthiant, ac sydd yn codi pawb a ddarostyngwyd.

145:15 Llygaid pob peth a ddisgwyliant wrthyt; ac yr ydwyt yn rhoddi eu bwyd iddynt yn ei bryd;

145:16 Gan agoryd dy law, a diwallu pob peth byw â’th ewyllys da.

145:17 Cyfiawn yw yr ARGLWYDD yn ei holl ffyrdd, a sanctaidd yn ei holl weithredoedd.

145:18 Agos yw yr ARGLWYDD at y rhai oll a alwant arno, at y rhai oll a alwant arno mewn gwirionedd.

145:19 Efe a wna ewyllys y rhai a’i hofnant: gwrendy hefyd eu llefain, ac a’u hachub hwynt.

145:20 Yr ARGLWYDD sydd yn cadw pawb a’i carant ef; ond yr holl rai annuwiol a ddifetha efe.

145:21 Traetha fy ngenau foliant yr ARGLWYDD: a bendithied pob cnawd ei enw sanctaidd ef byth ac yn dragywydd.

SALM 146

146:1 Molwch yr ARGLWYDD. Fy enaid, mola di yr ARGLWYDD.

146:2 Molaf yr ARGLWYDD yn fy myw: canaf i’m DUW tra fyddwyf.

146:3 Na hyderwch ar dywysogion, nac ar fab dyn, yr hwn nid oes iachawdwriaeth ynddo.

146:4 Ei anadl a â allan, efe a ddychwel i’w ddaear: y dydd hwnnw y derfydd am ei holl amcanion ef.

146:5 Gwyn ei fyd yr hwn y mae DUW Jacob yn gymorth iddo, sydd â’i obaith yn yr ARGLWYDD ei DDUW:

146:6 Yr hwn a wnaeth nefoedd a daear, môr, a’r hyn oll y sydd ynddynt: yr hwn sydd yn cadw gwirionedd yn dragywydd:

146:7 Yr hwn sydd yn gwneuthur barn i’r rhai gorthrymedig, yn rhoddi bara i’r newynog. Yr ARGLWYDD sydd yn gollwng y carcharorion yn rhydd.

146:8 Yr ARGLWYDD sydd yn agoryd llygaid y deillion: yr ARGLWYDD sydd yn codi y rhai a ddarostyngwyd: yr ARGLWYDD sydd yn hoffi y rhai cyfiawn.

146:9 Yr ARGLWYDD sydd yn cadw y dieithriaid: efe a gynnal yr amddifad a’r weddw; ac a ddadymchwel ffordd y rhai annuwiol.

146:10 Yr ARGLWYDD a deyrnasa byth, sef dy DDUW di, Seion, dros genhedlaeth a chenhedlaeth. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 147

147:1 Molwch yr ARGLWYDD: canys da yw canu i’n DUW ni; oherwydd hyfryd yw, ie, gweddus yw mawl.

147:2 Yr ARGLWYDD sydd yn adeiladu Jerwsalem: efe a gasgl wasgaredigion Israel.

147:3 Efe sydd yn iachau y rhai briwedig o galon, ac yn rhwymo eu doluriau.

147:4 Y mae efe yn rhifo rhifedi y sêr: geilw hwynt oll wrth eu henwau.

147:5 Mawr yw ein HARGLWYDD, a mawr ei nerth: aneirif yw ei ddeall.

147:6 Yr ARGLWYDD sydd yn dyrchafu rhai llariaidd, gan ostwng y rhai annuwiol hyd lawr.

147:7 Cydgenwch i’r ARGLWYDD mewn diolchgarwch: cenwch i’n DUW â’r delyn;

147:8 Yr hwn sydd yn toi y nefoedd â chymylau, yn paratoi glaw i’r ddaear, gan beri i’r gwellt dyfu ar y mynyddoedd.

147:9 Efe, sydd yn rhoddi i’r anifail ei borthant, ac i gywion y gigfran, pan lefant.

147:10 Nid oes hyfrydwch ganddo yn nerth march: ac nid ymhoffa efe yn esgeiriau gŵr.

147:11 Yr ARGLWYDD sydd hoff ganddo y rhai a’i hofnant ef; sef y rhai a ddisgwyliant wrth ei drugaredd ef.

147:12 Jerwsalem, mola di yr ARGLWYDD: Seion, molianna dy DDUW.

147:13 Oherwydd efe a gadarnhaodd farrau byrth: efe a fendithiodd dy blant o’th fewn.

147:14 Yr hwn sydd yn gwneuthur dy fro yn heddychol, ac a’th ddiwalla di â braster gwenith.

147:15 Yr hwn sydd yn anfon ei orchymyn ar y ddaear: a’i air a red yn dra buan.

147:16 Yr hwn sydd yn rhoddi eira fel gwlân; ac a daena rew fel lludw.

147:17 Yr hwn sydd yn bwrw ei iâ fel tameidiau: pwy a erys gan ei oerni ef?

147:18 Efe a enfyn ei air, ac a’u tawdd hwynt: â’i wynt y chwyth efe, ar dyfroedd a lifant.

147:19 Y mae efe yn mynegi ei eiriau i Jacob, ei ddeddfau a’i farnedigaethau i Israel.

147:20 Ni wnaeth efe felly ag un genedl; ac nid adnabuant ei farnedigaethau ef. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 148

148:1 Molwch yr ARGLWYDD. Molwch yr ARGLWYDD o’r nefoedd: molwch ef yn yr uchelderau.

148:2 Molwch ef, ei holl angylion: molwch ef, ei holl luoedd.

148:3 Molwch ef, haul a lleuad: molwch ef, yr holl sêr goleuni.

148:4 Molwch ef, nef y nefoedd; a’r dyfroedd y rhai ydych oddi ar y nefoedd.

148:5 Molant enw yr ARGLWYDD oherwydd efe a orchmynnodd, a hwy a grewyd.

148:6 A gwnaeth iddynt barhau byth yn dragywydd: gosododd ddeddf, ac nis troseddir hi.

148:7 Molwch yr ARGLWYDD. o’r ddaear, y dreigiau, a’r holl ddyfnderau:

148:8 Tân a chenllysg, eira a tharth; gwynt ystormus, yn gwneuthur ei air ef:

148:9 Y mynyddoedd a’r bryniau oll; y coed ffrwythlon a’r holl gedrwydd:

148:10 Y bwystfilod a phob anifail; yr ymlusgiaid ac adar asgellog:

148:11 Brenhinoedd y ddaear a’r holl bobloedd; tywysogion a holl farnwyr y byd:

148:12 Gwŷr ieuainc a gwyryfon hefyd; hynafgwyr a llanciau:

148:13 Molant enw yr ARGLWYDD: oherwydd ei enw ef yn unig sydd ddyrchafadwy; ei ardderchowgrwydd ef sydd uwchlaw daear a nefoedd.

148:14 Ac efe sydd yn dyrchafu corn ei bobl, moliant ei holl saint; sef meibion Israel, pobl agos ato. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 149

149:1 Molwch yr ARGLWYDD. Cenwch i’r ARGLWYDD ganiad newydd, a’i foliant ef yng nghynulleidfa y saint.

149:2 Llawenhaed Israel yn yr hwn a’i gwnaeth: gorfoledded meibion Seion yn eu Brenin.

149:3 Molant ei enw ef ar y dawns: canant iddo ar dympan a thelyn.

149:4 Oherwydd hoffodd yr ARGLWYDD ei bobl: efe a brydfertha y rhai llednais â iachawdwriaeth.

149:5 Gorfoledded y saint mewn gogoniant: a chanant ar eu gwelyau.

149:6 Bydded ardderchog foliant DUW yn eu genau, a chleddyf daufiniog yn eu dwylo;

149:7 I wneuthur dial ar y cenhedloedd, a chosb ar y bobloedd;

149:8 I rwymo eu brenhinoedd â chadwynau, a’u pendefigion â gefynnau heyrn;

149:9 I wneuthur arnynt y farn ysgrifenedig: yr ardderchowgrwydd hwn sydd i’w holl saint ef. Molwch yr ARGLWYDD.

SALM 150

150:1 Molwch yr ARGLWYDD. Molwch DDUW yn ei sancteiddrwydd: molwch ef yn ffurfafen ei nerth.

150:2 Molwch ef am ei gadernid: molwch ef yn ôl amlder ei fawredd.

150:3 Molwch ef â llais utgorn: molwch ef â nabl ac â thelyn.

150:4 Molwch ef â thympan ac â dawns: molwch ef â thannau ac ag organ.

150:5 Molwch ef â symbylau soniarus: molwch ef â symbylau llafar.

150:6 Pob perchen anadl, molianned yr ARGLWYDD. Molwch yr ARGLWYDD.